Güzel güzel meyve suyunu içerken donakaldı Luke. Son içtiği yudum boğazından güçlükle inerken yüzüne resmen bir tsunami dalgası gelmişti üstüne. Sinirli ve olayın şokunun verdiği şaşkınlıkla Hugo'ya doğru baktı kızgınca. Neden gülüyordu? Luke'a göre olay hiç de komik değildi. Hem zaten olay neydi onu anlayamamıştı. Etraftaki kendisine sırıtarak bakan yüzlere en kızgın bakışını attı. Sandalyeden kalkıp yüzlerine bir tane geçirmek istedi. Az kalsın burada ne oldu ki diye soracaktı. Sonra iri, buz mavisi gözleriyle devrik devrik Hugo'ya baktı. Daha sonra kıkırdamaya başladı ani bir şekilde. Şöyle ferah bir kafayla düşününce kendisinin n'aptığı anlaşılıyordu. Kim bilir nasıl saldırmıştı meyve suyuna.
Birkaç peçeteyle yüzünü kurulamaya çalışırken ortalıktakilerin hala kendine baktığını gördü. Hazır yüzü ıslakken bir peçeteyi alıp gözünün 180 derecelik görme açısını bölecek şekilde yüzüne yerleştirdi. Kimseyi görmek istemiyordu şu an, ya da onların da kendisini. Önündeki meyve suyunu bile umursamıyordu ki bu şaşılacak bir durumdu. Luke meyve suyunu çok severdi. Hoş, sıcaklar da gitmişti biraz ferahlamak için içiyordu onu da. Bunlardan sonra tekrar Hugo'ya döndü. ''Ben bir elimi yüzümü yıkayacağım.''
Geri döndüğünde yüzü tertemiz olmuştu. Fakat yüzünü yıkarken suyu biraz da saçının olduğu bölgelere sıçratmış olmalıydı ki ıslanmıştılar. Baş parmağının ucuyla bardağı iterken ortalığa baktı gördünüz mü gibisinden. Demin gülen kişiler şimdi önüne dönmüş, son bir bakışla söylenmişlerdi. Ardından Hugo'ya dönen Luke : ''Önemi yok, yıkadım gitti işte.'' dedi gülümseyerek. Büyütmenin sırası değildi şimdi.
Anasayfa 
