- Bayan Cardone'un odası

Gezgin

Herhangi bir sorun bulunmadıkça girilmesi yasak olan bu yer, her bölüm gibi yer altında bulunup genişliği göze çarpar. Cardone'a ait dosyalar, ona özel yapılmış, büyüyle kitlenmiş dolaplarda saklanır. Büyü kazalarının olduğu bu ara - gelgelelim ki savaş olduğu vakit - St. Mungo ile yapılan bağlantı sonuçlarında ortaya çıkan tespitlerle herhangi bir büyüden zarar görmüş kişi kurtarılır.

Gezgin

Gün dönümüydü. Hava kararmeya yeni yeni başlamıştı, ama Valencia Bakanlıkta kalmayı tercih ediyordu. Masasındaki dosyalar ve onların hemn yanındaki kahve fincanı.. Dosyalara göz gezdirip emir vermekten zevk alıyordu âdeta. Dosyaları incelerken, bir çok farklı büyü kazaları olduğunu gördü. Genellikle cadılar... Uçan süpürgeden dolayı şikayet edenler... Hepsi saçmalık... Basit nedenler, ama yapması zor olan nedenler... Bu gibi düşünceler kafasını yormuşa benziyordu Valenca'nın. Kahve fincanını kavrayarak bir yudum aldı. Görevinden sıkılıyor muydu ? Hayır, aksine, ama bunu bilmekte zorlanıyordu. Ayağa kalkarak kitaplığın oradaki fotoğrafa doğru yöneldi. Eski bir dostu... Kimbilir şimdi neredeydi ? On yedi yaşındayken çekili bir resimdi, mezuniyette. Aslında o mezun olmuştu o yılda, sadece kutlamak için gelmişti. Şimdi yirmibeş yaşında. Dokuz tam sene, ne kadarda eski... Bu tür duygulara kapılmak onun içini acıtıyordu. Şimdiyse sadece yalnızlık... O taraftan ayrılarak kapıya yöneldi. Saçalrını arkaya savurarak kapısını açıp, dışarıya adım attı. Kat görevlisi Ursula'dan başka kimse yoktu. " Iyi günler bayan Marlowe " dedi Ursula. Daha yeni tanıdğı bu kadındı. " Sanada Ursula, " diyerek içeriye kaçarcasına kapıyı kapattı.

" Iş, iş, iş ! Sıkıldım mı yoksa? Yoo hayır, " dedi ve sandalyesine oturdu. Öne doğru sarkan düz siyah saçlarını arkaya doğru atarak önündeki boş kağıda birşeyler karalamaya başladı. Yazdığı tek şey " Jack " di. Ispanya'da tanışmıştı. Ölümünden sonra yapayalnız kalmıştı... Daha sonra Valencia ayağa doğru kalkarak kitaplığından bir roman kaparak okumaya başladı. Romanını okumaktan zevk alamyordu. Tekrar dosyalara doğru dönerek, boş kağıda yapılan kazalar hakkında kompozisyo şeklinde açıklamaları yazmak zorundaydı. Kalemi eline alarak yazmaya başladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Lesse bütün gün boyunca işerini halletmek zorunda kalmıştı. Berkide her zaman olduğundan daha acele ederek uğraş vermişti. Çünkü yetiştirmek için kararlı olduğu bazı planları halletmeliydi. Zamanını geçirdiği oda dan sonunda çıktığında kendini biraz bitkin hissediyordu. Bütün gücünü sanki harcamış gibiydi ve hala beklediği haberi alamamıştı. Biraz sinirle boş koridorlara bakındı bir yandan da kendi kendine mırıldanıyorduç. Gözleri kısılmıştı. Kimaenin olmaması içinde garip bir duygulara yol açıyordu. Sanki bakanlık kendisine ait gibiydi. İstediğini yapabilme arzusuyla hayallere dalmıştı... Gözleri karanlığa bakıyordu. Donup kalmış gibiydi. Onu bu dalgınlıktan ve hayallerden tek bir ses çıkarabilirdi.

"Şrak..."

Koridorda belli belirsiz bir hareket oldu. Küçün bir beden yavaş ama gürültülü adımlarla ilerlerken kendi kendine bir şeyler mırıldanıyordu. Sonunda Lesse'nin önüne geldiğinde eğilerek bir selam verip ürkek bakışlarla bakmaya başladı. Bir evcini olduğu üstündeki paçavralardan belli oluyordu.Bir süre sessizlik boyunca Lesse'nin önünde durdu. Sanki konuşmak için izin bekliyor gibiydi.

"Eeee.... Nerde olduğunu biliyor musun."

Lesse eskisine göremeraklı gözlerle cine bakıyordu. Sanki tüm dikkati onun üstüne yönelmiş gibiydi.Cin ise bundan biraz daha ürkerek nerdeyse yerle bütünleşecek kaçar eğilmişti. Gözleri sadece yere bakıyordu. Ağzında belli belirsiz kelimeler dönüyordu ama pek anlaşılmıyordu. Kafasını kaldırdığı bir anda Lesse'nin keskin gözleriyle karşılaşması dilini çözmüş gibiydi.

"Evet efendiim. Odasındaydı...Onun dışında kimse yok."

Yüzünde tatmin olmuş bir ifadeyle bakışlarını cinden ayırdı. Biraz daha heyecanlanmış gibiydi. Tek bir hareketle cinin gitmesine izin verdikten sonra odasına geri döndü ve masasında duran bir şişeyi aldı.Gözlerinde bir parıltıyla odasından hızlıca ayrıldı.

Lesse sonunda Valencia'nın odasının bulunduğu kata avrdığında adımlarını biraz daha yavaşlattı. Kapıları kapalı olan odaların önünden geçtikten sonra birinin önünde durdu. Altından ışık sızan tek oda gibiydi. Bir süre sessizce kapının önünde durduktan sonra kendini son kez toparladı ve kapıyı çaldı. Başta bir cevap beklemeyi düşünüyordu. Ama artık sabırsızlıktan duramayacağına karar verdiğinde kapıyı hızlıca açtı.

Yüzünde bir gülümseme vardı. Valencia'yı tekrar görmek kendisi için harika bir durumdu. Bir şey demesine fırsat vermeden yanına gitti.

"Sanırım gelmediğim zamanları telafi etmem lazım.."

Gezgin

Dosyayı yetiştirmek üzere yazıyordu. Saate baktığında epey geç olmuştu. Onbire geliyordu. Siyah uzun saçlarını tekrararkaya doğru atarak, yazmasına devam etti. Büyüler bu kadar mı sıkıcı olur ? Küçükken sevdiği büyü dersleri ilgisini çeksede şimdi, her daîm onlarla uğraşmaktan bıkkınlık getirmişti. Ardından kapıda belirsiz bir gölge belirdi. Kapının altından gölgesi ve çıkartığı ufak sesler dikkatini çekmişti. Kapıya doğru yürümeye başladı, ağır adımlarla. Evcinlerinden birisi miydi, ya da Ursula mıydı? Kapı bir anda açıldı. Şaşkınlık içerisinde olan Valencia, karşında Lesse'yi görünce aklı karışmıştı. Onu görememişti ne zamandır ve onun ilgili bölümü en üst katta olması gerekirken o, tâ buraya kadar Valencia'yı görmek için gelmişti.

Yoksa çocukken olduğu gibi ona hâlâ aşık mı ? Bunu kimse bilmiyordu henüz. " Sanırım gelmediğim zamanları telafi etmem lazım " dedi elindeki şişeyi göstererek. Bir anlam verememişti bu duruma, ama elile masasının önündeki koltuığu gösterek, oturmasını rica etti. Koltuğa oturduktan sonra Valencia'da tam karşısına oturdu. Ses çıkarmadan birkaç dakika şaşkın bakışlar sergiledikten sonra sessizliği ilk o bozdu. " Seni burada görmek çok güzel Lesse, bunu neye borçluyuz ? " dedi ve ona doğru güleryüzlü tavrıyla bakmaya başladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Lesse gülümseyerek Valencia'nın gösterdiği yere oturdu. Aralarında bir süre boyunca sessizlik olmuştu. Bu zaman zarfı boyunca Lesse odaya göz atmaya fırsat bulmuştu. Tanıdık gelen düzen eski anıları aklına getirmişti. Aralarında geçen bu sessizlikte Lesse düşünmeye fırsat bulmuştu ama çok uzun bir süre olmamıştı bu. Valencia mantıklı bir soruyla bu sessizliğe son vermişti. Söyleyeceklerinden emin olamadan ve gülümseyerek ona baktı.

"Geçen gün biraz düşününce eskiden zamanımın çoğunu senle geçirirdim ve bu meslek hayatında kaybetmek istemediğim kişilerden birinin sen olduğundan eminim. Son zamanlarda seninle fazla zaman geçiremememkte biraz rahatsızlık vermedi değil. Bende böyle bir süpriz yapıyım dedim."

Sözlerini tamamlarken arkasına yaslanmıştı. Şimdi uzun zamandır göremediği kişiyi süzüyordu. Ona her baktığında ne kadar çok özlediğini anlıyordu. Genelde hiç bir zaafı olmadığını düşünen Lesse bazen bunun tamamen doğru olmadığını düşünsede pek fazla üstünde durmamayı tercih ediyordu. Tekrar Valencia ile göz göze geldiğinde eline şişeyi aldı.

"Umarım bu süprizimden rahatsız olmamışsındır." Son anda aklına gelenide eklemeyi ihmal etmedi. "Bir de bardak var mı?"

Bunları söylerken bir yandan da elindeki şişe ile uğraşıyordu.Ama aklı ne sözlerinde ne de elindeki şişedeydi. Sadece her şeyi düşünüyordu. Anlamlı ya da anlamsız her şeyi...

Gezgin

" Geçen gün biraz düşününce eskiden zamanımın çoğunu senle geçirirdim ve bu meslek hayatında kaybetmek istemediğim kişilerden birinin sen olduğundan eminim. Son zamanlarda seninle fazla zaman geçiremememkte biraz rahatsızlık vermedi değil. Bende böyle bir süpriz yapıyım dedim " dedi ve ettrafı süzmeye devam etti. Aslında onun burada oluşu çok güzeldi. " Çok güzel bir süpriz oldu benim için, ama haber vermen daha doğru olabilirdi. " dedi Valencia.

" Bir de bardak var mı? "

" Olması lazım, bir dakika " dedi ve yavaşça ayağa kalktı. Ilerdeki dolabın içinde olması gerekiyordu. Baktığında en son aşağıya koyduğunu farketti. Eğilip, çekmeceyi açtı. Iki tane bardağı alarak doğruldu. Lesse'ye doğru yürümeye başladı, yanına doğru oturdu. " al, " dedi ve bardakları uzattı. Lesse alarak içerlerine getirdiği içkiyi koymaya başladı. " Eee, Büyüceşûra'nın başkanı olmak nasıl bir duygu Lesse " dedi ve saçlarını arkaya savurdu.

Koyduğu içkiden bir yudum alarak devam etti konuşasına, " ailen eminmki gurur duymuşlardır seninle. " dedi ve ona doğru baktı. Zaten pek konuşkanda değildi ama onun arkadaşıydı ne de olsa.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Lesse bardakları beklerken gülümseyerek bakıyordu. Süpriz yapmak yerine haber vermesi daha doğru olabilirdi ama içinden böyle davranmak gelmişti. Bu yüzden bir cevap veremeden sadece gülümsedi. Şişenin içinden odaya yayılan içkinin keskin kokusu sanki ciğerlerinde dolanıyor gibiydi. Valencia'nın verdiği bardaklara içkiyi doldururken uzun zamandır içki içmemenin verdiği acıyı da bir yandan hissediyordu. Sonunda bardakları doldurduğunda birini Valencia'ya yolladı. Kendisi de bir yudum aldıktan sonra arkasına yaslandı.

"Ahh hayalim hep buydu zaten. Hafif bir havası olduğunu kabul etmem lazım. Sorumluluğu biraz fazla olsda eğlenceli yanından bakmaya çalışıyorum. Birazda saygı duyulan bir rütbe olması ayrıca bir zevk vermiyor değil."

Muzip bir sesle konuşuyor ve elindeki bardağı çeviriyordu.Valencia ikinci sorusunu yöneltirken bunun üstünde çok durmadığını fark etti. Annesinin sevindiğinden emindi. Zaten yaşamı boyunca kendisine her şekilde destek çıkan tek kişi o olmuştu. Artık kendisini doğanın güzelliğine bırakmış olması onlada biraz görüşme şansını azaltmıştı. Ama onun dışında ailesinden geri kalanların bunu pek umursadıklarını sanmıyordu. Başkalarına böbürlenmek dışında pek işlerinede yarayacak bir şey değildi de...Bunların düşünürken yarattığı suskunluğa bir son vermeye karar verdi.

"Ahh evet annem her zamanki gibi bundan da mutlu. Aileden geri kalanın düşüncelerininde benim için bir önemi yok açıkçası..."

Konuda daha fazla düşünmek istemiyordu. Daha çok Valencia hakkında konuşmayı tercih ediyordu. Bu durumu umduğu hale getirmek amacındaydı da. Yerinden sakince doğruldu ve içkisinden bir yudum daha aldı.

"Peki beni bir yana bırakırsan...Se nasılsın Valencia. İşin nasıl ya da hayatın nasıl. Aradan geçen zamanda hayatında olan bir değişiklik var mı."

Bu soruyu soraraken öğrenmek istediklerinin tam olarak ne olduğunu kendisi de pek bilnmiyordu.

Gezgin

Bardağına koyulan içkiyi yudumlarken, Valencia'nınyönelttiği soruları yanıtladı Lesse. " ço ksevindim, anneni görmeyeli uzun zaman oldu. Hala kuruüzümlü çöreklerinden yapıyor mu ? " dedi ve bir ana aklından onları geçirdi.Yönelttiği soruların cevapları karşısında hiç şaşırmayan Valencia, bunların doğru olacağını düşündü. " Peki beni bir yana bırakırsan...Sen nasılsın Valencia. İşin nasıl ya da hayatın nasıl. Aradan geçen zamanda hayatında olan bir değişiklik var mı ? " dedi Lesse, bir an karışık duygular içerisine düşmüştü Valencia.

Eskiden yaşadığı anlar aklına gelivermişti. Soru kafa karıştırıcıydı. Elindeki bardağa bakarak soruyu yanıtlamaya başladı : " Aslına bakarsan, hayatımda sen olmayınca yalnız kaldım diyebilirim en kısa tabirle. Yani gülecek, eğlenecek kısacası herşeyimi senle yaptım. Bunların kısa süre bile olmayışı çok kötüydü. Kimsemde yok sadece bomboş, yalnız evime gidip geliyordum. Senin burda olmana da ayrıca çok sevindim. Işimi sorarsan; her zamanki gibi, cadılar, büyücüler... Sihirli kazalar ve felaketler dairesinde çalışmakta zor. St. Mungo'dan bu tür haberleri çok aldık. Bu geçen zamanda da sen olmayınca bir boşluk oluşmuştu kalbimde, ama burdasın... " dedi ve Lesse'nin elinden tuttu. Ardından bardağındaki içkiyi yudumlayarak Lesse'ye baktı. " Seninde hayatında değişiklik oldu mu mesela, bu yaşına kadar bir evlilik geçirdin mi ? " dedi, soru aptalca gibi algılansa da biraz düşünülünce mantıklı bir soru olduğu açıktı

- Bayan Cardone'un odası

- Bayan Cardone'un odası

Similar topics

Similar topics