Eski dostla buluşma

Gezgin

Sabahın ilk saatleriydi. Ortalık daha yeni yeni aydınlanıyordu. Güneş Doğu'dan kızıl bir şekilde hafifçe yükselirken ortalıkta kızıllaşıyordu. Güneş yükseldikçe sarılaşıyor, ortalıkda daha da aydınlanıyordu. Etrafta kuşlar ötüşmeye başlamıştı..
Beyazımsı, bütün perdeleri kapalı bir evden müzik sesleri geliyordu. İçeride üstü çıplak, gözleri kızarmış bir adam, bir kaç aletle uğraşıyor; sesleri birleştirip müzik yapıyordu. Yeni albüm için hazırlanıyordu ne de olsa. Bütün gece boyunca hiç uyumamış, bu altyapıya uğraşmıştı. Alt yapının sözlerine uyumlu olduğunu bulmuştu. Her şey tamamdı. Şimdi sadece üstüne sözleri kaydetmesi gerekiyordu. Ama Ronald'ın konuşacak hali yoktu. Ortalığı öylece bıraktı. Mutfağa doğru ilerledi. Bütün gece boyunca acıkmıştı. Dolaba baktı. Yiyecek bir şeyler bulunca sevindi. Yemeği ıstıp yedi. Sonra orayı da öylece bıraktı ve her sabah yaptığı gibi bu sabahta duşa girdi. soğuk suyla yıkadı kendisini. Biraz kendine gelmişti ama hâlâ uykusu vardı. Gidip yatağına yattı. Gözlerini kapattı. Uyumaya çalışıyordu ama saçmalıktı bu. Uyuyamıyordu. Yatağında bir müddet uzanık şekilde durdu. Bugün ne yapacağı hakkında hiç bir fikri yoktu. Saate baktı. saat 07:00'a geliyordu. Ronald gitti ve camları açtı. Yüzünü soğuk suyla yıkadı tekrar ve camın önüne geldi. Yüzüne çarpan hava onu serinletiyor ve uykusunu kaçırıyordu. Ronald bir müddet dışarıyı izledi. Herkes işe gitmek için ya arabasına biniyordu ya da otobüse binmek için az ötedeki otobüs durağına gidiyordu. Ronald o yavaş otobüsleri merak ediyordu. Hızır Otobüs'ü fazla hızlıydı. sürekli düşüyordu. Ronald birgün bu otobüslere binmeyi kafasına koydu. Hatta bugün binecekti evet. İlk olacaktı. ronald iyice meraklandı. Evde muggle eşyaları vardı ve otobüse binmek için bir miktar para aldı. Üstüne her zamanki gri tonlu eşofmanlarını giydi. Spor ayakkabılarını da giydi. Ama giymeden önce yanına bir de galeon ve sickle aldı. Oradan büyücü dünyasına geçecekti çünkü. Ronald koşar adımlarla durağa gitti. İyice heyecanlanmıştı. Otobüs geldi. Ronald bindi. Epey heyecanlıydı. Gidip para verdi. Adam tip tip Ronald'a baktı ve para üstü olarak epey para verdi. Bir de bilet verdi. ronald arkalara baktı. Boş bir yer vardı. Gidip o koltuğa oturdu. Otobüs kalktı. Ronald yerinden düşmedi. Epey iyiydi bu. Otobüs ilerledi, ilerledi, ilerledi... Otobüsten nasıl inecekti Ronald ? solunda bir düğme gördü. Düğmeye bastı. Ama otobüs durmuyordu. Ronald tekrar tekrar bastı. ama otobüs durmuyordu. Ronald sinirlendi. Ama tam o arada otobüs durdu ve önündeki kapı açıldı. Ronald otobüsten indi. Etrafına bakındı. Fazla kişi yoktu. Buranın neresi olduğunu da bilmiyordu. Kaybolmuştu. Etrafına bakındı. Issız bir yer gördü. Oraya gitti. Asasını çıkarttı. Öne uzattı ve Hızır Otobüs'ü önünde belirdi. Bindi. Bir kaç gümüşlük verdikten sonra gidip bir sandalyey oturdu. Ama otobüs kalkar kalkmaz Ronald düştü. Muggle otobüslerinde böyle bir sorun yoktu ama çok yavaştı onlarda. Ronald biletçiye "Londra'da ineceğim" dedi. Bir kaç kişiden sonra Ronald indi. Etrafına bakındı. Sonra yürüyerek ilerlemeye başladı. Yürürken bir yandan da etrafına bakınıyordu. En sonunda geleceği yeri gördü. "Battersea Gölü" Adımlarını o yöne çevirdi. Gölün manzarasına kaptırdı kendini. Sonra gidip gölgelik bir ağacın altındaki banka oturup beklemeye başladı...

Gezgin

Pencerler sonuna kadar açılmıştı;içeriye giren rüzgar,hoş b,r melodi oluşturuyordu.Odanın dekoruna çok uymuştu bu ses.Noel,neşeli neşeli odasında bir ileri bir geri gidiyordu.Eski bir şarkı mırıldanıyordu.Ah,bu şarkı...Öğrencilik döneminde herkes bu şarkıyı söylerdi,koridorlarda.Şimdi o günler çok geride kalmıştı.Sanki 50 yıl öncesini düşünmüyordu ki!Neden böyle hüzünlenmişti?Mırıldanmayı kesti.Onun yerini eline,yatağının ucunda duran Gelecek Postası'nı aldı.Gelecek Postası'nın editörü eski arkadaşı Ronald'dı.Ama duyduğuna göre Gelecek'ten ayrılmıştı.Ah!Elini,alnına vurdu.Bugün Ronald ile buluşacaktı;gazateyi eline almasa...Aceleci bir şekilde dolabına gidip üstüne bir şeyler geçirdi.Merdivenlerden aşağıya inirken,bir yandan da topuklu ayakkabılarını giymeye çalışıyordu.Bu haldeyken yere düşse...
'Kendimi tedavi ederim.',dedi alaylı bir şekilde.Hemen aşağıya indi ve eline mantosunu aldığı gibi dışarı çıktı.Muggle'larla beraber yaşamaktan hoşlanmıyordu.En kısa zamanda buradan taşınacaktı.Ya da daha az göze battığı L.A.'a gidecekti.Yüzündeki ifadesizlik birçok muggle tarafından dikkat çekiciydi galiba.Çünkü onun suratına bakanlar vardı.Orta yaşlı bir adam,Noel'in yanına yaklaştı.
'Vay!Taş gibisin.',dedi.Noel,adama yan gözle baktı.
'Bayanlara nasıl davranacağını biliyorsun.',dedi alaylı alaylı.Adama biraz daha yaklaştı.Sol dirseğini,adamın karnına bastırdı.Adam acı bir şekilde 'Ah!' diye bağırdı.Kirpiklerinin altından adama baktı.Bundan eğlendiğini belli eden bir şekilde güldü ve evinin yakınındaki Battersea Gölü'ne geldi.Ağaçların altında bir sürü bank vardı.Güney kısmı her zaman daha sıcak olurdu.En fazla ağaç da bu kısımda bulunurdu,göle bakan bir manzarası vardı.Noel,gözleriyle etrafı taradı.Daha gelmemiş olacağını düşündü.Park'ın taş yollarında yürürken,bir ağacın altındaki bankta oturan Ronald'ı gördü.Onu gördüğüne sevinmişti.Koşar adımlarla ona doğru yürümeye başladı.
'Hey,Ronald.',dedi sıcak bir şekilde.Ronald ayağıya kalktı.Sıcak bir şekilde gülümsedi.Noel,bu gülümsemeden cesaret alarak Ronald'a sarıldı.
'Nasılsın?',göz ucuyla onu süzdü,'Yaraların geçmiş.'Sıcak bir şekilde gülümsedi.
'Beni çok uğraştırmıştın.Okulda da böyleydin.'Bu sefer dişlerini göstererek gülümsedi.Başını iki yana salladı.Birden gülümsemesi yerini ciddiyete aldı.Banka oturdu.Yanındaki kıpırdanmadan Ronald'ında oturduğunu anladı.
'Eee,ne var,ne yok?'Elini yumruk şeklinde yaptı ve hafifçe Ronald'ın omzuna vurdu...

Gezgin

Ronald aklında ritimler oluşturuyor, sözler yazıyordu. Bu aralar takmıştı buna. Albüm içindi her şey. Bir aya kalmaz çıkar diye düşünüyordu. Tabi bu arada yeni mixler yapıyordu. Epey yoğundu. Ama arada sırada arkadaşlarıyla buluşmalıi gezip eğlenmeliydi. Manzaraya bakındı. gölün sesini dinliyordu. Gayet güzeldi. Etraftan gelen kuş sesleri de ayrı bir güzellik katıyordu. Ama ortam sıcaktı biraz. Terlememesine şaşırdı Ronald. Ama gölgede oturuyor ve az da olsa esiyordu. Esinti çok güzeldi. Saatine bakındı. Noel'in gelmiş olması lazımdı. Ronald dönüp etrafına bakındı. "Gelir bekle Ronald" diye konuştu içinden. Arkasına yaslanıp gözlerini kapattı ve biraz uyumaya çalıştı. Tam uykuya dalmıştı ki o sırada onu uykusundan uyandıran ve yanılmadğını gösteren Noel seslendi. "'Hey,Ronald" koşar adımlarla geliyordu Noel. Ronald ayağa kalktı. Gülümseyip "Hoş geldin" dedi. Sonra bir anda Noel Ronald'a sarıldı. Ronald'da biraz şaşırdı. Ama o da aynı şekilde karşılık verdi. "Nasılsın?, Yaraların geçmiş" dedi Noel. Ronald güldü. "Sayende geçti. Beni iyi çektin. Sağ ol." diye cevap verdi. "Beni çok uğraştırmıştın.Okulda da böyleydin." dedi. Ronald gülümseyip "Beni çekebilen nadir kişilerden birisisin. Genelde kimse çekemez de beni." dedi. Sahiden Ronald çok gıcıktı. Aslında kendisine göre değildi. Ama herkes öyle diyordu. Herkesi uğraştırırdı sözde. Onu çok az kişi sever ve çekerdi. Ronald'ın yeterince arkadaşı vardı ama. Tabi bir kaç arkadaşı daha olsa fena olmazdı. Ronald elinden geldiğince uğraşırdı ama nafile. İnsanlar onu sevmezdi. Belki de Ronald çok soğuk davranıyordu. Arkadaşları da yetmiyor değildi Ronald. Noel oturunca Ronald'da sessizce oturdu. Arkasına yaslandı ve gölü izlemeye koyuldu. Bir ara daldı. Ama Noel "Eee,ne var,ne yok?" diye sorunca Ronald kendine geldi. Noel'e baktı ve gülümsedi. "Ne olsun işte. Gelecek Postası'ndan ayrıldım. Şimdi de müzik yapıyorum. Sende ne var ne yok?" dedi. Noel omzuna vurmuştu ama hiç takmamıştı Ronald. Noel'i hep sevmişti. Çok sıcakkanlıydı. Epey neşeliydi ve fazla çekingen değildi. Ayrıca Ronald'ı sözde çekiyordu. Ronald'ın sevdiği kişilerden birisiydi. Ayrıca en güvendiği kişilerden. Hayatını bile emanet ederdi...

Gezgin

'Ne olsun işte. Gelecek Postası'ndan ayrıldım. Şimdi de müzik yapıyorum. Sende ne var ne yok?'
Noel,sırtını tahta banka yasladı.
'Her zamanki gibi;hastalar!',duraksadı.Hayatının sıradan oluşundan nefret ediyordu.Londra'dan nefret ediyordu.Hastalardan nefret ediyordu.Kendisini terk eden nişanlısından nefret ediyordu.Kısacası her şeyden nefret eder olmuştu.Bu hale nasıl geldiğine şaşıyordu.Ronald'ın yanında,onun kulağa müzik gibi gelen sesini dinlemek,Noel'e huzur veriyordu.İşte şu an keyfine diyecek yoktu.Hayata sıkı sıkı tutunmalıydı,değil mi?
'Geçen ay...',boğazında bir yumru hissetti;acı veren bir yumru,'...nişanlandım;ama beni terk etti.Cehenneme gitsin!',son sözlerini nefretle söylemişti.Ellerini havaya kaldırdı,parmak uçlarını birleştirip geriye doğru iyice yaslandı.Omzunun rahatladığını hissediyordu.
'Senin yerinde olsam Gelecek'ten ayrılmazdım.Haber peşinde koşmanın da bir macerası var yani.'Macera...Şifacılık da ne vardı?Ama yine de yardım etmekten zevk duyuyordu.İçindeki kötülüğü saklamasını sağlayan şeyde buydu.Ama o her zaman,iksir profesörü olmak istemişti.Fakat sonuç:Hayal kırıklığı...
'Albüm çalışmaları nasıl gidiyor?Kendine güzel bir kız bulamadın mı?',dedi yarı şaka,yarı ciddi.İçinden 'Ronald gibi sevgilim olsun,dünya kadar borcum olsun.',dedi.Ama bu düşünce onu kızarttı.Arkadaşına mı sulanıyordu? 'Kapa çenini!',diye emir verdi içindeki sese.Daha fazla kızırmak istemezdi;biliyordu ki Ronald,bunu fark edecekti...

Gezgin

"Her zamanki gibi;hastalar!" diyince Noel Ronald kahkaha attı. "Benden sonrası sana vız gelmiştir herhalde" dedi. Epey uğraşmıştı Ronald'la. Aslında hastalarla uğraşmak epey zor, riskli ve eğlenceli olmalıydı. Ama Ronald'a göre çok tersti. Hiç kimsenin sorumluluğunu alamazdı. Neol boğazı düğüm düğüm olarak "Geçen ay nişanlandım;ama beni terk etti.Cehenneme gitsin!" dedi. Ronald şöyle bir süzdü. Üzülmüştü. Ronald'ı da terkeden olmuştu ama nişanlandıktan sonra. Ronald "Bir de iyi yanından bak. Biraz daha ilerleyip terketseydi? Neyse. Önemli olan sağlığın" dedi. Ronald gerindi. Uykusu ağır basıyordu ama uyumamak için kendisini zorluyordu. "Macera çok mu zevkli oluyor yani." dedi gülüp sonra "Sürekli macera yaşayınca insan yorulur. Zaten yaşayacağım kadar yaşadım da" diye devam etti. Sonra gülümsedi. "Birazda kafamı dinleyim dedim." dedi. Godric's Hollow baskınını hatırladı. sonra Azkaban baskını olduğunu öğrendi. Oraya da gidecekti ama istifa etmişti. Ronald ağzını eliyle kapatıp esnedi. "Albüm çalışmaları evet. Bilmyiorum yorucu. ama gelişme var dedi." Şimdi konu kızlara gelmişti. Evet kızlar... Ronald biraz utandı. "Aslında var ama yok gibi bir şey. Değişik karmakarışık off... Hiç bir şeyim belli değil" dedi. Durdu. Noel'e döndü. Biraz uzun saçları esinti yüzünden ya yüzüne kapanıyor ya da havalanıyordu. Ronald'da eliyle saçlarını düzeltip duruyordu. "Sen ne yaptın? Buldun mu bir yakışıklı" dedi. Sonra güldü. Sonra yüzünü astı. daha bir ay önce nişanlısından ayrıldığını daha demin söylemişti. Ronald "Özür dilerim" diye mırıldandı neredeyse Noel'in duyamıyacağı bir sesle. Kendisi bile zor duymuştu. Yüzünü aşağı çevirdi ve yere bakmaya başladı.

Gezgin

Pollyannaclık oynacak havasında değildi.Her şeyin iyi bir yanı olduğu kadar,bir de kötü yanının olduğunu söylemek istedi.Ama kalp kırıcı olmak da istemiyordu.Bu yüzden sustu.Ronald'ın sorulara cevap verişi yine bir melodi gibiydi.Bu,psikolojik bir olaydı galiba.Ama yine de huzur veren bu melodiyi ömrünün sonuna kadar dinleyebilirdi,hiç hayır demeden,sözünü kesmeden...
'Sen ne yaptın? Buldun mu bir yakışıklı?',deyince Ronald,Noel yüzüne soğuk su dökülmüş gibi irkilde.Bir anda kendine gelmişti.Gözlerini gölden alıp,şaşkın bakışlarla Ronald'a baktı.Ronald'ın utandığı her halinden belli oluyordu.Onu daha fazla utandırmak istemezdi herhalde.Gözlerini göle tekrar dikti.Yüzü gerçekten ifadesizdi,bunu hissedebiliyordu.Ama Noel'in kimsenin keyfini kaçırma hakkı yoktu,değil mi?Böyle duracağına kendisine gelmeliydi.Ellerini banka koydu.Koyar koymaz bir gıcırtı duyuldu.Hiç hoş olmayan bir gıcırtı...Bu sese güldü,ellerini tekrar ceplerine soktu;çünkü bank felaket derecede soğuktu.Aklına hemen muggle hastanelerindeki morglar geldi,bu düşünce onun kanını dondurdu.Ve...Evet!Sonunda hayatına yeni bir heyecan katabilecekti.Bu düşünce onu gülümsetti.Mavi renkli gözlerini Ronald'a dikti.
'Seni kara kaplı defterime yazacağım.',dedi şakacı bir tavırla.Pek de yüksek sayılmayan bir kahkaha attı.Ronald'ın kahkasını bastırıyordu bu.Acaba hayatında hiç bu kadar neşeli olmuş muydu?Hayır!Konuyu Ronald'ın hoşlandığı kıza getirmek istiyordu.Onu kesinlikle zorlamalıydı.Etrafına bakınmaya başladı.Bir ipucu arıyordu sadece.Tahta bankın etrafında sarı renkli küçük çiçekler vardı.Çiçeklerin yeni açtığı belliydi.Ama ilginç olan daha ilkbahara bile girmemeleriydi.Gözlerini oradan çevirdi ve yukarıya baktı.Oturdukları bankın üstünde kocaman bir ağaç vardı.Çamdı.Çamın dallarında kozalaklar vardı,açık yeşil renkli küçük yaprağa benzeyen şeyler sabahtan beri başlarını düşüyordu yağmur damlaları gibi.Çamın yapraklarının arasından güneş belli belirsiz duruyordu.Bir bulutun arkasına saklanıyor,sonra tehlike geçmiş mi diye bakar gibi gözüküyor,tekrar bulutun arkasına geçiyordu.Bu da bir ipucu olamazdı.Göle baktı.Gayet sakindi.En ufak bir kıpırdanma yoktu.Göle yakından bakmasa donduğunu sanacaktı.En iyisi konuyu direk açmak gibiydi.Bunu da yapmak istemiyordu,burnunu neden bu olaya sokacaktı ki?Ronald'ın tepkisini tahmin etmeye başladı.'Sen bu işlere karışma!',diye bağırabilirdi.Bu Noel'i çok kırardı.Bu konu hakkında yeterli bilgiyi başkalarından bulabilirdi.Dirseğini banka koydu ve parmak uçlarıyla saçlarını karıştırma başladı,bu sırada Ronald'a dönmüştü.Ronald sanki bir şeyler diyecekmiş gibi oldu,sonra ağznı kapattı.Gözlerinden resmen uyku akıyordu.
'Anlaşılan çok fazla yoruluyorsun.'Parmağı ile gözlerini işaret etti.Ronald 'evet' anlamında başını salladı.
'Seni tutmak istemem.Dinlenmen,iyi bir uyku alman gerek.',dedi.Mesleğinin gereği olarak tam yapması gerekenleri sıralayacaktı ki bundan vazgeçti.Ronald'ı bu sıkıcı bilgilerle boğmak istemezdi.
'Uyumalısın,direnme.',dedi emreder gibi.Gitmek için ayağıya kalkmıştı...

Gezgin

"Seni kara kaplı defterime yazacağım." dedi Noel. Ama gülünce Ronald'ın keyfi yerine geldi. Yüzünü yerden kaldırıp gökyüzüne baktı. Ama tepedeki yapraklar yüzünden bir şey göremüyordu. Aradaki kozalaklar arada sırada yere düşüyordu. Bir tanesi neredeyse Ronald'ın kafasına düşecekti. Etrafını süzdü. Göle bakmaya devam ediyordu. Gözleri sürekli oynuyordu. Gölden yerdeki çimenlere geçiyor, oradan tekrar göle geçiyordu. Bir ara göle güneşin parlaması yansıdı ve Ronald'ın gözleri müthiş ağrıdı. Zaten uyksuzluktan ağrıyordu. Güneşi görünce dayanamadı. Gözlerini kapattı. Sonra tekrar açtı. Noel'e fönüp bakmaya başlamıştı ki; Noel: "Anlaşılan çok fazla yoruluyorsun." dedi. Ronald refleks olarak başını 'evet' anlamında salladı. ama istememeişti. Şimdi Noel "Uyuman lazım" diyecekti. Aradan bir kaç saniye geçmişti ki Noel Ronald'ın yanılmadığnı gösterdi "Seni tutmak istemem.Dinlenmen,iyi bir uyku alman gerek." diyerek. Ronald başını evet anlamında salladığı için pişman olmuştu. "Ne tutması. Ben uyurum akşam" dedi. Ama Noel ayağa kalktı. "Uyumalısın,direnme." dedi. Ronald şöyle bir süzdü. "Hadi ama. Uyumayacağımı biliyorsun. St. Mungo'daykende uyumuyordum" dedi. O günleri hatırladı. Uyuması gerekiyordu ama güne 2- saat uyuyordu. Noel'e baktı "Hadi Noeel. Uyumayacağımı gayet iyi biliyorsun. Lütfen biraz daha otursana. Arkadaşlarımı fazla görmüyorum zaten. Seni de özledim" dedi. Fazla görmüyordu arkadaşlarını Ronald. Eve çekiliyor, öyle boş boş oturuyordu. Noel'e bakıp "Israr ediyorum" dedi...

» Eski Defterler

Eski dostla buluşma

Eski dostla buluşma

Similar topics

Similar topics