|  Konu: Geri: Eski Parşömen Çarş. Haz. 17, 2009 12:22 pm | |
| Bazı zamanlar insanın istediği bir şeyi yapması imkansız olur. Mesela sabahın köründe uyanan biri işe gitmesi gerektiğini bilir fakat yataktan kalkamaz ya da karanlık bir sokakta duyulan bir sese doğru gidilmemesi gerektiğini beyin bağırarak söyler ama ayaklarınız ve merakınız sizi ister istemez o yöne doğru götürür. Şu an FOster'ın içinde bulunduğu durum tam olarak öyleydi. Foster işi gereği arzularına yenik düşmemesi gerektiğini biliyordu. Bu onun en büyük zaafı olurdu. Şu an yapması gereken en azından yanındaki güzel cadıdan üç beş santim uzaklaşmaktı. Fakat bedeni bunu kesinlikle reddediyordu. Aksine milim milim ona daha da yaklaşıyordu. kendi dudaklarıyla onun dolgun dudaklarını kavramak istiyordu. Kendini bir an için durdurup Dorés'in dediklerini, içinde her an büyüyen bir umutla dinledi. Bu imkansız gibi görünen bir rüyanın gerçekleştiğini görmek gibiydi. Sonra içindeki duyguları dizginledi ve eğer Dorés onda kalacaksa duygularını dizginlemesi gerektiğini düşündü. İradesine tüm gücüyle karşı koyarak Dorés'tan bir kaç santim uzaklaştı. Yine de bedenleri hâlâ birbirine değiyordu. Foster içinden Dorées'in bunu yanlış anlamamasını umarak ona uzun süre baktı. Daha demin dizine değen elini tutası geldi. Saf mavi gözlerinde onu çeken bir şey vardı.
Sakin ve tok sesiyle " Evet şimdiye kadar tek oturdum ama eminim sana hemen alışabilirim. Dediğim gibi evden çok daha büyük aslında. Geniş bir arazisi var. Aslında büyük bir ormanın içinde. Neyse büyük ihtimalle birbirimizi yemekten yemeye görebiliriz. Ben sabahları pek evde olmuyorum. Elbette arada senin için kalabilirim. Onun dışında parşömen işini hemen bitirmek istiyorum. Zaten yedi yirmi dört evde hizmetliler olur. Ve sanırım ablan Sweliné bile buraya geldiğini bilmemeli. Biraz inatçı birine benziyor. Son olarak-" dedi ve asasını salladı. Karşısında siyah siyah parlamakta olan gölden ufak bir su kütlesi kalktı ve karşılarında asılı durdu. Foster etrafına bakarak asasını bir kere daha salladı ve suyun üstünde parlayan harflerden bir adres oluştu. Foster konuşmasına devam ederek " Bu adresi aklına iyice kazı." dedi ve Dorés'ın suya baktığına emin olduktan sonra büyüyü bıraktı. Su kütlesi yavaşça yere döküldü.
Yerdeki su birikintsine bakarken yansımasını gördü. Başka biri anlamazdı ama şu anda duygularını gizlemekte ne kadar zorlandığını kendisi görebiliyordu. Yanındaki veela kadar çekici cadıyı belinden tutup kendisine çekmemesi için ne kadar uğraş verdiği kara gözlerinden belli oluyordu. Dorés'a baktı. Bu genç cadıya karşı duyduğu içinde ki arzu onu o kadar zor durumda bırakıyordu ki içinden keşke bu kadar masum bakmasa diye geçiriyordu. Sağa doğru biraz kıpırdayınca bacağı Dor'es'in bacağına iyice değmişti. Buna aldırmamaya çalışarak " Aklında tutmuşsundur umarım. Saat bir gibi seni almaya geleceğim. Ailen zaten uyuyor olur. Ufak bir not bıraksan fena olmaz. Kayıp olduğunu düşünüp bakanlığa haber verirlerse başımızda ki sorunlara biri daha eklenir. Bu gece bir kez daha sen cisimlendireceksin bizi. Çünkü parşömenin peşinde olan adamların bakanlıkta bir çok adamı var ve nasıl desem bazı çok üst rütbedeki kişiler benim cisimlenme izimi sürebilir. Benden bile yetenekli olanlar var. En azından şimdilik. Ve Dorés gece yarısına kadar bence bir kez daha düşün. Kararından vazgeçmek istersen anlarım. Sana başka bir yer ayarlayabilirim. Ya da ailenin yanında kalırsın ve yedi gün yirmi dört saat peşinize bir düzine seherbazı takar sizi korumasını sağlarım. Bazı şeyle riçin kendini zorunlu hissetme. Ve dediğimi lütfen yanlış anlama. Bende kalmanı hepsinden daha çok isterim ama yine de sana kalmış." dedi ve sustu.
Hâlâ ister istemez Dorés'in onda kalacağı günleri düşünüyordu. İlginç olacaktı. Heralde bakanlıkta girdiği hiç bir irade sınavında bu kadar zorlanmamıştı. Hayatında gireceği en büyük irade sınavı olacaktı bu. Genç Dorés Nydeln; bakanlıkta ki her erkeğin ağzını bir karış açık bırakacak cinste bir cadıydı. Eğer Foster iradesini bu kadar iyi kontrol ediyor olmasaydı o da Dorées'in güzelliğine çoktan kapılıp gitmişti. Yine de çok dayanacağını sanmıyordu. Dorés'in o masum ama tutkulu bakışları, çekimser ama dolgun dudakları, kusursuz fiziğiyle uzun süre geçirecekti. Aynı evde, karşılıklı odalarda belki de... Bu onu bayağı zorlayacaktı. Dorés'in bedenini ve şu anda tam olarak hissettiği bacağından düşüncelerini kurtarıp ona sakin bir şekilde baktı. |
|
| | Konu: Geri: Eski Parşömen Cuma Haz. 19, 2009 1:51 pm | |
| Güzel bir gecenin henüz başıydı sıradan büyücüler için. Oysa son yirmi dakikada pek çok şey yaşamıştı bu ikili, hafife alınmayacak pek çok şey. Dorés’in yardım isteyen masum bakışları Meadow’ı genç kadına daha da yakınlaştırıyordu şüphesiz. Bir an için yirmi dakika öncesini düşündü genç kadın, başında bekleyen çok sayıda mor cüppeli adam içerisinde tekti. Meadow olmasaydı parşomen yanlış kişilerin eline geçecekti. Dorés de büyük ihtimalle olaya karıştığı için o muazzam yeşil ışığın kurbanlarından olacaktı. Neyse ki Meadow tam zamanında davranmıştı, asasız kalan genç kızın imdadına koşmakta gecikmemişti. Dorés için onu bir ilah olarak görmemek mümkün müydü? Diğer yandan bakıldığında başına bunların gelmesinin sebebi de Meadow’dı. Yine de Dorés onu suçlayamıyordu içinde, zor durumda olduğunu düşünüyordu. Ondan yardım istediğini… Salonda, tam ortasında kanlar içinde yatarken… Parmak uçlarına değin titremişti tüm vücudu genç şifacının, hatırlamak bile Dorés’in irkilmesine sebep oluyordu. St. Mungo’da diğer şifacılarla birlikte çok daha kötülerini görmüştü, ancak o zaman yalnız değildi. Meadow eve girdiğinde Dorés tek başınaydı, bu çok daha ürkütücüydü elbette. Uzun kirpiklerinin arasındaki mavi gözlerine suyun yansıttığı sokak lambası ışıkları vurmuştu. Altın sarısı saçları gözlerinin önüne geldiğinde kibarca parmakları saçlarını geriye çekti. Meadow’ın sakin bakışların altındaki heyecanlı, genç adamı fark etmemesi için Dorés’in kör olması gerekirdi. Bunun hoşuna gitmediğini söyleyemezdi, Meadow gibi bir erkek kime baksa o siyah gözleriyle kızların kalbine rahatlıkla girebilirdi. Dorés’in kalbine de girmesi uzun sürmemişti. Evet, sevmişti bunu genç şifacı. Bu bakışlar…
Kendine gel küçük hanım! Yine yanı hikâye ha! Uslu bir kız olmalıydı, Meadow’a yardım etmeliydi. Arzularını sonraya saklamalıydı, kendi kendini terbiye etme zamanı gelmişti. Meadow’ın evinde kaldığı süre boyunca olacakları düşünmek onda tuhaf, belirsiz bir his yaratıyordu. Heyecanlansa da Meadow’ın diğer erkekler gibi kadın düşkünü bir tip olmadığını düşündüğünde, eğer yanlış bir hareket yaparsa aralarının açılacağını kendine hatırlattığında heyecanı anında sönüyordu. Gözlerindeki mavi parlaklık platonik kalmanın burukluğu ile kırılıp kayboluyordu. Meadow’ın son söylediklerini düşündü bir an. Adresi vermişti. Yanında kalmasının çok daha güvenli olacağını düşünüyordu. Yine de Dorés’e diğer seçenekleri de sunmayı ihmâl etmemişti. Onu zorlayamazdı, Dorés tanınan bir aileye mensup genç bir kızdı. Attığı adımları ailesine göre planlamaktan hoşlanmasa da buna mecburdu.
‘Eğer doğrunun bu olduğunu düşünüyorsan ve şikayetçi olmayacaksan benim için sorun yok. Bir süre ailemin yanında olamamak beni zorlayacak tabii, ama ikimiz de bu parşömenin sırrına ulaşmak istiyoruz, değil mi? Sana yardım etmeyi gerçekten istiyorum.’ Küçük ama dolgun dudakları yine büzülmüştü susarken. Meadow’ın yüzüne baktığında içinden geçen tehlikeli oyunlardan kendini sıyırmak istercesine kalktı. Meadow da ondan birkaç saniye sonra banktan kalkmıştı. Artık sadece sarhoşların cirit attığı bu göl kenarında daha fazla durmanın alemi yoktu.
Genç şifacı bedenini Meadow’a yaklaştırdı. Onun sıcaklığını hissettiği an çapkınca dudağını ısırdıysa da kendi kendine zamanı, kişiyi ve mekânı hatırlattı. Asasını elinde sıkıca tutuyordu, Meadow’ın siyah gözlerinin tesirindeydi yine mavi bakışları. Erkeğin güçlü kolları Dorés’i belinden hafifçe sarmıştı. Bu dokunuş Dorés’i bir kez daha heyecanlandırmıştı. Meadow’ın da aynı heyecanla hızlıca soluk alıp verdiğini fark etti. Asasını kaldıracakken zihni kaba bir kahkahayla dağıldı. Yandan geçen iki adam epey içmiş görünüyordu. Muggle olduklarına şüphe yoktu, onların yanında cisimlenemezlerdi. Dorés kendilerine bakıldığını hissedince mavi bakışlarını Meadow’ın dudaklarına kaydırdı. Bu Muggleları burada uzaklaştırmanın tek bir yolu vardı. Pek çok erkeğin hayran olduğu dudaklarını Meadow’ın yanağı ile dudağı arasındaki kısma değdirdi. İki kafadar onları sevgili sanıp uzaklaşıncaya kadar heyecandan titreyen bedenini geri çekmemişti genç kız. Sesler uzaklaştığında pembeleşmiş yüzüne aldırmadan, Meadow’ın durumu anladığını varsayarak Nydeln konağını imgeledi. Belli belirsiz bir ses ile bu alışıldık sıkışıklık, ikisinin bedenine de etki ederken Dorés yüzünün hâla kıpkırmızı olduğundan emindi.
*** |
|
