Eloise Büyük Salon'dan çıkar çıkmaz koşmaya başladı, görünmek istemiyordu. O ve Kuzeni Janseri akşam yemeklerini yerlerken bir plan yapmışlardı, oldukça tehlikeli bir plan. İki kuzenin yemek yerken fısıl fısıl neler konuştuğunu merak eden diğer öğrencilerden herhangi biri, onu izliyor olabilirdi. Bu yüzden büyük ağaçların ardına gizlenerek yürüyordu, Janseri ile avluda buluşacaklardı. Avluya gelince her zamanki gibi geç kalan kuzenini uzunca bir süre bekledi. Olur da karşısına bir profesör çıkarsa diye oradaki çalılıkların gerisine gizlenmişti. Bu uzun bekleyiş onu iyice germiş, tehlikelerin iyice gözüne görünmesine sebep olmuştu. Buz gibi havada beklerken ısınmak için ellerini kavuşturuyor, okuldan atılmamak için dua ediyordu. Derken kuzeni göründü avlunun girişinde. Hemen Janseri'nin yanına giden Eloise: "Hazır mısın?" dedi heyecanla. Nefes nefese olan Janseri yalnızca başını salladı. Eloise de: "Pekala, burdan Yasak Orman'a gidiyoruz öyleyse" dedi. Janseri yine başını sallamakla yetindi, anlaşılan heyecanı konuşmasına engel oluyordu. İki kız avludan çıkarak ormana doğru gittiler. Türlü türlü korkunç canavarı barındıran Yasak Orman'ı ikisi de pek iyi tanımıyordu ama yine de testrallerin yerini bulabilmek için kan kokusu gerektiğini biliyorlardı. Bu yüzden ikisi de dikkatlice ellerini kesmeye karar vermişlerdi. Sonunda konuşan Janseri: "Önce sen" dedi. Buna itiraz edemeyecek kadar ürken Eloise "Peki" diyerek yerden ucu sivri bir dal kaptı. Ellerinin titremesine hakim olamayarak derisinin üzerince ince bir kesik açtı. "Sakin ol, sen satanist değilsin...sadece...bu önemli!" diye içinden konuştu Eloise. Daha sonra acının dinmesi için elini sallayarak Janseri'ye döndü. "Sıra sende küçük kuzen"

Jany taş basamaklardan inerken geceliklerinin üstüne sardığı pelerine sıkı sıkı sarıldı.Deli gibi çarpan kalbi ve heyecandan bulanıklaşan gözleri neredeyse düşmesine neden oluyordu ve bu en son isteyeceği şeydi.Kabul salonunun önüne geldiğinde etrafa hızla göz gezdirip koşar adılarla büyük giriş kapısından soğuk havaya çıktı.Aniden yüzüne çarpan buz gibi rüzgar karşısında anlık şok geçiren Jany kuzeninin kendini beklediğini düşünüp gecenin koyu karanlığına doğru koşmaya devam etti.Geç kalmıştı.Bunun farkındaydı.Jany ilerde hareket eden karaltının Ells olduğunu umarak yaklaştı.Siluet belirginleşince rahat bir nefes alıp Ells'e yaklaştı.Ells'in heyecanı her halinden bellidi.

"Hazır mısın?" dediğinde Jany soluk soluğa kalmaktan sadece kafasını sallamakla yetindi.

"Pekala, burdan Yasak Orman'a gidiyoruz öyleyse" Jany yapacaklarının okul kurallarına karşı gelmek olduğunu bilsede içindeki merak ve azim bu dürtüyü bastırıyordu.Neredeyse yıllardır aklını kurcalayan şeyi belki bu gece öğrenebileceklerdi.Büyük ve karanlık ağaçların yanından geçerken Jany bu ormanın içinde ne yürlü yaratıklar olabileceğini düşünüp ürperdi.İyice derinlere girdikten sonra terstrallerin yakında olabileceğini düşünüp durdular.Şimdi Jany için en korkunç ve iğrenc kısım gelmişti.Vakit kazanabilmek için Ells'e "Önce sen" dedi.Ells odun parçasıyla derisini çizerken Jany soğukkanlı davranmaya calışarak gözlerini kapattı.Açtığında Ells'in heyecanlı sesi kulaklarına ulaştı.

"Sıra sende küçük kuzen"

''Ells belki sadece senin kanın yeterli olur.Bu gece bayılmak en son isteyeceğim şey'' Jany cesaretinin tam olduğundan emindi ama zaman kazanmak için oyalanıyordu.Ells'in olumsuz bakışlarını görünce isteksizce dalı eline alıp kolunda hafif bir çizik açtı ve serbest kalan kırmızı sıvının artışını izledi.Beyni uyuşmuş gibiydi kanın o bilindik metalimsi kokusu başını döndürüyordu.Başını kaldırıp kendini izleyen kuzenine baktı.Daha sonra ikisi zgeniş ağaçların arasında dolaşmaya başladı.Kan kokusunu bu garip atların hissetmesi gerekiyordu ve belki hisettiklerinde bu o kadar da iç açıcı olmayacaktı.

Anlaşılan Janseri pek de istekli görünmüyordu. Kendi elini karar verdikleri gibi kolayca kesen Eloise, kendini enayi gibi hissetti.

''Ells belki sadece senin kanın yeterli olur. Bu gece bayılmak en son isteyeceğim şey''

Eloise, Janseri'ye atabildiği en pis bakışı attı. Aslında birkaç kötü söz söylemek kendini daha iyi hissetmesini sağlayacaktı ama, belki soğuktan belki de heyecandan aklına hiçbir söz gelmemişti. Sonunda Janseri büyük bir törenle (Dal parçasını alırken ağır çekimde gibi hareket ederek almış, kendini acındırmak için Eloise'e hüzünlü bakışlar atmıştı) kolunu kesmeyi başardı. İki kızın da elleri kanla kaplanınca Eloise ormanın derinliğine doğru birkaç adım daha attı. Janseri ise saçma bir hareketle elini havaya doğru kaldırıyordu, anlaşılan bunun testralleri daha çabuk çağıracağını sanıyordu. Derken ağaçların arkasında bir kıpırtı oldu, acaba profesörlerden biri miydi? İki kız da nefeslerini tutmuş beklerken ağaçların ardından iskeletimsi bir yaratık çıktı.

"Bir testral!" diye avaz avaz haykırdı kendine engel olamayan Eloise. Eğer yakınlarda bir profesör varsa kesinlikle bu sesi duyardı, o yüzden bu büyük bir hata olmuştu. Jany işaret parmağını ağzına götürüp sus işareti yaptı ve kuzenler birinin o tarafa gelme tehlikesini göz önünde bulundurarak sessizce beklediler. Birkaç dakika sonra kimse gelmeyince rahatladılar ve gelen tek testrale doğru yürüdüler.

"Bir dakika Jany!" dedi bir anda Eloise. "Bu yaptığımızdan emin misin? Saçma bir amaç yüzünden okuldan atılmak istemem. Ayrıca biliyorum senin için daha zordu, yaşın henüz küçüktü ama ben o kadar yaralanmadım... o olaydan. Hatta şuan hatırlamıyorum bile. Eğer çok zor olmayacaksa bu saçmalıkları neden yaptığımızı tekrar hatırlatabilir misin?"

Jany'nin cevap vermesi o kadar uzun sürdü ki acaba vaz mı geçti diye düşündü Eloise. Bir yandan gitmesin diye testralin boynundan tutarken bir yandan da Janseri'nin tepkilerini izliyordu.

''Üzgünüm Eloise ama senin ölümyiyen baban Lanet Lordu için hiçbir fedakarlıktan kaçınmayıp benim annemi yani öz kız kardeşini gözlerimiz önünde öldürdü.Ve şimdi benim o şatoya gidip herşeyi öğrenmem gerekiyorki hem babandan hem da Lanet Lord bozuntusundan intikamımı alabileyim.Eğer okuldan atılmaktan korkuyorsan ve babacığına kıyamıyorsan şimdiden beni yalnız bırakabilirsin ama aile şerefimizi kurtarmak senin görevin!''

Bu ani patlamaya şaşıran Eloise uzun bir süre kuzeninin ne dediğini idrak edemedi. İlk başta onun hakaretlerininin anlamını anlamayarak kızı teselli etmek istedi. Fakat sonra Janseri'nin demek istediğini anladı. Eloise'i suçluyordu. Bunu anlar anlamaz şok olan Eloise kuzenine karşı içinde büyük bir nefret dalgasının kabardığını hissetti. Bu saçma fikir, Janseri'nin bugüne kadar aklına gelen en iğrenç ve alçakça düşünceydi. Yıllardır babasının yaptığı o korkunç şey yüzünden, içinde bir yerlerde kötü bir yan olduğunu düşünen Eloise'in eski yaraları tekrar açılmıştı sanki. O Janseri'den bile daha çok yaralanmıştı belki de, ama bunu saklamayı iyi beceriyordu. En başından beri söylediği şey aslında yalandı, o gün olan korkunç anıları hala kabuslarında görüyordu. Sadece kuzenini bu fikirden vazgeçirmek için söyledikleri sayesinde Janseri'nin gerçek duygularını anlamıştı. Janseri ne zaman bu kadar kinci bir insan olmuştu?

"Sana inanamıyorum! O küçük beyninden yıllardır neler geçiyordu kim bilir? Sence babama gidip anneni öldürmesi için ben mi yalvardım? Ya da o laneti yaparken kahkahalar atıp babamı destekledim mi? Onun bu korkunç davranışı yüzünden yıllardır acı çekiyorum ben!" dedi Eloise. Konuşmasının sonuna doğru sesinin titremesine engel olamamıştı ama gerçekten de muazzam derecede kırılmıştı. Her zaman dostu bildiği Janseri onu arkasından bıçaklamış gibi hissediyordu şimdi. Eğer her zaman, bu anılar yüzünden Eloise'i suçlayacaksa, şimdiden oradan ayrılması en iyisiydi. Janseri ne söylerse söylesin oradan ayrılmayı kafasına koydu, ama bu sefer aptal kuzeninin neler saçmalaycağını çok merak ettiği için birkaç dakika daha orada bekledi.

Jany Ells'i dinlerken söyladiklerinden hafifçe pişmanlık duysa da vazgeçmek döneklik olurdu.Titreyen bir alaycı kahkaha attı.Ormanda yankılanan sesi tekrar kendisine döndükten sonra Ells'e baktı.

''İstersen şimdi de burada oturup küçü bir kız gibi ağla ama bunun sana hiçbir faydası olmaz.Testrall beni nereye götüreceğini biliyor ve ben gerçekleri öğrenmek için gidiyorum.Gelip gelmemek sana kalmış ama unutma ki her ne olacak sa ucu sanada dokunacak onun için olacak herşeye karşı bilgili ve hazırlıklı olmayı istersin heralde?''

Jany cevap beklemeden testrall'in yanına gitti.Başını hafifçe okşadıktan sonra iskeletimsi yaratığın alçalan bedenine çıktı.Tekrar uçacak olmak düşüncesi uçmaktan bile daha heyecanlıydı.Jany toz pembe hayallertinden sırılıp hala aşağıda kendisiyle çelşki yaşayan Ells'e baktı.Onsuz gitmek istemiyordu.Bu ikisinin ortak geçmişiydi ve her ne kadar ona kızgın olsada onun hiçbir suçunun olmadığının açıkça farkındaydı ama sinirini birisinden çıkarmalıydı.Sakin ses tonuyla yeniden devam etti.

''Ells gel hadi.Bak sensiz gitmek istemiyorum tamam mı?Ne öğreneceksek birlikte öğrencz.Buraya kadar beraber geldik ve şimdi birbirimize sırtımızı dönemeyiz.Seni suçladığım için özür dilerim ama o anı ikimizde yaşadık ve birinin olanların hesabını vermesi gerekiyor.Hadi gel artık vakit kaybediyoruz.''

Jany Ells'e içten bir tebessümle bakarak gelmesini bekledi.

Janseri sanki haklıymış ve Eloise onunla uğraşan küçük, aptal bir çocukmuş gibi kahkaha attı. Bu alaycı kahkaha Eloise'i iyice sinirlendirmişti ve kuzenine yumruk atmamak için ellerini sıkmaya başlamıştı. İçinde uzun yıllar boyunca en ufak bir şiddet belirtisi olmayan kız bir anda değişivermiş gibiydi. Ömründe duyduğu en büyük hakaretler bir anda arka arkaya sıralanınca kendine hakim olmakta zorlanmaya başlamıştı. Janseri konuşmaya başlarken o da eli asasına gitmesin diye kollarını kavuşturdu.

''İstersen şimdi de burada oturup küçük bir kız gibi ağla ama bunun sana hiçbir faydası olmaz.Testrall beni nereye götüreceğini biliyor ve ben gerçekleri öğrenmek için gidiyorum.Gelip gelmemek sana kalmış ama unutma ki her ne olacak sa ucu sanada dokunacak onun için olacak herşeye karşı bilgili ve hazırlıklı olmayı istersin heralde?''

Bu Eloise için bardağı taşıran son damla olmuştu. Kuzen de olsalar Janseri ondan küçüktü ve Eloise ile böyle konuşması çok saygısızcaydı. Eloise artık kollarının hakimiyetini yitirmişti, elleri bir anda cebindeki asasına gitti. Kendisinin yaşı daha büyük olduğu için daha fazla büyü biiyordu ve KSKS notları Janseri'ye oranla daha iyiydi, bu yüzden onu yenebileceğini biliyordu. Belki de Avada Kedavra yapar ve bu zavallıyı sevgili annesinin yanına gönderirdi. Eloise duraksadı. Ne yapıyordu o? Janseri ne demiş olursa olsun kendi kuzenine mi saldıracaktı, onu kışkırtmasına izin mi verecekti? O ne bir ölüm yiyen, ne de bir Slytherinli idi. Böyle alçakça düşünceler düşünmek kesinlik bir Gryffindorlu'ya yakışmazdı.

''Ells gel hadi.Bak sensiz gitmek istemiyorum tamam mı?Ne öğreneceksek birlikte öğrencz.Buraya kadar beraber geldik ve şimdi birbirimize sırtımızı dönemeyiz.Seni suçladığım için özür dilerim ama o anı ikimizde yaşadık ve birinin olanların hesabını vermesi gerekiyor.Hadi gel artık vakit kaybediyoruz.''

Testrale binmeye çalışırken Eloise'in asasını çektiğini görmeyen Janseri konuşmaya devam etti, bu sırada da Eloise fark ettirmeden asasını kaldırdı. Janseri'nin son söyledikleri onu hiç etkilememişti, Janseri istediğini alabilmek için şu 'cici kız' numaralarını oynuyordu yine. Bunca hakaretten sonra bu cılız iltifat taklitlerinin Eloise'i kandıracağını düşünüyorsa gerçekten ahmaktı.

"Üzgünüm Janseri. Seni hiç tanıyamamışım, taktığın sahte iyilik maskeleri gerçek kimliğini ve ne kadar alçak olduğunu saklamış. Bundan sonra yollarımız tamamen ayrı. Ama şunu unutma; ben ömrüm boyunca asla ve asla babamın haklı olduğunu düşünmedim"

Bu son darbeyi yaptıktan sonra Eloise oradan ayrıldı.

Jan karanılık ormanda onun silueti kaybolana kadar bekledi.Geri dönmesini zetam beklemiyordu kaldı ki dönse bile beklediği hoşgörüyü bulamıyacaktı.''Madem böyle istiyor neden olmasın'' diye geçirdi içinden.Testrall'le biraz daha kalıp cantasındaki bütün et parçalarını yedirdikten sonra gitmaya hazırlandı.

''Belki sonra tekrar görüşürüz'' diyerek geniş iskeletli yaratığa veda edip karanlık ormandan ayrıldı.