Hastane kanadında olay var! Duyan gelmiş.

V. Sınıf

Zaman & Mekan : Muska dersinden 50 dakika önce, (Angela'nın uyur gezer halinden çıkartıldıktan sonra )
Konu: Angela uyur gezerken arkadaşlarını bilmeden, farklı ve komik bir şekilde lanetlemiştir, Caprice de ayağından yaralıdır. Hastane kanadında şifa görmeleri ve sonrası...
Oyuncular: Görenler, meraklananlar, hatta hastanede yatanlar ve şifacılar, isteyen tüm arkadaşlar katılabilir.

Angelann koluna girdiğinde nefes almanın hele ayakta durmanın bu kadar zor olacağını düşünmemişti. Zavallı kız kendini suçlu hissediyor, yardım etmek için elinden geleni yapıyordu. Angela’nın hayrı kışları Caprice’nin kulağında hala çınlıyordu. Bu nasıl bir aşktı, anlaması için kaç fırın ekmek yemesi gerekiyordu, düşüncesi bile midesinin burulmasına sebep oldu. O daha aşık olmamıştı, kim bilir belki bir gün hak ettiği aşkı bulurdu, lakin sonunda büyükbabasının onun için uygun bir eş seçeceğinden aşkı düşünmesinin daha hayırlı olacağını kabul etmesi gerekiyordu.

İkinci katın merdivenlerinin başına geldiğinde bir türlü yerinde durmayan merdivenlerin aheste aheste hareketlerini sabırsızlıkla izledi. Paula yeşil yüzünün endişeli bakışları eşliğinde ayağının sargı bezlerini yenilemişti, lakin hala kan durmak bilmiyor, sargı bezinin üstünü, umursamaz bir ressam gibi desenlerle süslüyordu. Onu telaşlandırmak istemeyen Alexis kıvırcık saçlarının arasından ona sakin olmasını söylüyordu. O saçların ortasında küçücük bir kafanın olması, ince bir çizgi şeklindeki dudaklarının kıpırdamadan sözcüklerini sarf etmesi gerçekten de çok ilginçti. Eleanora eliyle yüzünü kapatıyor, kimsenin görmediğine emin olmak devamlı sağa sola bakarak ortalığı kolaçan ediyordu.

-Daha gelmedik mi Angela, gözlerim kapanmak üzere.

Göz kapakları kapanmak için can atıyordu, dayanmalıydı, son bir güçle Angelaya tutundu. Merdivenlerden çıktılar, ikinci katın merdivenleri, birinci katın merdivenlerinden daha anlayışlıydı. Usulca yerlerinde bekliyorlardı, Caprice içinden bir teşekkür mırıldanarak üçüncü katın merdivenlerine adım attı. Birkaç dakika sonra hastane kanadının geniş kanatlarının gölgeleyen kapılar karşılarındaydı. Adımlarını hızlandırarak hızla içeriye girdiler. Hastane kanadı üç bölümden oluşuyordu. İlk kapıda onları genç bir bayan karşıladı, ikinci bölümden geçirirken Caprice yataklarda yatan iki öğrenci gördü. Birinin kafası davul gibi şişmiş, yanında duran arkadaşının elindeki kovaya devamlı kusuyordu. İğrenç, diye düşündü, biri ona kusma büyüsü yapmış olmalıydı. Onun çaprazında yatan kişiyi tanıyordu. Gözleri kapaydı. Caprice onun uyuyor olmasını diledi, onu son gördüğünde kütüphanenin önünde üstüne bir bardak sıcak çikolata dökmüştü, ama ona o kadar güzel bir gülümseme bahşetmişti ki, Caprice o an ikinci bardağı da seve seve cüppesine yedirebilirdi. Bir merhaba ve özür kelimeleriyle kısa süren tanışmalarının ardından bu manzara hiç de iç açıcı değildi. Angela’nın kapıda beklediğini fark etti, ona el sallıyordu, diğer arkadaşları da çoktan yan odaya geçmişlerdi. Onların yanlarına da, başka bir şifacı hanım gelmişti. Caprice, koluna yaslandığı şifacı hanımla yalnız kaldığında merakına yenik düştü.

-Şey efendim, orada yatan benim arkadaşım da, nesi var acaba?
-Sen kendin için endişelensen daha iyi olur küçük hanım, o yaramaza gelince, arkadaşıyla düello etmiş, kendine geldiğinde, uyandığı için pişman olacağına emin olabilirsin.
-Upss... Anladım, ama iyi değil mi?
-Şu an mı, evet şuan iyi, ama bina sorumlusu az sonra burada olur, gerisini onlara bırakacağız. Sen şuraya otur da sargına bir bakalım.
-Arkadaşlarımı nereye götürdüler?

Caprice sorusuna cevap bulamadan içeriye baş şifacı girdi. Bayan şifacı elinde asası ile gelen yöneticisine selam vererek odadan ayrıldı.

-Merhaba efendim, arkadaşlarım nasıl iyi olacaklar mı,?

Kendisine kim der gibi bakan baş şifacıyı aydınlatmak için hemen açıklamaya girişti, ayağı umurunda bile değildi, yalnızdı ve korkuyordu, eğer konuşmazsa düşüp bayılacağından emin en iyisinin konuşmak olduğuna karar verdi ve bir çırpıda anlatmaya başladı.

-Paula; Saçları beyaz, yüzü ise yeşil olan. Çok iyi bir kızdır, inanın bana, çok iyidir.
Alexis: O güzelim saçları peruk görünümlü siyah ve kıvır kıvır olmuş olan kız. Kocaman kıvırcık saçlar içinde kaybolmuş mavi gözlü küçük bir suratı oldu, nasıl mı, sormayın biz de anlayamadık.
Eleanora; ön -tavşan-dişleri uzamış burnu da epeyce büyümüş olan. Eskisi kadar güzel gülümseyebilecek değil mi?
Angela, tüm bu büyülerin mucididir, ama ona kızmayın, sanırım o uyur gezer, ne yaptığını o da bilmiyordu. Şu an kapıda bizi bekliyor. O da çok korktu, yüzüne baktığında anlayabilirsiniz zaten.
Ve ben, ooo evet, ayağım kanıyor işte. En önemlisi de Muska dersine yetişmeliyiz. Böyle işte. Şimdi lütfen arkadaşlarımı görebilir miyim?

Çok mu konuşmuştu, ne önemi vardı ki, hala korkuyordu ve kalbi durmak üzereydi, zorla da olsa gülümsemeyi başardı.

-Lütfen.

.

VII. Sınıf

Eleanora artık hiç kimsenin yüzüne bakmak istemiyordu. Çok utanıyordu herkesten. Sürekli eli yüzünü kapatıyor ve kimsenin görmemesi içinde etrafa bakınıyordu. Diğer kızlar gibi sürekli gelip gelmediğini soruyordu. Bir çok güçlüklerin sonunda diğer kızlar ile birlikte Hastane kanadına gelmişlerdi. Eleanora artık yüzünü kimseye göstermek istemiyordu. En azından iyileşene kadar. Angela o zorluğun içinde içeriye girmedi ve onun kapıda beklemesini istedi. Eleanora artık iyileşmek istiyordu. Kendini kötü ve çirkin hissediyordu. Bir kaç dakika sonra Paula, Alexis ve Eleanora şifacı ile birlikte ayrı bir odaya alındılar. Eleanora ne yapacağını bilmiyordu. Yine eli yüzünden ayrılmamıştı. Bir yandan da parmaklarının arasından şifacıya bakıyor bir yandan da kendi haline üzülüyordu. Caprice ayrı bir odaya gitmişti. Onun baş şifacı ile konuşmasını umuyordu. Bir an öhce konuşsa iyi olacaktı çünkü dersin başlamasına az bir zaman kalmıştı ve derse böle gideceğini sanmıyordu.

Eleanora artık dayanamıyordu. Öle çaresizce oturmak canını sıkıyordu. Bir şey yapmalıydı. Fakat elinden de bir şey gelmiyordu. Beklemek beklemek beklemek ne kadar sıkıcı. Sonun da uzun bir beklemenin ardından Caprice elinde bir kaç iksir şişesi ile geri döndü. Eleanora onları iyileştirici iksir olduğunu umuyordu. Caprice herkesin eline bu iksirleri tutuşturdu ve onlara içmelerini söyledi. Eleanora ilk önce onun ne olduğuna baktı ve sonradan anlamsız bir ifade ile onu bir dıkışta içti. Kendini nedense hala çirkin ve mutsuz hissediyordu. Tam Caprice'ye neden bir şey olmadığını soracaktı ki Caprice iksirin 5 saat sonra etkisini göstereceğini söyleyince Eleanora o an beyninden vurulmuşa dönmüştü. O kadar kötü olmuştu ki. O çirkin yüzü ile derse girip birde ders işleyecekti. İnanamıyordu. Bir yolunun bulunmasını istedi fakat hiç bir şey olamazdı. O an derse hiç girmek istemiyordu. Ama ne yazık ki o haliyle girecekti derse. Muska dersi onun için bir kâbus olacaktı.

Gezgin

Hayatında hiç bu kadar berbat bir gün olamazdı. Büyülere,lanetlere lanet ediyordu içinden. Hem sinirliydi hem de üzgündü...Angela'ya kızsa mı kızmasa mı bilemiyordu. Evet o laneti yapmıştı ama bilmeden ve ne durumda olduğunu biliyordu Alexis onun...Yo hayır Angela'yı suçlayamazdı asla. Sinirinden ağlamak,çılgın atmak isityordu. Güzel kahverengi ve ipek saçları kıvır kıvır olmuş ve Alexis'e hiç yakışmayan bir görüntü çıkmıştı ortaya. Aynalara bakmak istemiyordu asla...En azından lanetin etkisi geçene kadar. Şifacıya öyle boş boş bakıyordu. Hiçbir şey demiyordu...Sakin görünüyordu ama içinde fırtınalar kopuyordu. Bu konuyu uzatmak istemiyordu zaten...Olmuş bitmişti daha ne tartışılacaktı ki? Tartışsa arkadaşlarıyla arası açılacaktı..Bu Alexis'in en son istediği şeydi...

Odada duvarlar konuşuyordu. Hastanelerden oldum olası nefret ederdi. Ziyaret için gittiğinde bile daralırdı. Şimdi hastanedeydi...Bugün günlerden neydi acaba? Gülümseyerek saçmalamaya başldığınnı farketti...Kendini zor tutuyordu gülmemek için sinirleri bozulmuştu çünkü. .Duvarlar üstüne üstüne geliyordu. Bir an önce çıkmak istiyordu. Şu iksir nerede kalmıştı?

Gözleri Paula ve Elenaora'ya kaydı. Onlarda aynı durumdaydı...Bir şeyler söylemek istedi ama bundan son anda vazgeçti. Tek isteği şu iksirin gelmesi ve uyumak..Evet uyumak istiyordu. Kendini yorgun hissediyor,bedenini dinlendirmek istiyordu...Maalesef Muska dersine girmeleri lazımdı. Evet bugün berbat bir gündü

Bir süre sonra elinde iksir şişesi ile Caprice gelmişti. O an içi umut ve sevinçle doldu...Sonunda eski haline dönebilecekti. İlk Elenaora içmişti. Yalnız bir etkisi olmamıştı...O sırada Caprice'in ağzından çıkanlar Alexis'in kulaklarında yankılanıyordu..5 saat sonra etkisi mi göstericekti iksir? Kahretsin. Bari 1 saat olsaydı diye düşündü...Muska Dersi'ne o halde girilecekti birde...Alexis farkında olmadan "Aaaaa" diye hafif bir çığlık attı. Artık rahatlamak istiyordu...Hastane Kanadı'ndaki bu çığlıktan sonra iksiri içti o da ve sessiz sessiz olduğu yerde durdu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Gözleri her baktığında yuvalarından fırlar şekilde bir Eleonora'ya bir de Alexis'e bakıyordu. Beyaz saçları ve yeşil suratıyla bir tür mutanta benzeyen Paula, en büyük zahiyatı alanlardan biriydi bu sefer. Angela ile uzun süre konuşmama kararı almış olmanın yanı sıra, bir yandan da kızı teselli edip, ölen sevgilisinin yokluğunu unutturmak istiyordu. Ancak şu an yeşil suratından yayıldığına emin olduğu komedyayla baş etmek zorundaydı.Aslında kolunun kırılması ya da baş yarılması sebebiyle orada olmayı yeğlerdi. Gelene kadar herkesin onlarla dalga geçmeleri yetmezmiş gibi bir de üzerine hastane kanadında yatmakta olan birkaç öğrencinin de gözlerinden kaçamamışlar ve malzeme olmuşlardı.

Beyaz saçlarıyla birden ruhunun yaşlandığını hissetti. Alexis aslında oldukça normal görünüyordu. Eleonora'nın hali ve Paula'nın mutasyona uğraşmış sıfatındaki ifade içler acısıydı. Güçlükle sabredebildiği süre boyunca Angela'ya sövüp durdu içinden. En sonunda bir şekilde elinde iksirlerle Caprice çıkageldi. Üç Hufflepuff'lı Caprice'in elindeki iksirlere resmen saldırdılar ve içtikleri, sıcak havada ellerine tutuşturulmak için beş saat beklenmiş buzlu bir suymuş gibi kafalarına diktiler. Üç cadının surat ifadesi değişmeyen hallerinden ziyade, Caprice'in gelmekte gecikmeyen kötü haberindendi. '' Beş saat sonra... '' Paula bir an için başının döndüğünü hissetti. Beş saat içinde en az üç derse girerlerdi ve bu onları yüz insandan fazlasının görmesi demekti. Paula içinden '' Demek buraya kadarmış bütün karizman, çekiciliğin...'' diye düşündü. Orada bulunmalarının bir anlamı kalmamıştı o anda. Beş saatlik ders maratonuna gitmeden önce son kez Caprice'e baktı. '' Hayır anlamıyorum, suçumuz neydi ki durduk yerde?! ''

V. Sınıf

Şifacının suratına anlamsızca bakarken kendine gülümseyen yüzü fark etmemişti bile. Baş şifacının yanına gelen bayan sessizce ona bakıyor tatlı tatlı tebessüm ediyordu. Caprice’nin ayağındaki sızı geçtiğinde baş şifacının sesi kulaklarında çınladı. Bu çınlama korkudan artmış kalp atışlarıyla baş edebilecek kadar kuvvetliydi. Şimdi de kulakları mı? Nasıl bir sabahtı bu böyle, neyse ki ayağında acı kalmamıştı. Kendisine yönelen soruları belirli belirsiz duydu, cevap vermesi gerekiyordu, kafasını kaldırıp kendisine gülümseyen bayan şifacıya baktı. Sıcacık ve güven vericiydi. Baş şifacı Capirce’nin ayağını son bir kez gözden geçirdi.

-Artık iyisiniz değil mi?
-Şey evet efendim, teşekkür ederim.
-Bayan Simon yan odaki hastalarla ilgilendiniz mi?
-Evet efendim, iksir hazırlandı, birazdan yanlarına gideceğim, ama önce bu küçük hanım için yardıma ihtiyacınız var mı onu sormak istedim.
-Teşekkürler Bayan Simon, bizim işimiz de bitti, bu küçük hanımı artık taburcu edebiliriz.
-Şey efendim, müsaade ederseniz arkadaşlarımın yanına gidebilir miyim?
-Elbette küçük hanım, hatta istersen iksiri arkadaşlarınızın içmesi için size güvene bilir miyiz?
-Evet efendim bana güvene bilirsiniz.
-Çok güzel, yüzlerinde korku ve endişe vardı, onları daha fazla ürkütmeyelim. Şimdi, Bayan Simon iksiri verir misin? Evet, şu şişeyi al bakalım. Hepsine bir ölçek vereceksin. İçinde semizotu olmadığı için etkisi 5 saat sonra gösterecek.
-Ama efendim, ya o halleri, derse gireceğiz.
-Bu ot uyku yapar, derse girmek istiyorsanız bu riski göze almalısınız.

Caprice duyduklarından hiç hoşlanmamıştı. Şimdi bunu kızlara nasıl açıklayacaktı. Ayağı gayet iyi durumdaydı. Baş şifacıya teşekkür edip elinde iksir yürüyerek yan odaya ulaştı. Kızlar onu bekliyordu. Hepsine tek tek iksiri içirdi. Tüm cesaretini topladı ve söze başladı.

-Kızlar güçlü olun lütfen. İksir 5 saat sonra etkisini gösterecek. Tamam biliyorum ama çaresiziz derse bu halde gireceğiz. Paula lütfen bari sen yardımcı ol.

Kızların telaşları görülmeye değerdi. O an içinden hallerine gülmek gelse de onlara ve kendine olan saygısından kendine hakim oldu ve onlar hastane kanadından çıkardı. Angela telaşlanmış kapıda meraklı gözlerle onları bekliyordu.

-Selam Angela, biz iyiyiz yani olacağız. Maalesef 5 saat sonra etkisini gösterecek bir iksir ile tüm şansımızı denedik. Hadi kızlar bunu da atlatacağız. Lütfen bu kadar üzülmeyin.

Üzülmeyin diyordu ama bu sözlerinin hiçbir işe yaramayacağını bal gibi de biliyordu. Sessizce hastane kanadından ayrıldılar. Önlerinde koskoca bir 5 saat vardı. Ve ilk durakları muska dersiydi.

V. Sınıf

Utançlarından aynaya bakamayan üç kafadar, suçluluk duygusuyla boğuşan Angela, sorumluluk ile kafası karışmış Caprice; beş arkadaş işte bu duygu karmaşaları ile hastane kanadından ayrıldılar. Önlerinde çile dolu 5 saat vardı ve ilk durakları muska dersi idi.

*****SON*****