"Bunu ben.. ben yazdım. Ve yazdığım kitaplardan sadece biri bu. Hikayenin baş kahramanları 3 kişi. Kilit noktası olan bir çocuk, hiç bir zaman sevdiğine ulaşamayan bir ruh ve karanlığa gölümüp giden bir kız.. Hazır mısın? Hiç bir kütüphanede, hiç bir kitapçıda göremeyeceğin ya da duyamayacağın bir masal ve hikayeye.. "
Beyninde bu kadar şey olması onu sinirlendiriyordu. Belirsizlikler almış başını giderken, onları toplamak için var gücüyle savaştı ancak başarısız olacağını biliyordu. Neyden bahsettiğini anlayamıyordu. Normalde bilmesi gerekirdi. Şu anda arkasını dönüp gitmeliydi. Ne bekliyordu ki? Karoline'i bu kadar görmesi bile Carmella'yı kaybettikten sonraki hayatı için fazlaydı. Buraya gelmemeliydi. Hatta ondan bir haber bile almamalıydı ama şu anda karşısındaydi. Şu anda içinde dönen şeyleri bilse arkasını dönmeden kaçardı belki de.. Belki de onu göndermeliydi. Belki de kendisi gitmeli ve kitapları ile başbaşa kalmalıydı.
"Ne yapmaya çalışıyorsun? Kafamı karıştırmak mı derdin? Nedir söylesene Karoline!"
Sinirine hakim olmaya çalışıyordu ancak bu düşündüğünden de güçtü. Ağzına gelen kelimeleri süzgeçten geçirmeyi denedi. Bunun yerine ses tonunu düşürmek daha kolay geldi ona. Avluda gördüğü en uygun yere çöktü. Karoline, bunca yıl sonra gelip te ne yapmaya çalışıyordu? Quidditch oyuncusu olması, laf edilecek bir şey değildi ama buraya gelmesi teklif edildiğinde bunu hiç düşünmemiş olması, belki bir şeyler ifade edebilirdi.
"Üzgünüm.. Kafam karıştı ve bilemiyorum.. Evet merak ediyorum eğer duymak istediğin buysa.. Ama artık git. Daha doğrusu gitmeliyim."
İnsan karışık duygular içerisinde iken düşünemiyor değil mi? Alerath'ın yaşadığı da buydu şu anda. Ne diyeceğini, ne yapacağını bilmez halde yıllar önce başından geçmiş olayları irdeliyordu. Ne kadar gereksizdi aslında. Şimdiye unutmuş olmalı ve tertemiz bir sayfa açmalıydı ama yapamıyordu. Nasıl unutabilirdi ki o güzelliği? Hayatta tutunacak bir şeyler bulmuştu ama nafile.. Yaklaşık bir saat öncesine dönmeyi diledi olmayacağını bile bile. Ne olacağını bilemezdi tabii ama olmayacağı bu kadar bariz bir dilek için kendini yormak hangi mantıklı insanın yapacağı şeydi?
Anasayfa 
