Çığlık atan bir kız ve ormanın buna kayıtsız kalışı... Zihninde kısa süreliğine bu anı yaşatarak, alacağı zevkin boyutlarını düşünmüştü. Sapık ruhlu arzularını gerçekleştirme isteğini tüm benliğiyle yaşamıştı kısa süreliğine. Tamamiyle açılmış karanlık gözleri kızın teni üzerine dikilirken eli hala hızlıca çarpan kalbinin üstünde durmaktaydı. Her çarpışta sanki biraz daha yakınlaşıyor ve biraz daha kaybediyordu kontrolünü. Ormanın sessiz seyircileri bu acı sahne karşısında zavallı durumuna düşmüşlerdi. İyiliğin bir parçası olan genç kızın bedeni önlerine yığıldığında, ne yapacaklarını bilememenin acısını yaşamaya daha şimdiden başlamışlardı Gökyüzünden dökülen damlaların amacı ve görevi şimdiden değişmişti. Kaybedicekelri bir parçanın, kötülüğün efendisine kurban edilmesine kısa bir süre kalmış; arınmanın amacı gereksiz hale gelmişti. Çünkü zaten tam anında çıkan bir lanet saf bir kanın dökülmesine neden olacaktı, bu ıslak toprağın üstüne. Belki bir cenaze töreni hazırlıyordu doğa kendi çapında bu bedene. Onu toprağın en derinlerine gömerek, bu gecenin pis olaylarını saklayacaktı belki de. Dökülmekte olan yağmur damlalarının amacı bilinemez; düşünülemezdi saçmalıklar abidesi olan doğanın, amacı.
Nicolai açık tene dikmişti gözlerini sakince. Belirsiz bir gölgenin yankılanması ve kahkahaları seçilebiliyordu gözlerinden. Benliğini kaybetmenin zevki yüzünden, kızın ağzından çıkanları umursamamıştı. Sadece ama sadece kanın kendini çağıran fısıltısına ve efendisinin güven verici sesine odaklanmıştı beyni. *Isır... Isır ve o sıcak sıvının doyumsuz tadına var.* diyen bir sesi belli belirsiz duyabiliyor ve her duyuşunda biraz daha yakınlaşıyordu. Sonunda uygun gördüğü bir mesafeye yaklaştığında gözleri onun gözlerine dikilmişti. Kızın sıcak nefesini yüzünde hissedebiliyor ve bundan büyük bir haz duyuyordu. Eli hala göğsünün üstünden kopamamıştı. "Merak etme güzelim. Her şeyin bir sırası var." demişti sesi fısıltı şeklinde. Hemen ardından ise kısa bir süreliğine kızı incelemiş ve yemeğini yemeye hazırlanan biri gibi hazırlanmıştı. Ancak dudakları boynuna gitmek yerine kızın dudaklarına ulaşmış ve küçük bir öpücük almıştı. Bu Nicolai'nin sapıkça bir alışkanlığı haline gelmişti. Onun sıcak dudaklarını hisseden son kişi olmak hep hoşuna giden bir durumdu. Kız belki korkudan, belki de şaşkınlıktan ne yapacağını bilememişti. Nicolai sonunda kafasını boynuna doğru eğdi ve hafifçe aralanmış dudaklarını boynuna değdirdi.
Artık her şey sessizliğe gömülmüş bir şekilde saniyelik olayı bekliyordu. Sanki bir ressam için kıpırtısızlaşmıştı manzara. Ancak aniden bir hışırtı ve hemen ardından çıkan bir kişi. İlk görünüşte Nicolai gibi bir insan hissi yaratıyor olsa da bir vampirdi o da. Karanlığın emrine doğumuyla girmiş olan bir varlıktı sadece. Nicolai ile arasında her yönden kan bağı vardı ama bunu anlamak pek mümkün olmuyordu. Nicolai onun eğlenen sesini arkasında işitince biraz duraksamıştı. Anlaşılan sandığından da erken gelmiş ve olayı sessizce izlemeyi tercih etmişti. Onun sözleriyle birlikte dudakları hafifçe kıvrıldı ve gözlerinde eğlenen bir parıltı belirdi. "Beni bilirsin. Açlığımı ve sabrımı test etmek hoşuma gider." Sözleri kısa ve öz olmuştu. Çünkü artık dayanamayacak hale gelmiş ve o kanın tadına çabucak kavuşmak istemişti. Bu yüzden artık kardeşinin sözlerine bir cevap vermek yerine, kafasıyla onaylıyordu sessizce. Bir süre boyunca bu durum aynı şekilde ilerlemişti. Ancak aniden sadece kendisinin duyduğuna emin olduğu bir söz ile kafasını arkasına çevirdi. Düşüncelerini doğrumu algılamıştı acaba? Hafifçe yerinden doğrulurken, yüzünde meraklı bir alay vardı. "Acaba küçük kardeşim uygunsuz bir duyguya mı düştü." Sözler ağzından çıkmıştı ama daha tamamlamamış olduğu belliydi. İlk sözleri ağzından çıkarken kaşları soru sorarcasına havalanmış ve kardeşine düşünmesi için bir süre vermişti. "Yoksa bir insan kızına mı aşık oldun, sevgili kardeşim?" Sonunda aynı sesle sözlerini tamamlamış ve düşüncelerini açıkça belli etmişti.
Anasayfa 
