Güneşin, her zamankinden çok daha sıcak ve yakıcı olduğu o gün, Dafnié, yatağından kalkar kalmaz siyah, straplez bluzünü üzerine geçirmiş, giydiği bluzü şıklıkla tamlayacak olan kot pantolonunu da büyük bir zarafetle giymişti. İnce ve zarif vücudu giysilerin içidne adeta bir heykel vücudu gibi duruyordu. Kusursuzluk, Dafnié'nin doğasında vardı. Geçen akşamdan planlarını yapmış, yalnızca hazırlanması kalmıştı geriye. O gün, tatlılarıyla ünlü Anthem Pastahanesi'ne gidip biraz vakit geçirecekti. Her zamanki gibi yine yalnızdı. Uzun zamandır birlikte olduğu sevgilisi James yine şehir dışındaydı. Dönem başlamadan gidip gelme işlerini halledip dönem başladığında Dafnié'nin yanında, Hogwarts'ta olmak istiyordu. Bu pek mümkün olmasada bu yalnızca James'in hayaliydi.

Dafnié, tüm bunları düşünürken, oturduğu bej, kadife koltuktan bir hamlede kalktı ve pastahanenin önüne ışınlandı. Pastahane her zaman kalabalık olmasına karşın bugün içeride yalnızca kahverengi saçları olan küçük bir kız ve bir çift vardı. Dafnié, kapıyı araladı ve içeri girdi. Tezgahın başına doğru, etrafına bakmadan yürüdü. Görevli adama yaklaşıp, 'Bir sıcak çikolata lütfen.' dedi kibarca. Görevli, Dafnié'nin yüzünü daha önceden tanıyordu ancak daha önce Dafné'nin hiç bu kadar kibar bir şekilde sipariş verdiğini görmemişti. Dafnié, masalardan birine oturup beklemek yerine tezgahın başından ayrılmadı. Adam, sıcak çikolatayı Dafnié'ye uzattı ve arkada bulunan bir kapıdan içeri girdi. Dafnié, elinde sıcak çikolata ile yürürken 5 numaralı masada oturan, cam kapıdan baktığında da gördüğü kıza dikkatle baktı. Sanki, bu kızı bir yerlerden tanıyordu. Kafasını zorladı ve sonunda bu küçük kızın Angela olduğunu anladı. Yanına oturup kendini beğenmiş bir tavır takındı ve esnedi. Sıcak çikolatadan bir yudum aldıktan sonra kızın şaşkın bakışlarına yanıt verdi; 'Beni hatırlamıyor musun Angela?'

Ange "Nerde kaldı şu sipariş.." diye söylenmeye başlarken bulunduğu masaya birisinin daha oturduğunu farketti.. Karşısındaki kişiyi çok iyi tanıyordu.. Hogwarts'tan astronomi profesörü Dafnié'di... Büyük bir şaşkınlıkla Dafnié bakmaya eden Ange'nin çenesi kitlenmiş gibiydi adeta..

'Beni hatırlamıyor musun Angela?'

"Şaka mı yapıyorsun Dafnié!.. Şaşkınlığım sence de normal değil mi ?? Ahh benim iyilik meleğim.."dedikten sonra duraksayan Ange.. 'iyilik meleği' lafını pek sevmediğini o anda fark ettii... Sonuçta Dafnié ile Ange'i birbirie yakınlaştıran ve profesör-öğrenci ilişkisi gibi olmayıp, 2 arkadaş gibi olmalarını sağlayan şey ortak amaçlar,zevkler ve seçimlerdi.. Ve ikiside aslında iyi olmadıklarının farkındaydı ... " Aslında.. İyilik meleği demem yanlıştı Dafnié.. Pardon" dedi büyük bir kahkaha atarak.. Ve sözüne " Daha çok beni bu bunalımdan kurtarabilecek ve sevinmemi sağlayabilecek sayılı kişilerdendin.. Birden karşımda seni görmeye çok şaşırdım.. Hiç beklemiyordum yani... " diyerek devam etti.. Bu sırada profiterol siparişi sonunda gelebilmişti.. Gülen yüzle servis yapan garson yamağı Ange'nin sert bakışlarıyla karşılaşıca somurtmamak için kendisini zor tutmuştu.. Bu çok belliydi..

"Sonunda !.."

dedikten sonra tekrar gülümseyen bir yüzle Dafnié'yle konuşmaya devam etti.. "Ee.. Napıyorsun.. Bu tatili iyi değerlendir.. Okul ortamı çok sıkıcı biliyorsun.. Hele hele profesörler için düşünemiyorum.. Çok resmî bir ortam değil mi sence de ?? ıyhh"