Celine & Annie (Anlaşmalı Rp dir.)

Kehanet

Bir hafta olmuştu...
Annie Claire Rex ile tanışalı tam bir hafta olmuştu...
En son buluşmalarından sonra Celine, bir hafta sonra, boş sınıfta buluşmayı teklif etmişti. Ve teklifi hiç düşünülmeden kabul edilmişti.

Celine, bu 1 hafta içerisinde Annie' yi sadece Büyük Salon' da görmüştü, o da uzaktan... O yüzden bu buluşmayı iple çekiyordu.

O gün hava yine kasvetliydi... Sanki insanları boğmak istiyordu... Celine, bu havanın aksine rengarenk bir t-shirt, masmavi bir kot giymişti. Rengarenk Converse' lerini ise ilk kez giyiyordu. Saçlarını elleriyle düzeltti. Dudaklarına uçuk pembe bir parlatıcı sürdü... Veee, tamamdı işte...

Koşarak Ortak Salon' dan çıktı ve boş sınıfa doğru yürümeye başladı. Acaba geç mi kalmıştı? Saatine baktı ve ürperdi, geç kalmıştı! " Daha ilk kez buluşaçaktık! Ne biçim bir arkadaşım ben? " diye düşündü. Koşmaya başladı. 3. Kat' a çıktı. Boş sınıfın kapısını yavaşça açtı veee... Ohh, kimse yoktu. Geç kalmamıştı. Orada oturup Ann' i beklemeye başladı. Bir yandan da kafasını kurcalayan düşüncelerden kurtulmaya çalışıyordu. " Acaba doğru mu yapıyorum? " " Met ve Min duysa ne derler? " gibi düşünceler... İçten içe korkuyordu aslında... Ama kimse ona karışamazdı... Hem de hiç kimse... Yaptıklarını yargılayamazdı. Bu kızı sevmişti, işte o kadar! Arkadaşlık etmesine kimse engel olamayacaktı...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kızlar yatakhanesinde bavulunu karıştırıyordu. O gün Line'le buluşacaklardı vee, Annie'nin amele gibi giyindiğini düşünmesini istemezdi. Bu yüzden yarım saattir bavulun başında debeleniyordu. Önce etek giymek geldi aklına, ama defileye gitmediğini düşününce vazgeçti. Sonra, beyaz, şık bir gömlek, gömleğin üzerine turuncu bir süeter ve altınada kot giydi. Kesinlikle hoş durmamıştı. Giydiği kıyafetleri tekrar çıkardı ve bu kez bir tayt, üstünede mini kışlık elbise giydi. Ki buda çok kötü olmuştu. En sonunda: "Öff...banane İstediğimi giyerim." dedi ve siyah kotunu üstünede boğazlı, uçuk pembe bir badi giydi. Böyle üşüyeceğini düşünerek bir de krem rengi hırka giydi. "Ohh bee.....rahatladım." dedikten hemen sonra saatine baktı. 18:"20". "Altıyı yirmi mi geçiyor?!....Olamaaaz!" diye bağırdıktan sonra deli gibi koşturmaya başladı. Merdivenlerden rüzgâr gibi indi ve Ortak Salonu geçerken bir 1. sınıf öğrencisini yere düşürdü, koşturmaya devam ederek: "ah, çok çok özür dilerim , çok pardon , istemeden oldu, çok canın acmımadı değlimi?" sözü bittiğinde Ortak Salon'dan çıkmıştı bile. O çocuğu düşürdüğü için üzülüyordu ama şu an düşünmesi gereken çok daha önemli şeyler vardı. Tam 15 dakika geç kalmıştı Line'le buluşmak için. Merdivenleri üçer üçer çıktı ve 3. kattaki Boş Sınıfa dalıverdi. Line, bir minderin üzerine oturmuş onu bekliyordu. " Çok çok özür dilerim, çok özür dilerim, ne olur affet, geç kalmak amacım değildi, kıyafetlerimle uğraşırken zaman geçmiş, bu seferlik kızma, çok pardon. Line kusura bakma lütfen." Ağlamak istiyordu. Daha ilk buluşmalarında geckmişti. Nasıl bir arkadaştı Annie. Yalvaran gözlerle Line'e baktı ve bir cevap bekledi....

Kehanet

Line, tam da sabırsızlanmaya başlayacakken, sınıfın kapısı "pat!" diye açıldı. İçeri paldır küldür biri girdi. Bu Ann' di. "Çok çok özür dilerim, çok özür dilerim, ne olur affet, geç kalmak amacım değildi, kıyafetlerimle uğraşırken zaman geçmiş, bu seferlik kızma, çok pardon. Line kusura bakma lütfen." Line, Ann' in yüzüne sertçe baktı ve " Daha ilk buluşmadan geç kalıyorsun! Ne biçim bir arkadaşsın sen? Bir daha seni görmek istemiyorum. " dedi. Ve kalkıp kapıya doğru yürüdü. Sonra aniden durdu ve Ann' e döndü. Yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirerek "ŞA-KA! " diye bağırdı. Ve arkadaşını çok kırmış olabileceğini düşünerek " Bu arada çok şıksın. " dedi. Bunları onun gönlünü almak amacıyla söylemişti, ancak gerçek fikirleri, dile getirdiklerinden farklı değildi. Ann' e gülümsedi… Ah, yine becerememişti… Suratını astı ve " Bir türlü gülümseyemiyorum. Hep kurnazca oluyor. Kasıtlı değil yani… " dedi. Bir yandan da göz ucuyla kapıya bakıyordu. Biri gelecek diye ödü kopuyordu. " Aman, kimse bana karışamaz! Bir Slytherinli, Bir Hufflepuff ile arkadaş olamaz mı? " diye düşündü. Evet… Slytherin kurallarını yıkacaktı. Buna hazırdı…

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Annie, Line'in cevabını bekliyordu. Geç kaldığı için kesinlikle çok üzgündü. Line bie saniye bile geçmeden kötü kötü baktı ve gayet sert bir tavırla "Daha ilk buluşmadan geç kalıyorsun! Ne biçim bir arkadaşsın sen? Bir daha seni görmek istemiyorum. " dedi. Ardından kapıya doğru yürümeye başladı. Annie bir tokat yemişti sanki. Beğnini sarsan, çok güçlü bir tokat. Tam gitmesin diye birşeyler söylemek için ağızını açmışken, Line durdu, Annie'ye döndü ve: "Şa-ka!!" diye bağırdı. Annie neye uğradığını şaşırmıştı. Bir tokat daha yemişti ama bu kez daha hafif bir tokat. Resmen afallamıştı. Hiçbirşey söyleyemedi. Nasıl epki vermeliydi bilmiyordu. Ardından Line biraz daha ciddileşti ve: "Bu arada çok şıksın. " dedi. Sonra gülümsedi. Annie bu sırada kendine gelebilmişti ve oda gülümsedi. Line devam etti: "Bir türlü gülümseyemiyorum. Hep kurnazca oluyor. Kasıtlı değil yani…" demişti. Ardından suradını amıştı. Annie Line'in buna üzüldüğünü anlamıştı. Ve düşüncelerini şöyle dile getirdi: "Hey, Line, sen çok güzel bir kızsın ve gülümsemek sana çok yakışıyor =). İnşallah hayatın boyunca hep gülümsersin =)." [/color]

Kehanet

Line, neredeyse ağlayacaktı. Ama Ann' in sözleri içine su serpmişti. "Hey, Line, sen çok güzel bir kızsın ve gülümsemek sana çok yakışıyor =). İnşallah hayatın boyunca hep gülümsersin =)." Line çok mutluydu.Utandı... Gözlerini yere indirdi ve ağzında "Teşekkür ederim. " gibisinden birşeyler geveledi.

Bir süre sessizlik oldu. Celine, " Bana aileni anlatsana. Mesela, nerelisin? " dedi. "Buraya boş boş oturmaya gelmedik, değil mi?" dedi. " Zaten çok vaktim yok, gidip ödev yapmam gerek. "

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Line, teşekkür ederim demişti Annie'nin sözlerine karşı. Hâline bakılırsa utanmıştı.Bir süre sessizlik oldu. Annie, kendini bir hışın içeri attığından, Boş Odaya bakmamıştı bile. Şöyle bir göz attı. Pek fazla ışık yoktu. Gerçi, hava da kararmak üzereydi. Camlarda perde yoktu. Yerlerdeyse rengârenk, pofuduk minderler vardı. Yerlerse, tüm şato gibi taştı. Yani ismi gibi boş bir odaydı. Annie, oturuo konuşmak için neden burayı seçtiklerini merak etmişti aslında. Tam o sırada Line'in sesiyle irkildi. "Bana aileni anlatsana. Meselâ nerelisin? Buraya boş boş oturmaya gelmedik değilmi? Zaten çok vaktim yok ödev yapmam gerek." demişti. " Evet, =) Ben Beverley Hills'te oturuyorum. Ailem, iyi insanlardır. Pek tanındığımız söylenemez. Onları çok seviyorum. Peki ya sen?"

Kehanet

Celine, Annie’ den gelecek cevabı sabırsızlıkla bekliyordu. " Evet, =) Ben Beverley Hills'te oturuyorum. Ailem, iyi insanlardır. Pek tanındığımız söylenemez. Onları çok seviyorum. Peki ya sen?"
“Ben New Jersey’ de oturuyorum. Benim ailem Amerika’ da bilinir. Burada değil ama… Bak, aramızda kalsın ama, benim ailem ölüm yiyendir. Ailem ölüm yiyen, ama benim Rewenclaw’ a gitmemi istiyorlardı. Onlar da sınır tanımayan bir zekanın insana en büyük hediye olduğunu düşünüyorlar. Bence değil. Çok akıllı olup duygusuz olmaktansa, salak olmayı tercih ederim. Mesela anne tarafından bir kuzenim var, o Rewenclaw’ a girdi. Annem demediğini bırakmadı ‘Bak kuzenine, seçmen şapka onu nereye koydu? Sense Slytheriin’ e girdin.’ Vs. Vs… Bir ablam var, onu herkesden çok severim. Bir köpeğim de var. Ama Amerika’ da… Tatillerde genellikle kuzenimin evine giderim. Orada da odam var. Onu çok seviyorum. Baksana, ona bu dönem sonunda seni de oraya götürmeyi teklif edebilirim. Tabi istersen?” Celine sustu. Çok mu konuşmuştu? Acaba Annie’ yi sıkmış mıydı? Dikkatlice yüzüne baktı. Hiç de sıkılmış gibi bir hali yoktu. “Ee, ne dersin?” diye ekleme ihtiyacı duydu, ama söylemedi. Bu sefer çok üzerine gitmiş olacaktı. Kendini oradaki rengarenk minderlerden birine attı. “E hadi ama” dercesine Ann’in yüzüne baktı…

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Line başladı anlatmaya. “Ben New Jersey’ de oturuyorum. Benim ailem Amerika’ da bilinir. Burada değil ama… Bak, aramızda kalsın ama, benim ailem ölüm yiyendir." Line bunu söylediğinde Annie biraz tırsmıştı. Ailesi ölüm yiyen olan bir insan. Eğer Line'in ailesiyle tanışırsa.....Annie Hufflepuff'lıydı. Buna kızmazlar mıydı? Kafasından bu düşünceleri uzaklaştırıp Line'in söylediklerine geri döndü. "Ailem ölüm yiyen, ama benim Rewenclaw’ a gitmemi istiyorlardı. Onlar da sınır tanımayan bir zekanın insana en büyük hediye olduğunu düşünüyorlar." İşte buna gerekten şaşırmıştı. O tüm Ölüm Yiyenler'in Slytherin düşkünü olduklarını sanırdı. Daha da meraklanarak dinliyordu bu kez. "Bence değil. Çok akıllı olup duygusuz olmaktansa, salak olmayı tercih ederim." "İşte benim arkadaşım!" dedi içinden. Line'i tanıdıkça daha çok seviyordu. "Mesela anne tarafından bir kuzenim var, o Rewenclaw’ a girdi. Annem demediğini bırakmadı ‘Bak kuzenine, seçmen şapka onu nereye koydu? Sense Slytheriin’ e girdin.’ Vs. Vs… Bir ablam var, onu herkesden çok severim. Bir köpeğim de var. Ama Amerika’ da… Tatillerde genellikle kuzenimin evine giderim. Orada da odam var. Onu çok seviyorum. Baksana, ona bu dönem sonunda seni de oraya götürmeyi teklif edebilirim. Tabi istersen?” Vay canına! Vay canına! İstemez olur muyuduu? Elbette çok, çok isterdi. "Liiiiiiiine!!" diye bağırdı. "İstemez olur muyum hiiç? Tabiiki çok ama çok isterim. Ama Ailene yük olmasın? Hem benim ailemin izin verip vermeme olasılığı kaç onuda bilmiyorum." dedi ve somurtmaya başladı.

Celine & Annie (Anlaşmalı Rp dir.)

Celine & Annie (Anlaşmalı Rp dir.)

Similar topics

Similar topics