Adımları tok bir ses çıkarırken koridorda bir kapıyı açtı yavaşça. Uzun zamandır eve uğramadığından olsa gerek daha güzel görünmüştü oda gözüne. Üstündeki pelerini bir koltuğa atarken kapı arkasından kapanı verdi. Bunu fazla umursamayan Lesse yavaş adımlarla ilerledi camın önüne ve bir süre sessizce izledi manzarayı. Bu odaya ilk yerleştiğinde manzaranın bu kadar güzel olduğunu hiç fark edememişti. Daha ilk gününü hatırlıyordu bu malikaneye. Direk bu odayı tercih etmişti. Belki evde yaşayanlardan uzak kalmak istediği için ya da küçükken sahip olduğu odaya benzettiği için seçmişti burasını. Neyseki o zamanlar başka biri kalmıyordu bu odada. Yavaşça gözleri camdan ayrılıp odanın içinde dolanmaya başladı. Nasıl bıraktıysa öyle duruyordu. Masanın üstündeki parşömenler, toplu yatağı ve hafif aralık bırakmış olduğu dolabı... Şimdi gözleri yatağının üstünde odaklanırken orda yatmayı ne kadar özlediğini hissetti. Ne kadar uzun süredir bu odadaydı. Hiç değiştirme gereği duymamıştı. Belki de daha ilk alışında iki kişilik yatak almasının buna katkısı olmuştu.
"Sanırım insan gerçekten kendi odasını özlüyor."
Fısıltı gibi ağzından bu sözler çıkarken bakışları kapıya kaydı. Nerde kalmıştı ki. Çoktan gelmesi gerektiğini düşünmüştü oysa. Cruella.. Evet onu bekliyordu Lesse. Bu evde özlediği tek kişi oydu belli ki. Zaten onu özlemesi doğal olanı değil miydi ki. Hep sevebilmişti onu. Ailesine olan uzaklığı sayesinde yakınlaşabilmişti ona zaten. Gözleri usulca kapıya odaklandı. Aklında Cruella ile ilgili düşünceler dolanırken koridordan bir ses duyduğunu sandı. Hayır, sanmamıştı , emindi bundan. Tekrar dikkat ettiğinde ayak seslerinin devamı gelmişti çünkü. Kapının hafifçe aralandığını görünce yüzüne bir gülümseme yerleşti.
Anasayfa 
