Hexley İçin

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ortak salona gitmeyi reddederek tüm gününü Astronomi Kulesi'nin dışındaki çıkıntımsı pervazda oturarak geçirmişti Myrenala. Biraz yalnız kalıp düşünmeye ihtiyacı vardı. Yaptığı şeylerin bir kısmı kendisini üzse de geri adım atmayacaktı. Yeşil gözleri ilerideki bir noktaya odaklanmışken o mutfakta Eragon ile olan karşılaşmalarını hatırlamıştı. Myrenala yaklaştıkça adamın kafasının karışıklığı eğlendirmişti onu. Eragon'u öptüğü anı hatırladı yine. Hafifçe gülümsedi Myrenala. Sonra gülümsemesi donuklaşarak kayboldu. Kime dönüştüğünü bilemiyordu. O sadece mutlu olmayı istemişti.

"Hiçbir zaman olmayacak bu." diye fısıldadı kendi kendine. Soğuk içine işlerken onu üşüten aslında düşünceleriydi. Asasını çıkardı cebinden. Sessiz büyü çalışmaya başlayalı birkaç ay olmuştu. Şimdi yine deneyecekti. Süpürgesini çağırdı. Süpürgesinin her kıvrımına yoğunlaşarak geldiğini hayal etti. Süpürgesi hafifçe süzülerek gelmişti yanına. Myrenala hafifçe gülümseyip süpürgeye bindi. Kendisini kuleden aşağı bırakırken pike yaparak uçmaya başladı. Hızlanıyordu gittikçe. Ağaçlara yaklaşırken hızını kesememiş ve birkaç dalın kendisine çarpması ile hafif çapta incitmişti bedenini. Bir dala takılıp süpürgesinden kayarak yere düştü. Cüppesi kirlenmiş ve okul eteği yukarı çıkmıştı. Gömleğinin üstten iki düğmesi kopmuştu. Myrenala ayağa kalkıp üstünü düzeltmeye çalıştı. Eteğini aşağı çekiştirip cüppesini silkeledi ama gömleğine bir şey yapamadı. Cüppesinin düğmelerini ilikledi. Yine hafifçe içindeki şey belli olsa da cüppesi büyük ölçüde engelliyordu görünmesini. Süpürgesi önüne düşmüştü. Süpürgesini alıp Hexley'in yaşadığı kısma gitti. Beyaz kaplan kızın gürültüsüne uyanmıştı. Myrenala gidip kaplanın başını okşamaya başladı. Arkadan gelen bir ses ile asasını çekti. Hexley'in huzursuz olduğunu hissetmişti...

[Rp out: Beklenen var dalmayın. Mr. Black gelince haber veriniz xD]

Banned

Karanlık ormanı gezmeyeli uzun zaman olmuştu.Aslında orayı görmeyeli değişmemişti.Öğrenciliği bittiğinden beri oradan ayrılmazdı.Ama şu aralar öyle olmuyordu işte.Yakalanma korkusu vardı içinde.Aslında gizli bir ölüm yiyen sayılırdı ama bu bir şey fark etmezdi.İçinde her an bir korku var gibiydi.Ormanın içinde ilerlerken birkaç ses duydu.Aslında bunlar gürültüydü.Hızlıca yürüyordu karanlıkta asasını çekmiş neler olduğuna bakıyordu ki birden karşısında Myrenala’ı gördü.Ve yavaşça ona yaklaştı.Bir ses duymuş gibi tedirgin oldu kız.

Asasını çekmişti.Kızın ona dönmesiyle hafiften gülümsedi ama biraz önce okşadığı şeyi görünce yüzünde ki gülümseme gitmişti.Bakışları hafiften ona kayıyordu.Ama asıl gitmek istedikleri yer kızın gözleriydi.Sessizce konuşmaya başladı ‘’-oda ne öyle?’’ dedi.Gömleğinin sökük olduğunu görünce asasını oraya doğrulttu ve bir kaç adım yaklaşarak oradaki söküğü asa hareketiyle dikti ve bir kaç düğme ekledi.

Out:Kusura bakma acele yazdım.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ses gittikçe yaklaşırken Myrenala gelenin bir profesör olmasından korkmuştu. Eğer profesör olursa hem cezaya kalır hem de Hexley'i kaybedebilirdi. Sol eli hayvanın başını okşamaya devam ederken o, onu kaybetmek istemediğini farketti. Yavru bir kaplanken verilmişti Myrenala'ya. Birlikte bir çok şey yapmışlardı. En önemlisi de Myrenala onun büyümesini izlemişti. Aradan geçen zamanla birbirirlerine bağlanmışlardı. Onu hep koruyan bir dost gibiydi. Aklına abisi gelmişti. Onun da panterine olan sevgisi böyle miydi? O da onu kaybetmek istemiyor gibi duruyordu. Abisi... Uzun süredir göremiyordu onu. Ona ne olduğu hakkında en ufak bir fikri yoktu. İyi olmasını dilemekten başka bir şey yapamıyordu. Kısa bir süre sonra sesin sahibi gelmişti. Myrenala'nın yeşil gözlerinde şaşkın bir ifade belirmişti kısa bir an için. Gelen Eragon'du. Bir süre önce mutfakta kardışaltığı kişi. Biraz önce düşündüğü kişi. Kendisine hafifçe gülümsemesine o da hafifçe gülümseyerek karşılık vermişti. Eragon'un Hexley'e olan bakışı ile gülmemek için zor tutmuştu kendisini. Hexley tehlikeli bir şekilde hırlamaya başlayınca gülümsemesini kesmiş ve

"Hexley. Kabalık yapmanın sırası değil tamam mı?" demişti kısık ve net bir sesle. Hexley'in bakışları Eragon'un üzerindeydi ve korkutucu bir şekilde bakıyordu adama. Sanki Myrenala orada olmasa saldıracak gibiydi. Myrenala'nın eli durdu. Hexley'in başını sevmeyi bırakmıştı. Hexley o anda hırlamayı kesmiş ve sessizce Eragon'a bakmaya başlamıştı. Myrenala bakışlarını Eragon'a yöneltmişti. Aklına gömleğinin sökük olduğu geldi. Öyle olmasını istemezdi. Havanın soğuğu üşütüyordu zaten onu. Sadece yazlık cüppe almıştı yanına ve pek etki etmiyordu. Eragon gömleğini düzelttiğinde kızarmamak için kendisini zor tutmuştu. Ani ruhsal değişimlerini sevmiyordu Myrenla. Acaba Eragon orada olduğu için mi böyle oluyordu? Eragon'un sorusuna cevap vermesi gerektiğini biliyordu.

"O benim kaplanım Hexley. Bir buçuk haftalıkken verilmişti bana. Ne olursa olsun ondan ayrılmamam gerekiyordu ve onu da getirdim. Gerçi... Yakalanırsam ona ne olur bilmiyorum. Neyse. Nasılsın? Ah bir de gömlek için teşekkür ederim. Astronomi kulesinden buraya gelirken daha dikkatli olmalıydım."

Hexley gerinerek gitmişti. O giderken Myrenala kaplana çevirmişti bakışlarını. Kızı orada bırakacak mıydı öyle? Kıskanç, uyuz, tripçi hayvan! Onunla çok uğraşması gerekiyordu. Küslükleri çekilmezdi Hexley'in. Bakışları yavaş yavaş Eragon'a yönlenirken yağmur yağmaya başlamıştı. Myrenala havaya baktı. Şimdi mi yağması gerekiyordu?! Yavaş yavaş ıslanırken ince gereksiz cüppesi ve forması ıslanarak bedenine yapışmıştı. Kızıl saçları ıslanırken ortaya çıkan rüzgar kızı üşütmüştü. Eragon'a bakıp

"İstersen çok görünen bir yerde durma. Birileri görebilir. Gizli bir yer var yerini söyleyebilirim." demişti.

Rp Out: Merak etme ^^

Banned

My. arkasında ki kaplanla konuşuyordu.Hırlamasından tırsmıştı resmen.Bir kaç saniye içinde kaplanın hırlaması geçtiğinde kendini biraz daha güvende hissetti.Aslında onun orada olmaması gerekiyordu , ama artık kimseye karışmama kararı almıştı , herkes için böylesi daha iyi olacak gibi görünüyordu.Aradan zaman geçtiğinde kız bir açıklama yapmıştı.Astronomi kulesinden kendini atmak gerçekten delice bir şey tabii Eragon da yapmıştı bunu , o sıralarda bir grupları vardı.Grup gereği birbirlerine hava atarken o yolu seçmişti.Gerçekten eğlenceli ama bir o kadar da korkunç dakikalar geçirmişti.Süpürgesi olmada herhalde ölecekti.Anılarını hatırladıkça unutmaya çalışıyordu , belki de onlardan kaçıyordu.

‘’-Bir daha ki sefere Gryyfindor ortak salonundan atla , eminim izin verirler.’’

Dedi sinsice ona baktı.Yağmur yağmaya başlamıştı.Dağınıkları geriye ıslak ve yapışmış saçlar kalmıştı.Bakışlarını kızdan alamıyordu , sadece ona bakıyordu , onun söylediği şeyden sonra bir irkilmeyle kendine geldi.Söylediklerini biraz düşünmeye başlamıştı , ne anlamda söylemişti şimdi bunu.Saklanma anlamında mı söylemişti acaba? Bütün bu düşüncelerden sıyrılarak ona bakmayı sürdürerek konuşmaya başladı

‘’-Neresi?’’

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Üstüne düşen bir dal parçasından kaçan Myrenala Eragon'a yaklaşmıştı. Yağan yağmur hoşuna gitmişti ama yalnız olması daha iyi olurdu. Son bir kez Hexley'in gittiği yere bakmıştı. Onu yakalarlarsa araziden uzaklaştırırlardı büyük ihtimalle. Eragon'un koluna dokunmuştu hafifçe. İleriye doğru yürümeye başlamıştı. Gözünün önüne düşen saçlarını geriye atmıştı. Adımları hızlanırken karışık bir yola saptı. Yola alışmayan biri bu yolda kaybolurdu. Muhtemelen Eragon tek başına giderse kaybolacaktı.
*Çok da umrumda sanki.* Yağmur her saniye daha da ıslatıyordu onu. Her saniye daha da üşüyordu. Belki hasta olurdu. Ölse kimse umursar mıydı acaba? Ufak mağara benzeri bir yere gelmişti. Asasını çıkardı. "Lumos." diye fısıldadı. Mağaranın içi aydınlanırken girişten birazu zak bir yere gitmişti. Rüzgar almayan bir yer. *En azından hasta olmam.* Yere oturarak karşıya bakmaya başlamıştı.

Banned

‘’-Sence burası güvenli mi?’’

dedi kıza birkaç adım yaklaştı onun nefesini duyabiliyordu.Onun yanına oturdu ve üzerinde ki cüppeyi ona verdi.Üşümesini istemiyordu.Bakışları bir an için ona kaymıştı.Sonra yanında kinin sadece 14 yaşında küçük bir kız olduğunu düşündü.Ama etkileniyordu ondan her saniye, sanki bir şey vardı mıknatıs gibi çekiyorlardı birbirlerini.Bunun nedenini bilmeden yaşamak kötü oluyordu.Onun dudaklarını hissetmişti geçen görüşmelerinde.Yine aynı şey olacak mıydı peki? Hiç heveslenmeden önüne bakmayı sürdürdü.Artık karısı da yoktu.Aslında onu umursamayan birisiydi.İkisi de birbirlerini umursamıyorlardı. ‘’-Çok güzelsin , kendimi alamıyorum.’’ Elini onun yüzünde gezdirmeye başlamıştı ve birkaç santim daha yaklaşmıştı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Her zaman yaptığı gibi ormanın içinde sessizce ilerlerliyordu. Gözleri karanlığa has bir özellikmiş gibi kendini belli ederken üstündeki cüppe kendisini tamamen gizliyordu.

Lesse yavaş adımlarını korurken sadece bir kez yavaşlayıp durdu. O sırada yanına yaklaşan panteri sevebilmek için eğilmiş ve dizi yağmur nedeniyle yumuşamış toprağa biraz batmıştı. Ama o bunu hiç umursamamıştı bile.

"Sonunda geri döndün. Seni keşif amaçlı yollarken çok geniş bir alanı taramanı istememiştim ki dostum."

Sesinde garip bir tını vardı. Şu an geçirdiği vakitten memnun olduğunu belli eden bir tını. Lesse 'nin o anki konuşkanlığı Guen'de pek görülemeyen bir durumdu. O sessiz ve ileriye bakıyor gibiydi. Bu durum Lesse'nin de dikkatini çekmişti. Bu yüzden yerinden doğruldu ve asasını çıkardı.

"Anlaşılan ilerde birisi var... Madem öle biz de kim olduğunu çözelim."

Sözleri daha havaya karışmadan tekrar harekete geçti. Artık daha temkinli ilerliyor ve hemen karşıdaki ağaçlıklara bakıyordu. Her adımında biraz daha yaklaşıyordu. Asasını hemen önünde tutmuş bir şekilde ilerliyordu. Guen'in biraz daha hızlanmasını pek umursamadı. Buna alışık gibiydi.

"Lumos"

Düz sıra halinde önünü kapayan çalılıkların arasına daldığında bu söz ağzından çıkmıştı. Bir çok yola ayrılan bir alana çıkmıştı. İki kişi gözüne kolaylıkla çarpmıştı. Başta gördüğü manzara karşısında ne yapacağını bilemeyerek baktı sadece.

"Myrenala"

Ağzından fısıltı gibi çıkmıştı isim. Kardeşini görmeyi pek beklemiyordu. Ama onu asıl şaşırtan durum yanındaki adamdı. Onu daha önce gördüğünü hatırlıyordu. Aralarındaki bu yakınlık.... Gözlerinde arada bir belli olan farklı bir parıltı vardı. Ellerinin kasıldığını hissederken pek yaşamadığı bir zehir içinde dolanıyordu. Kardeşini en son gördüğünde bu durumdan tamamen uzak olacak biriydi...

"Ve sen."

Asasını yüzü toplantılardan tanıdık gelen Eregon'a yöneltmişti. İçinde zehir gibi öfke dolanırken yüzünde rahatsız edici bir gülümseme vardı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Burayı çok az kişi bilir. Bilen öğrenciler de bu saatte gelmez. Ormanda durmamız daha tehlikeliydi. Kulelerden bakan biri bizi görebilirdi." demişti Myrenala yeşil gözlerini ona yönelterek. Onun kahverengi gözlerine bakarken her saniye kendisini geri çekmesi zorlaşıyordu. Eragon yanına oturmuştu. Onun nefes alışını duyabiliyordu. Bu anın romantik olması gerekirdi aslında. Onun kendisini sevdiğine ya da kendisinden etkilendiğine emindi. Şu anda ona yaslanmak istiyordu aslında. Ona güvenebilmek. Tam anlamıyla kendisini seveceğini bilebilmek. Onun sevgisini hissetmek istiyordu. Engeller olmaksızın. Eragon cüppesini Myrenala'nın üstüne sarınca Myrenala ısındığını hissetti. Hem cüppe dolayısıyla hem de kalbinin hızlanmasıyla.
‘’Çok güzelsin , kendimi alamıyorum.’’ Myrenala bunu duyunca içi altüst olmuştu. Bunun nedeni mutlu olmasıydı. Mutluydu. Eragon ona biraz daha yakınlaşmıştı. Sağ elini yüzünde gezdirmeye başlayınca Myrenala onun gözlerine bakmaya devam etti. Gözlerinden belli olurdu birinin sözleri. Adamın söylediği şey doğruydu. Kendisi de biraz daha yaklaşmıştı ona. Aralarında üç santim ya var ya yoktu. Vücut ısısını hissedebiliyordu onun. Dudakları onun dudaklarına yaklaşırken içeriye birinin girmesi ve adını söylemesiyle irkilmişti. Sesi tanıyordu. Lesse idi bu. Abisi. Asası ilk önce kendisine yönelmişti. Eragon'a yöneldiğinde Myrenala abisine ürkerek bakıyordu. Kendisini biraz geri çekmişti.

"Lesse?" dedi tereddüt dolu bir sesle.

Hexley İçin

Hexley İçin

Similar topics

Similar topics