1. Yatak

Gezgin

''Herhalde kendimden yedim.Başıma giren bir ağrı,burun kanaması,sonrasını hatırlamıyorum.'Ee,sen ne yapıyorsun bakalım güneşin güzelliği..''

Léx'in hala kendine geldiği söylenemezdi.Yüzü hala bembeyazdı Lucy onun konuşmasını beklerken bir an önce bu beyazlığın geçmesi için dua ediyordu.Çünkü şu an onunla konuşmak morgdaki herhangi biriyle konuşmak gibiydi.Burun kanaması mı ?! Lucy kandan nefret ederdi , kan sözcüğünü duyduğun anda bile tüyleri ürperirdi.Yine aynı şey olmuştu ama arkadaşına belli etmemek için onun az önceki iltifatıyla dalga geçmeyi yeğledi.Aslında iyi bir iltifat sayılabilirdi.

'' Ah güneşin güzelliği mi ?! Kesinlikle hastasın Léx sen yoksa böyle bir iltifat yapmazdın.''

Arkadaşının hastane kanadından ne zaman çıkacağını çok merak ediyordu , hastane gibi ortamlar ya da en azından revir ona oldukça sıkıcı geliyordu.Aynı zamanda hafif bir korku da veriyordu , sevdiklerini kaybetme düşüncesi onu en çok üzen şeydi.Bir an karnının acıktığını hissetti , diğerleri şu an -en azından sıcak yataklarını tıpkı Lucy gibi bırakabilenler- Büyük Salon'da enfes kahvaltılardan yapıyor olabilirlerdi.

''Sen ne zaman çıkıyorsun bakalım bu iğrenç yerden ? Ayrıca senin iyi bir kahvaltı yapman lazım... ''

Banned

'' Ah güneşin güzelliği mi ?! Kesinlikle hastasın Léx sen yoksa böyle bir iltifat yapmazdın.''

Evet,evet!Theodore kötü bir iltifat ettiğinin farkındaydı,ama bunu güzel bir iltifat ilede kurtarmamalıydı,çünkü bunu zaten hasta hali kurtarıyordu.Durumu biraz daha iyi oluyordu sanki.Az önce hastalıktan kar beyazı olan teni,biraz daha normal rengine dönmeye başlamıştı.Claire'yi düşünüyordu.Özlemişti onu.Bu tezatların içindeki hayatta en çok sevdiği kişi o idi.Kızıl Bela,o la la..Theodore düşüncelerinde bile saçmalamadan kesti düşüncelerini.Kesindi,bir karmaşa içerisindeydi.Ama Jellyka'sını da çok seviyordu.Bu sırada canı biraz sıkılmış gibi gözüken Lucy konuştu:

''Sen ne zaman çıkıyorsun bakalım bu iğrenç yerden ? Ayrıca senin iyi bir kahvaltı yapman lazım... ''

Evet,Theodore'de çıkmak istiyordu bu boğucu yerden.Bir kahvaltı hiç fena olmazdı hani.Aç ayı oynamazdı ne de olsa.Bu işe yaramaz Hogwarts şiacıları bir yemek getirseydi,keşke!Gina hala orada duruyordu.Neden konuşmuyordu?Belkide şoka girmişti.Çünkü Léx'i çok severdi.Bu iki kardeş ne de bağlıydı birbirlerine.Gözlerini bir süre orada duran Gina'ya kaydırdıktan sonra Lucy'e döndü ve:

''Bilmem ki.Tamamen iyi olunca çıkarım.Herhalde biraz sonra da yemek gelir.Bir kaymakbirasıda hiç fena olmazdı yanında.''

dedi ve güldü.Evet,hasta hasta kaymakbirası.Gerçekten de güldürücüydü.Lucy'e ve Gina'ya sırayla baktı gülümseyerek.Sonra yine düşündü Jellyka'sını.La la la la..Gülümsemesi yayılıyordu yüzünde,bu hasta haliyle.Lucy'nin cevabını beklemeye başladı..

Gezgin

Gina Theodore'u revire getirdiğinden beri, odanın köşesinde, duvara yaslanmış Onu izliyordu. Yanına gidip uyandırmaya çalışmamak için kendini öyle zor tutuyorduki, uyanmamasından yada burnunun tekrar kanamaya başlamasından korkuyordu.. Kollarını birbirine bağlayıp, duvarda yavaşça aşağıya kaydı. Herşeyi uzaktan izliyor gibiydi. O revirin bir köşesinde Theodore'dan gözlerini ayırmadan otururken, içeriye sarışın Hufflepuff'lı, tanımadığı bir kız girmişti. İkizi köşede otururken, O uyanmış, kızla konuşuyordu. *Onun kadar önemli değilim. İyi..* diye düşündü kıpırdamadan. Bir yandanda bencillik ettiğini düşünüyordu. Uyanmıştı işte, orada yatıp arkadaşlarıyla konuşabilecek kadar iyiydi, belkide Gina'yı görmemişti. Yavaşça ayağa kalktı ve ağır ağır diğer ikisinin yanına ilerledi ağır ağır. Ne konuştuklarına pek dikkat etmedi, hatta konuşmalarını bölmüştü.

" Nasıl hissediyorsun ? İstediğin birşey var mı ? "

dedi Theodore'a doğru iyice eğilerek. Eh, şu kızla konuşabildiğine göre oldukça iyi hissediyor olmalıydı, onları dinlemesede arada 'yemek' ve 'kaymakbirası' kelimelerinin geçtiğini duyduğu için acıkmış olabileceklerini düşündü, büyüksalona gidip yemek aşırabilir yada şifacıya gidip hemen üçü için birşeyler isteyebilirdi.

Banned

Expressa!Nasıl bir tepkiydi bu,onu bile anımsayamıyordu.Karışmıştı duygu düşünceleri,çiğnenmiş kocaman bir sakızın içine düşmüşçesine.Boğuluyordu,iyice sıkılmıştı burada.Acıkmıştı da burada.Lanet şifacılar,ne onu iyileştirebilmişler,ne de ilgileniyorlardı!İksir delileri!Lanet olasıcalar!Huh,haydii!

Bu düşünceler arasında biraz kızmış gibi bir ifade(!) takınsa da,gülümsemeye çalışıyordu.Ama duyguları o düşüncelere dalmşlığın kendisine getirmiş olduğu gizemli,korkutucu görünüşe bürünmüştü.Bu arada,az önce şoka giren kardeşi Gina,şoktan kurtulmuş,biraz sitemkar bir halde geri geldi.Ve Theodore'ye sordu endişeyle,gerçekten üzüldüğünü belli ederek:

" Nasıl hissediyorsun ? İstediğin birşey var mı ? "

Uuh!Yine başı ağrımaya başlamıştı.Ginanınn bu sorusu da güzeldi,kardeşi tarafından sevildiğini bilmek güzeldi.Şimdi,istediklerini düşünmeye başladı.Bir hamburger menü hiç fena olmazdı buradaki herkese.Ama az önceki isteğinde kararlı klamaya karar verdi Theodore.Gina'ya döndü ve:

''Buradaki herkese düzgün bir kahvaltı ve kaymakbirası istiyorum hala.''

dedi gülümseyerek.Gina'ya birşey soracaktı,çünkü Theodore de onun için endişelenmişti.Gina'ya döndü ve:

''Gina,az önce uzun süre şokta kaldın.Senin için kendimden çok korktum,kızılcık.''

Şakayla karışık söylese de Gina bu kızılcık* lakabına çok gıcık olurdu.Biraz kızabilirdi Theodore'ye,ancak daha ileri gitmezdi.Bunları düşünürken bir anda kapıda Claire'yi gördü.Claire,Claire..Hayatının aşkı..Gülümsedi,gülümsedi..

Gezgin

-Hey,Jones!Allison Hastane Kanadı'nda yatıyormuş!Sana olan aşkından yataklara düşmüş zavallıcık!

"Ahh, şu kendini beğenmiş Slytherinler!İnsanlarla dalga geçmeye bayılıyorlar.Ne!Léx mi Hastae Kanadı'nda, yoksa bunlar da Slytherinlilerin uydurması mı?Öğrenmek için tek yol var..."

Sabahın ayazı yüzüne çarparken, Claire yolunu Büyük Salon'dan Hastane kanadına çevirdi.Bunun Slytherinlileri uydurması olduğuna kendini inandırmaya çalışıyordu ama böyle ciddi bir konuda da yalan söylemezlerdi herhalde.Adımlarını yavaş yavaş hızlandırdı.Üzerindeki etek hareketini ne kadar zorlaştırsa da elinden geldiğince hızlı adım atıyordu.

Üçüncü kata çıktığında, ayaklarında derman kalmamıştı ama, hızlı olması önemliydi.Eğer bu Slytherinlilerin uydurmasıysa, böylece kahvaltıya geç kalmazdı; eğer gerçekse bile,Léx'i orada bekletmek de istemiyordu.

Hastane kanadına girdiğinde,ilk yatakta yatan Léx gözüne çarptı hemen.Yanında da Gina ve Lucy vardı.Demek ki onların Claire'den nce haberleri olmuştu. "Belki de haber verilmeyecek kadar-ya da haberleri Slytherinlilerden duyacak kadar- değersizimdir, kim bilir!"diye düşündü kendi kendine.Léx'in de ona baktığını fark etti ve yatağın baş ucuna, Gina'nın yanına geçti.Léx'İn yanağına bir öpücük kondurup:

-Ne oldu canım?Özür dilerim, kahvaltıya giderken Slytherinlilerden duydum ve elimden geldiğince çabuk geldim, dedi üzgün bir tavırla.

Sonra, Gina'ya döndü.Olayları biliyor olmalıydı.Hem ona, hem de Lucy'e hafif kırgın bir sesle:

-Günaydın,dedi.

Banned

''Ne oldu canım?Özür dilerim, kahvaltıya giderken Slytherinlilerden duydum ve elimden geldiğince çabuk geldim..''

Hiç gerek yoktu özür dilemesine aslında.Zaten sabahın 6'sında olan bi olayı hemen duyması mümkün değildi,ama sevgi..Hemen koyuverdi kendini Léx.Bu konuda kötüydü işte,tamam sevmesi gerekirdi ama kendini hemen koyverince iyi olmuyordu.Bu arada Claire dudağına bir öpücük kondurdu,sevgilerinin arasındaki bağ,Hemen sıyrıldı.Neydi o,Hufflepuff mı?Aman boşver,aşkın binası olmaz*dedi içinden ve gülümsedi Jellyka'ya karşı.Onu hayata bağlayan en güçlü ipti o,sevgilisi,Jellyk'sı.Normalde bu kadar gizemli ve karanlık gözüken Léx,iş arkadaşlığa ve aşka gelince tam tersine dönerdi,bu hep böyleydi.Claire'ye döndü ve:

''Hiç önemli değil tatlım,zaten sabahın 6 sında olan bir olayı çabucacık duyman mümkün değil.Hem,ne zaman kurtulabilirim buradan,biliyormusun?

dedi gülerek.Seviyordu onu,bu bir gerçekti.Ve hiç değişmemesini diledi içinden bu gerçeğin.Ve Claire'ye baktı,bir bakış attı ''Seni seviyorum!'' dercesine..

Gezgin

-Hiç önemli değil tatlım,zaten sabahın 6 sında olan bir olayı çabucacık duyman mümkün değil.Hem,ne zaman kurtulabilirim buradan,biliyor musun?

Claire, cebinden çıkardığı siyah bir tokayla rüzgarın yüzüne vurduğu saçlarını zarif bir hareketle topladı.Her ne kadar saçlarını toplamayı sevmese de saçları yüzüne gelince daha da beter sinirleniyordu.Toplanamayan kahküllerine doğru üfleyerek yüzünden uzaklaşmasını sağladı.Sonra tekrar Léx'e döndü.Onu ne kadar çok seviyordu Claire?Kimseyi sevmediği kadar tabii ki...Onunkisi sevginin de ötesinde bir şeydi.Bunları düşününce gülümsedi ve Léx'e:

-Hmm...Saat 6'dan beri bu kadar toparlanmışsan-konuşacak kadar-, kahvaltının sonuna yetişebiliriz, tabii seninle yeterince ilgilendilerse... ,dedi sevecen ve birazda esprili bir sesle.

Léx'in gözlerinin altınınn kızarmış olduğunu fark etti.Büyük ihtimalle uyuyamamıştı.Claire sıcak yatağında mışıl mışıl uyurken hem de.Kendinden utandı ve "Bir daha ona iz büyüsü falan yapmalıyım herhalde, yoksa olaylar benden habersiz gelişiyor" diye düşündü ve kendine güldü.Léx'e:

-Canım,umarım kendini daha iyi hissediyorsundur,ha?Ne oldu da buraya geldin ki?

Claire, her zamanki sorgulamalarına başlamıştı yine.Sevgisinden yapıyordu bunu şüphesiz.Ama Léx'i sıkmaktan da korkuyordu.Meraklı gözlerini ona çevirdi tekrar.

Gezgin

'' Buradaki herkese düzgün bir kahvaltı ve kaymakbirası istiyorum hala. Gina, az önce uzun süre şokta kaldın. Senin için kendimden çok korktum, kızılcık. ''

Gina gayet masum bir ifadeyle gülümseyip cevap vermeye hazırlanırken Theodore'un arkasında bir noktaya bakıp aniden şapşal şapşal sırıtmaya başlaması üzerine durdu ve döndü. Claire Jellyka Jones. Kızıl saçlı, kendisinden kısa, Theodore'la sürekli birlikte gördüğü şu Ravenclaw'lı kız.. Gözlerini devirerek bir iki adım geriledi. O ikizini öperken bir kaç adım gerilerinde ikisini izlemeye başladı. *Yakışmıyolar işte.* Burnunu kırıştırarak kendi kendine omuz silkti. Claire, Lucy ve kendisine günaydın dediğinde gülümseyip başını salladı yanlızca. Gülümsemek ? Daha çok vahşi bir ifadeyle dişlarini göstermişti. *O kız arkadaşı. Kız arkadaşı. Diğer ikizi değil. Sakin ol!* Fazlaca kıskançlık ediyordu bugün nedense.. Evet aslında, nedenini biliyordu. Bilmem kaç milyon gün sonra ikiziyle konuşmayı başarabilmiş, eskisi gibi olmayı dilerken o bayılmış, kardeşini revire yetiştiren Gina ama ilgiyi gören Claire olmuştu. Diğer ikisi konuşurken onlardan tamamen kopmuş, bunları düşünüyordu. *Aptallaşma, ikimiz farklıyız. Unutma, sev-gi-li!* Konuşmaları devam ederken aniden araya girdi; dalgınlığından konuştuklarının ve onları böldüğünün farkına bile değildi ya..

" Ben gidiyorum L kendine dikkat et. Bir daha bayılırsan yanında olacağımı sanmıyorum. " Ardından ikizinin hayatındaki diğer *kızılcığa* döndü. İnat ve yapmacıklık dolu bir ifadeyle gülümsedi. " Sende dikkat et Jelly. Özellikle kilona. "

diye mırıldandı kendisinden bayağı kısa olduğu için tepeden bakarak. Elbette kilosunda bir sorun yoktu, Theodore'un ufacık-kızılcık Jelly'sinde başka bir kusur bulamamıştı laf vurmak için. Arkasını dönüp hızlı hızlı yürürken kış için aldığı siyah, dizlerine kadar uzanan çizmelerinin sesi neredeyse bomboş olan revirde yankılanıyordu. Theodore'la kısa bir süreliğine Diagon Yolu'nda görüştüklerinde aldıklarını hatırladı abartılı bir acıyla. Zihninde birden fazla ses konuşmaya başlamıştı. *Şizofren oluyorum.* Kapıyı açıp koridora çıkarken haksızlık yaptığına kanaat getirmişti.. *Yada tamamen delirdim. Bunda kızacak ne vardı ki ?* En azından Lucy'de giderse yanlız kalacaklardı. İstemedende olsa iyilik yapmış olmayı diledi.

» 2. Yatak
» 3. Yatak
» 4. Yatak

1. Yatak

1. Yatak

Similar topics

Similar topics