Kötü Haber

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Sen var ya, tanıdığım en zeki ikizsin!"
Keyfi yerine gelmiş, otuz iki diş gülümsüyordu şimdi. Evet, Sophié'ye üzülmüştü ama şu an önlerinde dev gibi bir fırsat vardı. Eski mektuplar! En çok ilgisini çeken de buydu zaten! İkizi ayaklarını sallarken kıkırdadı. Evet, işler ilk defa lehlerine dönüyordu. Ayakları daha sağlam basıyordu ve belki bunca yılın acısını bir anda çıkaracaklardı! Belki babalarının sevgisini kazanacak, belki de onlara yeni bir kabus yaşatacaklardı!

"Harikasın Gin!" dedi. İkizinin planı detaylı bir şekilde gözlerinin önüne geldi. "Aynen şöyle olacak! Cuma gecesi; her zaman ki gibi yatmaya gideriz. Zaten son yatanlardan biri bizleriz, ama insanlar yattığımızı bilmeli! Her neyse, dediğin gibi herkes -özellikle sınıf başkanları- ıyıdıktan sonra, birimiz etrafı gözetlerken, diğeri başını şömineye sokar ve kimse varmı diye bakar; eğer kimse yoksa oraya gidebiliriz. Aynı şey dönüş için de geçerli! Gün doğmadan dönersek kimse yokluğumuzu hissetmez!"

Yerküredeki en iyi planmış gibi gözleri parıldadı! Her şeyi öğrenme vakitleri çoktan geçmişti! Şimdi hakları olan bilgiyi öğrenme zamanıydı! Gözleriyle araziyi taradı. Bu boş der saatinde bir çok şeyi çözümlemişlerdi. Üstelik aşırı kolay olmuştu. Bunda bir terslik vardı ama... O kadar önemli değil! Takma kafana! diye düşünmekten kendini alamadı.

Ani bir çatırtıyla yüreği ağzına geldi ve yerinde hafifçe zıpladı. Bir an için dal kopuyor diye düşünmüştü! Ulu Merlin! Planlarına veda ederlerdi uzun süre, daha kötüsü rezil olurlardı! Böyle bir şeyi imkanı yok kaldıramazdı! Omuzlarını dikleştirdi, aşağıda olanları daha iyi görmek için başını eğdi. İki tane 'cesurcuk' birinci sınıf örencisi konuşuyordu ve sanki bir işler karıştırıyorlardı! Nasıl oluyordu da bir an orada belirmişlerdi anlayamamıştı Chi! Şimdi de kavga etmeye başlamışlardı! Sanki bir şeyden ötürü kızmış gibiydiler! Gözleri korkuyla açıldı. Gin'e sadece onun anlayabileceği şekilde baktı.

"Bizi duymuş olamazlar?" fısıldarken aceleyle cılız ve minik dalı kopardı ve çocuklardan birinin kafasına olanca gücüyle fırlattı. Çocuğun minik eli başını ovuştururken, ikisi de ağacın tepesinde oturan iki tane baş belası dördüncü sınıf Slytherin'den ürkmüş gibi duruyorlardı.

"Defolun buradan!" diye bağırdı. Çocuklar zaten gidiyorduk havasına girip, cesaret gösterilerinde bulunuyorladı ki, Gin'in tehditleri sayesinde adımları hızlanmıştı.

"Bizi duymadıklarını söyle! O veletler bizi duydularsa ve ispiyonlarlarsa onlara öyle bir büyü yaparım ki-"

Lafını yuttu, dişlerini sıkmış başını kaşıyordu. Eğer böyle bir terslik olursa gerçekten bitmişler demekti!

"Hey... Bir sorun var! Uçuç tozunu nereden bulacağız?" Dehşet içinde gözlerini ikizine dikti. Cesurcuklar aklından uçuvermişti!

Gezgin

Gin küçük bir çocuk havasında, dalın tepesinde ayaklarını sallarken gayet eğleniyordu. Kendini birinci sınıf gibi hissetmeye başladığı anda ikizinin sözleriyle kendine geldi. Planı tam anlamıyla açıklamıştı. Gayet mantıklı olduğunu doğrular gibi baş parmağını kaldırdı. Evet! geçrekten iyi bir plan yapmışlardı. Gece yarısı yakalanmaları, olağan üstü bir olay olmadığı sürece imkansız gibi gözüküyordu. Hemde Başkanları uyutarak gitmeleri onlara avantaj sağlardı! Nasıl olsa başkanlar, bütün öğrencileri kontrol ettikten sonra uyuyorlardı. Bu sayede gecenin o vakti hiç bir öğrenci yatağından çıkıp şömine yakınlarında aval aval dolaşmazdı.

"Baksana Chi! Bu süper planı devreye sokmak için can atıyorum .. Gayet gerilimli bir macera olacak! .. Eğer yakalanırsak da okul gazetesinin manşeti 'ikizler tekrar iş başında!' gibi bir şey olacak ki, bu gayet güzel olurdu!" Büyük bir kahkaha attıktan sonra kafasını yan çevirerek gök yüzüne baktı. Her zamanki hayali düşünme bulutunun içerisinde, olacakları hayal ediyor, kendi kendine kıkırdıyordu. Fakat kurduğu hayal fazla uzun sürmedi. Chi'nin aşağıda duran iki aslan yavrusunu göstermesiyle bulutu dağıtmak zorunda kaldı. Bu veletler de nereden çıkmıştı şimdi! İki küçük sarışın Gryffindor veleti!

"Sizi küçük Veletler! Hemen burdan gitmezseniz sizi donlarınızdan ağaca çivilerim! ve .. o küçük popolarınıza şaplak yersiniz!" Elini yumruk yapmış çocuklara bağırıp çağırıyordu. Çocuklar önce tip tip bakmış sonra da korktuklarını belli eden abuk yüz ifadeleri ile tabanları yağlayıp kaçmışlardı. Gin çocuklar gider gitmez ağaçtan aşağıya atladı. Eteğinin havalanmasını engellemeye çalıştıktan sonra, yerle buluştuğunda ellerini birbirine sürterek temizledi. Gözleri hala koşan çocukların arkasından bakıyordu. Büyük ihtimalle onların gözden kaybolacağı anı bekliyordu..

"Ah yok artık Chi! Elbette duymamışlardır.. Hem duymuş olsalar bile onlar çekik değil! Koreli olmadıkları ortada! bizi anlamalarına imkan yok" Gülerek yukarıda oturan ikizine baktı. O iki velet, tam anlamıyla birer ingilizdiler! Korece bilmedikleri de ap açık ortadaydı. Bazen Annesinin koreli olduğu için kendini gerçekten şanslı hissediyordu. Onların dilini bilen fazla kişi olmadığı için, Onları anlayan da olmuyordu tabii! Bu düşüncelerden sıyrıldığında, hala ağacın tepesinde oturan ikizi, içi rahatlamış bir şekilde Gin'e başıyla karşılık verdikten sonra ikinci bir soru daha yöneltmişti.

"Uçuç tozu? hımm .. Onu da düşünürüz ikiz! hiç merak etme.. Bizde bu zeka olduktan sonra yılanı bile deliğinden çıkartırız " Sağ elinin işaret parmağını kafasına götürüp zekasını gösterdikten sonra, iki elini birleştirerek yılan gibi kıvırdı. Sözlerine göre hareket ediyordu, ve bu ikizi Chi'yi çok eğlendiriyormuş gibi görünüyordu. Onun dalın tepesinde bir kaç saniye gülmesine izin verdikten sonra ellerini yukarı doğru uzatarak aşağıya gelmesini bekliyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yine bir gün daha... Güneş; her geçen gün artan enerjisiyle etrafı olabildiğince aydınlatıyor, yazın olduğu gibi etkisi artıyordu: Sanki yaz havası varmış gibi. Yatakhane bugün biraz sessizdi. Dün yapılan 'gece sohbeti' adındaki gırgır gününden sonra kimse kalkamaz olmuştu. Yatağında yavaşça doğrularak dağılmış saçlarını arakya doğru eliyle attı. Yatağından kalkarak dolabına ilerledi. Hemen üzerini değişip, göl kenarına gidecek, biraz yürüdükten sonra kahvaltı için büyük salonda bulunacaktı. Her gün yapardı bunu. Onun için, erken kalkma gibi bir sorunu olmazdı. Saçlarını düz bırakarak yana doğru taradı. Aynadan kendine alaycı bir gülüş atarak, sanki bir şeyin değişimi söz konusuymuş gibi saçlarını taramaya devam etti. Yatakhanenin sessiz oluşunu sevmezdi. Genel anlamda; sessizliği ve kimsenin olmayışını severdi. Bazen de, sessizin tam tersi; gürültüyü severdi. Değişken bir yapıya sahipti ve her hâlinden belli olabiliyordu.

Yavaşça yatakhane kapısına doğru yöneldi ve kapının eşiğinden içeriye bir bakış attı. *Ne kadar ahmakça,* Yavaş adımlarıyla tekrar yürümeye başladı, kapıyı kapatırken. Merdivenlerin bulunduğu koridora döndüğünde konuşan tabloların sesli bir şekilde güldüğü, José'ye imrenircesine ve alaycı bakışlar atarak, onun arkasından fısıltıyla da olsa birkaç şey söylendiği konusunda José emindi. Merdivenleri ikişer adımlarla çıkarak bahçe kapısının bulunduğu koridora doğru girdi. Herkes, yavaşça koridrolarda yürüyüp etrafşarına bakınıyor, büyük salon yollarını tutuyorlardı. Birkaç yıl öncesine kadar, José'ninde bir çaylak olduğu ve herkes gibi alt sınıflarda ezilmenin ne demek olduğu bildiği için, Slytherin binasında dahî olsa alt sınıflarla dalga veya herhangi aşağılayıcı bir kelime kullanmamanın kötü olduğunu biliyordu.

Bahçe kapısından çıkmak için yavaşça kapıyı araladı ve o, içerdeyken tek tük yağmur tanesinin, güneş varken attığı ve sonra bulutların çevrelediğini biliyordu; ancak yağmurlu havalardan sonra esen güzel bir rüzgara hayır diyemezdi. Yavaşça ıslak olan yeşil çimlerin üzerinden, yine aynı yavaşçlıkta, kollarını göğüs hizasında birleştirerek yürümeye devam etti. Ama az ilerde, Chi ve Gin'nin oturmuş, bir şeylerden konuştuğunu görmeden yanlarından geçmişti. Galiba oturdukları ağacın kalınlığından olsa gerek ikisini görememişti. Göl kıyısına doğru yaklaştı ve kıyı boyunca yürümeye devam etti. Ama biraz üşümeye başladığını anlayınca geriye dönmek için arkasını döndü. Tam o sırada ilerde Chi ve Gin'i farketti. Yanlarına doğru hızla gitti. Onalrı gülüşürken görmek güzeldi. Galiba komik bir şey üzerine konuşuyorlardı. Ama José'nin dikkatini çeken şey; Chi'nın ağaçta olması, Gin'nin ağacın dibinde olmasıydı. "Chi. Gin. Sizin burada olabileceğinizi düşünmemiştim doğrusu. Nasılsınız?" José, Gin'nin önüne doğru geçerek, birazda olsa gelebilen güneşi engellemiş, Yularıya doğru Chi'ye dıoğru şaşkın bakışlar atmaya başlamıştı. Ama garip olan şu ki: Bu iki kızın daîme sakin bir tarafları var gibi gözükse de, aslında çılgın olduklarını herkes daha sonra anlardı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Gin güldürme beni! Kafa üstü çakılıcam şimdi!"

Chi atlamak için hazırlanıyordu, bir yandan da bir anda değişen ruh hallerini sorguluyordu. Yani Sophié ölmüştü! Şu an ise gülüyorlardı. Bir an için abarttıklarını düşündü.Sophie elbette ki ölecekti. Onları sarsan şey ani olması olmuştu. Aslında, Sophié'de sanki onları zorunlu olarak seviyordu. İkizler zaman zaman bu izlenime kapılırlardı, ama diğerlerinden daha gerçekçiydi hiç değilse. Chi, ona daima gizli bir saygı duyacaktı. Başını aşağı yukarı sallarken birden bire ikizlerin attığı kahkahaları başka bir ses bastırdı; oldukça tanıdık bir ses. Chi ayağa kalkmış, kendisine kollarını açan Gin'e bakıyor olduğu halde sesin sahibini tanımıştı. José.

"Hey! Bay del Valdez! Size de günaydın efendim!"

Chi kıkırdarken, artık görüş hizasına girmiş olan José'nin şaşkın bakışlarına karşılık göz kırptı. Çocuk, genelde olduğu gibi saçlarını taramıştı. Çenesine doğru dümdüz iniyordu. Bazen Chi, onun saç modelini kıskanırdı! Kendi saçları o kolay kolay hizaya gelmezdi. Kader... diye düşündü. Hep bizi bulur!

Yukarıdan her şeyin farklı görünmesi hoşuna gidiyordu. Aşağıdakiler biraz daha bekleyebilirdi. Derslerinin boş olması o kadar iyi olmuştuki! Gözleri hala kızarık olmalıydı! Tıpkı burnunun ucu gibi! Kızlar tuvaletine gidip kendine bir çeki düzen verse hiç fena olmazdı hani!

Gözleri tüm araziyi taradı orda burda aylak aylak gezen öğrencilerle doluydu ve Hogwarts tüm ihtişamıyla yükseliyordu. Bu okulu sevmesinin yegane nedeni geçitlerdi. Bir kere izini kaybettirdinmi saatlerce istediğini yapabiliyordun! Ne eğlenceli... Üstelik başka insanlarla alay etmeyi seviyordu. Pıtırcıklar, cesurlar... Derin bir nefes daha aldı. Bu aralar bunu sık yapar olmuştu sanki! Ağaçtan dikkatlice kayarak indi, kendini bir anda Gin'in kollarında bulmuştu. Ayakları sertçe yere basarken ikizine teşekkür amaçlı, sırtını bir kaç kere patpatladı. Yanında ki kızın içinin içine sığmadığı gibi bir izlenime kapılmıştı. Kolu ikizinin omzunda ayakta dikilerek arkadaşına baktı. Sanki yine uzamıştı! Bir gecede mi?

"Aslında José... Bu gün kötü gibiyiz biraz... Yaşlı kadın Sophié -babaannemizin annesi- ölmüş. Erkenciyiz anlayacağın!"

İç çekerken artık bunun canını o kadar yakmamasına sevindi. Bir iki zırlamıştı - bu esnada kendinden iğrenmişti- ve geçmişti. Omzunu silkerek, kolunu ikizinin omzundan aldı ve kendini ağacın dibine attı. Sırtını kalın gövdeye yaslayıp dizlerinide kendine çekti. İlginç bir şekilde kendini engellenemezve özgür hissediyordu!..

Gezgin

Gin, pek alışık olmadığı, sırıtık bir ifadeyle ikizinin ağaçtan inmesini bekliyordu. Kollarını yukarı doğru kaldırmıştı. Aynı ifade ile ona sırıtan Chi, iniş yapmaya hazırlanıyor gibi bir sağa bir sola sallanıyordu. O sıradan gin'in tam arkasından gelen bir ses ile kollarını aşağıya indirip hızla arkasını döndü. Bu sesin sahibi José'ydi.

"Hey Jos! " Elini kaldırıp José'ye selam verdikten sonra, tek gözüyle, hala ikizini süzüyordu. Yukarıda rahatmış izlenimi bırakan Chi, inmeye niyetli değilmiş gibi görünüyordu. Sanki yukarda oturmak onu eğlendiriyordu. Gin'in yanına gelen José'de kafasını yukarıya doğru kaldırmış Chi'ye bakıyordu. José'nin sol omuzuna bir yumruk attıktan sonra gülümseyerek tekrar kollarını açtı.

"Bak bu son şansın Chi! İndin indin, inmedin .. beni ilgilendirmez.. " Saçlarını iki eliyle arkasına attıktan sonra kollarını eski pozisyonuna getirdi. Chi de artık inecek gibi görünüyordu. Elleri yardımıyla kaya kaya indikten sonra tam Gin'in kollarına geldi. Onu yavaşça yere indirdikten sonra, elini omzuna koymasına izin verdi. Kız konuşup, Joséye olanların kısa bir özetini çıkartırken, başını onaylar biçimde sallıyor ve ikizinin kulağına bir şeyler fısıldıyordu. "Sen kilo mu aldın Chi?"

José'nin fısıltıları duymaması için sözü biter bitmez tekrar konuştu. Kendini motor takılmış gibi hissediyordu. Çenesi, her zamanki gibi düşmüştü. " Böyle işte José .. Eee sen nasılsın bakalım? " İkizinin elini omzundan iterken arkadan kızın kolunu dürtüklemeye başlamıştı. Chi, başta ne olduğunu anlamamıştı. Bir kere göz göze geldiklerinde, Gin'in bakışları adeta konuşuyordu. *Hadi Chi! daha çok işimiz var!*

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Sen kilo mu aldın Chi?"

Olayları Jos'a açıklarken böyle bir cümle duymayı beklemiyordu hani! Ne kadar kendine özen gösteme konusunda ciddi problemleri olsa da cinsiyetinden ötürü oluşan bilinçaltı; çaktırmadan Gin'in karın boşluğuna bir dirsek indirmesine neden oldu. Kilo falan almamıştı işte! Gerçi boş bulunup serbest olan elini düz karnına götürdü. Kilo mu almıştı? O anda kolunu omzundan atan Gin'e ters bir bakış attı. Chi'nin kuruntulu olduğunu bilmesine rağmen aklına böyle şeyleri sokuyordu işte, fakat o anda kendisine acayip bakışlar atan Gin başka bir şey anlatmaya çalışıyordu. Kaşı gözü oynuyor, ağzını hareket ettiriyordu. Buna karşın, Jos şaşkınlıkla ikiliyi inceliyordu.
Chi ellerini iki yana açmıştı. 'Anlamadım' dercesine baktı. Niye kaş göz yapıyordu ki bu kız? Sesli olarak soramıyordu da, ne de olsa kaş yapayım derken göz de çıkarabilirdi. Bir an da dank etti. Kaçış! Hogwarts'dan Kaçış... 'Yazı dizisi ismi gibi...' Ah, ama ilk olarak Jos'u atlatmalıydılar.
Hızla düşünüyordu. Ne yapmalıydı? Duyguları yine karışmıştı. Böyle zamanlarda düşünemiyordu pek. Kendini iksir dersinde gibi hissediyordu.

"Malzemeler:

Bir tutam Keder,
Üç ölçek Avuntu,
Umut özü, ne kadar çok olursa o kadar iyi.
Muziplikle yoğrulmuş güven duygusu.

Yapılışı:

Malzemeleri yukarıda verilen sırayla kazana atın. Her malzemeyi attıktan sonra karıştırmayı unutmayın. Malzemeleri koyduktan sonra, yedi kere saat yönünün tersine bir kere de saat yönünde karıştırın. İksir koyu yeşile dönüp bela kokusu salana kadar karıştırmaya devam edin."

Ne yapabilirdi? Ne... Jos'dan uzaklaşmak için ne yapa-?

"Ah... Yağmur çiseliyor!"

Başını havaya kaldırdı. Bunu o kadar yüksek sesle ve şaşkınlıkla söylemişti ki bütün başların kendine döndüğünü hissedebiliyordu! Yağmur eşittir doğal bir şey!
'Bu durumda değil!"

O denli zayıf bir yağmurdu ki! On saniye sonra geçecek gibiydi. Sadece tozu toprağı süpürüyordu o kadar. Seri hareketlerle Gin'in bileğini kavradı. O kadar kısa bir sürede oluyordu ki her şey! Çoktan koşmaya başlamışlardı. Ayaklarının altında ıslanmakta olan çimlerden sıçrayan sular siyah çoraplarını ıslatıyordu. Büyük ihtimalle Jos ne olduğunu anlamamıştı. Gin'e ne kadar yalan söyleyemiyorsa, Jos'a da söyleyemiyordu. En iyisi hiç bir şey söylememekti. Koştu. İkizini bileğinden yakalamış, sanki kendini ıslatmaktan aciz olan yağmurdan kaçıyor imajı vermişti. Bir fırtına gölgesini kovalıyordu ve Chi bir adım önde olacaktı.

"Yağmur Jos! Hızlanacak!"

Oldukça uzaklaştıkları için tüm gücüyle bağırdı. Boğazı bile acımıştı. Gömleğindeki ıslak benekler daha çok üşütüyordu. İçeri girene kadar tek kelime etmediler. Onlar zindanlara doğru koşarken yağmur son derece hızlı bir şekilde yağmaya başladı.

Kötü Haber

Kötü Haber

Similar topics

Similar topics