Mektup

Gezgin

William dersten sonra kimse görmeden kulelere çıkmıştı. Baykuşhaneye gidip mektup yazıp hemen göndermesi gerekiyordu. Babasına yazacaktı. Aslında son ana kadar yazması gerekli miydi, bilmiyordu ama dersten çıkarken içinden bir ses yazması gerektiğini söylemiş ve ayakları onu yukarıya, kulelere yönlendirmişti.

Baykuşhaneye girdiğinde ağır bir koku hissetti ve tabii yüzlerce baykuşun çıkardığı sesler kulaklarını tırmaladı. Birkaç dakika sonra alışmıştı bile. Hemen çantasından parşömen ve kalem çıkarttı. Kağıdı duvara dayayarak not denecek kadar kısa bir şey yazdı.

Son savaşta kaybolan ya da ölen birini arıyorum. Yani, ona ne olduğunu tam olarak öğrenmem lazım. Sen bilirsin diye düşündüm. Adı Henry Walder. Bir arkadaşımın babası. Mektubu alır almaz cevap yazarsan iyi olur. Görüşürüz.

William

Son kelimesini yazarken kapıdan seslerin geldiğini duydu. Kafasını çevirip baktığında gelen kişinin Ashley olduğunu gördü ve ikisi de birbirlerini görür görmez gözlerini kaçırdı. Ashley baykuşunun yanına gitmişti. William hemen kağıdını katladı ve o da kendi baykuşunun yanına gitti. Bir an için mektubunun hayli soğuk olduğunu gördü ama zaten babasına karşı pek de yakın olmamıştı. Annesiyle olduğundan çok daha yakındı tabii...

Bir an için aklından önemsizce geçti bunlar. Umursamadı bile... Asıl umursadığı mektubu baykuşuna vermek için Ashley'nin yanına gitmesi gerektiğiydi. Şans bu ki ikisinin baykuşu yakın duruyordu ve William fazlasıyla gerilmişti.

Baykuşuna mektubu verdi. Arada bir gözleriyle Ashley'yi kesiyordu. Onun da ona baktığını hissedebiliyordu. Büyük ihtimalle o da William'ın ona baktığını hissediyordu. Baykuşuna dönüp "Onu malikaneye, babama götür." dedi ve açık pencereden dışarıya bıraktı. Uzunca bir süre onun gidişini izledi. Arkasına dönmeyr çekiniyordu. Gergindi...

Gezgin

Ashley bir an babasıyla ilgili sorularının yanıtını alamadan gelen baykuşu hatırladı.Onu çok özlemişti.O kadar güzel bir baykuştu ki özlemesi doğaldı.Ortak Salon'da Silvia'nın yerinde kalkıp yatakhaneye gitti.Giderken hiçbirşey söylememişti.Hala üzerinde olan okul formasını yatağının üstüne atıp en son Will'le konuştuğunda giydiği siyah uzun kollu t-shirtünü ve siyah kotunu aldı.Üstüne geçirdikten sonra aynadaki görüntüsüne bakınca aklına Will'in ona o gün alaycı bir sesle de olsa dediği laf aklına geldi."Sivil daha güzelsin." demişti Ashley kendine güldü.O günden sonra onu bile hatırlıyordu ya...

Ortak Salon'a tekrar gittiğinde Silvia'ya el hareketiyle ben gidiyorum gibilerinde işaret yaptı.Silvia da ona tamam demişti başını sallayarak.Ashley arkadaşına o kadar minnettardı ki.Ne sırrını kimseye söylemiş --gerçi çoğu kesin olmamakla birlikte öyle davransada mesela Maglor'un kendini beğenmiş arkadaşlarını gibi-- ne de onu yalnız bırakmıştı hiçbir zaman.Ashley onun gerçek bir dost olduğunu bu davranışlarıyla anlamıştı.Bu düşüncelerle çok uzun gelen yedi katı bitirmişti bile.Merdivenlerde gördüğü bazı sevimsizlere ufak laflar bile atmıştı.Kafasındaki tarafsız olma düşüncesi gitmiş tam bir ölüm yiyen çocuğu olmaya karar vermişti.

Baykuşhaneden girdiğinde tam kapının girişine tünemiş olan Ed'in yanına gidecekken yüzüne bir gülümseme yerleştirmişti.Ama onun yanına gitmeden elinde bir mektup tutan Will'le göz göze geldi.Anında gözlerini kaçırarak baykuşunun yanına gitti.Baykuşları birbirine o kadar yakın duruyorduki.Will'le uzun süredir bir arada olmamamın verdiği bir rahatsızlık vardı sanki üstünde Ashley'in.Baykuşunu gagasından okşarken arada Will'in bakışlarının ona kaydığını hissediyordu.Ve adı kadar emindi ki o da ona bakıyordu.

"Onu malikaneye, babama götür." Babama mı? Ashley Will'in ailesini pek sevmediği ve onlarla mektuplaşmadığını bilirdi.İçinden önemli birşey diye düşünürken Will baykuşunun gidişini izliyordu.Ashley onu süzdü acaba kendisiyle konuşmak istiyor muydu hiç ? Ashley ilk adımı atmaktan nefret ederdi.Ama konu Will olunca hayli çekingen bir sesle ''Şey... önemli birşey değil dimi? Ailen...onlara mektup atmayı sevmediğini sanıyordum...''dedi.Ses tonu giderek azalmıştı.Söyledikten sonra rahatlamıştı sanki.Onunla konuşmak..Uzun zaman olmuştu.Özelliklede bugün ondan kaçtıktan sonra ilk adımı atmak...Ashley için çok ilginçti.

Gezgin

''Şey... önemli birşey değil dimi? Ailen...onlara mektup atmayı sevmediğini sanıyordum..." diyen sesini duymuştu Ashley'nin. Onun başlaması iyiydi çünkü William nerden, nasıl başlayacağını bilemezdi. Yavaşça arkasını döndü. Yüzünde şaşkın, gergin, masum bir ifade vardı. Sanki birkaç gün önce aralarında hiçbir şey olmamış gibi konuşmaya devam ettiler.

"Hayır... Bir şey yok. Sadece ondan bir kitap istedim. Silvia için... Bilirsin... İksir kitabı..." dedi hafifçe gülümseyerek. Aynı gülümseyişleri Ashley'de de yakalamıştı. Çekingden hafif tebessümler... Merlin'e şükürler olsun ki William iyi bir yalancıydı. Hemen bir şeyler uydurabiliyor ve belli etmiyordu. Ashley'nin tavırları da bunu ispatlıyordu.

"Aradığı şeyi bir türlü bulamamış. Ben de babama sorayım bir dedim. O da iksiri çok sever de..." Bunları söyledikten sonra derin bir nefes vermişti. Sanki bütün gerginliğinden kurtulmuş, sırtındaki ağırlık hafiflemiş gibiydi. Güzel bir duyguydu. Ashley'nin bakışlarından da aralarında bir soğukluk kalmadığı anlaşılabiliyordu. Ona sıcak bir gülücük gönderdi. Herhalde bu her şeyi onarmıştı. Söze gerek var mıydı, bilmiyordu ama zaten bunu yağabileceğini hiç sanmıyordu.

Gezgin

"Hayır... Bir şey yok. Sadece ondan bir kitap istedim. Silvia için... Bilirsin... İksir kitabı..." İksir için mi? Silvia neden ona söylememişti ki bir kitaba ihtiyacı olduğunu ? Ashley Will'in gülümsemesini görünce kafasındaki düşünceler yok olmuştu bile.Uzun zamandır en çok istediği şeydi onun gülümseyen yüzünü görmek Ashley için.İkisinde de yüzünde çekingen gülümsemeler oluşmuştu.Ashley'in beyninde hadi hadi ondan uzaklaştığın ve bağırdığın için özür dile diye düşünen ufak bir melek oluşmuştu.Ashley onu duymamazlıktan geldi.Konuşmak için ilk adımı atmış olması gülümseyeceği anlamına gelmezdi.

"Aradığı şeyi bir türlü bulamamış. Ben de babama sorayım bir dedim. O da iksiri çok sever de..." Bu sözcükler iksir konusunu aklına tekrar gelmesini sağlamıştı.Silvia'nın ona söylememesi garipti.Ashley Silvia'ya böyle birşey isteyip istemediği sormayı beyninin bir kısmına kaydetmişti bile.Baykuşunun gagasından elini çekti.Baykuş onu görmüş olmanın sevinciyle uçmak için camı bulunmayan pencerelere yönelmişti anında.Ashley onun arkasından bakarak gülümsedi.Yüzündeki gülümsemeyi silmeden Will'le baktı.Ona sıcak bir gülücük göndermişti Will.Ashley de gülümsemesini iade ederek ona baktı.Aralarında yaşananlar sanki hiç olmamış gibiydiler tekrar.Sanki ondan kaçmamış gibiydi Ashley.

Ona daha da çok gülümseyerek ''Her zamanki Silvia işte..''dedi.Sevecen bir sesle ''Şey seninle konuşmayı özlemişim...'' dedi.Bu kadar az konuşmuş olsalar bile Ashley için Will'in ona hitap eden sesini duymak bile güzeldi.Pencerelere biraz daha yaklaştı.Aşağıya bakmak ona korku vermişti bir an için.Elinde süpürgesi olmayınca yüksekler onun için çok korkunç oluyordu her zaman...

Gezgin

''Her zamanki Silvia işte..'' dedi Ashley gülümseyerek. William da aynı şekilde gülümseyip başını 'evet' anlamında salladı. ''Şey seninle konuşmayı özlemişim...'' diye devam etti Ashley sözlerine çekingen bir tavırla. William ne diyeceğini bilemeden öylece kaldı. Sadece yüzünde ufak bir tebessüm vardı. Belli belirsiz...

Daha sonra göl kenarında olanlar aklına geldi. Kendini suçlu hissetti. Özür dilemek istedi ama yapamazdı. William ne kadar suçluysa Ashley de o kadar suçluydu. Eğer Ashley ona bağırmasaydı William da ona bağırmayacaktı. Her şey onun suçuydu.

Bunları düşündükçe kendi kendini doldurduğunu farketti. Gereksiz yere tekrar kötü düşünmenin, kötü söz söylemenin bir anlamı yoktu. Sonunda ağzından birkaç laf çıkabilirdi. "Geçen gün biraz fazla tepki gösterdim..."

Özür dileyememişti ama derdini anlatmayı başarabildiğini umuyordu. Eğer Ashley kendisini suçlu hissetmiyorsa çok büyük bir yanlış yaptığını biliyordu William.

Gezgin

Ashley biraz önce dediklerinde sonra ona bakıp tepkisini anlamamak için başını yere eğdi.Tepkisinin kötü olacağını sanmasa bile o kadar olanda sonra ona bakamıyordu.Ona baktığında olanlar aklına geliyordu.Bir de nefret ettiği gururu!Ondan özür dilemek istese de omzunda belire şeytancık Hayır hayır dileme sakın Ashley o da sana bağırdı!İlk adımı o atmalı diyordu.

"Geçen gün biraz fazla tepki gösterdim..." Ashley bakışlarını uzun süredir izlediği ayakkabılarından kaldırıp sıcak bir biçimde gülümseyerek Will'e çevirdi.Bazen gerçekten birbirlerini iyi anladıklarını düşünüyordu.Will'in de özür dileme konusunda berbat olduğunu biliyordu.Will özür dileyemese bile Ashley onun bu dediklerinin özür dilemiş gibi anlaşılmasını istediğinden emindi.Camın kenarından biraz uzaklaşarak konuşmaya başladı.

''Iıı.. şey sanırım ben de Maglor denen sinire olan kızgınlığımı senden çıkarmamalıydım...'' dedi.Maglor'a o günden beri o kadar sinir oluyordu ki.Tabi arada kendine de... Nasıl onun gibi biriyle çıkmıştı ki ?! Ya da onunla çıkmadan önce neden Will'e olan duyguları hissetmemişti?Konuşmanın nereye varacağını bilmiyordu ama omzundaki şeytanı dinlemek istemiyordu artık.Will'den gözlerini kaçırarak ''O gün için özür dilerim sanırım hepsi benim hatamdı Will ...''dedi.Bunları söylemenin rahatlığıyla Will'e özür dilercesine gülümsedi.

Gezgin

''Iıı.. şey sanırım ben de Maglor denen sinire olan kızgınlığımı senden çıkarmamalıydım...'' dedi Ashley. William içinden ona katılsa da dışarıya bir şey belli etmedi. Çünkü William'ın bu tavrı yeni bir tartışmaya neden olabilirdi ve William bir tartışma daha kaldıracak durumda değildi. Artık yorulmuştu.

''O gün için özür dilerim sanırım hepsi benim hatamdı Will ...'' diye devam etti Ashley. Ashley'nin özür dilemesi onun egosuna iyi gelmişti. Gülmek ve zafer işareti yapmayı aklından geçirse de bunlar sadece zihninde kaldı. Yüzünde en ufak bir ifade yoktu. Sadece bir yere kadar...

Bir an için kendini öyle düşününce yüzündeki hafif sırıtışın ardından küçük bir kahkaha baykuşların ciyaklamasının altında kaybolmuştu. Ashley ona şaşkın bir halde bakıyordu. "Yanlış anlama, Ashley. Sadece... Sadece saçmalıyordum işte." diye açıklama getirdi ancak Ashley hala bir şey anlamışa benzemiyordu. "Neyse boşver... Aramızda sorun kalmadığına sevindim. Ve sanırım artık gitmem gerek görüşürüz." deyip kıza göz kırpmıştı. Kapıya doğru giderken son bir kez dönüp baktığında kızın onun gidişini izlediğini farketti.

Gezgin

"Yanlış anlama, Ashley. Sadece... Sadece saçmalıyordum işte."Ashley şaşkınlıkla ona bakıyordu.Önce dediklerine gülmüş daha sonra da yanlış anlama mı diyordu? Ashley içinden ufak bir kızgınlık dalgasının geçtiğini hissediyordu.Ya da alınganlık...

"Neyse boşver... Aramızda sorun kalmadığına sevindim. Ve sanırım artık gitmem gerek görüşürüz." Gitmen mi gerek ? Ashley tamda araları düzelmişken onunla biraz daha vakit geçirir diye umuyordu ama gidiyordu bile.Arkasından bakan Ashley'e tekrar bakmıştı Will.Ashley iki elini de beline koyarak bağırdı.''William konusu kapandı kızım Ashley ! Yasak o sana yasak!'' Will'in dediklerini duyduğunu hiç mi hiç zannetmiyordu.Duysa da farketmezdi Ashley için artık.

Yüzünde buruk bir ifadeyle baykuşhanenin merdivenlerine doğru yöneldi.İçten içe ona alındığını düşünüyordu.Her ne kadar ona belli etmese de...Ama Ashley'in şu kısacık görüşmeden çıkardığı tek şey:Will'in onun için aşk anlamında bittiği olmuştu ! Ama bu kararına sadık kalabilir miydi onu bilmiyordu işte..Belki de olayı çom büyütmüştü ama hayır Will'i yoktu artık !

» Bir Mektup

Mektup

Mektup

Similar topics

Similar topics