Yoğun Bir Gün

Gezgin

Silvia derslerden sonra Jeremy'yle buluşup Ortak Salon'a gitti. İkisi de yatakhanelere çıkıp üstlerini değiştirdiler ve gerekli olan kitapları alıp aşağı büyük salona indiler. İkisi de simsiyah giyinmişlerdi; Silvia'da siyah dar paça pantolon, ayağında postalımsı siyah botlar ve üstünde ise siyah, uzun kollu bir bluz vardı. Siyah bluzunun üzerinde dikkat çeken şey hayli uzun, kalın zincirli, metalik renkteki yılan madalyonuydu. Bunu normalde her zaman boynunda taşırdı ancak hep gömleğinin içinde dururdu. Jeremy de benzer şekilde giyinmişti; siyah kot pantolon, siyah -Silvia'nınkilerinin yanında daha spor gözüken- ayakkabılar, siyah, boğazlı bir kazak ve kazağın kolları dirseklerine kadar kıvrılmıştı.

İkisi de kitaplarını yüklenmiş, ders sonrası Büyük Salon'a ödev yapmaya gitmişlerdi. Masalar çok kalabalık değildi. Hele Slytherin masası içlerinde en az kişi olanıydı. Ortalarda bir yere karşılıklı oturdular ve hemen ödevleri yapmaya başladılar. Arada bir muhabbet ediyorlar, anlamadıkları yerleri birbirlerine soruyorlar, birbirlerine yardım ediyorlardı.

İkisi de diğer arkadaşlarının nerede olduğunu merak ediyordu. Ashley'nin durumu kötüydü, bu yüzden biraz yalnız kalması gerektiğini söyleyip Silvia'dan ayrılmıştı. Muhtemelen göle gitmişti ama yine de emin değildi. Ashley kendisini kötü hissettiğinde hep oraya giderdi ama bu kadar durur muydu, emin olamıyordu. William'dan ise hiç haber yoktu. Jeremy de Silvia da onu en son ders çıkışında görmüşlerdi. Belki de yine Kate'in yanındaydı. Evet, büyük ihtimalle öyleydi.

İkisi de kendilerini derse vermişlerken omzunda bir el hissetti ve dersi bırakıp hızla arkasına döndüğünde bu kişinin Gryffindor'dan Tom olduğunu gördü. Yine bu çocuğun ne işi vardı burda? Dudağında ve burnunda küçük bir yara vardı, heralde yine bulaştığı bir Slytherin'den dayak yemişti.

"Ne oldu, Williams? Yine dayak yemiş gibisin." dedi Silvia soğuk bir şekilde. Çocuk sinirlendiyse de buna bir cevap vermedi. "Asıl sana ne demeli, Seymour. Beyaz atlı prensin Ryan'ın izinsiz öpücüğünden sonra onunla görüşmemeye mi başladın? Bu salakla mı takılıyorsun artık?" dedi alaycı bir tavırla. Silvia'nın tepesi atmıştı. Merlin aşkına, Ryan'la arasında olanları nerden biliyordu bu çocuk! Hogwarts'a dedikodu dayanmıyordu anlaşılan.

"Sen kime salak diyorsun ya! O benim arkadaşım pis domuz!" diye çemkirerek ayaklanmıştı Silvia. "İnan senden çok çok zeki, Tom!!" Çocuğa Tom diyerek onu iyice sinirlendiriyordu ama çocuk bu sefer kendini kontrol edebiliyor gibiydi. Çocuk sadece gülmüştü. "William'a ne demeli!" Çocuk gülmeye devam ediyordu. Çıldırmış gibiydi. "Etrafındaki her erkeğe sarkıyor musun?"

Bu çocuk ne saçmalıyordu böyle! Sarhoş falan mıydı? Şaşkın ve biraz ne yapacağını bilemez bir şekilde "Ne saçmalıyorsun sen? Ah, defol Tom! Seninle uğraşamayacağım." dedi, Silvia.

"Zaten söyleyecek bir şey bulamadığın zaman hep başından atarsın, değil mi? Ne olur bana da bir öpücük versen." dedi dudağını büküp Silvia'ya uzatarak. Silvia çocuğa sağlam bir tokat geçirdi. Kendisini zor tutuyordu. Silvia'ya ne demeye çalışıyordu böyle! Ah, düşündükçe deli oluyordu. Hızla arkadasından koşmaya başladı ama çocuk hemen kaçmıştı. "Seni geberteceğim, Williams! Sağ kalmayacaksın!" diye bağırdı Silvia çocuğun arkasından. Bir an için herkes ona baktıysa da Silvia onları şöyle bir süzdükten sonra aldırmadı. Sadece olay arıyorlardı ve yine dedikodu yapacaklardı işte, hepsi bu.

Sinirle yerine oturdu, sinirden vücudu titriyordu. Jeremy onu izliyordu. "Sakin ol, Silv. Boşversene. Salak işte." dedi Jeremy. Silvia sadece başını salladı. Haklıydı... O çocuk bir salaktı, sadece bir salak... Kafasındakileri boşaltmaya çalışarak ödevine geri döndü fakat bir türlü dikkatini tam olarak derse veremiyordu.

Gezgin

Ashley son hızla gölden ayrılıp okula doğru yürümeye başladı.Maglor'a hak verebiliyordu.O da onu bir kız onu öperken görse ayrılırdı.Ama en azından bir açıklama dinlerdi.Kapının girişinde bir an kapıya yaslandı.Başı dönmüştü aniden.Sağ elini başına götürüp biraz öyle durdu.Kendisini bu kadar üzmemesi ya da sinirlendirmemesi gerektiği konusunda Şifacılardan çoğu kez uyarı almıştı.Ama kendini üzmemesi elinde değildi.Sol eliyle kapıya tutunup yürümeye devam etti.Başının dönmesi geçmişti ama siniri kesinlikle geçmemişti.Neden tüm erkekler sorundu onun için? Babası haber vermeden kaybolmuştu, Maglor onu dinlemeden ondan ayrılmıştı, Will ona bağırarak onu gölün kenarında sap gibi bırakarak gitmişti.Ayrıca neden hepsi aynı gün olmuştu ki.İçinden hayatına lanetler okuyarak zindanlar yöneldi.Belki orada yada Ortak Salon'da Silvia'yı görebilirdi.Will konusunda Silvia'nın ona yardımcı olacağını umuyordu.

Ashley hızla Büyük Salon'un önünden geçip aşağı inen merdivenlere giderken Slytherin Masası'nın orta kısmında oturan Silvia'yı ve Jeremy'i gördü.İkisi de sivil ve siyah giyinmişlerdi.Ama sanki sinirli gibiydiler.Ashley içinden herkesin hayatı kötü galiba diye geçirdi.Hızla ikisinin yanına gitti.Sinirinden ve kırgınlığından ağlamamak için kendini zor tutuyordu.İkisine de hiçbirşey demeden Silvia'nın yanına oturmak için ilerledi. Ashley o kadar üzgündü ki.Ses tonu hayli yüksek bir biçimde iki arkadaşına da yakınmaya başladı. ''Hayatımdan nefret ediyorum.Tek kelimeyle nefret ediyorum ya...'' Kendini daha fazla tutamadı.Bu gün onun en berbat günüydü belli ki.Silvia'nın ve Jeremy'ninde surat ifadelerine bakılırsa onlarında günleri pek iyi gitmiyordu.Yanağından tüm gün olduğu gibi yine damlalar süzülmeye başlamıştı.

Ağlamasını durdurmaya çalışarak anlatmaya başladı.''Babamın ortalarda olmaması yüzünden stresliydim.Göle gitmiştim yine biraz kafamı dinleyecektim.Ben ağlarken Will geldi.Beni teselli filan etti.Daha sonra kız kardeşine benzediğimi söyledi.Onunla da benim gibi sataştığını filan.Sonra ağlıycak gibi oldu hatta dayamayıp ağladı.Ben de onu teselli etmek için yüzünü okşadım.Sonrada gayet arkadaşca bir şekilde ağlamasın diye yanağından öptüm.Sonra aniden önümüze Maglor dikildi.''Ashley onun adını daha bir sinirle söylemişti.''Herkesin içinde bizi birbirmize aşık olarak ilan etti resmen.O kadar kişinin içinde bağırdı duygusal çift diye.Will'le ben ne olduğunu anlamadan gitti.Sonra ben dedikodu çıkacağı için Will'e bağırdım.''Aklına Will'in ona ne kadar kızdığı gelmişti.Nerdeyse yalvarır gibi bir tonla devam etti göz yaşlarını silerek.''Sonra Will bana neredeyse bencil iması yaparak beni orada bıraktı.Ondan iğrendiğimi bilseymiş benle hiç arkadaş olmazmış.Ondan iğrenemem ben!''Sözleri en sonunda bitmişti.İki arkadaşı da şaşkınlıkla ona bakıyordu.Burnunu çekip ağlamasını keserek iki elini de saçlarının arasında gezdirdi.Yanında Jeremy olmasa Silvia'ya Will'den hoşlandığı bile söyleyecekti.

Gezgin

Silvia sinirle ödevini yapmaya çalışırken az önce nerde olduğunu merak ettiği arkadaşı Ashley gelip bir şeyler söyleyip ağlamaya başlamıştı. Daha sonra hızlıca ve ikisinin anlamakta zorluk çekeceği bir şekilde olanları anlattı. İçinde William, Maglor isimleri geçiyordu ama tam olarak ne olduğunu anlayamamıştı. Kafası hala Tom'un söylediklerindeydi ve ödevine odaklanmaya çalışırken birden Ashley çıkıp konuşmaya başlamıştı. Dikkatini ona veremiyordu.

"Hey, hey, hey, hey! Sakin ol, yavaş..." dedi Silvia sakince. Ashley o anda susmuştu ama gözyaşları hala yanaklarından aşağı süzülüyordu. Silvia'nın ima etmesine gerek kalmadan Jeremy "En iyisi ben Ortak Salon'a gideyim, orda çalışayım. Siz burda keyfinize bakın. Sonra görüşürüz." deyip kitaplarını topladı ve yanlarından ayrıldı. Silvia çocuğun arkasından bakarken hafifçe tebessüm etti ve "Düşünceli çocuk." dedi. Daha sonra tekrar Ashley'ye döndü.

"Şimdi sakin ol ve her şeyi baştan anlat." dedi Silvia. Ashley başını salladı ve çevresine şöyle bir göz gezdirdi. Sanki kimsenin onu duymasını istemiyormuş gibi... Ama etraf zaten oldukça boştu ve dakikalar geçtikçe Büyük Salon'daki kişi sayısı azalıyordu ve çevrelerinde de zaten fazla kişi yoktu. Silvia Ashley'nin baştan almasını bekledi. Belli ki o da çok sinirliydi. Zar zor ağzını açıyor ve konuşmaya çalışıyordu.

Gezgin

"Hey, hey, hey, hey! Sakin ol, yavaş..." Ashley derin bir nefes alarak gözyaşlarını durdurmaya çalışırken Jeremy onları yalnız bırakmıştı bile.Ashley Silvia'nın dediğine gülmeye çalışırken kendine olan biteni çok hızlı anlattığını farketti."Şimdi sakin ol ve her şeyi baştan anlat." demişti Silvia.Ashley ağlamasını kesmeyi başararak etrafa baktı.Söyleyeceklerini kimsenin duymasını istemiyordu.Çünkü duyan kim olursa olsun hemen gerekli kişilere yetiştirirlerdi.Yani Will ya da Maglor'a.İkisin de duyması Ashley için iyi olmazdı.

Ashley saçlarını geriye itip daha sakin ve ağlamadan konuşmaya başladı.''Bak en baştan anlatıyorum ama çok uzun iyi dinle.''Silvia kafasını tamam anlamında sallayınca devam etti.''Ben biraz rahatlamak yani ağlamak için göle gittim.Aklıma babamın kayıp olması ve-'' Sanki arkadaşının sırrını kimseye vermeyeceğinden daha bir emin olmak için onu süzdü ve ses tonunu azaltarak devam etti.''Ve Will'den hoşlanıp hoşlanmadığımı hala kestiremediğim aklıma geldi.Sanki kendi Maglor'a ihanet ediyor gibi hissediyordum.Ben ağlarken yanıma Will geldi.Babamın kayıp olduğunu anlattım.Ona sarılıp ağladım biraz.''Yüzünde ufak bir gülümseme oluşmuştu onu sarıldığın hatırlayınca.''Ben kendime gelip ona teşekkür ettikten sonra o da çok duygulanmıştı.Sonra bana Jane yani kardeşine çok benzediğimi söyledi.Ben de devam etmesini istedim ama o kardeşinin hain yoldaşlık tarafından öldürüldüğünü söyleyince ağlamaya başladı.Dayanamadım Silvia...''Arkadaşına adeta onu anlaması için yalvaran bakışlarla baktı.''Kendime kızdım ona benzediğim için.Belki beni her gördüğünde onu hatırlatıyorum.Teselli etmek için bir kaç şey söyleyip yanına okşadım.Gözyaşını filan sildim.Onu öpmek içimden geldi.Ama ondan hoşlanmamla bir alakası yok.O öyle üzülünce ağlayınca..Bilmiyorum işte.''

Sesi o kadar anlamsız o kadar değişik gelmişti ki kulağına.Aklına Maglor söyledikleri gelince sesi biraz daha sertleşerek anlatmaya devam etti.Silvia onu anlamaya çalışan bakışlarla süzüyordu ve can kulağıyla dinliyordu.''Ben onu yanağından öperken Maglor geldi.Bize bir sürü laf edip hızla okula girdi.Yerin dibine girdim sanki.Tamam Will'den hoşlanıyorum ama zaten ondan hoşlandığımı Maglor'a söyleyecektim.Zaten ondan ayrılcaktım Yoldaşlıktan olduğu fazlaca belli olan biriydi.Neyse...''dedi elini o anlama gelecek şekilde saklayarak.Maglor ayrıldığını üzgün değildi.Sadece kırgındı onu dinlemediği için.''Ben daha sonra sinirle Will bağırdım.''Nasıl sakin olmamı bekliyorsun, dedikodu çıkacak ama senin için sorun yok nasıl olsa!'' diye.Daha sonra o da bağırdı bana.Kolumu filan sıktı.Bana bencil dedi resmen.Çok kötü oldum.Başka biri dese böyle olmazdı ama Will...''konuşmasını kesip arkadaşına baktı.Gerçekten çok kötü olmuştu.Artık ondan uzak kalacaktı.Bakmayacaktı onun suratına her ne kadar zor olsa bile.

Gezgin

"Ve Will'den hoşlanıp hoşlanmadığımı hala kestiremediğim aklıma geldi...." cümlesiyle Silvia kısa bir şok geçirdi. Evet, birbirlerine karşı yakındılar, birbirlerine takılıp duruyorlardı ama Ashley'nin ondan hoşlanacağı aklının ucundan geçmezdi. Hele William! Yo, hayır, hiç sanmıyordu.

Arada çok az bir kısmı, şok nedeniyle, dinleyemediyse de neler olduğunu anlamıştı. Ashley sözlerini "...Çok kötü oldum.Başka biri dese böyle olmazdı ama Will...'' diyerek bitirmişti. Evet, Ashley resmen William'dan hoşlanıyordu. Belki de seviyordu... Ama aşk... Emin değildi. Aşık olabilir miydi? Gerçekten hiç beklemiyordu. Silvia bu durum için ne hissettiğini bilmiyordu. Sevinmeli miydi? Bir an için ikisinin çıktıklarını düşündü.Düşüncesi bile Silvia'nın dışlanmış hissetmesine neden oluyordu. En iyi iki arkadaşı sevgili oluyor! Evet, gerçekten kendini dışlanmış hissederdi.

Bir süre, aklından bunları geçirerek, Ashley'nin suratına boş boş baktı. Sonunda konuşabildiğinde ağzından çıkan kelimeler "Ne yani? Will'den hoşlanıyor musun?" olmuştu. Meraklı gözlerle kıza baktı. Az önce çok rahat bir şekilde söyleyebiliyordu ancak şimdi biraz utanmış gibiydi ya da Silvia'nın bu soğuk tepkisinden çekinmişti. Bilmiyordu... Sadece Ashley'nin ağzından çıkacak olan kelimeleri bekliyordu.

Gezgin

"Ne yani? Will'den hoşlanıyor musun?" Tüm bu yaşadıklarını anlatırken aklına bile gelmemişti Silvia'nın onun duygularını bilmediği.Ama Silvia 'nın söyleyiş tarzı sanki Ashley'nin ondan hoşlanması imkansızmış gibiydi.Neden öyle çıkmıştı ki arkadaşının sesi ? Ashley biraz önce ona anlattıkların pişman oldu bir an için.Ama o onun en iyi arkadaşıydı başka kime anlatabilirdi ki ?

Ashley biraz utangaç ama sitem dolu bir sesle konuşmaya başladı.''Çok şaşırdın galiba Silvia.Sana söylememiş olabilirim ama bu kadar değişik bir tepki vereceğini düşünmemiştim.Evet , Will'den hoşlanıyorum hatta seviyorum onu.Senin için bir sakıncası yoksa tabi!'' Sitemle başlayan konuşmasının sonu kızgınlıkla bitmişti.Aklına bir an ikisi sevgili olunca Ashley' nin kendini yalnız hissedeceği fikri gelmişti.Yalnız hissetse bile Ashley onun söyleyiş tarzını yadırgamıştı.

Gezgin

''Çok şaşırdın galiba Silvia.Sana söylememiş olabilirim ama bu kadar değişik bir tepki vereceğini düşünmemiştim.Evet , Will'den hoşlanıyorum hatta seviyorum onu.Senin için bir sakıncası yoksa tabi!'' Ne saçmalıyordu bu! Evet, şaşırmıştı, imkansız bir şey değildi ki bu ve şokun etkisiyle ağzından öyle çıkmıştı kelimeler. Her ne kadar zor bir durumda olduğunu bilse de böyle saçmalıklarla altta kalacağını hiç düşünmüyordu Silvia.

"Evet çok şaşırdım, Ashley! Olamaz mı? Açıkçası ben de senin böyle bir tepki vereceğini düşünmemiştim! Sanırım bazı olaylar senin sinir sistemini bozup en yakın arkadaşlarına bağırmana yol açıyor. Devam et... Belki Will'den sonra beni de kaybedersin."

Elbette arkadaşlığını kaybetmeyecekti ama şu davranışlarına bir an önce çeki düzen vermeliydi. Bazen çekilmez oluyordu. Silvia değil ama diğer arkadaşlarını bu şekilde kaybetme olasılığı yüksekti. Onun yanında olduğunu yanından ayrılmayarak göstermişti zaten.

Yine oluyordu işte... İnsanlardan bu yüzden uzak durmak istiyordu. Yakınlaşınca hep sorunlar başlardı... Ashley'yi gerçekten çok seviyordu ama bu olay daha fazla devam ederse Silvia sinir durumunu düşünemiyordu. Yine aynı şeyler olabilirdi... Altta kalmak ise hiç Silvia'ya göre değildi. Bu yüzden ortamı biraz daha kızıştırıyordu. Bu konuda haksızdı belki ama... Altta kalamıyordu işte. Özellikle de birisi ona haksız yere bağırdığı zaman...

Gezgin

"Evet çok şaşırdım, Ashley! Olamaz mı? Açıkçası ben de senin böyle bir tepki vereceğini düşünmemiştim! Sanırım bazı olaylar senin sinir sistemini bozup en yakın arkadaşlarına bağırmana yol açıyor. Devam et... Belki Will'den sonra beni de kaybedersin." Ashley Silvia'nın sözleri karşısında şaşırıp kaldı.Kendisi ilk başta öyle tepki verdikten sonra olayı bu hale getirmesi Ashley'in aklının başına gelmesini sağlamıştı.

Bakışlarını ellerine çevirip biraz üzgün bir ifadeyle arkadaşına baktı.Kesinlikle Ashley yalnız kalmalıydı.Yoksa herkesi kırabilirdi bu gün.Will ve Silvia...Hayatındaki iki önemli kişiydi.Onları kırmak da onun istediği en son şey.''Ya bilmiyorum bir an çok tepki verdim özür dilerim...'' Bir anda içten bir şekilde söylemişti.''Ama benim gitmem lazım yatakhanede olurum büyük ihtimal.'' dedi onun konuşmasına fırsat vermeden.Masadan kalkıp hızla zindanlara yöneldi.Biraz uyku en çok ihtiyacı olan şeydi.

Yoğun Bir Gün

Yoğun Bir Gün

Similar topics

Similar topics