Suskunluktaki Baskın Çığlıklar ^^

Gezgin

Svet, siyah eldivenlerini geçirdiği narin ellerini ceplerine soktu Hogsmeade sokaklarını arşınlarken. Ailevi sorunlar kaç aydır yakasını bırakmamış ve onu bir bataklık gibi içine çekmişti. Melly’nin tarafsız olup Lady’liği bırakması sonucu her yük tepesine ard arda yüklenmiş dağ gibi bir yükseklik oluşturmuştu. Melly’e kızıp kızmaması gerektiği ise hala kafasında bir soru işareti gibiydi. İkizini canından çok seviyordu fakat ne yapacağını kestirememesini suçunu onun üstüne yıkıyordu. Lady olmak için fazla gençti. Tecrübesiz ve genç. Acının ne olduğunu pek ala öğrenmişti. Bunu daha 6 yaşındayken babasının yolladığı bir lanetle tatmıştı. O zamandan beri ona asla “baba” dememişti. Fakat şimdi ona hak veriyordu. Eğer çocuklarına sevgi ile yaklaşsaydı bu onun sonu olurdu. Fakat o her zaman çocuklarına tahtının bir varisi gibi bakmıştı. Svet bu nedenle babasını suçluyordu hep. Bu düşünceler başına bir kara duman gibi çökmüştü ve onları kafasından atamıyordu.

Havanın durumunu, sokaktakilere çarptığının. Hiç bir şeyin farkında değildi. Ruh gibi dolanıyordu ortalıkta. O dayanılmaz acıyı ve duyguları vücudundan atamıyordu. Svet Lady olmayı, birilerinin ona tapmasını kaldıramıyordu. Çocukken ki deli doluluğu şimdi üstünden sanki buharlaşmıştı. Aklı hala babasındaydı. Babasına duyduğu duygular hiçbir zaman nefret olmamıştı. Belki de biraz fazla sinir. O sonuçta babasıydı. Ve bir lordu. Sorumluluklarını yerine getirmek zorundaydı. Fakat… Neden onlara birazcık dağîn olsa sevgiyle yaklaşmamıştı? Bilmiyordu ki… Eğer baba olmanın sorumluluklarını kaldıramayacaksa neden evlenmişti? Kafası kazan gibiydi ve sürekli fokurduyordu...

Gözlerini yere dikmişti. Sarı saçları şimdi morumsuydu ve gözleri iyice saydamlaşmıştı. Hafiften yaşlanmış gözlerini cebinden çıkardığı bir mendile silerek etrafına bakındı. İnsanlar tıklım tıklım dükkânlara doluşmuşlardı. Şimdiye değin fark etmediği bir sıcak vardı havada. Omuzlarından aşağıya kayan pelerinini eline aldı. Güneş herhalde insanları test ediyordu fakat bu çok can sıkıcıydı. Sırtın sırılsıklam olmuşken nasıl rahatça gezebilirdin ki?

Ter damlacıklarıyla bezenmiş alnını elinin tersiyle sildi ve durduğu yerin tam tepesinde gıcırdayan bir tabelaya dikti gözlerini. Domuz Kafası… Bu yazıyı okuduğunda Svet’in aklına ilk olarak buz gibi bir ateş viskisi gelmişti. Ferahlatıcı ve serin… Cebindeki gellonları salladı ve kapıya yöneldi. Elini tokmağa dayadı ve gıcırdayan açılan kapıyı sonuna kadar açtı…

İçeride hoş bir tütsü kokusu vardı. Üzüm tütsüsü müydü? “Hayır, elma” diye mırıldandı içinden. Domuz Kafasını ilk kez temize yakın görüyordu. Dükkân bomboştu. Svet de zaten en çok bu halini severdi buranın. Elini sarı saçlarına götürerek kaşıdı ve etrafına bakındı. Mavi gözleri bir tanıdık arıyordu herhalde. Fakat yoktu. Zaten koskoca sihir dünyasında tanıdığı bir tek ailesi vardı. Küçükken tanıdığı tüm arkadaşları şimdi başka bir yerlerdeydiler. Derin bir soluk aldı ve gördüğü ilk boş masaya oturdu. Birinin gelmesini beklemeden buz gibi soğuk bir sesle “Bir ateş viskisi lütfen!” dedi ve önüne dönerek eline geçirdiği ilk gazeteyi okumaya başladı.

Gezgin

Haftasonu öğrencilere Hogsmeade izni vardı ve Silvia bunu kaçırmak istemediği için hemen kabul etmişti. Tam olarak bir gezi olduğu söylenemezdi ama yine de korumak açısından başlarında birkaç profesör vardı. Hele şölenden sonra çok dikkat eder olmuşlardı. Bu izni de o olayı biraz unutturmak açısından yapmışlardı belki de...

Silvia sabah hazırlanırken Ashley'ye gelmesi için çok ısrar etmişti ama biraz hasta gibiydi ve ders çalışması gerektiğini söylerek onunla gelmeyi reddetmişti. William da bir şeyler gevelemişti ancak yine kızların peşinde takılacağını düşündü. Belki de yeni bulduğu şu Ravenclawlı kızla birlikte olacaktı. Onların gelmemesine çok üzülmüştü elbette, onlarla birlikte çok eğlenebilirlerdi ama madem onlar yoktu, Silvia tek başına da olsa Hogsmeade'in keyfini çıkarmalıydı. Her yeri gezmeliydi ve onlara anlatmalıydı. Bir dahaki sefere de birlikte giderlerdi... Hatta onlara birkaç bir şey de alabilirdi. Şekerler iyi gidebilirdi.

Hogwarts'tan grup halinde çıktıktan sonra Hogsmeade'de herkes dağıldı. Hogwats dışında Hogsmeade'in yaşayan ve çalışanları bile Ölüm Yiyenler için önlemler almışlardı. "Aptallar..." diye fısıldadı kendi kendine. Aldıkları önlemler hiçbir işe yaramazdı. Ölüm Yiyenler girmek isterse yine girerlerdi.

Silvia tek başına Domuz Kafası'na yönelirken diğer bütün öğrenciler diğer dükkanlara gidiyordu. Silvia yavaşça kapıyı açtı. Sakin ve sessiz olan bu yerde kapının açılırken çıkardığı gıcırtı bile içerinin gürültülü olmasına yetiyordu.

Silvia kendisine bir yer seçip oturdu. Yer seçmek pek zor olmamıştı çünkü etrafta zaten sadece bir kişi vardı. Bir bayandı... Ama kim olduğunu veya tanıyıp tanıyamadığını bilmiyordu, Silvia çünkü kadının sırtı Silvia'ya dönüktü ve görünüşe bakılırsa ateş viskisi içiyordu. Kendisi de bir kaymak birası istemişti. İlk önce adamın vermeyeceğini düşündü ama sonra yaşından büyük gösterdiği için şükretti ve bir dakika içinde kaymak birası masasına gelmişti.

Gezgin

Svet, ateş viskisini beklerken etraftaki puslu havada asılı kalmış olan tütsü kokusunu kana kana içine çektikten sonra dükkândaki pislikten görünmeyen ahşap yerlere ayağının topuğunu birkaç hızlıca vurdu. Dikkat çekmeyi umuyordu çünkü bekletilmekten hoşlanmazdı. İşte bu huyuna alışamamıştı Lady’lik işinin. Sokağın ortasında bu gerçeği anlatamazdı ki herkese. Oysa aydınlık tarafta bulunanlar bunu tüm dünyaya bildirebilirlerdi. Bir Lady vardı fakat kimliği gizliydi. Kimin umurundaydı ki zaten yeni Lady. Svet bunları içinde fokurdayan bir kazan gibi büyütüp, öfkelenmiş bir şekilde gözlerini masaya dikmişken, kirli pis bir elin masaya bir ateş viskisi koyduğunu gördü. Derin bir nefes alarak içindeki negatif havayı boşaltmak istercesine dükkânda gezdirdi siyah gözlerini. Bomboştu. Bu saatte boş olması pek bir garipti fakat Svet aldırmıyordu. Açık bir pencereden görünen Hogwarts kulelerine şevk ile göz gezdirdi. Orada kazandıkları zafer ve müdürlerden birini Azkaban Tutsağı yapışları hala aklındaydı. Ne de çok eğlenmişti. Herkes telaş ve panik içindeydi. Öğrencilerin çığlıkları havada uçuşuyordu fakat Svet’i etkilememişti tüm bunlar. Küçükken böyle bir durumla karşı karşıya kalsa ne yapardı diye düşünüp dururdu. O bu düşüncelerle boğuşurken açılan kapı ile dikkati dağılarak istemsiz bir hareketle kapıya döndü.

Kapıda küçük bir kız belirmişti. Svet ilk görüşte yüz ifadesinden onun bir Slytherin olduğunu anladı. Kız arkasına oturduktan sonra bir kaymak birası söyledi. Svet bu görüntü karşısında biraz afallamıştı. Ateş viskisinden bir yudum aldı ve genzini hafifçe temizledikten sonra sesini yükselterek“Öğrencilerin tek başlarına Hogwarts’ın basılmasının ardından dolaşabildiklerini bilmiyordum” dedi küçümseyici bir tavırla.

Gezgin

Kaymak birasından bir yudum alıp masanın üzerine bırakmıştı ki az önce kim olduğunu çıkaramadığı kadın arkasını dönüp Silvia'ya “Öğrencilerin tek başlarına Hogwarts’ın basılmasının ardından dolaşabildiklerini bilmiyordum” demişti aşağılayıcı bir tavırla. Silvia hafifçe sırıtarak "Eğer bir Slytherin öğrencisiysen ve annenle baban da şölendeki savaşa katılan bir Ölüm Yiyense bence o kadar da sorun değil." dedi. Kadının suratında bir ifade yoktu. Silvia konuşmaya devam etti.

"Hogwarts veya Hogsmeade'in aldığı önlemler hiçbir işe yaramıyor. Sadece korkmaktan başka yaptıkları bir şey yok. Ölüm Yiyenler Hogwarts'a bile girdilerse artık onları tutabilecek bir şey yok gibi."

Yüzünde bu durumdan hoşnut bir gülümseme vardı. Diğer masadaki kadın ise sadece Silvia'ya öylece bakıyordu. Yüzünde hala bir ifade yok gibiydi. Belki küçük bir tebessüm... Ama emin değildi. Silvia da diyecek bir şeyi olmadığından kadına öylece bakıyordu.

Silvia bir süre sonra kadının suskunluğundan sıkılıp önündeki bardağa odaklanmıştı. Birkaç yudum ve birkaç yudum daha... Kadın gözlerini ona dikmişti.

Gezgin

"Eğer bir Slytherin öğrencisiysen ve annenle baban da şölendeki savaşa katılan bir Ölüm Yiyense bence o kadar da sorun değil. Hogwarts veya Hogsmeade'in aldığı önlemler hiçbir işe yaramıyor. Sadece korkmaktan başka yaptıkları bir şey yok. Ölüm Yiyenler Hogwarts'a bile girdilerse artık onları tutabilecek bir şey yok gibi."

Svet, kızın söylediklerini dikkatlice dinlerken şevk ile gülümsüyordu belli belirsiz. Kızın fikirleri onu etkilemişti. Yaşına rağmen etrafında olup bitenleri algılaması değişik bir durumdu. Ailesinin şölende olması ise büyük bir şanstı. Eğer ailesini tanıyorsa kızlarını da tanıyor olabilirdi Svet. Dudaklarını belli olur bir şekilde ısırdı ve kızıl saçlarını arkasına doğru savurduktan sonra ateş viskisinden bir yudum aldı. Kızı ilgiyle süzdükten sonra dilini dudaklarında gezdirdi ve gülümseyerek “Cesaretin ve fikirlerin beni etkiledi küçük hanım. Gözüm seni bir yerden ısırıyor fakat fikrimi kendime saklayacağım. Hogwarts basılırken annen ve babanın orda olduğunu söyledin. Peki ya böyle bilgileri özellikle şu an ki ortamda ulu orta söylememen gerektiğini anne baban öğretmedi sanırım. Sana benden bir nasihat; emin ol şu aralar ailenin tarafını başkalarının öğrenmesini istemezsin” dedi ve biraz fazla konuştuğunu fark ederek sustu. Uzun nutuklar atmayı ve dinlemeyi sevmezdi. Fakat yeri gelince bilgiçleştiğini kendisi de hissedebiliyordu.

Bir süre sessiz kaldıktan sonra kıza sanki bir yaşıtıymış gibi bakarak gülümsedi ve “Sanırım biraz nutuk çeker gibi konuştum. Boşluğuma gelmiş olmalı, dalgınlığıma ver. Adım Svet. Daha doğrusu üç adım var fakat sen aldırma.” dedi.

Uzun zamandır kendinden küçük biriyle konuşmamıştı. Bu duygu ona değişik bir duygu verse de aldırmıyordu. Karşısındaki küçük kız, ona kendi küçüklüğünü hatırlatmıştı bir yandan. Dudaklarını ateş viskisine dayadı ve koca bir yudum aldı.

Gezgin

Kadının anlattıklarını dikkatlice dinledi, haklı olabilirdi ama bir şeyi unutuyordu. "Evet, tabii ki de öyle. Fakat siz Domuz Kafası'nda ne yapıyorsunuz? Buranın çok tercih edilen ve tekin bir yer olduğunu düşünmüyorum, haksız mıyım? Size güvenebileceğimi düşünmüştüm." dedi cevap beklemeksizin. Yandaki garsonu hiç umursamıyordu bile. Zaten yıllarca burda insanların konuşmalarına kulak misafiri olmuştu. Onunla ilgili bir sorun çıkarsa kolayca halledilebilirdi. Onun ve ikisinin dışında da kimse yoktu zaten.

“Sanırım
biraz nutuk çeker gibi konuştum. Boşluğuma gelmiş olmalı, dalgınlığıma
ver. Adım Svet. Daha doğrusu üç adım var fakat sen aldırma.” dedi kadın. Bu sefer çok daha canayakın davranıyordu. "Önemli değil." dedi Silvia ifadesizce. "Ben de Silvia."

Eliyle karşısındaki sandalyeyi işaret etti. Büyük de olsa ona eşlik edecek bir arkadaş iyi olurdu. "Buyrun." dedi ve kadın zarifçe kalkıp karşısındaki sandalyeye oturdu. Gerçekten çok güzel ve zarif bir kadındı, bir o kadar da güçlü. Gözlerinden anlaşılıyordu, bakışlarından... Kaymak birasından bir yudum alıp kadının bir şeyler söylemesini bekledi.

Gezgin

Svet kızın söylediklerini dinlerken ona hak verse de düşüncesini dışa vurmamanın daha mantıklı olacağı kanısına vararak sustu. Bazen dili başına o kadar çok dert açmıştı ki. Şuanlık dert açabilecek bir durum yoktu fakat Svet yine de susmayı konuşmaktan daha üstün görürdü. Kızı iyice süzdükten sonra onun kendini tanıtışını dikkatle dinledi. Silvia… Seymour’ların kızı… Svet istemsizce omuz silkti ve ”banane” diye geçirdi içinden. Ateş viskisinden bir yudum daha aldıktan sonra konuşmak istemezmiş gibi ağzını açtı ve hiç hesapta olmadığı halde “Yaptığın tespit oldukça doğru Silvia. Burada ne yaptığımı soracak olursan sana cevabım, sen ne yapıyorsan ben de onu yapıyorum olacak. Büyüdüğünde sıcak ve sıkıcı günlerin ancak bira devirip, ortalıkta pinekleyerek geçtiğini anlayacaksın. Senin yaşına dönmeyi çok isterdim fakat bu mümkün değil en azından dönemeyecek kadar ağır yüklerim var.” dedi. Ağzını bir kez daha tutamamıştı.

Sinirle kaşlarını kaldırırken huzursuz bir şekilde esnedi. Birinin onun Lady olmadığını bilmeden konuşması Svet’i memnun etmişti. Uzun zamandır kimseyle konuşmamıştı zaten belki de bu değişiklik ondandı. Kızın onu masasına buyrettiğini biraz geç anlasa da yerinden zarifçe kalktı ve ateş viskisini de peşinde götürerek masaya oturdu. Saydamlaşan gözlerini kıza dikti ve derin bir nefes aldı. Genzini temizlemek için ateş viskisini yudumladı. Ardından gözlerini kızdan çekerek derin bir iç çekişin ardındankonuşmaya başladı “Annen ve babanı çok iyi tanırım Silvia... Nereden bildiğimi sorman gerekmez, zaten bilmen de gerekmez. Fakat yine ben bir yoldaşlık üyesi olabilir ve seninle irtibat kurduktan sonra Sihir Bakanlığıyla irtibata geçebilirdim. Fakat neyse ki öyle biri değilim." dedi ve yanlarındaki garsona gitmesini belirtici sinirli bir bakış attıktan sonra devan etti "Dünya gittikçe küçülüyor ve insanları tanımak kolaylaşıyor. Ben de küçükken böyle bir şey yüzünden azar yemiştim" dedi yüzüne yayılan bir gülüseme ile. "Herneyse niyetim nutuk değildi zaten. Müttfekim olan birini uyarmaktı. Eee, barmenin gerçek yaşından haberi var mı?" dedi sırıtarak.

O da gerçek yaşını söylemeyip çoğu kez bira içmişti ilk sınıftayken. Silvia'nın da hayli küçük olduğu fiziğinden olmasa da yüzünden anlaşılıyordu.

Gezgin

Kadının sivri ve gizemli konuşmaları Silvia'yı biraz sinir etse de dışarıya bir şey belli etmedi. “Annen ve babanı çok iyi tanırım Silvia... Nereden bildiğimi sorman gerekmez, zaten bilmen de gerekmez. Fakat yine ben bir yoldaşlık üyesi olabilir ve seninle irtibat kurduktan sonra Sihir Bakanlığıyla irtibata
geçebilirdim. Fakat neyse ki öyle biri değilim." Demek annesiyle babasını tanıyordu... İşte bu ilginçti. Bir şekilde nerden ve nasıl tanıdığını öğrenmesi gerekiyordu.

"Dünya gittikçe küçülüyor ve insanları tanımak kolaylaşıyor. Ben de küçükken böyle bir şey yüzünden azar yemiştim" diye devam etti kadın. Evet, Silvia boşboğazlık yaptığını farketmişti ama sadece ortama güvenerek yapmıştı bunu ve görünüşe bakılırsa haklı da çıkmıştı bu seferlik. Bir dahaki sefere dikkat etmeliydi gerçekten de. Çoğu zaman büyükleri dinlemeyi reddederdi ama dinlemesi gerektiğini biliyordu. Onun için şimdi önemli gözükmeyebilirdi ama gelecekte önemli olacaktı.

"Herneyse niyetim nutuk değildi zaten. Müttfekim olan birini uyarmaktı. Eee, barmenin gerçek yaşından haberi var mı?" dedi sırıtarak. Bu iyiydi... Oturup iki saat nutuk dinlemeye gelmemişti buraya. Bunları aklından geçirdikten sonra kadının sorusuna cevap olarak "Hayır, yok." diye kestirip attı, Silvia. Asıl konuşmak istediği bu boş konular değildi.

"Siz... Ne iş yapıyorsunuz? Yani, demek istediğim... Yani aslında annemlerle nerden tanışıyorsunuz? Bana daha önce sizden bahsetmemişlerdi." dedi Silvia, fazla dayanamayarak ağzındaki baklayı çıkartmıştı. "Açıkçası merak ettim." dedi ve birasının son yudumunu içip boş bardağı sertçe masanın üstüne koydu.