"Eh, o zaman sen de deli oluyorsun Ashley. Üzgünüm..." dedi sırıtarak. Ve kitabına geri döndü. Her bir köşesini didik didik okuyordu, Silvia. Zaten bu kitabı kütüphaneden kesinlikle ödünç alacaktı ama yine de inceliyordu. İncelemeyi bile seviyordu.
Annesinden gelen bir şey olsa gerekti. Annesi bir İksir Uzmanı'ydı ve kendisine ait bodrum katta devasa büyüklükte bir iksir odası vardı. O iksirler yaparken hep onu izler, hatta çoğu zaman ufak tefek şeylerde yardımcı bile olurdu. Annesiyle en iyi iksir konusunda anlaşabiliyorlardı.
Annesi uzunca bir süre Durmstrang'da İksir Profesör'lüğü yapmıştı. Şimdi ise çalışmalarını o devasa odasında sürdürüyor ve bazı kişilere veya yerlere kendi özel iksirlerinden satıyordu. Silvia hep annesine bir dükkan açması konusunda ısrar etmişti ama annesi evde çalışmaktan hayli memnundu. Silvia düşündükçe ona hak veriyordu.
İkisi de uzunca bir süre sessiz kaldılar. Kitaplarının içine dalmış,çıkamamışlardı. Silvia iksire dair her şeyi okuduktan sonra kitabını kapattı ve kafasını kaldırıp Ashley'ye baktı.
"Sen tarihte, ben iksirde... İlginç bir şey var mı?" diye sordu Silvia. Ashley tarihin içinden çıkmış gibi bir anda başını kitaptan kaldırdı. Onun bu halini görünce "Geçmişe bu kadar bağlı olma." dedi Silvia yüzünde hafif bir tebessümle, yarı şaka yarı ciddi bir şekilde. Kendisinin bunu söylemesi garipti çünkü kendisi de bir türlü geçmişinden kopamıyordu. Kötü şeyler yaşamıştı ve unutmanın en doğru yol olduğunu bilse de yapamıyordu. Belki çevresindekileri kurtarabilirdi.
Anasayfa 
