Buluşma

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

-----Dışarıda-------

Ülkenin bu bölümünde gökyüzü daha aydınlıktı ama ormana göre daha sert bir rüzgar vardı. İnsan bu heybetli binaların arasından yürürken ne kadar küçük olduğunu düşünmeden edemiyordu. Sokaklar gayet temiz ve ışıl ışıldı 'Gece kulübü gerçekten güzel bir yerdeymiş lonca binasına da yakın.' diye düşündü.

Bu gece Caius için iki önemli olay vardı. Biri sonuçlanmış diğeri ise ilerleyen saatlerde sonuçlanacaktı. Yıllardır soğumasına bir an bile izin vermediği intikam ateşi bu gece sonsuza kadar sönmüştü. Geçmişle olan tek bağlantısı -o katil- artık yoktu karısıyla beraber bu gece katledilmişlerdi Caius tarafından, evde ki tüm parayı alan Caius bu gece servetini de katlamıştı.

Son köşeyi de döndükten sonra kulübün tabelası görünüyordu ama ters giden bir şey vardı sanki... Yoldan geçen insanlar Caius'un karın bölgesine bakıyordu 'Bir terslik olmalı' diye düşündü Caius gece kulübünden içeriye girdiğinde ve başını hafif öne eğdiğinde cüppesindeki kırmızı bölgeyi farketti...

---------İçeride------------

Ormandaki sessizliği bozan peş peşe patlayan iki muggle işi tabanca olmuştu. Karşı taraftan gelen mermi Caius'un karın bölgesine saplanmıştı ve dakikalardır kan akmasına neden oluyordu

"Kahretsin!" dedi Caius içinden; etrafa bakındıktan sonra asasını çıkardı ve o bölgeye tuttu küçük bir ışık parlaması ve ardından kan geri çekilmişti kıyafetleri yeniden tertemizdi ve küçük bir mermi kovanı da hissettiği acının ardından dışarıya çıkmıştı. Mermi kovanını almak için eğilmedi bile Caius. Kulüp boyunca ilerledikten sonra Atalante'nin onu görebileceği bir yere geçti ve oturdu. Yeşil gözleriyle parmağındaki çift başlı anka kuşu sembolünün ortasında piramitte yazan sayıya baktı '32' bu gece o sayının yerinde 33 yazacaktı ve Caius sonsuz bilginin ve gizemin sahibi olacaktı yıllardır arzuladığı gibi...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Her zamanki gibi kulüpdeki odasında oturmuş viskisini yudumlarken aşağıdaki insanları izliyordu.İçeriye giren bütün konukları teker teker inceliyordu.Aralarında tipini ve davranışlarını beğenmediklerini her zaman geri yolluyordu.Kulübünde olay çıkmasından nefret ederdi ve bunun olmasına da izin veremezdi.Burayı gerçekten seviyordu ve burada olmaktan da mutluydu.Öyle ki birkaç gecedir burada uyuyordu.Daha önce yaptığı gibi yapmamıştı ve bu sefer asasını yanında taşıyordu.Kendini güvende hissetmesinin tek yolu buydu ona göre.Zaman ilerlerken gece bütün ışıltısı ile onu izliyordu adeta.Tepesindeki cama düşen kar taneleri en saf en masum biçimde gökyüzünü büyülüyordu.Dışarıdan gelen insanlar kardan dolayı yer yer ıslanmıştı.Üzerlerinde akan kar taneleri ortamın sıcaklığı ile buluşunca daha da ıslak bir görüntü veriyordu.

Hiçbir zaman için kulüp içerisinde büyü yapma taraftarı değildi.Ama bazı zamanlarda bunun gerekli olduğunu düşünüyordu.Yoksa yavaş yavaş büyü yapmayı unutacağını bile düşünmeye başlamıştı.Şimdi ise karşısında duran bazı kişilere büyü yapıyordu.Büyü yaptığını kimse görmediği için içi daha rahattı. “Exhilaro” Aslında bu büyü onun için en masum büyüler arasındaydı.Birilerini neşelendirmek yararlı bir şeydi.Atalante'de karşısında suratı asık birisini görmekten hiçbir zevk almazdı.Tam içerideki insanları incelerken karşısında gördüğü kişi yüzünden şaşkına dönmüştü adeta.Caius'u göreceğini hiç tahmin etmiyordu.Daha doğrusu uzun zamandır onu kulüpte görmemişti.

Hemen yerinden kalkıp odadan çıkmaya hazırlandı.Kapıya ulaştığında asasını kontrol etti.Kendini iyice güvende hissettiğinde asasını tekrardan çıkardı odadan çıktığında “Colloportus” dedi.Hiç kimsenin odaya girmesini istemiyordu.Odasında bulunan birkaç gizli şeyden kimsenin haberdarı olmadığı için kapıyı sürekli kilitli tutuyordu.Uzun merdiven boyunca ilerleyip kulübün ana girişine ulaştığında gözleri sevgilisini aradı.Bütün kulübü dolduracak biçimde insan sürüsü olduğu için aradığını bulması biraz zor oldu.Ama sonunda aradığını bulmuştu.Hemen hızlı adımlarla sevgilisinin yanına doğru ilerledi.Arkası dönmüş bir biçimde gözleri birilerini arıyordu.Omuzuna yavaşça dokunduktan sonra “Tatlım,hoşgeldin.Seni burada gördüğüme çok sevindim.”Sevgilisinin gözlerindeki ifadeden dolayı kısmen de olsa çekinmişti.Daha doğrusu farklı bir şeyler olduğunu sezmişti. “Tatlım,bir sorun mu var?”Sorusunun cevabını merak ederken yanından geçen garsonun elindeki kadehlerden ikisini aldı.Birisini sevglisine uzattı birini de kendisi için aldı ve kafasına dikti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Tanrı'nın tüm kutsallığı bu gece Caius'un üstündeydi. Tanrı,Caius'a bu gece Nemesis'in ruhunu bağışlamıştı ve artık kutsal bilgeliğe ulaşabilecekti. Tanrısallaşma süreci bu gece başlayacaktı ve kutsal bir ışık hüzmesinde olacaktı bu gece Caius.

"Ordo ab Chao" dedi Caius sessiz bir şekilde 'Karmaşadan düzen doğar.' bu söz masonluğun temel ilkelerindendi ve bu gece yıllardır süren intikam sona ermişti hedef başarıyla yok edilmişti.

"Tatlım,hoşgeldin.Seni burada gördüğüme çok sevindim.” dedi tanıdık o tatlı ses. Başını hafifçe kaldırdığında karşısında güzelliğiyle bu gecenin ışığı olan Atalante duruyordu. "Ben de seni gördüğüme çok sevindim." dedi Caius yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirdikten sonra ama Atalante bunu farketmişti ki “Tatlım,bir
sorun mu var?” dedi. Caius bu sefer gerçek bir gülümseme ile baktı Atalante'nin gözlerine. 'O her şeyi anlıyor.'

Sevgilisinin uzattığı kadehten bir yudum aldıktan sonra Atalante'nin boşta ki elini tuttu ve hafifçe dudaklarını bastırdı hissedilecek bir coşkuyla Atalante'nin elini bırakmadan "Sorun değil hayatım, sana niye yıllar sonra buraya döndüğümü anlatmıştım.İntikam. Ve bu gece Nemesis'in ve Tanrı'nın yardımıyla intikam alındı. Diğer bir güzel haber ise bu gece loncamda Hâkim Büyük Genel Müfettiş oluyorum. Yani 33. dereceye ulaşıyorum tüm antik gizemleri öğreneceğim en sonunda isteğim gerçekleşti. Sonsuz bilgi ve güç..." dedi Caius ve Atalante'nin zarif elini bir kez daha öptükten sonra kibarca bıraktı...

RP OUT: Nemesis eski mitolojide adaletin intikam ile sağlandığına inan Tanrıça'dır.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sevgilisinin çoğu zaman böyle konuşmasına alışmıştı.İlk tanıştıkları zaman oturup onunla felsefik konuşmalar bile yapmıştı.Aslında onun bir mason olmasını ilk başlarda biraz garipsemişti.Bu duruma alışması biraz zaman da almıştı.Ama sonunda alışmıştı.Sonuç itibari ile sevgilisi de zamanında yaptıklarını bilmiyordu.Zaten hiçbir zaman da anlatamazdı.Atalante her zaman için eğlenceye düşkün biriydi.Adrelanili dolu dolu yaşamayı severdi.Sevgilileri konusunda da böyle olmuştu.Sınır tanımak istemezdi.Sevgilerinin kim oldukları da önemli değildi.Bundan önceki sevgilisinin bir kurtadam olduğunu düşündükçe gayet normal geliyordu herşey ona.

Sevgilisinin her zaman zarif biri olduğunu bilirdi.Aslına bakılırsa tam bir Beyefendi olduğunu düşünürdü.Ama bazen dediklerini anlamakta güçlük çekiyordu.Onun dediklerinden sonra ne diyeceğini tam olarak bilemiyordu.Nasıl cevap vermesi gerektiğini anlayamıyordu.Genelde bu tip durumlarda masum bir öpücük durumu kurtarıyordu.Sevgilisinin boynuna kondurduğu masum öpücüğün ardından onu locaların olduğu tarafa doğru peşinden sürükledi. “Hayatım,bunu kutlamamız gerek bence.Senin için de sorun olmaz umarım.” Bu sıralar kutlayacak bir takım şeylere ihtiyacı vardı.Bunların arasında biraz kafayı dağıtmak da vardı.Eliyle garsonlardan birini işaret etti.Adam sanki hemen anlamış gibi bara doğru yöneldi ve barmene bir takım şeyler söyledi.Ardından elinde bir tepsi dolusu içki ile locaya geldi. “Buyrun efendim.” Atalante teşekkür eder bir gülümseme ile adama baktıktan sonra garson arkasını dönüp gitti. Atalante içkileri bardaklara boşaltırken bir yandan da sevgilisini izliyordu.Kadehi alıp sevgilisine verdiğinde “Şerefine canım” dedi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“Hayatım,bunu kutlamamız gerek bence.Senin için de sorun olmaz umarım.” dedi Atalante ve Caius'u boynundan öptü 'Bu beni tahrik ediyor.' ve elinden tutarak localara doğru götürmeye başladı. Caius, sevgilisinin süpriz ve eğlence merakına bayılıyordu aslında felsefik karakteri yanında kendiside çok eğlence düşkünü biriydi. "Tabi ki sorun olmaz,tatlım." dedi Caius ve arkasından locaya girdi, garson içkileri getirip gittikten sonra yalnız kalmışlardı.

'Biraz rahatlamalıyım.' dedi Caius ve cüppesini çıkarttı, siyah ipek pantolonun üstüne beyaz sırtında çift başlı anka kuşu deseni bulunan ve vücut hatlarını belli eden bir gömlek giymişti Caius. Kaslı vücudu, uzun boyu ve saçları delici elâ gözleriyle her zaman kızların hayranlıkla baktığı biri olmuştu.

Atalante'yi belinden kavrayarak kendine doğru çekti; aralarında çok az bir mesafe kalmıştı kalp atışlarını hissedebiliyordu. "Şerefine.Bu gece, benim 33. dereceye yükselişimi, intikamımı almamı ve aşkımızı kutlayalım eğer istediğin başka birşey yoksa..." dedi Caius ve elindeki kadehten bir yudum aldıktan sonra onu masaya bıraktı. Artık iki eliyle Atalante'ye sarılıyordu. Bir süre sevgilisinin büyüleyici gözlerine baktıktan sonra yavaşça dudaklarını onunkilerle birleştirdi... Aşk ve zafer... Bu gece ikisi de bu odadaydı.

Fazla bir süre geçmeden dudaklarını Atalante'den uzaklaştırdı ve tekrar içkisinden bir yudum aldı sonra Atalante'ye döndü ve "Seni seviyorum..." dedikten sonra dudaklarını daha sert ve arzulu bir şekilde Atalante'ninkilere bastırdı. Bu gece onların gecesiydi...Zafer ve aşk gecesi...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Aldığı öpücüğün karşısında bir an şaşırmıştı.Ondan böyle bir tepki beklemiyordu.Ama bu öpücük onu kısmen de olsa rahatlatmıştı.Ardından gelen sevgi sözcükleri onun gülümsemesine sebep olmuştu.Yüzüne yerleştirdiği gülümseme ile “Bende seni seviyorum.” dedi.Onu seviyordu.Ama sevgisini kimse anlayamazdı.Onun sevgisi farklıydı.O tutku ile bağlı değildi.Onu delicesine sevmiyordu belki de.Ama onu çeken bir şeyler vardı Atalante'ye karşı.çekiyordu,duruşu,sözleri,konuştukları,davranışları.Atalante'nin aykırı davranışlara olan ilgisi onu çekmişti kendisine.Çekmişti.Onun yanındayken rahattı.Çevresindekilerin onları izlemesinden çekinmiyordu.Daha doğrusu kimseyi umursamıyordu.Kadehlerini kadırırken ve içkisini yudumlarken aklındaki herşey sanki bir anda boşalmıştı.Düşünceler akıp gitmişti.Müziğin ritmine ayak uydurmaya çalışıyordu.Ama bunun mümkün olduğunu pek düşünmüyordu.Lakin ses o kadar fazlaydı ki ancak ya birbirlerine yakınken ya da bağırdıkları zaman anlaşılabiliyordu.

Belki biraz fazla olacaktı ama söylemeden edemedi bir anda. “Tatlım,odama çıkalım istersen burada çok fazla gürültü var.” Atalante her zaman yaptığı gibi karşısındakinden cevap beklemeden ayağa kalktı.Sevgilisinin elinden tuttu ve beraber merdivenleri çıkmayı başardılar. “Alohomora.” dedi Atalante kapıya ulaştıklarında.Kapı açıldıktan sonra asasını yerine kaldırdı.Sevgilisi ilk başta kapının önünde beklemişti.Atalante onu daha önce odasına getirmemişti.En azından sadece kendine mahsus bu yere kimseyi sokmamıştı.Odasında ilerleyip geniş televizyon koltuğuna attı kendini.Koltuğa oturduktan sonra kafasını kaldırıp tekrardan gökyüzüne baktı.Kar tanelerinin cama vuruşunu her zaman çok sevmişti.Ve büyülenirdi her zaman.

“Hayatım neden kapıda bekliyorsun.Otursana şöyle.” dedi.Atalante kendi yanını değil tam karşısında duran koltuğu işaret etmişti.Kendi yanına gelmesini beklemiyordu.Uzun süredir devam eden bir ilişkide seven iki kişi arasına hiçbir mesafe girmezdi ama giren tek mesafe arlarındaki santimlerle ifade edilen uzaklıklardı.Gözlerini sevgilisine dikmiş yapacağı hareketi tahmin etmeye çalışıyordu.Bunu yapması zordu belki ama en azından tahmin etmeye çalışıyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“Bende seni seviyorum.” dedi Atalante, Caius'a bakarak 'Sevmesen benimle birlikte olmazdın gerçi bazen ne kadar sevdiğine dair şüphelerim var ama olsun.' diye düşündü Caius ama sadece bir gülümseme ile cevap verdi.

Gürültü birbirlerini duymalarına engel oluyordu aslında Caius daha sessiz ve sakin bir yer isterdi “Tatlım,odama çıkalım istersen burada çok fazla gürültü
var.” dedi Atalante ve yine cevabı beklemeden Caius'un elinden tutarak odasına götürdü. Ardına kadar açılan kapıdan içeri ilk defa girecekti Caius 'Güzel odaymış.' diye düşündü; sevgilisinin odanın içerisinde yaptığı işleri izliyordu en sonunda onun koltuğa oturmuştu ama Caius hala ayakta bekliyordu.

Caius'a karşısındaki koltuğu göstererek “Hayatım neden kapıda bekliyorsun.Otursana şöyle.” dedi Atalante 'Keşke yanındaki yeri gösterseydi bu gece burda iki sevgili gibi sarılmayı ve romantizmi tercih ederim.' diye düşündü. "Aşkım, eğer senin için sakıncası yoksa sana daha yakın olmayı ve dokunmayı tercih ederim eğer istemezsen karşındaki koltuğa da otururum farketmez kalplerimiz yan yana sonuçta..." dedi ve gösterdiği karşıdaki koltuğa oturdu. Gayet doğal bir gülümseme ile karşısındaki mükemmel vücudu ve gözleri inceliyordu Caius... Katherina'dan sonra en çok sevdiği kişiydi Atalante... Aslında daha farklı bir bağ vardı aralarında daha garip... Onla mutluydu...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sonradan da olsa sevgilisini yanına çağırmadığı için pişmanlık duymuştu.Sonuçta o onun sevgilisi idi ve daima yanında olmalıydı.Daha doğrusu yanında olmak zorundaydı onun için.Vücudunu saran elbisesi ince ve zarif bedenini ortaya çıkarıyordu.İnce hatlarını her zaman belli eden bu elbiseyi daima sevmişti.İlgi çekmek için değildi.Zevk meselesiydi onun için.Kısa ve hafif göğüs dekoltesi olan bu elbisenin en çok sırtının açık oluşunu sevmişti.Cesur gösteriyordu bu elbise onu.Siyah üzerine yer yer işlemeli figürler ile bir bütündü.Altın sarısı saçları omuzuna dökülürken zaman zaman saçlarını savuruşu bütün dikkatleri üstüne toplamasını sağlıyordu.

Elini hafifçe sevgilisine doğru uzattı.İnce parmaklarını onun güçlü ellerine dokundurduğunda kendini güvende hissetti.Sıkıcı tuttu ve kendisine çekti.Çektikten sonra dudağına kondurduğu buse ile ona sevgisini gösterdi kısmen de olsa.Koltukta biraz yan tarafa doğru kayıp sevgilisine oturacak yer açtıktan sonra sevgilisini usulca bir hareketle yanına oturttu.Zaten ani bir hareket yapması mümkün değildi.Güçlü kasları ve sağlam vücudu olan bu adamı bir anda yanına sert bir hareketle oturtması mümkün değildi.Yanına oturduğunda başını göğsüne yasladı.Sevgilisine duyduğu güveni en iyi bu şekilde gösterebiliyordu.Güven dediğinde aslında Atalante abisinden başka kimseye güvenmiyordu.Herşeyi olan abisine bir sevgilisi olduğunu bile söylememişti.Çekinmemişti bekli de ama tam da düğün arifesinde böyle bir şeyi söylemesinin uygun olacağını düşünmedi.Abisi ile arasında problem yoktu fakat böyle bir konuyu konuşmanın ne yeri ne de zamanı idi onun için.

Elindeki içkiyi bir yudumda bitirdikten sonra yavaşça sevgilisinin göğsünden kalktı.Ayağa kalktığında “Tatlım sana da dolduruyorum.” dedi.İçki şişelerinin olduğu ufak bara yönelip kadehleri eline aldığında şarap şişesinden gelen mis gibi üzüm kokuları içini ferahlattı.Atalante kan kırmızısı şarapları kadehlere doldururken sevgilisinin onu izlediğini fark ediyordu.Ama bunu aldırış etmeyen bir hali vardı.Şarabı doldurduktan sonra kadehleri eline alıp sevgilisine doğru yürüdü.Elindeki kadehlerden birini sevgilisine uzattı ve “Şerefine aşkım.” dedi.Kadehdeki şarabı bir dikişte içtikten sonra sam sehpanın üzerine bıraktı.Ardından tekrar sevgilisinin yanına oturdu ve onun izlemeye başladı.Şarabın boğazından geçisine kadar her saniyesini izledi.

Buluşma

Buluşma

Similar topics

Similar topics