Aaron'un son söylediği cümleyle tutmuş olduğu nefesini bırakıvermişti. Bunca yıl ondan kaçmış ve iki tarafa da acı çektirmişti. Onu affedebilirdi. Affetmeliydi ama ya yine olursa? Alkol bu, fazla kaçırdığında aynı şeyi yapmayacağının garantisi var mıydı? Hayır. Yoktu ama sevgiye o kadar ihtiyacı varken bunu reddetmeyi daha ne kadar sürdürecekti? 'Aaron.' diye fısıldadı gözlerine bakarken. Parmaklarını -evet üşümüşlerdi- yavaşça adamın eline dokundurdu. Ona dokunmayalı yıllar olmuştu ve eskisi gibi tasasız yaşamak için nelerini vermezdi ki o anda. Dudağını hafifçe ısırıp söyleyeceği şeyi planlamaya çalıştı ama kızgın olmadığı belliydi. Konuşamadı bir beş dakika kadar.

Aaron yıllarca kendini hazırladığı konuşmasına yeni başlamışken Bianca susturmuştu Aaron'u. Sert esen rüzgardan ikisininde eli buz gibi olmuştu ki Bianca, Aaron'un elinden tutmuştu. İkiside ortama hakim olan sessizliğe yenik düşmüş ve gözleri birbirine kenetlenmişti. Şimdi ona bu kadar yakınken kendini yine eskisi gibi hissetmişti. Huzur bulmak için geldiği bu göl kenarında gerçekten istediği huzuru bulmaya yaklaşmıştı ancak daha sonra aklına gelen bir şey yüzünden elini çekti. Bianca'ın eli boşta kalmış ve Aaron gözlerini onun gözlerinden ayırıp ayaklarını izlemeye başladı. Bianca'ya istemsizce yaptığı bir şeyi bir başkasına ayıkken yapamazdı. Ona değer veriyordu ama sadece değer veriyordu daha fazlasını düşünmek için biraz geç kalmıştı. " Bianca, olmaz başkası var." dedi.

Eli havada kalıkalmışken bir el boğazını sıkıyormuşçasına hissetmiş, içini bir ürperti kaplarken elini kendi çantasına götürüp içine sokup sigarasını aramaya başlamıştı. Çoktan bulsa da elinin titrediğini farkettirmemeye çalışıyordu. Sigarasını çıkarıp yaktığında yüz ifadesinin soğuk olmaması için sahte bir mutluluk aşıladı yüzüne. Kahkahalar atar gibi değil, sadece kırgın değilmiş gibi davranmaya çalışıyordu. Hayat tokadını birkez daha yüzünü atarken sigarasını yarım dakika gibi bir sürede bitirerek ayağa kalkmıştı. 'Mutluluklar dilerim' demişti şirin bir ifadeyle. Oyunculukta başarılıydı ve birazdan kendisini öldürecek bile olsa mutlu taklidi yapardı o. Çantasını alırken gülümsemesi bir an titredi. Bundan sonra gelecek şey gözyaşlarıydı ve oradan kaçması gerekiyordu. 'Uhm. Görüşürüz' demişti yüzüne bile doğru düzgün bakmadan ve hızlı adımlarla gitmişti oradan.