Muzip Bir Un Savaşı!

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ortak salondan koşarak kaçarken merdivenlerde ayağı takılmıştı ve trabzana yapışmasaydı sonu revirde bitecek gibiydi. Hem de hiç eğlenceli olmadan! Merdivenleri ikişer üçer inip zindanlara geldiğinde arkasında henüz ses yoktu ama arkasında bıraktığı un izinden kendisini takip edeceklerini biliyordu ki bunun için yapmıştı zaten. Mutfaktan içeri girip renkli sıvı gıda boyalarının olduğu dolaba saklandı. Herkes geldiğinde ortalık biraz renklenecekti. Ah aksi dolap biraz tozluydu ve hapşırmamaya çalışıyordu. Eğer ses çıkarırsa yakalarlardı ve bir şaka daha yapmadan yakalanmak istemiyordu açıkçası. Carlie'nin uykusunu bölünce ne kadar kızgın olabildiğini hatırladı ve kardeşinin kendisine mutfakta her şeyi fırlatabileceğini farketti. Ekler fırlatılması leziz olabilirdi tabii ki. Peki ya erkekler? Onlar napardı bilmiyordu ama kafa dengi gibilerdi. Yani onlar da Lorena'ya katılıp şakacı kişiliklerini geliştirebilir, gösterebilirlerdi. Merakla kızların, oğlanların ya da herkesin gelmesini bekliyordu. Gece insanları gıcık etmek en büyük eğlencelerindendi açıkçası.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Penelope, ağır uykusunda bir o yana bir bu yana dönüp duruyordu; rüyasında Matthew'un alnından iki sivri boynuz çıkaran bir büyü keşfetmişti ve tam uygulamak üzereyken yüzünü kaplayan ve daha tam anlamıyla uyanmadan onu hapşırtan şeyle yataktan zıpladı. Gözlerini açar açmaz Lorena'ya göz göze gelmişti. Sağ eliyle yüzüne dokundu, geri çekince una bulanmış eline kocaman açılmış gözleriyle baktı.
" AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAY. LORENA ÖLDÜN SEN! "
Kız uykudan şişmiş gözlerini ovuşturarak yatakta dizlerinin üzerinde doğruldu ve bu sinirli haykırışın ardından her zamanki muzip ses tonuyla konuşup yatakhaneden uçarcasına kaçan kızı izledi; tabii ki Lorena! Gecenin bir yarısı yapılan bir eşek şakası başka kimden çıkabilirdi ki? Pen, öfkeyle yüzünü olabildiğince sildi ama yüzünden azalan un ellerine ve kıyafetlerine, dahası yatağına bulaşıyordu. Yataktan aşağıya zıpladı ve hemen çekmecesinden aldığı bir tokayı saçlarını fırsat bulduğu ilk anda toplamak için bileğine geçirdi, ortak salondan fırladı. Herkes un izlerini takip ediyordu tabii ki, Lorena gecenin bir saati kalkıp gerçekten mutfağa gitmiş olamazdı, Penelope'yi una bulamak için! Bu başkasına yapılsa gülüp eğlenirdi fakat üstü başı un içinde olduğundan pek memnun olduğu söylenemezdi. Ortalıkta koşturup un izlerinin gösterdiği mutfağa inerken ne halde olduğunu farketti; koştururken saçlarını tepeden dağınık bir topuz yapmıştı, altında dizlerinin biraz altına inen siyah bir tayt, üzerinde ise kendisine hayli bol ve uzun gelen beyaz bir tişört vardı. Ayaklarında son anda eline denk gelen incecik siyah babetler. Ve tabii, baştan aşağıya unla kaplıydı. Arkasına bir göz atınca diğer kızlarında kısmen aynı halde olduğunu hatırladı ve boşverip koşturmaya devam etti. Armutu gıdıklayıp, mutfağa dalmışlardı. Pen kalabalığın arasından süzülerek söylenen ev cinlerine aldırmadan seslendi
" Lorenaaa! Seni bulacağımızı biliyorsun, saklanmayı bırak. İntikamımı alacağım! "
Ardından bastırmaya çalışsada sinsice kıkırdadı. Büyük dolapların olduğu bir bölüme girmişti. Diğerleride onunla birlikteydi. Pen, tahminleri üzerine dolapları kontrol etmeye başladı...

VII. Sınıf

Pen'in bağırışlarıyla gözlerimi kocaman açtım. Sesinde büyük bir sitem vardı. Neler oluyor dememe kalmadan etrafımdaki herkesinde uyandığına şahit olmuştum. Lorena dediğini duymuş gibiydim. Yine ne haltlar karıştırıyordu bu Lorena? Yazın yaptıklarından sonra bana bir daha dokunma cesareti gösterememiş çatlak kardeşim, şimdide Pen'imize mi şakalar yapmaya başlamıştı. Uzun ipek gibi olan sarı saçlarımı beyaz bir tokayla tutturarak Pen'in yanında mutfağa doğru koşmaya başladım. Ama sevgili kız kardeşimin çoktan bir yerlere girdiğine emindim. Çünkü o kadar hızlı ve deneyimliydi ki bu konularda, onu ikizim Giselle bile benim kadar tanıyamazdı. Mutfak her zaman olduğundan daha sessizdi. Buraya daha öncede gelmiştim. Penelope dolapların içine bakarken bende diğer taraftan onu aramaya başlamıştım. "Lorry, çık şu girdiğin dolaptan, elimde iki tane ekler var ve onları yememi istemezsin değil mi?" Kız kardeşim eklere dayanamazdı. Her zaman en zayıf noktası eklerler olmuştu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bir haykırış sesiyle ani bir şekilde gözlerini açtı Cecil. Pen'in sesiydi bu... Söylediklerinden birinin ona eşşek şakası yaptığı belliydi. O birinin kim olduğunu adı gibi biliyordu: Bu, Lorena'ydı. En az sekiz köşeli olduğunu tahmin ettiği jetonu sonunda düşmeyi başarmıştı. Yüzüne aniden oturan muzip gülümsemeyle birlikte yatağın üstünde dikildi. Aklında tek bir şey vardı... Sadece her zaman yaptığınıyapacaktı: Lorena'nın oyununa katılacaktı. İşleri çığrından çıkarmak ikisinin ortak eğlencelerinden biriydi. Biraz eğlenceden ne zarar gelebilirdiki? Kafasındaki tilkileri kaptığı gibi yataktan fırladı. Çıplak ayağına bir şey yapıştığını hissetmişti. Bastığı yerden parağıyla sıyırdığı maddenin un olduğunu anlamıştı. İleri doğru baktığında bunların ayak izi olduğunu anlamıştı ve çıkışa doğru gidiyorlardı. Lorena'nın ayaklarından bulaşmış olmalıydı. Lorena'nın yatağı unla dolu olamayacağına göre kesin mutfaktan kaçırmıştı bunu. Yolun unla kaplı olacağını tahmin ederek dolabından rastgele bir ayakkabı kapıp ayaklarına geçirdi. Yüzündeki muzip ifadeyi bir dakika silmeden mutfağa gittiğine emin olduğu izleri koşar adım takip etti.

Bir beş metre önündense Pen koşuyordu. Onun arkasındansa Carlie. Elbette -her zamanki gibi- kardeşinin canına okumayı planlıyordu!"Hey, Pen, Carlie! Bu kadar sinirlenmeyin. Sadece ufak bir şaka, öyle değil mi? Heey! Siz beni dinliyor musunuz? Off! Bir an için eğlenmeyi düşünemez misiniz siz? Ahh. Tanrım!! Siz bilirsiniz! LORENA!! -elinde olmadan şeytani bir kahkaha atmıştı- BENİ BEKLE BEBEĞİM!" Onun da Lorena'nın tarafında olduğunu biliyorlardı. Ve belki de bu yüzden cevap verme gereği duymamışlardı. Lorena'ya katılmak için sabırsızlanıyordu. Pen ve Carlie'den sonra o da armutu gıdıkladı ve mutfağa daldı. Mutfağın içinde koşturan 4 kızı gören evcinleri bir hayli şaşırmış görünüyorlardı. Ama onlar kimin umrundaydı? Şimdi eğlence saatiydi! Çoktan Lorena'yı aramaya koyulmuşlardı. Cecil'in de aklına şeytani bir fikir gelmişti. Tezgahın üzerinden gözüne kestirdiği un kasesini kaptığı gibi Carlie'yi takip etti. Dolapların içinde Lorena'yı aradığı bir sırada eline aldığı bir avuç unu sırtına geçirdi. "Heey! Lanet okumayı bırakında biraz eğlenelim!" Neşeli kahkahası mutfakta yankılanmıştı. "Hadi amaa!" Bu sözse Pen'e söylemişti. Ona attığı unun yarısı isabet etmemişti ama diğer yarısı simsiyah taytında oldukça göze batıyordu. Bunu hissetmemiş olması mümkün değildi. Az sonra ona katılacağını bildiği Lorena'yı beklemeye koyuldu. Bu gece çok eğlenceli geçecekti!

Gezgin

Gülümseyerek mutfağa indiğimde ev cinleri neşeyle bana selam verdiler.Bir kaç tane tatlı yemenin kimseye zararı olmazdı sonuçta.En yakınımdaki ev cinine doğru eğilerek ''Biraz tatlı alabilir miyim?'' diye sordum.Ev cini başını sallayıp teleşla mutfağın diğer tarafına koşturdu.Mutfak her zamankinden daha sesliydi sanki.Etrafa tedirgince göz attım.Herşey nolmak gözüküyordu.Ev cini hızlı adımlarla elinde bir tepsiyle geri döndüğünde ona doğru eğildim ve tatlılardan birini elime aldım.''Teşekkürler'' dedim ev cinine bakarak.Ev cini tekrar yerlere kadar selam verdi ve tekrar mutfağın diğer tarafına koşturdu.Etraf tuhaf bir şekilde sisli gibi gözüküyordu.Bembeyaz tozlar uçuşuyordu.Tam tatlımı azğıma atacakken kızların kahkaha atarak birbirlerine un attığını gördüm.Gülümsedim.Gerçekten iyi eğleniyorlardı.Tatlımı ağzıma attım ve gülümsemem aniden söndü.Çünkü birinin attığı un tam onikiden vurmuş ve yüzümün her tarafı un olmuştu.Şimdi aklımda tek bir kelime uçuşuyordu.İntikam.(:

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Pan'ın sesini duyduğunda kıkırdamamak için zor tutmuştu kendisini. En yakınındaki bir kavanozu aldı. Vişne reçeli gibiydi. Kapağını açarken Carlie'nin sözlerini duydu. Ekler mi? Aa ama kardeşi de çok acımasızdı. İyi ki biraz önce yemişti ekler yoksa çıkıp gıdıklanma cezası alırdı. Arwy'nin sesini duyunca muzip bir gülümseme yüzünü sarmıştı. Karmaşa kankası gelmişti işte. Özlemiş olmalıydı o da ortalığı karıştırmayı çünkü bir aydır yeni şaka yapmıyorlardı. Carlie'nin sesi dolaba yakın biryerlerden geliyordu. *Umarım dolabımın dibindedirler bişne reçeline yazık olur yoksa* diye düşünmüştü. Neefes alırken hapşıracak gibi olduğundan zor tuttu kendisini. Arwy'nin bişeyler attığını düşündü çünkü hadi eğlensek ya tarzında takılmaya başlamıştı.

'EKLER ESKİDİ YAŞASIN REÇEL!' diye bağırarak dolabı tekmeyle atıp üç kıza boca etti reçeli ve Arwy'e göz kırparak yeni silah olan domatesi almak için tezgahın arkasına koşmaya başladı. Bu arada Hufflepuff'lı bir kız da katılmıştı onlara ve eğlence başlayacak gibiydi. Kardeşi ve Pen öldürecekmiş gibi baksada kendisini sevdiklerini adı gibi bildiğinden şımarıkça dil çıkarıp domatesi sıkıp fırlatarak Pen'in beyaz tshirtini kırmızıya bulamıştı ve kahkaha patlatmıştı.

VII. Sınıf

Dolapları tek tek açmaya çalışırken, Lorena tek bir tekmeyle dolabın içinden fırlamıştı. Giselle nerede kalmıştı ki şimdi? Beraber bu yaramazı bir yere tıkabilir, yatakhaneye döndürebilirdik. Gözlerinde sinsi bir gülümsemeyle "Ekler eskidi! Yaşasın Reçel!" diye bağırdı ve elindeki domates sularını üzerimize doğru fışkırtmaya başladı. Sanırım ona ortak olmamız gerekiyordu ve onun dilinden en iyi ben anlardım. Dolaplardan birini açtım ve sıkılmayı hazır halde bekleyen kremaları ve bir elimede pasta şekerlemelerini aldım. "Madem öyle, işte böyle." dedim kardeşime göz kırparak. Elimdeki kremayı var gücümle üzerine doğru sıktım. Ben sıktıkça o yüzünü temizlemeye çalışıyordu. O kremalarla oyalanırken elimde bulunan toz hale getirilmiş pasta şekerlemelerini üzerine avuç avuç fırlattım. "Şimdi bir eklerden bile daha lezzetli görünüyorsun Lorry!" diyerek büyük bir kahkaha kopardım. Herkes birbiri üzerine birşeyler fırlatıyordu. Cinlerin içlerinden ne kadar kızdıklarının farkındaydım. Bir tanesine Özür dilerim böyle olmak zorunda. bakışı atarak gülümsedim.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Carlie Penelope ile birlikte dolapları tarar ve kardeşini kandırmanın yollarını ararken una bulanmış sarışın cadı durdu ve çenesini sıvazlayarak düşünmeye başladı; Lorena'ya bunu nasıl ödetecekti? Şeytani bir fikir lazımdı, en az Lorena'nın ki kadar... Pen, Carlie'ye ve kendisine fırlatılan unla irkildi. Siyah olması gereken taytının ön kısmı tamamen beyazdı şimdi.
" Bittiniz bayan Dorofee! "
diye haykırdı ve Lorena'yı unutarak Arwen'e fıratacağı unları bulmak için arkasını döndü. Aynı anda, arkasındaki dolap tekmeyle açılmış ve yapış yapış, jelimsi bir şey başından aşağıya dökülmüştü.
"EKLER ESKİDİ YAŞASIN REÇEL!"
Penelope işaret parmağını önce omzuna, sonra ağzına götürdü; vişne reçeli! İşte bu son noktaydı. Bir *Ah*la arkasını döndü ve Carlie'nin kızlara türlü şekerlemeler, kremalar fışkırttığını görünce kaptığı çikolata soslarını kızların başından aşağıya döktü. Carlie ne kadar lezzetli göründüklerini söyleyince ani bir kararla tezgahtaki domatesleri kaptı ve iki kızada fırlattı. Domatesler patlayıp kıyafetlerine yayılırken çocuksu bir tavırla dil çıkardı.
" Şimdi garip pastalara benzediniz işte! "
Kahkahalarla sarsılırken karnını sımsıkı tutmuştu, gözlerinin yaşardığını hissediyordu. Herkes un, reçel, krema, çikolata vb. türlü şeye bulanmıştı.