Çılgınlar Şekerciyi Basınca

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Oyuncular: Bianca L. Myrthow ve Gabriella Kejathen
Olay: İki eski arkadaşın tekrar bir araya gelmesi.
Zaman: Öğle vakti.
~
Neşeli bir gün, neşeli bir Gabby ve neşeli insanlar. Kısacası her şey yolunda. İnsanların yüzlerine yayılan geniş tebessüm ile her şeyin tıkırında gittiğine şüphe yok. Bir kaç damla atıştıran yağmur ise apayrı bir güzellik katıyor güne. Hem yağmurlu günler kasvetli olur diye bir şart mı var? Tabii ki hayır. İnsan kendini ne zaman iyi hissederse o gün neşelidir, o gün iyi geçer. Peki bugün herkesin kendini iyi hissetmesi de neyin nesiydi? Gabby gibi herkesin kalbi dergisinin çıkışı için çarpıyor olacak değildi herhalde. Hem Gabby'nin dergisi o gün çıkmıyordu da, sadece dergisi için bir röportajı vardı; hem de yıllar öncesine dayalı bir dostuyla. Bianca'yı yıllardır görmemesine rağmen büyücü gündeminden hiç düşmemiş olmasından gerek, yüzünün hiç değişmediğini biliyordu. Ayrıca hala eskisi gibi şakadan anlayan bir kişiliğe sahipti. Okul günlerindeki muziplikleri anımsayacak olursa Gabby, mutlaka aklına milyonlarca anı gelirdi. Bianca her zaman geniş bir hayal dünyasına sahip biri olmuştu. Gabby'e ilk duyuşta saçma gelen onlarca fikir daha sonraları Bianca'nın muhteşem filmlerini oluşturmuştu. Sahi, Bianca yani eski en yakın arkadaşı büyücü dünyasının en popüler yönetmeni miydi? Gerçekten de öyleydi galiba. Yıllar önce onun fikirlerini önemsememekle aptallıktan başka bir şey yapmadığı kafasına dank ediyordu.

Balyumruğun kapısını aralar aralamaz burnuna gelen şeker kokusu ruhunu alıp çocukluğuna götürüyordu. Gerçi büyük insanlar da elbette şeker yiyebilirdi ama böyle bir önyargı vardı: En çok şekeri çocuklar yer. Zihninden geçirdiği cümleye karşı kendine verdiği tepkiyi, yani kahkasını dışarıya vurdu. Bir kaç kişinin tepkisini çekse de umursamadan kendine arkalarda bir yer buldu. Bianca henüz gelmese bile onun ruhunun getireceği çılgınlık sanki şimdiden Balyumruğu sarmış gibiydi. Bugün onunla sıkıcı röportajları bir kenara bırakıp, hem dostça sohbetlerini edecekler hem de Balyumruğun mükemmel şekerlerini mideye indireceklerdi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Saçlarını nasıl yapacağına karar veremeyip dağınık bırakmış ve küçük bir şapka geçirivermişti başına. Mor-beyaz keten elbisesini giymiş ve çok sevdiği parfümünden sıkmıştı üzerine. Balyumruğa gitmeyeli çok olmuştu. Öğrencilik yıllarında okuldan kaçıp gittiği günler dün gibi aklındaydı. Gabby'i çok defa sürüklemişti ve zavallı kızcağızı korkutmuştu hep. Canavarlar, hortlaklar, kötü cadılar. Şeker yerken bir anda 'Bööööö!' diyerek çığlık attırıp daha sonra da onunla kahkahalarla gülerek yemişlerdi şekerlerini.

Mezuniyette tepedeki mumları su ve çamur balonlarına dönüştürüp bayağı insanı sinir etmiş ve profesörlerin bazıları ise 'gülmemek' için kasıldıklarından tüm geceyi kramplarla geçirmişlerdi. Koşarak yürürken gülmeye başladı. İnsanlar nasıl bakarsa baksın zerre kadar değildi umrunda. Balyumruk'a zıplayarak girdiğinde veliler ters ters bakarken o saplantılı sırıtışını göndererek o hanımefendileri ürküttü. Şeker raflarına giderek pofuduk şekerlerden, karamelli dondurmalardan ve devasa bir ahududu çikolatalı pastadan alarak arkadaşının yanına gitti.

'Gaby'mmm! Bu kez korku hikayeleri anlatmıcam. Söz!' diyerek koca bir gülümseme yolladı ona ve şeker, dondurma ve pastayı masacığa koyarak sımsıkı sarıldı ona. Özlemişti ve bugün yine eğleneceklerdi. Eski günleri anmayı kim istemezdi ki?

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kapı açıldıkça gelen üzerine dikkatleri çekmek adına asılmış zil sesi bir anda kulaklarında yankılanınca aniden yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu. Marjinal kızıl saçları ve küçük şapkasıyla Gabby'nin içerisinde bir sevgi yumağı oluşturmuştu. Ona baktığında gözlerinin aydınlandığını ve kalbinin hızla çarptığını hissedebiliyordu. Dostluk ve paylaşma duygusu onları birbirine yakınlaştıran en önemli unsurdu. Şeker raflarının arasında bir anda kaybolunca kendince gülümsedi Gabby. Biliyordu ki bir kaç dakika sonra elinde tabaklar dolusu şekerlemeyle gelecek ve hepsini bütün sohbet boyunca midesine indirecekti ki tahminin gerçekleşmesi çokta uzun sürmedi. Bir anda yanında bitiveren kızıl saçlı çıtırı görünce birbirlerine sarıldılar. Yıllardır duyumsamayı özlediği parfümünün kokusunu anında aldı ve ciğerlerine çekti. Bundan sonra aralarındaki bağın kopma olasılığı çok düşük olsa da her ihtimale karşı ondan bir izi içinde barındırmak istiyordu.

Sarılırken kendisine söylediği kelimeleri duyunca yüksek sesle kıkırdadı ve muzip bir tonla ' Ona ne şüphe. Ama bugünkü konumuz tamamen eğlence üzerine kurulu tatlım.' dedi. Yıllar önce buraya okuldan kaçıp geldiklerinde anlattığı hikayelerden dolayı gecelerce uyuyamadığını hatırlayabiliyordu. Hatta bir gece öyle korkmuştu ki bütün yatakhaneyi çığlığıyla uyandırmıştı. Ardından da bir ton azar işitmişti elbette. O işittiği azar bile şuanda ona oldukça gülünç geliyordu. Maziyi çoktan tatlısıyla acısıyla gömmüştü. Bugününü düşünüyordu sadece. Kısacası anı yaşıyordu ki o anda oldukça mutluydu. Masada duran şekerlemelerden birini alarak ağzına götürdü, daha doğrusu tıktı. Ardından dolu ağzıyla konuşmaya çabalarcasına Bianca'ya dönüp bir şeyler söyledi. ' Saçlarımı senden özenip kızıla boyadım ama hala senin gibi değilim. Senin ne farkın var kızım? Anlamıyorum. Çocukken de böyleydin, hep benden bir adım ötedeydin marjinallikte.' Gerçekten de öyledi. En olmadık şeyleri onda görür özenir kendi de denerdi ama asla Bianca'da durduğu gibi durmazdı. Hani derler ya: ' Her şeyin orjinali makbul.' Hah, aynen öyleydi işte.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kahkahalarla gülmeye başlamıştı Gaby'nin sözleriyle. Onun kızılını beğenmişti, daha doğal bir kızıldı ve gayet de yakışmıştı genç kadına. Sarılmayı keserek bir süre süzdü onu. Eğer kendi saçı kızda olsa bu güzelliği tutturamayabilirdi. Sırıtarak kızın saçlarını karıştırıp dağıtıverdi, bir yandan da gülmeye başlamıştı.
'Eğer benim saç rengim olsa güzelliğin solardı ve kızılın her tonu kızıldır. Büyümüşsün ve çok yakışmış. Bu da bana olmaz mesela. Ayrıca bence bir panda taklidi yapalım. Nasıl mı? Şöyle' diyerek bir miktar sıvı çikolatayı arkadaşının yüzüne sürüvermişti. Kıkırdarken parmaklarını yalayıp nım nım nım yaparak sandalyeye oturdu. Çikolatayla kaplı bir Gaby. Yumuşak şekerlere hafif bir saldırı yaparak küçük bir çocuk gibi odaklanıvermişti dışı pudralı şekere.
'Kahverengi yakıştı sana Gaby. Tıpkı gece gelen Morth Nine'nin Kuzusu gibi' demişti ürkütücü bir ton ve el sallamayı gülünçleştirerek yaparken. Morth Nine birinci sınıftalarken Gaby'i en çok korkutan hikayeydi ve Profesörler özellikle Gaby'nin başında durmak zorunda kalmıştı o uyuyana kadar.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Son zamanların boğucu durgunluğundan sıyrılıp Bianca'nın tüm enerjisini kendi bedenine aktarmıştı. Adeta içinde durmak istemeyen uçuşan kelebekler vardı. Sürekli gülmeye zorluyordu Gabby'i. Hele ki olabildiğine komik sözleriyle Bianca kendisini eğlenceye boğuyordu. Ancak bir sorun vardı; panda taklidi de neyin nesiydi? Pandalar gibi şekerlemeleri ve çikolataları ağızlarına tıkıştırıp bir çırpıda bitirecekler miydi yoksa görünüş olarak mı kast ediyordu? Aman Allahım! Görünüş olarak kastettiği belliydi. Ellerini çikolata batırmış ve müdahale bile edemeden Gabby'nin suratına sürmüştü. Gabby hem şaşkın vaziyette Bianca'ya bakıyor hem de dudaklarındaki lezzetli çikolataları yalıyordu. Kahkahalara boğularak ' Sen gerçekten delisin' dedi. Ciddi anlamda böyle bir hareketi ondan beklememek ahmaklık olurdu ama gerçekten hiç beklemiyordu. Karşı masada oturan yeni yetmelerin de kendisine bakıp gülümsediğini görebiliyordu. Çocuklara maskara olmanın yanı sıra Bianca'yı güldürebildiğine seviniyordu. Dostunun yüzündeki gülümseme, Gabby'nin her şeyine bedeldi.

Bir yandan onu dinlerken bir yandan da gözünde eskiden beri canlanan Morth Nine'yi düşünüyordu. Yıllardan beri zihninde oluşan Morth Nine profili tamamiyle beyaz saçlı, bir kaç dişli ve pörtlek gözlü yaşlı kadındı. Ve kesinlikle bu tipleme onu korkutmaya yetiyordu. Hatırlıyordu da, ne zaman bu hikayeyi anlatsa Bianca, o gece yatakhanede olay oluyor, bir kaç profesör sakinleşmesi için onun başında bekliyordu. Ne günlerdi! Eskiden duyduğu şeylerden ürken Gabby şimdi yaşadığı onca korkunç şeyden bile bir mutluluk çıkarmayı başarabiliyordu. Dahası hayatı güzellikleriyle ve kötülükleriyle kabullenmeyi öğreniyordu. Yüzündeki tüm çikolatanın temizlendiğine emin olunca olabildiğince sinsi bakışlarını hafif bir tebessümle birlikte Bianca'ya yolladı ve ardından da koca bir muffini - hem de en sevdiği bonibonluyu- afiyetle yemesi için suratına yapıştırdı. Bu şakaya asla bozulmayacağını biliyordu. Hatta bir kaç dakika içinde kahkahalara boğulacaktı. Gabby gülümseyerek ' Şimdi de biraz renklenelim istedim Bia. Hem intikamım hep acı olmuştur, unutma.' dedi fakat sesinde kesinlikle sertlik yoktu. Tam anlamıyla şeker, küçük kız havasındaydı ses tonu. Çünkü olan biten her şeyin eğlenmek için olduğunu her iki taraf da biliyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Suratına yediği bonibonlu muffin ile bir an paralize olarak kalakalmıştı. Daha sonra eteğine düşen bonibonları sakince alıp yemeye başladıktan sonra muffini yedi ve daha sonra da yüzünü peçeteyle sildi. Dudaklarını yalayarak temizledikten sonra Gabby'e bir süre ciddi ciddi baktıktan sonra gülümseyerek 'Acı mı tatlı mı bilemem ama şu röportajı daha fazla yapmazsak uyuyana kadar yapmayız biliyorsun' demişti, bu sırada da eline aldığı çatal ile çikolatalı pastaya dalma çalışmalarına girmişti. Pembe dudağı bu kez kahverengi bir ruj sürülmüşçesine kahverengiydi.
Başka bir çatalı eline alıp keke batırıp kopardı ve çatalı o parçaya saplayıp o bir uçakmışçasına havada döndürüp 'Aç ağzını hamm hamm geliyooo' demişti kıkırdayarak. Ona küçük bir kız gibi davranmayı da severdi. Alışverişe çıkmaları da ayrı bir komik olurdu. Dükkan sahibi bayağı bayağı fıttırırdı onlar kıyafet seçene kadar. Arada kıyafet savaşı yapıp duyarlı matmazelleri ne kadar da çok bayıltmışlardı. Hah hah ha.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ah, röportaj. Çoktan unutmuştu o işi. Aslında gereksiz buluyordu. Bianca'yı hayli iyi tanıyordu. Röportaj diye onun adına bir şeyler karalayabilirdi. Aslına bakılırsa karalayamazdı; bir editör olarak bu yaptığı kesinlikle haberciliğe aykırı olurdu. Amaan, zaten soracağı sorularda oldukça günlük hayattan olacaktı. Esas zor olan tüm yazıları derleyip toparlayıp yayına hazır hale getirmekti. Sahi nasıl yetiştirecekti hepsini bir hafta içerisinde? Kendi başına iş açmak bu olmalıydı. İnadından yanına ne birini almıştı ne de almak istemişti. Tek başına bir zavallı olarak bu işi idare etmeye çalışıyordu. Her seferinde yakınmıyor değildi. Eğlenceli yanları olsa da kendine vakit ayırmasına elbette mani oluyordu bu dergi işleri. Öyle ki şu sıralar sürekli aynı şeyi giyiyor olma ihtimali yüksekti. Dün ne giydiğini bile hatırlamıyordu. Hatta ne yediğini bile. Kendince silkinerek küçük bir kız çocuğu gibi ağzını açtı ve Bianca'nın kendisine uzattığı keki afiyetle yedi. Bunu önceleri de yaptıklarını gayet iyi biliyordu. Onun elinden yemek yemek her zaman kendini bir başka hissettirirdi. Gülümseyerek çantasından bir kalem ve kağıt çıkardı ve ardından 'Apulosayoni' kelimesini fısıldayarak sorularını sormaya başlamak için yutkundu. Büyücü olmak güzeldi, en azından ellerini yorma zahmetine katlanmıyordun bir şeyler karalarken. ' Eveeet söyle bakalım, şuana kadar yönetmenliğini yürüttüğün en keyifli film hangisiydi?'

Ondaki bu enerji olduğu sürece onunla yürütülen her filmin eğlenceli olacağına şüphe yoktu ki habercilikle uğraşmasa onun yanında çay kahve taşıyan bir hizmetli bile olabilirdi. O işi bile keyifle yerine getirirdi yanında Bianca olduğu sürece. Fark etmişti ki onun yanında bir kere bile olsun yüzü asılmamıştı. Tamam, belki anlattığı korkunç hikayelerden dolayı dudağını sarkıtmış olabilirdi fakat bu kesinlikle üzüntü ya da kırgınlık içermiyordu. O yaşlardaki herhangi birine o öyküyü anlatsan hepsi korkardı. Ayrıca esprilerinin yanında o korku dolu hikaye zamanlarının lafı bile geçemezdi. Hayatını gözden geçirecek olursa; hayatının %80'ini onunla ve keyifle geçirmişti ve geçirmeye de devam edecekti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

'Vampir Güneşte Dolaşsa. Hani şu vampirlerin sabah katliama uyandıkları film. Çekimleri sırasında kullanılan boya kadar boya kullanmadım hayatımda. Aradığım kıyafetleri bulduğum yerler hep örümcekli ve tozluydu. En tozlu filmim diyebiliriz ama en neşelisi de oydu. Vampir lordunu yenen hatun da senden esinlendiğim biriydi. Üçüncü sınıftaki kavgaya bodoslama dalıp beni çekip kurtardığın anın şerefine.' demişti gülümseyerek. Her filminde hayatından bir anı vardı. İnsanlar onu taklit etmeye çalışsalar bile hiçbiri karanlığına erişemez hiçbiri onun kadar saplantılı olamazdı. Sorunlu bir insan olduğu için bu kadar seviliyordu. Sağ parmağındaki nişan yüzüğüne indirmişti gözlerini. Gaby henüz farketmemişti yüzük taktığını.'