Sessizlik

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Zaman:Sabahın ilk ışıkları
Kişiler:Alandra Erlina Dwith&Anthony Sushchestvo
Kurgu:Aşkın tam zamanı

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Aşk ve sevginin kudreti,sonsuz sevginin en büyük mirasıdır sevgili.Zaman içerisinde birbirini tanıyan mutluluğu en derinden hisseden aşıklar vardır.Gökteki yıldızlar kadar yakındır iki yürek birbirine.Kudretli bir gücün simgesidir vazgeçilmeyen duygular.Zaman ve mekan fark etmez onlar için.Ya vardır ya da yoktur.Sözlerle ifade edilemeyen duygular zincirinde sadece bir düğüm gibisindir.Bazen korkarsın bazen tedirgin olursun ama vazgeçemezsin ondan.İstesen de yapamazsın.Nedendir bilmezsin ama yapamazsın işte.Sana bir şey engel olur.Güvende hissetmek vardır işin içinde.
Onu ilk gördüğü an onu her gördüğünde aklından çıkmıyordu.Sessizce onun gözlerine bakıyordu.Susuyordu gözler sadece o gözlerin içinde parıldayan aşk vardı.Masum bir öpücük gibiydi.Sadece sessiz tercihler yaparken yolunu kaybetmişcesine yürürken akıl almaz düşünceler gelirdi aklına.Uçsuz bucaksız bir denizde yüzüyordu.Üşüyordu zaman zaman ama onu ısıtan düşünceler vardı aklında.Kıyamıyordu ona.Hiçbirşeye hayır diyemiyordu.Onu gördüğü an içinde büyüyen volkan taşıyor patlama noktasına geliyordu.
Şimdi gene onu bekliyordu.Elindeki romana odaklanmıştı.Onu beklerken içinde büyüyen sevgiyi ancak ve ancak öyle gizleyebiliyordu.Doğadaki mis gibi kokular taze çam kokuları içini sarıyordu.Elindeki elmayı bir yandan ısırırken bir yandan da çevresine göz gezdiriyordu.Geç kalmasına dayanamıyordu artık.Bir ağacın altında oturmuş onu bekliyordu ve bu ilk kez de olmuyordu.Bekletilmekten her zaman nefret ediyordu ama ona da kızamıyordu.Onun yanında iken rahatlıyordu.
Sevgilisi onun hiçbir zaman karanlığı seçtiğini bilmedi.Aykırı düşünceler altında yaşanmış bir aşk değildi.Sadece ve sadece her ne kadar kötü olsa da içindeki sevgiden vazgeçemiyordu.Tutku ile bağlı olmak. ''Ne bitmez arzularımız vardır bizim, ne doymaz isteklerimiz. Her vardığı durakta bir sonraki durağı özleyerek geçen fâni bir ömür..''Arzularımıza esir düşüriz.Nefsimizi köreltemeyiz.Sonsuz bir aşk isteriz bitmek tükenmeyen bir sevgi.Yaşamak için varlığımızı yokluğumuzu veririz.Ateşe yürümek gibidir.Korlar arasına düşmek gibidir.Sevdiğini haykırırsın ama sesini duyan olmaz.Aşk ile tükenmekte olan bir hayat vardır ipin ucunda.Cambaz gibi yürürsünüz o ipte.Ne zaman düşeceğinizi bilemezsiniz.Belki sendelersiniz belki de tepe taklak düşersiniz.Ama vazgeçmezsiniz o ipin üzerinde yürümekten.Tekrar tekrar dersiniz.Bıkmazsınız,usanmazsınız.Düşerin son bulduğu noktaya geldiğinizde bitip tükendiğinizi anlarsınız.Uçurumun kenarında beklersiniz.
Sevmek için ölmek.Yaşamak için sevmek gerekir.Masum bir bebeği sevmek gibidir.Ona olan sevgisini anlatamaz bazen insan.Sadece sever.Sevginin kudretinden faydalanırlar.Sadece ufacıcık bir sevgi sözcüğü yeter o gün rahat uyumak için.Sesini duymak yeterlidir senin için.Nefesini nefesinde hissetmek yeterlidir.Tenini teninde hissetmek gibi değildir.Ölüm gibi yakındır sana.Şarkılar söylersin,şiirler yazarsın.Ama bilemezsin senin onu sevdiğin kadar sevdiğini.Sen ona o kadar tutku ile bağlı iken o sana ne kadar bağlıdır ki.Çevresindekilerden sana fırsat bulur mu ki?Seni senin onu sevdiğin kadar sever mi ki?Hayatını sana adayabilecek kadar sever mi ki?Senin gözlerinden süzülen bir damla yaşa o da ortak olabilir mi ki?
Sonsuz aşkının yaklaştığını gördüğünde içinden birşeyler kopmuştu.Aklı durmuştu sanki.Neden onu seviyordu.Bu sorunun cevabını bir türlü bulamamıştı.Neden Alandra'yı seçtiğini de bilememişti.Arkadaşlarının yanında yaptığını hep yanaklarındaki al al gülücükle karşılık vermişti.Şimdi de yanaklarının kızardığını fark etmişti.Tenindeki yangını fark etmişti.Gökyüzü kadar masumdu.Yanına yaklaştıkça masumiyetle doğruldu yerinden.''Aşkım''Ağızından çıkabilen tek kelime bu olmuştu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yastığının sıcaklığı yüzüne vuruyor, rüyaların eşsiz denizinde kaptan misali gemisini bir o yana, bir bu yana götürüyor eşsiz maceralara yelken açıyordu. Rüyaların engin denizinden gelen bir ses Anthony’nin önce adadaki macerasından etti sonrada güzel gemisinden, derken denizde ortadan kaybolmuştu, ses başucundan geliyordu.Yastığından kafasını hafifçe kaldırdı saat sabahın en olmadık zamanını gösteriyordu ve bugünde ders yok diye düşündü ve yastığın eşsiz sıcaklığına kafasını koydu. Anlık bir hatırlama ile zıpladı yatağından nasıl unuttuğuna anlam veremeden terliklerini ayağına geçirdi hızlı davranmak adına ayağını sandığa vurdu birçok küfür ile seke, seke dolabına gitti ve günlük kıyafetlerini üzerine geçirdi. Aynaya bakma ihtiyacı hissetmedi, şimdi sadece acele etmesi gerekiyordu her zamanki gibi geç kalmıştı, kot pantolonun üzerine kırmızı bir tişört beyaz spor ayakkabısı ile hızlıca yatakhaneden ortak salona geçti.

Ortak salondaki arkadaşlarına günaydın bile deme fırsatı kalmadan tablodan dışarıya attı kendini, aşk bu olsa gerek diye düşündü Anthony demek ciğerleri yanarcasına bekleyen aşka koşmak gerekiyordu anlamak için aşkın en güzel halini, birçok öğrenci önünden çekiliyor bir kaçı küfürler ediyorlardı. Duramazdı şimdi küfür edenlere dersini vermek için aşkını yeterince bekletmenin vermiş olduğu yük duyduğu anlamsız sözlerden daha ağır geliyordu omuzlarına, güneşin ışığı da ona hiç yardımcı oluyordu. Gözlerini aldığı anlar oluyordu, göl kenarına geldiğinde en sevdikleri ağacın altında oturmuş olarak gördü Alandra’yı, güzelliği göz alıcıydı her zamanki gibi, Anthony gözlerini bu güzellikten almadan koştu yanına bekletmenin mahcupluğu ile ama Alandra belli ki bekletilmeye aldırış etmemişti. Anthony yanına yaklaştığında Alandra’nın ağzından sanki büyülü sözcükler çıkmacısına, ciğerleri koşmaktan patlayacak olan Anthony’ye şifa olmuştu. Şimdi her şey çok güzel geliyordu Anthony’ye kuşlar güzel ötüyordu, göl ise tüm güzelliğini bu iki âşık için sergiliyordu. Anthony yaklaştı Alandra’ya bellinden yakaladı kendisine çekti, gözlerine baktı sonrada kafasını hafifçe yana eğdi ve dudaklarından öptü, güneşin yakıcılığıydı bu hissettiği dudaklarından başlayıp bedenini tamamen ele geçiren, böyle kalmak istiyordu. Onunla göl kenarındaki hafif esen meltemin saçlarının arasından geçmesi ve birbirlerine dolaşmış bir şekilde uyuşturdukları ahenk içinde kalmak istiyordu hiç ayrılmak istemiyormuşçasına, dudaklarından kendi dudaklarını çekemiyordu. Dudaklarıda bu güzelliği bırakmak istemiyordu anlaşılan, etrafta gezinen birçok küçük çocuk onların bu haline şaşırır nidalarını ile eşlik ediyordu, bu eşsiz ana ama bir kalbin iki yarısı sevgililerin umurunda değildi. Anthony dudaklarını ayırdı gözlerine baktı Alandra’nın bir yandan da ellerini belinden çekmiş saçlarında gezdiriyordu yine sarıldı ve kulağına hafif bir ıslık çalarcasına konuştu “Özür dilerim aşkımın tek sahibi yine uyuya kalmışım” sözleri ağzından çıkarken uyuya kalmışıma kendiside hayret ediyordu ama ona yalan söylemek istemiyordu. Böyle bir anda birçok insan birkaç tane usta yalan söyleyebilirdi ama Anthony o kişiler arasına girmezdi zira o laf cambazlığı konusunda sınıfta kalmıştı. Sevgilisinin elinden tutu oturmak için ağacın altına ilerleyeceklerdi ama Anthony yine muzip bir tavırla elini havaya kaldırdı Alandra’nın ve kendi ekseni etrafında döndürdü sanki bir dans pistinde tango, aşkın dansını yaparlarmışçasına Alandra’nın onaylamaz sözlerine aldırış etmedi zira davetsiz gözlere de aldırış etmiyordu zaten kendi ekseninden döner dönemez sevgilisinin belinden yakaladı tekrar kendine doğru çekti. Kuşların sesi ile dans edercesine sallanıyorlardı Alandra’nın kulağına yaklaştı önce boynundan öptü en masum öpücüğü ile sonra “Seni seviyorum” diyordu bir kuşun en güzel çıkaracağı sesi kadar pürüzsüz bir şekilde…

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Azrailin gelip canına almasını beklemek gibiydi sevgilisini beklemek.Onu göreceği an sanki azraili göreceği an gibi gelirdi bazen.Sadece onu görmek isterdi.Ölümün son saniyesinde bile onu görmek isterdi.Herkesin bir hikayesi vardı.Onun da hikayesi burada başlamıştı.Onu ilk gördüğü anda ona aşk ile değil tutku ile bağlanmıştı.Aynı dalda iki elma gibiydiler.Ama onlar birbirini tamamlıyordu.Kapalı kapılar ardındaki düşünceleri hep onun içinde kalacaktı.Aklına ne zaman gelse Anthony içini tatlı mı tatlı bir huzur kaplıyordu.Onu gördüğünde gözü kimseyi görmüyordu.Sadece o vardı Alandra için.

Sevgilisi yanına geldiğinde onun tatlılıyı huzur dolu bakışları ve karizması altında esir düşüyordu adeta.Ayağa kalktı ve sevgilisine doğru bir adım attı.Ama adımını atmasıyla kendini onun kollarının arasında bulmuştu.Sıcacık ruhu sanki daha da ısınmıştı.Onun masum öpcüklerinden birine daha şahit olmuştu göl kenarı.Onun o masum öpücükleri kulağına fısıldadığı sözcükler her zaman çok hoşuna gitmişti.İki aşık bir o yana bir bu yana dans ediyordu adeta.Çılgınlar gibi.Aşkın onlara verdiği çılgınlıkla bereber.Alandra daha fazla dayanamayacağını fark ederek sevgilisini elinden tuttuğu gibi ağacın altına götürdü.Onun sıcacık göğsüne yattı.Dudağına ufak bir buse kondurduktan sonra gökyüzüne baktı.
Sevgilisine olan sevgisini anlatamıyordu hiçbir zaman.Ona haykıramıyordu sadece gözlerinin içine bakıyordu.Göl kenarındaki diğer öğrencilerin bakışlarına aldırmıyorlardı.Onlar yaşamak istediklerini yaşıyordu.Sevgi ve sonsuz kudretteki bir aşkı.Kulaklarını fısıldıyordu en güzel aşk şarkıları.''Sevgimin öbür yarısı,sonsuz aşkım.Seni çok seviyorum.''Anthony ile karşılaşmasa aşkı anlayamayacaktı.Ruhsuz bedeni onun olmayacaktı artık.Sadece kilitli bir oda gibisinden kapalı kalacaktı.''Benim uykucu sevgilim.Rüyanda beni gördün mü bari?Sen mutlaka görmüşsündür ya neyse.''Alandra bu sözleri söylerken istemsiz de olsa gülüyordu.Bir sevgilisine bir de göle bakıyordu.Tatlı bir huzur dolmuştu içine her zamanki gibi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Gögüsünde yatan Alandra’nın saçlarının kokusu ile kendinden geçiyordu adeta, zamanın akışı yavaşlamış ama gögüs kafesinin içindeki varlık iyiden iyiye hızlanmıştı. Alandra’nın bu sesi nasıl duymadığına şaşırıyordu, kendisi bu sesin gölün altındaki yaratıkların bile duyabilecek kadar yüksek ritimle haykırdığına yemin edebilirdi. Gözleri göle vuran güneşin yansımasına odaklandı, ne mükemmel bir görüntü oluşturuyordu tıpkı bu iki sevgilinin büyük bir ağacın altında oluşturdu güzellik gibi, saçlarının cezpedici kokusuna dayanamayan Anthony arada sevgilinin saçlarını koklayarak öpüyor, okşuyordu. Bu anı bozmak hayatından vazgeçmek kadar zor geliyordu ve bozmayacaktı, her ne olursa olsun bozmayacaktı. Gökyüzünden bir meteor büyük göle düşse bile umursamayacak sadece ıslandık diyecekti. Kalp atışlarını düzenlemeye çalışıyordu bir yandan da derin nefes alıyor ama bu nefesler sırasında aldığı koku onu kendine daha da bağlıyordu, bir kır çiçeği kokusu kadar temiz ve güzel, anne kokusu kadar can alıcıydı. Bakışlarını göl ve güneşin eşsiz buluşmasından aldı ve saçlarına baktı ne kadar güzellerdi.Sözlerine başlarken sesini ayarladı Anthony “Elbette seni gördüm rüyamda meleğim” söylerken dudakları hafif bir gülümseme aldı ve devam etti konuşmasına “Ellerim, elinin sıcaklığı ile bu yolda yürürken gördüm ve onun için yataktan kalmak istemedim” sözleri içtendi ama uykuculuğuna bir kulp bulma çabasında vardı. Gögüsünde yatan Alandra kafasını kaldırdı ve gözlerine baktı, ne kadarda içten bakıyordu Anthony o gözler için yapamayacağı bir şeyin olmadığını söylerdi arkadaşlarına, evet öyleydi gözlerine baktığı her an büyülenmiş gibi hissederdi kendini bir masalın en güzel karakterine sahip bir prensin şansı varmışçasına güçlü hissederdi. Gözlerine dalmıştı ama dudakları onu istiyordu adeta yanıyorlardı ve sahibine gitmek istiyordu, onun dudakları ile buluşmak için kalbide ona eşlik ediyordu sanki dudaklarını gaza getiriyorlardı. Ama bekledi kafasını masumca yana yatırdı ve kısık bir sesle konuştu “Sevgilim seni görmek için rüyalara ihtiyacım yok, seni her şeyde zaten görüyorum” dedi. Dayanmasına imkân yoktu ve dudakları ile sahibi olduğu dudakları buluşturdu, kalbi bu anı kutlarcasına hızlanmıştı, belki dayanamazdı bu hızla ama dudakları olaya el atmışçasına sakin olmasını söylüyordu kalbine. Dudaklarını, dudaklarından çektiğinde Anthony yüzünde gülümseme her zamankinden daha muzipti “Biliyorum hayatım seni her dakika öpmemi istemiyorsun ama ne yapıyım elimde değil” dedi ve devam etti “Ne okuyormuş benim hayatımın anlamı” kitabı göstererek. Alandra’nın eline uzandı elindeki elmadan bir ısırık almak için ağzına götürdü önce bileğinden, aşk damarı diye bilinen yerden öptü sonra elmadan bir ısırık aldı…

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Onun gözlerinin içine bakarken adeta kendinden geçiyordu.Kendini başka bir dünyadaymışcasına görüyordu.Mutluluk ve huzur karışımı bir duygu vardı içinde.Kapl atışlarının hızlanmasına mani olamıyordu.Sanki o kalp yerinden çıkacak ve bir kuş misali özgürce gökyüzünde süzülecekti.Neden bilmiyordu ama zaman onun yanında iken biraz daha hızlı biraz daha akıcı idi.Aklı onun yanında iken başka yerlere kayabiliyordu.Düşüncelerine tam olarak odaklanamıyordu.Ama bu öyle kaymalar değildi aklı sadece onunla olmak istiyordu.Çocukça düşüncelerinden çoktan sıyrılmıştı.Olgunlaşmış da denilebilirdi.
Sonsuz bir sevgi kaynağı yoktu belki hayatta.Ama sevgiyi elde etme yolları oldukça fazlaydı.Elindeki roman daha önce okumadığı bir romandı.Aslına bakılırsa daha önce aşk romanı bile okudğunu hatırlamıyordu.Ne garipti aslında aşk romanları ona uzakken bir anda yakınlaşmıştı onlara.''El amor en los tiempos del cólera aşkım.Çok güzel bir roman.Kolera günlerinde aşk.Florentino Ariza adından biri sevdiği bir ömür boyu sevdiği Fermina Daza'ya kavuşabilmek için tam 51 yıl 9 ay 4 gün bekler.Aslında böyle bir kitap okumazdım ama bunu okumamdaki en büyük etken sensin bebeğim.Kalbimdeki aşkın ile kendimi böyle kitaplara bile verdim.''Alandra gerçekten de bu kitaptan etkilenmişti.İçinde gerçekten bir aşk vardı ve bu öyle böyle bir aşk değildi.Kendini bu kitabı okurken başka bir dünyada hissediyordu.Bazı kudretli şeylerin farkına varıyordu.''Ayrıca birtanem senin o tatlı mı tatlı masum mu masum öpücüklerinden rahatsız olmuyorum.Sen benim olduğun sürece ben hiçbir şeyden rahatsız olmam.Sen yeter ki benim ol.''Alandra sevgilisinin o tatlı mı tatlı yüzüne bakarken kendinden geçiyordu.En güzel rüyalarının birinin içindeydi.Korkusuzca fütursuzca sadece onunla olmak düşüncesi ile dalıp gidercesine en tatlı rüyasına.Dolu dizgin yaşarcasına.Sonra boynundan tatlı bir gülümseme eşliğinde öptü.İçindeki huzurun yüzüne yansıdığı her halinden belliydi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Zaman, ne kadarda hızlı ilerler kavramı gelişmişti insanların benliklerinde ama zaman sevdiğinin yanında yavaşlıyordu aslında bir kaplumbağa kadar yavaş hareket ediyordu. Anthony saçlarını okşadığı sevgilisine ne kadar âşık olduğunu hissediyordu kalbinden. Onunla geçirdiği saatlerin hatta dakikaların değerini biliyordu, gözünü gölün eşsizliğine çevirdi, güneş ile gölün dansı ateşli bir şekilde devam ediyor, ağaçlarda hafif esen meltemle birleşerek bu dansa eşlik ediyorlardı. Sırtını büyük ağaca yasladı, ağaç kadar zamandır burada yalnız başına olduğu gösterir gibi köklerini cimlerin üzerine çıkarmıştı. Köklerden bazıları üst, üste geçmiş ve birbirlerini tamamlamanın güzelliğini, üstlerindeki küçük çiçeklerle tüm sevgililere gösteriş yaparcasına ihtişamla gözler önüne seriyordu. Anthony bu güzelliği tamamlayan tanrıçasına daha sıkı sarıldı, tıpkı güçlü ağacın köklerinin yıllardır ayrılmayışını kendine örnek alarak. Alandra’nın saçlarından öptü ve kokusunu içine çekti, ciğerlerinin onun bu kokusu olmasa ne işe yarayacağını düşündü. Nefes almak, anlamsız olurdu diyerek tezini sundu kendi beynine. Söyleyeceği birçok söz vardı, birçok duygu seli ama içindeki bu fırtınayı kelimelere yansıtmak zordu ve kelimeler kifayetsiz kalıyordu bazı anlar, işte şimdi tam o andaydı. Anthony kendini sevgilisinin rüzgârına bıraktı ve kalbinin sözlerini bıraktı ağzı aracılığı ile sevgilisine erişsin “ Ben her zaman seninim ve senin kalacağım” sözler havadaki hafif meltem ile birleşmişti. “ Seni çok seviyorum” dedi kalbinin son çarpışını yansıtırcasına, söyleyebileceği veya ona ne hissettiğini anlatabilecek tek sözümüydü bu bilinmez ama kalbinin sesiydi.“Şu karşıdaki küçümencikleri görüyor musun?” elini karşıdaki iki çiftti göstererek. Çift belikli yeni, yeni çıkmaya başlamıştı ve daha el, ele bile tutuşmaya çekiniyorlardı. Çocuk kıza ne kadar yaklaşırsa kız o kadar göle doğru çekiliyordu, anlaşılan uzun boylu zayıf çocuk bu duruma anlam veremiyordu ve kafası yerde ilerlemeye devam ediyordu. Kız ise çocuğa kaçamak bakışlar atıyor onun yanında olmaktan mutluluk duyuyordu ama yaklaşmakta istemiyor gibi bir hali vardı. Olayları izleyen Anthony’nin Alandra ile tanışma halini hatırlattı, Alandra’nın yanında hiç rahat olamazdı, onun için yeterli olmadığını bile düşündüğü zamanlar olmuştu. Hatta onu kırabileceğini ve üzebileceğini düşünerek ondan uzak durma çabası vardı ama olmamıştı, kalbi onu ele geçirmiş ve sahibini istemişti. Anthony kalbini sahibine verdiğinde hayat onun için daha anlamlı olmuştu çekilesi bir yer haline gelmişti. “Bizde bunlar gibimiydik hayatım?” dedi. Sorusunda manidar bir hal vardı, kendi hatalarını bilmek isteyen bir adam misali bekliyordu…

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

İçinde akıp giden dur durak bilmeyen fırtınaları susturmak ne mümkündü ki.Onu yanında hissetmenin verdiği mutluluk ve huzur karışımı duygudan hiçbir zaman kopamıyordu.Onu her zaman yanında istemesine rağmen bu isteğinden vazgeçmesi gerektiğini de biliyordu.Yapacak işleri vardı.Düşünecek bolca zamanı olmasına rağmen sürekli kütüphaneye kapatıyordu zaten kendisini.Uykusunu yarım bırakıp gününün çoğunu orada geçiriyordu ki bu da gitgide onu insanlardan soğutuyordu.Konuşacak adam bulamaz olmuştu çevresinde kendini kapatmıştı dünyaya adeta.
Karşısında duran çifte gözü takılmıştı.Anthony'nin sözlerini dinlerken çiftin yaptıkları aslında biraz da gülünecek bir durumdu.Kaçan kovalanır gibisinden bir durumdaydılar aslında.Çocuk her ne kadar yakınlaşmaya çalışsa da kızın çekingen halleri tipik bir sevgili durumunu açıklıyordu.Ama bunların da gelip geçici olacağı aşikardı.Zamanla birbirini tanıyan iki insan gibi onlar da alışacaktı bu duruma.
Anthony'yi ilk tanıdığında aklından geçenlerin yarısını bile şimdi düşünmüyordu.Sahip olamayacağı bir sevdaya tutulduğunu düşünüyordu.Aşkı tadamayacağını düşünüyordu.Annesinden kalan bu mirasi aynen devam ettireceğini düşünüyordu.Yanıldığını geç de olsa kabul etmişti.Kabullenmek bir yana bu durumdan hoşut bile olmuştu.Onun yanında teninin sıcaklığını gülüşünün mükemmelliğini hissettikçe içinde kelebekler uçuşuyordu.
“Hayatım kimse bizim gibi olamaz bitanem.Biz farklıydık ve bunun herkes farkında.İsterlerse olmasınlar biz bildiğimiz sürece hiçbirşey değişmez bitanem.” Alandra hiçbir zaman sevgilisine aşkını haykıramamıştı ve şimdi de yapamıyordu maaalesef.Onun sevgisi karşısında mahçup olmaktan korkuyordu.Onu olan sevgisini tam anlamıyla gösterememekten kokuyordu.Onu kaybetmekten korkuyordu.Ama bunların da böyle devam etmemesi gerektiğini biliyordu.Ya o bitecekti ya da hayat onu yiyip bitirecekti.''Benim tatlı sevgilim beni ne kadar özlemiş acaba?''dedi.Ama gözleri hala karşısında duran çifte takılmıştı.

» Sessizlik

Sessizlik

Sessizlik

Similar topics

Similar topics