''Mmm...''

Uzun adımları birbiri sıra pelerinini uçuşturarak gelirken Leo bu bulutlu, alçak havanın tadını çıkarıyordu. Kimileri bu hava için iç bunaltıcı diyebilirdi ama Leo bulutlu havaları severdi. Kendini daha özgür ve daha sakin hissederdi.

Boş sokakta yankılanan ayak sesleri dışında hafifçe çiseleyen yağmurun küçük ve titrerk su birikintilerine düşerek çıkardığı şıpırtılar adeta ruhuna yapılan bir masaj gibi geliyordu ona.

Ama yağmur hızlanacağa benziyordu.

Ve Leo, ıslanmaktan hiç hoşlanmazdı.

Onun bütün keyfi sağnak yağan yağmuru bir camın arkasından, elinde içkisi ve sıcak havanın tenine yaptığı sayısız ziyaretle izlemekti. Bunun için az önce karşısından gelerek yolun sağındaki bir bara giren bayana takıldı gözleri. Tanıdık gelmişti, sanki... Bakanlıktan hatırlıyor gibiydi. Bu güzel günde, camın arkasında içkisini beaber yudumlayabileceği bir arkadaşa hayır demezdi.

Cadının bar kapısında kaybolmasından bir kaç saniye sonra kapıyı açarak içeri girdi. Gözüne ilk çarpan yine o cadı olmuştu. Cam kenarında, birazdan başlayacak olan sağnak yağmurun bütün güzelliklerini sadece gözlerini sağa sola hareket ettirerek takip edebileceğiniz bir noktada ki masaya oturmuştu.

Leo yaklaştı. Konuşmamaktan dolayı aslında henüz çok kontrollü olmadığı fısıltı gibi sesiyle cadıya sordu;

''Merhabalar, size eşlik edebilir miyim?''

''Hayır!''

Bir fısıltıdan fazlası değildi bu. Ama barmen duymuştu, olması gerektiği gibi. ''Ben Kaymak Birası alacağım. Lütfen...''

Ve dönüp, göz teması kurup, masasını paylaşma nezaketi gösteren cadıya başıyla hafif bir selam verdi. Sonra camdan dışarıya, yağmur damlalarının büyüdüğü sokağa çevirdi koyu siyah, sakin bakışlarını. Düşünceli görünyordu. Camda ki aksi de bunu doğrular nitelikteydi.

Hava kararıyordu.

İçerinin mumları, dışarıda batmakta olan güneşini yeniyor ve arkası karardıkça aynalaşan camda içerinin yansımaları daha da belirginleşiyordu.

Biraz ilerisinde oturan cadının camda ki yansımasına baktı ve göz göze geldi. O anda fark etti ki...

''İyi akşamlar.'' dedi fısıltı tonunda ki sesiyle. ''İsmim Darius, Leonard Dario Darius.'' sesi çatlaktı.

Elini yavaşça havanın içinden geçirirken ayağa kalktı. Gözleri hala cadınınkilere sabitlenmişti. Hafifçe tuttuğu eli hassas bir kuşmuş gibi nazik bir şekilde avcunun içinde hapsetti. Bir insana dokunmanın uzaklığı bir anda, aslında içinde bulunduğu dünya kadar küçük görünmüştü gözüne. Eli yavaşça hala avcunda alıkoyarak kendisine doğru çekerken, yine uyumlu bir hareketle yavaşça öne doğru eğildi.

''Bayan Howard.'' fısıldadı.

Cadının bileğini yumuşakça, biraz büktükten sonra kuru dudaklarını elinin üstüne yavaşça değdirdi.

Hala sabit ve sükunet dolu gözlerle doğrulup, yerine otururkende Elizabeth'in elini yine yavaşça gevşeterek yavaşça avcunun içinden kaymasına izin verdi.

''Güzel bir ilkbahar akşamı, değil mi?'' diye sordu, kısık sesiyle ve artık yanan sokak lambaları nedeniyle tekrar saydamlaşan camı işaret eden başıyla.

''Ben karanlığı severim.Ama elimde ateşim varsa eğer.'' dedi Leo. ''Bulutlu havalar bana bir çeşit özgürlük hissi verir.İnsanlar genelde bulutların basık olduğunu düşünürler.Oya ben bulutlara daha yakın olduğumu düşünürüm.''

Fısıltısının altındaki ton en az gözleri kadar sakindi. Sanki bir şoktaymış gibiydi sürekli. Tepki veremeyecek kadar katı. Ama sözlerinin her biri havada sanki yanyana dizilmiş etrafa bakıyor gibi asılı kalmıştı adete.

Karşısındakini analiz etmeye sokakta ilk gördüğü anda başlamıştı ve halinden bir geçiş döneminde olduğu belliydi.

''Bazen bir yabancıya konuşmak iyi gelebilir...'' diye fısıldadı masanın üstünden ve sonra Kaymak Birasından ilk yudumunu aldı.