Elinde bir torba elmayla yürüyordu. İkizi olacak sersem tavuk da nerelerdeydi acaba? Güya en yakın arkadaşı olsa da aradığında bulamamak sinirini bozuyordu açıkçası. Bugün genel tembellik günlerindendi ve zamanını onu arama gibi bir saçmalıkla öldürmek istemiyordu. Gerçi kesin süpürgelerin yanında olmalıydı. Uyumuyorsa, kızlara bakmıyorsa ya da etrafı karıştırmıyorsa süpürgelerle oynuyordu. Adımlarını süpürge dolaplarına doğru yönlendirdikten bir süre sonra koşmaya çevirmişti adımlarını. Kardeşi oradaydı işte. Arkasından yaklaşıp 'Andrei Ivanov. Bensiz defolma biryerlere diye kaç kere söylemem lazım? Gel hadi.' diyerek onu çekiştirerek avluya götürmüştü. Mutfaktan çalıntı bir torba kırmızı elma şangır şungur planstik naylon hışırtısı çıkarırken avluda gizlenilenilecek bir duvar girintisine girmişlerdi. Oradan farkedilmeleri zor olurdu ve millete sataşmak için iyi bir yerdi açıkçası.

Elmalardan bir tanesini alıp ısırdı ve o ağzındayken başka bir elma çıkararak kardeşinin eline tutuşturdu. Eli kendi elmasına gidip elmadan bir ısırık aldı ve yarı çiğneyip yuttuktan sonra etraftan geçen kızlara baktı. Genelde Gryffindor'lar vardı ve ikizini dirseğiyle dürtüp bir tanesini gösterdi. Kahverengi saçlı, mavi gözlü şirin bir kızdı ve kardeşine muzipçe bakıp asasını çekip kıza yöneltti. Dudaklarında küçük bir fısıltıyla asasından çıkan solgun mavi bir ışık rüzgara dönerek kızın eteğini açmış ve bedeninin büyük bir bölümü gözükmüştü. Eşek şakalarını gayet seven biri olarak eğlenmişti. Islık çaldı uzunca. Gülmeye başladı sonra. Ne büyülediği kız ne de yanındaki görmemişti onları.

Andrei Sergei'ye haber vermeden ortak salondan süzülmüş, doğruca süpürge dolabına yollanmıştı. Her zaman ki gibi kendi süpürgesinden yüksek model veya güzel görünen bir süpürge varsa onları hırpalıyordu. En son bir tanesinin sapını çiziktirirken dolaba yaklaşan ayak seslerini duydu. Yakalanma korkusuyla bir köşeye sinsede ayak seslerine eklenen homurtuyu duyunca rahatlayarak sırıttı. Tahmin ettiği gibi dolaba bir el uzanıp Andrei'yi tişörtünden yakaladığı gibi sürüklemeye başlamıştı. "Andrei Ivanov. Bensiz defolma biryerlere diye kaç kere söylemem lazım? Gel hadi." Beraber avluya giderlerken sesini çıkarmadı, yanlızca son yaptığı işten gurur duyarak pis pis sırıtıyordu.

Sergei'nin verdiği elmadan kocaman bir ısırık alıp ikizinin ilerideki Gryffindorlu kızlardan birini işaret edip göz kırpmasını, sonrada eteğini havalandırmasını izledi. Kızın ruhunun bile duymadığını görünce ağzında kocaman bir elma parçası varken kahkahayı bastı. Önce boğulacak gibi sesler çıkardı, sonra hem öksürüp hem gülerek Sergei'nin yanına gitti. Boşta olan eliyle kardeşinin sırtına okkalı bir tokat yapıştırdı. "Hah, iyi manzaraydı seni hınzır Ivanov. Sıra bende." Elmayı ısırıp ağzında bıraktı ve pantolonunu ceplerini yoklamaya başladı. Asayı bulunca elmayı eline aldı ve asayı diğer sarışın kıza doğrulttu. Tam sözleri fısıldamıştı ki, etek havalanırken kız kendisine dönmüş, kocaman açılmış gözleriyle yanındakini dürtüklemişti. İkizlerin ne yaptıklarını çakmış olmalılardı. Sarışın olan havalanan eteğini sımsıkı tutmuştu ve diğeri üzerlerine geliyordu. "Aaa! Bizde tam rüzgardan havalanan eteklerinizi indirmeye çalışıyorduk. Ne iyi ettinizde geldiniz. Ben Andrei." dedi öfkeyle gelen kıza elini uzatıp pis pis sırıtarak.

Penelope, arkasını döner dönmez gördükleriyle gözlerini kocaman açmıştı. Eteğinin açıldığını hissetmişti ve ortalıkta görebilecek birileri var mı diye arkasını döndüğünde, eteğinin asıl açılma sebebini görmüştü. Lorena ile birbirlerine baktılar, sonra tekrar arkalarındaki -görünüşe bakılırsa ikizlerdi- çocuklara tekrar baktılar. İkisininde suratı sinirden kıpkırmızıydı. Lorena daha Penelope ağzını açamadan dönmüş, eteklerini kaldırdıklarını değilde indirdiklerini söyleyip tanışmak için elini uzatan çocuğun üzerine yürümeye başlamıştı. Penelope'de Lorena'nın arkasından yürüdü, en az onun kadar sinirliydi ve ne yapacağını merak ediyordu. Gerçi, az çok tahmin nettiği şey olmuştu.
" Ben de Lorena ve bunu ödeyeceksiniz aşağılık böcekler! "
Aynı anda Andrei olduğunu söyleyen çocuğun suratına bir tokat patlatmıştı. Sonrada diğerinindizinin altına bir tekme. Tekme atılan tek ayağı üzerinde gerideki duvara doğrudoğru seke seke giderken Penelope'da alaycı, sinirle parlayan bir gülücükle onunlabirlikte duvara doğru ilerledi. Sonra göğsüne bir tane vurdu, zaten tek ayak üzerinde debelenen çocuk dengesini kaybedip duvara yapışmıştı. Asasını çıkarıpçocuğun boğazına batırdı.
" Yüzüne kocaman çıbanlarla SAPIK yazayımda gör bakalım, bunu bir daha ben değil, herhangi bir Gryffindor kızına yapabilecek misin seni pis sülük. "
dedi tehtidkar bir ses tonuyla gözlerini kısarak. Çocuğun yüzüne öyle çok yaklaşmıştıki iyice hızlanan nefesini hissedebiliyordu.

Andrei'nin suratına yapışan ve çok ses çıkaran o tokatla kahkaha atmıştı. Tabii kızın feci kızgınlığı haşin bir tekmeyle tek ayak üzerinde zıplattırmıştı onu. Ah lanet olsun ne biçim bir yaratıksın sen? diye düşünürken sarışın olan yanına gelip göğsüne vurup dengesini bozmuştu. O an aklında olan tek şey Nadia'ya benziyor düşüncesiydi. Öfkelenmeye başlarken kızın tehdidiyle gözleri bir an kararmıştı. Yüz ifadesi soğuklaşırken alaycı bir kahkaha attı. Andrei biliyordu ve engellemeliydi kendini. Karşısındaki kızın gözlerine bakarken içindeki şeytan ortaya çıkacak gibiydi. Eli kasılırken sesinin en zehirli tonuyla ' Eğer o basit asanla yüzüme tek bir şey yaparsan seni kimse kurtaramaz, madamoiselle' demişti. Yakışıklı yüzü büyüleyici cazibesiyle bürülü olsa da o an kan isteği gelmiş ve kendini tutmazsa çok rahat kan akıtabilecek bir hale girmekte sakınca görmeyecek gibi olacağa benziyordu. Elindeki elmadan bir ısırık alıp kızın gözlerine bakarken çiğnemeye devam etti.

Andrei suratına yediği tokatla sinirlenmemişti hayır, aksine ikiziyle aynı anda kahkahayı basmıştı. Kızın sert sandığı tokatı açıkçası ona işlememişti. Kız ardından Sergei'nin dizine tekme atınca Sergei seke seke geri gitmişti. Diğer kızda üzerine yürüyüp onu asasıyla tehtit ediyordu. Andrei bir kahkaha daha atıp onlara ilerledi.

Bir anda, sarışınla Nadia arasındaki benzerliği farketti ve kocaman gözlerle, asasını ikizinin boğazına bastıran kızı inceledi. Öbür aslanı unutup yanlarına gittiği için kızın tehtidini ve ikizinin cevabınıda duymuştu. "Eğer o basit asanla yüzüme tek bir şey yaparsan seni kimse kurtaramaz, madamoiselle" Aahh! Tehlike! İkizinin ses tonundan ve gözlerindeki pırıltıdan aklından geçenleri okuyabiliyordu. Zaten konuşmasa bile içinden geçenleri hissedebileceğini biliyordu. "Hoop hop, ağır olalım güzel bayan." dedi kıza göz kırpıp, bir kolunu aralarına koyarak. Kızın narin kolunu tutup onu kolayca geri çekti ve hala havada duran asasını işaret parmağıyla indirdi. Sergei'yi tişörtünün yakasından yakalayıp duvarda doğrulttu ve anlamlı bir bakış attı; delice birşey yapma. İki kıza döndü ve elinden geldiğince mahcup görünerek kollarını iki yana açtı. "Pekala.Suçluyuz.Üzgünüz.Aslında değiliz. Oldukça eğlenceliydi." delireceklerini bile bile bir kahkaha attı ve ikizine bir bakış attı. Sonra tekrar kızlara döndü. "Bizi affedeceksiniz, değil mi? Yani, affetmek zorundasınız." dedi kelimenin üzerine bastırarak, aynı anda asasını parmakları arasında çeviriyordu.

Tokat attığı çocuk ikiziyle aynı anda gülünce kararını vermiş oldu. Bunlar manyak. Pen ve diğer çocuğa yürümüş, Pen'i bir oyuncak gibi geri çekmişti. Kafasından zoru vardı herhalde bunların. Zorundalık kelimesi işin içine girdiğinde yüzü gayet soğuklaşmıştı. O kendisini ne sanıyordu da Lorena'yı bir şeyi yapmaya zorlayabiliyordu? Pen'le bir an bakıştılar. İkisi de boyun eğmezdi ama Pen de gerektiğinde deli gibi olacağından şuan sakinleşen Lorena konuşmalıydı belki de.
'Andrei soyadın herneyse. Sen beni hiçbir şeye zorlayamazsın. Beni tanımıyorsun ve şuan bedeninin benim açımdan herhangi bir değeri yok. Eğlence peşindeysen git başka saçmalıklar yap ama bunu yapmaya devam edersen başına bela alırsın anladın mı? Sen de öyle!' demişti duvar kenarındaki serseme bakarak.

" Eğer o basit asanla yüzüme tek bir şey yaparsan seni kimse kurtaramaz, madamoiselle. "
Penelope azda olsa irkilmişti çünkü çocuğun gözleri öyle bir parlamıştı, ses tonu öyle bir soğumuştu ki eline fırsat geçse kızı boğacak gibi görünüyordu. Birde üzerine psikopatça elmasını ısırıp çiğnemeye başlayınca kız gerilemeyi düşündü; ama hayır. Aslanlar korkmazdı. Hele de bir porsuktan. Ama ne yazık ki duvara kıstırdığı çocuğun klonu aralarına girmiş, onları birbirlerinden ayırmış, hatta nazik sayılabilecek bir hareketle Penelope'un havada kalan asasını indirivermişti.
" Pekala. Suçluyuz. Üzgünüz. Aslında değiliz. Oldukça eğlenceliydi. Bizi affedeceksiniz, değil mi? Yani, affetmek zorundasınız. "
*Şunada bak!* diye düşündü Penelope gözlerini kısıp kollarını göğsünde kavuşturarak. Laflarını kendini beğenmiş kahkahasıyla tamamlamıştı. Hem Lorena hemde Penelope sinirden deliriyorlardı ama onları memnun etmemek adına ellerinden geldiğince sakin davranıyorlardı.
" Andrei soyadın herneyse. Sen beni hiçbir şeye zorlayamazsın. Beni tanımıyorsun ve şuan bedeninin benim açımdan herhangi bir değeri yok. Eğlence peşindeysen git başka saçmalıklar yap ama bunu yapmaya devam edersen başına bela alırsın anladın mı? Sen de öyle! "
Penelope Lorena'nın sözlerinin ardından başını onaylarcasına salladı ve asasıyla karşısında duran iki çocuğu içine alan hayali bir daire çizdi.
" Aslanlar peşinizi bırakmaz sizi lanet olası porsuklar. Ayağınızı denk alın. "
dedi tıslarcasına, tehtidkar kısık gözlerini ikisinin üzerinde gezdirerek.