Bitmeyen Kavga

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

İçimdeki karanlığa hapsolmuş gibiydim.Dışarıdan gelen sesleri duyabiliyor ama gözlerimi açamıyordum.Nefesimin kesilmesi canımı acıtıyordu ama bağıramıyordum.İlk defa mücadele etmeyi saçma buldum o an.Ne olucaksa olsun yeterki bunu yaşamayım dedim kendi kendime, kolaya kaçtım.Hayatta kalma çabalarına son vermek istedim, içimde verdiğim yaşama mücadelesini durdurmak istedim.Sonunda bıraktım kendimi savunmayı,bu daha az acı veriyordu bana.Sanki bulunduğum ortamdan uzaklaşıyormuşçasına dışardaki seslerde kesildi ansızın.

Ne kadar istesemde kaçamamıştım bu acıdan.Kendime geldiğimde keskin ve soğuk hava tenime işliyordu acımasızca.Acım iki kat daha artmıştı.Tenimdeki soğuk havanın yanısıra bir şey dokunuyordu bana.Beni kurtarmaya çabalayan birisi olabilirdi bu.Biraz düşündükten sonra bu kişinin Stewie olduğunu anladım.Bir anda yüzümde sıcak bir nefes hissettim.Hayır! Tahmin ettiğim şeyi yapmamalıydı.Nefes alma çabasına girdim bir an kendimi, kendi kendime kurtarmalıydım.Bir anda boğazıma gelen soğuk suyu Stewie'nin yüzüne püskürttüm.Tam zamanında ! Tanrı beni ciddiden seviyor.Şaşkınla açılmış yüzünü görür gürmez hareket etmeyen çene kaslarımı gülmeye zorladım.Ardından yorulmuş bedenimle bulunduğum bölgeye yine uzandım ve gülmeye devam ettim.Resmen yerde gülmekten kıvranıyordum.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bir anda yüzüne gelen suyun yüzüne çarpmasıyla olduğu yerde kalakalmıştı Stewie. Gözleri kapalı bir şekilde eğilmiş öylece durdu kısa bir süre. Kulağına gelen tiz kahkahalar gözlerini açmış doğrularak üstündeki ıslak kıyafetlerle silmişti yüzünü. Yüzünde iğrenen bir ifadeyle gülmek yerde debelenen Lydia'ya bakıyordu. Nefret okunuyordu gözlerinden, kandırmıştı onu çünkü. Numara yapmış kendini kıyıya kadar taşıttırmıştı. Bunlar aklına geldikçe yüzü iyi sinirle kasılan Stewie "Bu kadar ucuz numaralarla hayata devam ettiğini görmek ne kadar da acı." demişti kindar bir sesle "Ve bu kadar iğrençleşebildiğini görmek, hatta hissetmek midemi bulandırıyor." demişti. Artık Lydia'ya karşı hoşgörülü olabileceğini sanmıyordu. Bu sabrındaki son haddeyi zorlamıştı. Şimdiye kadar farklı bir Stewie görüyordu Lydia karşısın; eski sevgilisi olan ve ne kadar uyuz olsa da kibarlığından pek bir şey kaybetmeyen bir Stewie. Ama bitmişti bu, Stewie'nin o devri kapanmıştı ve Lydia bundan sonra onu gördüğü yerde yerin dibinegirse anca kurtulabilecekti Stewie'nin şerrinden. "Evet, eski Lydia gitmiş. Yerine patavatsız, iğrenç ve düzenbaz bir Lydia gelmiş. Aslına bakarsan bu şekilde daha çok bir palyaçoya beziyorsun. Başarısız olan, işini yapıp insanları güldüremeyen." dedi. Sesi acıyor gibi çıkıyor Stewie, artık kızın canını yakmak onda bir ihtiyaç olmuştu. Ona hakaret etmek, onu hor görmek ve onunla oynamak.. İçindeki bu arzuyu durduramıyordu. Canının uyandığını bilmek bu hazzı iyice körüklüyordu. "Kısacası sen tam bir ucubesin." diye bağırmıştı yüzüne doğru. "O yüzden hiçbir zaman hiçbir şey olamayacaksın." diye devam etmişti.. Cümlelerini bitirdiğinde yüzüne sinsi bir gülüş yerleşmişti. Rahatlamıştı sanki ama buna devamda etmek istiyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Neden güldüğümü tam olarak bende bilmiyordum.Sadece Stewie'in benim hayatımı kurtarma çabası komik gelmişti bana.Stewie'ye baktığımda gözlerini kapatmış,ıslak kıyafetleriyle yüzünü siliyordu tiksinircesine.Bu tablo beni gülmeye daha da teşvik ediyordu.Kendimi toparlamaya çalışsamda,beceremiyordum işte.Stewie gözlerini açarak sinirden kas katı kesilmiş bir yüz ifadesi eşliğinde içindeki nefreti kusmaya başladı:"Bu kadar ucuz numaralarla hayata devam ettiğini görmek ne kadar da acı." İşte bu sefer cevap vermeyecektim ona.Benden nefret ettiği apaçık ortadaydı zaten,bunu dile getirmesini engellemeye hakkım yoktu.Bakışlarımı ona çevirdim ve devam etmesini bekledim."Ve bu kadar iğrençleşebildiğini görmek,hatta hissetmek midemi bulandırıyor." İfadesiz bir yüzle,yüzüne bakıyordum onun.Ve sanki onun sırrını dinliyormuş gibi dikkatle dinliyordum.Çünkü;bunları yüzüme söylemesine ciddiden ihtiyacı vardı."Evet,eski Lydia gitmiş.Yerine patavatsız,iğrenç ve düzenbaz bir Lydia gelmiş.Aslında bakarsan bu şekilde daha çok bir palyonçoya benziyorsun.Başarısız olan,işini yapıp insanları güldüremeyen.Kısacası sen tam bir ucubesin" diye bağırdı yüzüme doğru.Tepkisiz bir şekilde onu dinlemeye devam ettim,diyeceklerinin bitirmesini bekliyordum."O yüzden hiçbir zaman hiçbir şey olmayacaksın."
Yüzüne sinsi gülümsemesi yerleşince söylediklerini bittiğini anlamıştım.Bir arkadaşımla muhabbet edercesine ayaklarımı bağdaş yapıp,ellerimle oynamaya başladım.Sakin bir sesle:"Öncelikle seni hayal kırıklığına uğratmak istemem ama sana numara yapmamıştım Stewie.Ama böyle sanman herşeyin dahada yolunda gitmesini sağladı değil mi? Uzun zamandan beri yüzüme vurmak isteyip vuramadığın şeyleri yüzüme vurdun.Daha mutlusundur.Ama canım acımıyor Stewie...Artık canımı acıtmayı beceremiyorsun.Konuşma sırası bana geldiğine göre söyleyebilirimki hiç bir kızı kullanmadığın kadar beni kullandın.Aslında suç sende değildi,ben sana inandım.Tek istediğim sana artık eskisi gibi olmadığımı göstermekti.Eskisi gibi beni kullanamayacağını.Ama sen vazgeçmedin sırf beni sinirlendirmek için eskisi gibi bir kız olmadığımı kabul etmedin.Şimdi bir ucube olduğumu söylüyorsun.Ama ne yazıkki ben senin beni aldattığını bildiğim halde senle çıkarken bir ucubeydim.Neler yaşadığımı birtek arkadaşlarım bilir Stewie.Sen beni zamanında öldürdün.Ama şimdi canımı acıtamazsın."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sözlerini bitirdiğinde şaşkınlıkla bakıyordu Stewie Lydia'nın yüzüne. Bu denli incittiğini bilmiyordu Lydia'yı, zaferi kazandığını biliyordu ama sonucunun bu kadar ağır olduğunu düşünmüyordu. Lydia'nın onu çok önemsediğini biliyordu ve evet bunu gayet güzel kullanıyordu Stewie ama kendini ölmüş, bitmiş gibi hissedecek kadar çok da sevdiğini düşünmüyordu. Şaşırdığı şey de buydu zaten ve bunların şuanda birden karşısına çıkması. Şaşkınlığını üzerinden atarak ifadesiz bir maske takınarak dikiliyordu yerde oturan Lydia'nın başına. Biraz önce tehditkar bir şekilde savrulan ellerini sakin bir şekilde ceplerine sokup duyduklarını özümsemeye çalışıyordu. Lydia'nın yüzündeki sakin ifade ne yapacağına karar verememesine neden oluyordu. Aslında söylediği bütün sözler Stewie'nin asabını bozmuştu ama belli etmemeyi de iyi biliyordu yeniyetme gözde çocuk. Ayrıca çok iyi bildiği bir şey daha vardı bu kafası karışmış bir şekilde yüzünde katıksız bir ifadesizlikle volta atan çocuğun; Lydia'nın söylediği sözler anlık düşüncelerin eseriydi. Ayların birikiminin onun tarafından dile getirilmesiydi. Söylediği son cümleler aklına gelince gülümsedi Stewie; bunları yaptığını bilmek belki daha önceleri üzerdi biraz onu ama şimdi guru veriyordu bu kadar büyük bir hasara yol açmak. İçindeki minik şeytan onunla birlikte büyümüştü bu sene. Bir anda durup gülümseyerek yukarıdan doğru baktı Lydia'ya..

"Bütün amacımın canını yakmak olduğunu sanıp kendini çok değerli bir şey gibi hissetme Lydia. Seni o kadar önemsediğimi düşünmen bile bir aptallık." deyip ezici bir bakışla küçük bir kahkaha attı. Ona doğru çevirip adımlarını yaklaştı bir kaç adım daha uzaklaştığı genç kızdan. "Sen işin içinde olunca benim tek amacım eğlenmek olabilir. Eğlenmek için yaptığım şeyleri sanırım bir savaş, bir rekabet olarak algılamışsın.." deyip kısa bir süre duraksayıp Lydia'yı süzdükten sonra "Ben o savaşı birkaç önce bitirdim ve galibiyetimi aldım zaten. Tek başına oyun oynamayı kesip büyüsen iyi olur artık." dedi sert bir çıkışla. Ses tonlarını ayarlamayı iyi biliyordu Stewie; eğer istediği mesleği edinemezse en basitinden oyuncu olma gibi bir şansı vardı. Yüzündeki ciddiyet ve kızgın bakışlarıyla "Ve bir daha canını acıtamadığım sözlerin acısını çıkarmak için böyle aptalca girişimlerde bulunma. Bir dahaki sefere o kadar acımam sana zira." deyip asasını çıkardı ve kendi üstüne tutarak artık soğuktan uyuşmasına neden olan elbiselerini kuruttu. Rüzgar gitgide hızlı esmeye başlamıştı ve ayın önünü yavaş yavaş siyah bulutlar kaplıyordu. Yağmuru biraz sonra iliklerinde hissedeceğini anlayan Stewie Lydia'ya soğuk bir bakış atıp asasını ona doğru çevirdi ve "Bir daha benle uğraşim deme ufaklık, o zaman gerçekten canın acımaz hale gelirsin." deyip sert bir şekilde sırtına ona dönerek okula doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Rp Bitti!