‘‘ Sence bunları konuşmak için biraz gecikmedik mi? Evet bende zamanı geriye almayı isterdim veya biraz daha savaşabilmeyi ama zamanı geriye almamız olanaksız. ’’

Söylediği sözler adeta içine işlemişti. Haklıydı, hem de kusursuz bir biçimde. Zamanı geri alamazlardı. Yeniden birlikte de olamazlardı. Ama o hala burada ve bunları konuşurken Dess’in içi öyle garip duygularla çalkalanıyordu ki. Gözlerinin içine her baktığında üç yıl önce deli gibi aşık olduğu adımı hala görüyordu. Hiç değişmemişti ki. Aynı Loth’du. Dess’in aşık olduğu, kusursuz adam. Sadece birbirlerinin gözlerine baktıkları o anda Loth en sonunda içkisinden büyük bir yudum alarak yeniden yerine oturdu. Onu o kadar çok özlemişti ki .. Acel yaralarını sarmıştı. Elbette seviyordu onu, ama Loth onun için bir vazgeçilmez, bir yasak tutkuydu sanki. Acıyordu kendine, hala Loth için böyle düşüdüğü için. Kafasında saatlerdir kendine lanetler okuyordu. Elinde olsa şuan şurada kendini öldürebilirdi veya Crucio falan mı yapsam ? diye düşündü içinden. Tamam, olayı besbelli abartıyordu. Yeterince paranoyaklık ettiğinin farkına varıyordu. Ve sanırım hap vaktide geliyordu, çünkü hala ve hala sarhoş olamamıştı. Kaçıncı içkisini tazelemişti ama nafile. Aslında Loth’un yanında sarhoş olup ağzından birşeyler kaçırmakta istemiyordu. Çünkü Dess sarhoş olduğu zaman ağzından laf almak çocuk oyuncağı kadar kolaydır. Kalkıp kaçıncı olduğunu bilmediği içkisini aldı. Ama bu sefer votkaydı. Yerine geçmeden önce sigarasını söndürdü. Oturmayı tercih etmedi, biraz ayakta kalsa belki iyi olacaktı. Votkasından bir yudum aldı ve şakaklarını biraz ovaladıktan sonra düzgün kelimeler seçmeyi deniyerek konuştu.

‘‘ Sanırım kaldık. Ve bundan öyle pişmanım ki, inan halimi bilemezsin. Sen gününü gün ederken veya mutluyken ben mutlu değildim. Şimdi mutlumuyum sanırım. Ama inan seninle olduğum kadar olamazdım sanırım. Ve lanet olsun ki kendimden iğreniyorum. O haplar yüzünden seni kaybedip geleceğimizi sildiğime. ’’ gözünden akan iki damla yaşı elinin tersiyle sildi ve arkasındaki masaya elindeki votka bardağını bıraktı. Geri dönecekken bir anda karşısında Loth belirdi. Az öncekinden daha yakındılar. Bu işleri zorlaştırırken Dess ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Onu ne kadar özlemişti oysa, kahretsin.

Aralarında sadece birkaç santim vardı. Ve bu işleri daha da kötüleştiriyordu. Loth Dess’ bu kadar yakınken Dess’in tek yapmak istediği şey yılların özlemini gidermek ve usulca ona sarılmaktı oysa. Kaderinden ve yaptıklarından nefret ediyordu. Hiçbir zaman doğruyu seçememiş, hep karanlığa yenik düşmüştü. Düştükçede kaybetmiş. Şimdi herşeyin farkına daha iyi varıyordu sanki. Loth yanındayken ve birbirlerine bu kadar yakınken. Yavaş ve usulca Loth tek elini kaldırdı ve Dess’in yanağını okşadı. Hafifçe gözlerini yumdu. Bu an sadece böyle kalsa ve ikiside konuşmasaydı diye geçirdi içinden. Ama ne yazık ki Loth’un ağzından kelimeler yavaşça dökülmüştü. ‘‘ Athena'yla tanışana kadar gerçekten bende kötüydüm ve evet. O haplar bizi bitirdi. ’’ Athena .. Adını duyar duymaz yüzü ekşimişti zaten. Kıskanmaya hakkı var mıydı? Elbette yoktu ama Dess’di bu. Hiçbir zaman duygularını dizginleyememiş, belli etmekten kaçınamamıştı. Haplar, kesinlikle haklıydı. Lanet olsun. Kafasında ki lanet düşüncelere hakim olmayaca çalışırken Loth biraz daha yaklaşarak yeniden konuşmaya başladı. ‘‘ Sensiz geçirdiğim hergün seni ne kadar çok özlemişim şimdi anladım. ’’ dedi ve elini Dess’in yanağından çekip onun belini kavrayarak kendine doğru çekti. Kafası allak bullak olmuştu. Ne yapmalıydı? Nasıl bir tepki vermeliydi? Onun kollarında belki birkaç dakikada olsa huzura kavuşmak istiyordu. Tüm herşeyi unutup, yaşanmışlıkları, geçmişi bir kenara atarak .. Sadece küçük bir huzur .. Söylediği sözler birkaç kez Dess’in kulağında çınladı. O da beni özlemiş diye düşündü. Ve kendine engel olamayarak ona sıkı sıkı sarıldı. Kaslı vücudunun içinde kendini güvenli bir limanda hissedermişcesine. Yıllar sonra kokusunu içine doya doya çekerek. Her zaman ki gibi kokuyordu sadece bu sefer alkol kokusu biraz daha yoğundu. Ama ona yakışıyordu, bundan şikayetçi değildi. Acel’e sarıldığı zaman bu kadar güvenli hissediyormuydu acaba diye düşünmeye çalıştı ama şuan sadece içinde bulunduğu zaman dilimine odaklanmak istiyordu. Başka hiçbirşeye değil. Sadece bu ana .. Zaman akıp giderken Dess hala Loth’un kollarında gözlerinden akan yaşlarla birlikteydi. Engel olamıyordu kendine, duygularına. Ne zaman bu kadar yenik düştüm, lanet olsun! Dedi içinden. Ve sonra dudaklarını kıpırdatmayı başararak, titreyen sesiyle konuştu.

‘‘ Benim için sensiz geçen her günün anlamı acı doluydu. Asıl benim seni ne kadar çok özlediğimi tahmin edemezsin. ’’ dedi ve yüzünü tekrar Loth’un omzuna gömerek usulca gözlerinden yaşların akmasına izin verdi ..