Kafasının içinde çevirdiği cümleleri sızıntı halinde bıraktı kalbinin atar damarına, oradan da kalbin iç kesimlerine gitti ve Alandra’nın isminin olduğu yere ulaştı. ‘Evet’ dedi oradaki güzel ses, kimse Alandra ve Anthony gibi olmazdı ve olmayacaktı. Bakışlarının derinliklerinde kaybolmamak elde değildi Alandra’nın ve oradaki uçsuz bucaksız ve sonsuzluğun tek sahibi Anthony’di. Ellerini yeşilliğe sürterken Alandra’yı dinliyordu, özlem duyduğu tek şeydi o, ailesi veya evleri özlerlerdi bazıları ama Anthony Alandra’yı özler onun yokluğunu her saniyesine kadar hissederdi. “Seni rüyalarımda bile görüyorum hayatım, elbette ki seni özlüyorum, hatta seni çok ama çok özlüyorum” yaklaştırdı dudaklarını kulağına ve sessizce “Seni seviyorum” dedi. Seni seviyorum sadece Alandra’ya yakışıyordu onun için söylenen bütün güzel sözlerin temeliydi ve o temel bunu her zaman söyleyerek bozulmayacak git, gide güçlenecekse Anthony sabahtan akşama kadar seni seviyorum diyebilirdi Alandra’ya. Dudaklarından başlayan ve içini yakan alev bedenini ele geçiriyordu, her öptüğünde ve her dudaklarının dokunduğu tende hayat bulan bu ateş aşkın sonsuz ve derin ateşiydi. Bıraktı kendini ateşin sevgi ile buluştuğu saf haline, gölün eşsiz manzarası, çocuk seslerinin kuşların sesine karışmasına aldırış etmemek olmazdı, onları da izliyordu. Kendini geriye çekip ağaca yaslandığında Alandra’nın ateş dolu teninin vermiş olduğu etkiyi birkaç saniye daha hisseti gözlerini kapatarak. Kendini bir vampir olarak görüyordu böyle anlarda teni ona sonsuz susuzluğunda tek besin kaynağıydı ve o olmadan bu beden hiçbir işe yaramaz hale geliyordu. Derin bir nefes alış, verişinden sonra kafasını ağacın büyük yapraklarına bakmak için kaldırdı kafasını Anthony devasa bir ağacın olması gerektiği yapraklar gibi normal bir insanın eli kadar büyüktü yaprakları, inceliyordu onları Alandra kitabı okurken sessiz olmaktan her zaman sıkılan Anthony kendine gözlemleyecek bir sürü uğraş bulabilirdi bu konuda ustaydı. Etrafı meraklı gözlerle incelerken Anthony bir taraf tanda Alandra’ya bakıyordu, tam karşılarında gölün hemen yanında duran kırmızı güllerin oluşturduğu şenlik gözüne takıldı. “Hayatım bana müsaade eder misin?” dedi ve yavaşça ayağa kalktı Alandra ne olduğunu çözemeden, çiçeklere doğru ilerledi. Kokusu olabilecek en güzel kokulardan biriydi elini kırmızı bir güle uzattı koparmak için yaptığı hamle sonucu dikeni eline battı. Kanının küçük bir yerden akması karşılığında olabilecek en güzel kırmızı gülü koparmanın vermiş olduğu rahatlıkla Alandra’nın yanına döndü. Çiçeği vermeden ekledi “Dikkat et hayatım dikenleri var” Alandra çiçeği aldığında kokladı, güzel kokusu ayakta duran Anthony’nin bile burnundan gitmiyordu. Anthony yine ağacın gövdesine sırtını dayadı Alandra ise onun gögüsüne koydu kafasını ve elindeki çiçeğe bakıyordu. “Kırmızı gülün anlamanı biliyorsun değil mi sevgilim?” dedi Anthony…
Anasayfa 
