| |
|  Konu: Geri: - Duyuru Panosu - C.tesi Ekim 02, 2010 11:08 am | |
| ***
Bi site için ikinci kez ağlıyorum.. İkinci kez canımdan bi parça kopmuş gibi. Benim aptaldan bi farkım yok.. Oysa babamla kavga da etsem bi şekilde girmeliydim.. Yapmalıydım! Son kez de olsa outta sizlerle şakalaşmalıydım. Dedikodu yapmalıydım.. Jan'a cancan deyip onu sinirlendirmeliydim.. Sizi son kez de olsa şampiyon olacağımıza ikna etmeliydim. Yüreklendirip, o cesur kükremelerinizi duymalıydım! Biliyorum, biliyorum ben aptalın tekiyim. Ama aptallar da sever, onlar da bağlanırlar.. Onlar da birilerini kardeşlerinden öte görebilirler.. Ama o aptalların bazen aklı eremiyor, arkasında bıraktıklarını nasıl üzdüğüne, nasıl kırdığına. Yüz üstü bıraktığına! Ama inanın böyle olsun istemedim! Ben istemedim. O gerizekalı internetcafe de forumlara girilememesi benim suçum değildi! Ablamın sınıfta kalmasını. Babamın ona kızıp pcyi bana da yasaklamasını ben istemedim. Yemin ederim istemedim! Oysa ben ailemle, SD'mle birlikte olurken derslerimi de hiç unutmamıştım. Çalışmıştım.. Sırf iyi bi yer kazanıp bütün yaz rahatça ailemle, Gryffindor'umla görüşebilmek için.. Kazandım da.. Ama ne oldu? Yine, yine ben cezalandırıldım!! Hayattan, onun acımasızlığından, nankör şansımdan da nefret ediyorum. Ama lütfen sizler nefret etmeyin benden. Nolursunuz etmeyin! Çünkü ben sizi, yemin ederim kalbimin en özel yerine yerleştirdim. En iyi arkadaşlarıma bile ayırmadığım zamanı seve seve size ayırdım. Yanlış anlamayın beni.. Yüzünüze vurmuyorum, başınıza kakmıyorum. Siz bu sevgiden daha fazlasını hakederken aslında belki de bu hiçbi şey. Ama inanın şimdi kendimden yeterince nefret ediyorum. Etmeliyim de.. Size bi veda bile etmeden gitmemeliydim!
Sonra ne oldu biliyo musunuz? Dün akşam telefondan face'e girdiğimde.. Girdiğimde Cem'in durumunu gördüm. İnanmadım! İnanmak istemedim! Sonra kalbimdeki kendime olan nefretim su yüzüne çıkıverdi birden. Derinlere bi yerlere gömdüğüm haklı nefretimdi o.. Dedim ki:
-Şule, kızım! Yapmalısın, bu aslanlar bu kadarını olsun hakettiler. Bu senin görevin, onlara yaşattığın hayal kırıklığından sonra bunu da çok görme onlara..
Gittim ve babamın karşısına dikildim.. İtiraz etti, direttim! Burnumun dikine gittim yine! Tıpkı aslanlar gibi, aslanlarım gibi.. Dedim ki;
"Baba! Ben o siteye giricem! Sen izin versen de, vermesen de.." Ben çalışıyorum, istediğini yapıyorum.. Suçum ne benim?? Bi kerecik izin ver giriyim. Görmek istiyorum..
Siteye girmemle, yıkılmam bir oldu. Gerçekti işte! Doğruydu! SD kapatılmıştı.. O kocaman 'SONSÖZ' yazısını gördüğümdeyse, bitti dedim.. Her şey, bitti! Artık onlardan özür bile dileyemeyeceksin! İşte o zaman gerçekten anladım size yaptığım kötülüğün büyüklüğünü.. Kendimden iğrendim, nefret ettim.. Ama zaman akıp gidiyor işte, ne tutabiliyosun, ne geri getirebiliyosun. Pişman olmak, yersiz, boşa bi uğraş oluveriyor birden. Ne olduğunu anlayamıyorsun.. Sen daha dün gibi beraber geçirdiğiniz o güzel günleri hatırlarken, bi bakıyosun ki çıkmaz bi sokağa girmişsin. Artık dönüş yok! Kader mi bu? Olmamalı! Bu kader olmamalı! Biz ayrılmamalıyız aslanlarım! Belki beni artık istemezsiniz, Kardelen'im de çok sinirlenmiş bana, belli. Ama bensiz de olsa siz ayrılmamalısınız. Çünkü aslanlarım, Gryffindor asla vazgeçmez! Çünkü aslanlar asla başlarını yere eymezler. Yelelerini soldurmazlar! Onlar güçlüklere de, engellere de birlikte göğüs gererler. Onlar gerekirse kardeşlerine doğru gelen kurşunun önüne atlarlar ama davalarından vazgeçmezler! Evet Gryffindor! Bu bir bitiş değil. Bu filmin sonundaki 'SON' yazısı değil! Bu bizim kaderimiz değil aslanlarım! Bizim o hiç bir kalbin dayanmayacağı, içine sığdıramayacağı büyüklükteki sevgimizi kimse yenemez! Hiç bir şey buna engel olamaz, ona karşı gelemez! Şimdi söyleyin aslanlarım, altın yelelilerim, bu dava burada biter mi?? Bitmeyecek biliyorum.. Size bütün kalbimle inanıyorum, size güveniyorum. Sizi çok, canımdan öte seviyorum.. Ve biliyorum, siz bunu başarabilirsiniz. Aslanlar bunu başarabilirler.. Mutluluk, insanın, kendinde bulunmadığı halde başkasına verebildiği tek şeydir derler.. Size bu mutluluğu da çok görmemeliyim. Yeterki siz mutlu olun aslanlarım. Beni düşünmeyin olur mu? Ama asla, asla ayrılmayın.. Ne olursa olsun tozlu sayfalardaki eski iyi dostlar arasına katmayın birbirinizi.. Sizin dostluğunuz hep taze, daima yeni kalsın..
Ve son olarak;
Artık babamın ne dediği umrumda bile değil! Dün gece sizleri ne kadar özlediğimi farkettim ve gerçekten sizinle bir daha eski günlerdeki gibi olamayacağımız düşüncesi.. Korkuyorum...
Bu sadece bir veda konuşması değildi. Ayrıca size borcum olan, gecikmiş özrümü de dilemek istemiştim ve yeni bir başlangıç için elimden geldiğince bir açık kapı bırakmaktı amacım..
Tanıdığım, tanımadığım hepinizi, bütün aslanları çok seviyorum..
Lütfen beni affedin.
Hep mutlu olun.
Ve asla
AYRILMAYIN..
Sizi çok seven biri işte.. Beni böyle hatırlayın yeter bana..
***
Seni Gryffindor'a yollarım belki,
Zamanla olursun aslanın teki,
Yiğittir orada kalan çocuklar,
Hepsinin yüreği, nah, mangal kadar.
***
|
|
