Masaya kurulmamla Lydia'nın yanıma gelmesi bir olmuştu. Direk elimdeki kağıtlara saldırarak çekiştirmeye başlamıştı. Sinirlendiği çok açıktı ama bu hareketi beni de sinirlendirmişti;"Hey, hey, hey, yavaş ol bakalım ufaklık. Orada benim kağtlarım da var." diyip elinde bulunan ve bana ait olan kağıtları aldım. Biraz önce hızla fırladığım yerime tekrar oturup kırışmış kağıtları düzenlerken Lydia başımda dikilmiş;" Yazık sana Stewie,ilişkimizin bittiğini düşünmem ikinci sırada olduğumu düşündüğüm için değildi.Senin ikinci sırada olmandı.Ayrıca neden başka eski sevgililerinle konuşmuyorsun.Hani şu senle konuşmak için çırpınan kızlarla.Onlarla egonu daha da tatmin edebilirsin." dedi kızgın ve yüksek bir ses tonuyla. Sakin bir şekilde notlardan kafamı kaldırarak " Şöyle bir etrafına bakıp nerede olduğunu idrak eder misin? Belki o zaman bağırmadan konuşman gerektiğin aklına gelir." dedim sakin bir ses tonuyla. Kafamı tekrar kağıtlarıma çevirmeden önce "Ayrıca benle konuşmaya can atan kızları hor görme bu kadar, eskiden olduğun yeri unutuyorsun. Sende onlar arasındaydın. " dedim pis bir gülümsemeyle devam ederek "Çok bir şey değişmemiş sende, hala etrafımda dolaşıyorsun; baksana dibimden ayrılamıyorsun, hala egolarımı tatmin ediyorsun ufaklık." dedim gülerek.

"Acıyorum sana Stewie.Peşinde dolaşacağım en son kişisin hatta o listede yer bile almıyorsun.Ayrıca seninde benim peşimden koştuğunu hatırlatırım.Aklını kullan! Sende biliyorsun şu an burda senin yanında olmak istemediiğimi ve seninde aynı durumda olduğunu bende biliyorum.O zaman ne için uğraşıyosun? Egoların için mi? Egolarına biraz katkım olduysa faiziyle almasınıda bilirim hiç merak etme.Ayrıca egolarına ve kendine sahip çıkki bir daha karşıma çıkmayın.Ben artık senle çıktığım günlerdeki gibi sahipsiz değilim.O hatırlamadığın adımı ağızına bile almana izin vermeyecek kişilere sahibim.Anlıyor musun?Şimdi notlarımı alıp gidiyorum ve senin başka yönlere yönelmeni öneriyorum.Çünkü;ayrıldığımızdan beri ilgi alanım dışındasın !" demişti sinirli bir sesle. Bense hiçbir şekilde umursamadan kağıtlarımı düzeltmeye devam ediyordum. sözlerini bitirdiğini anlayınca gayet ciddi bir ifadeyle "Bitti mi, ne çok söyleyeceğin varmış, bunca zaman içinde tutup bugünümü bekledin?" dedim tek kaşımı kaldırarak. "Hep aynı şeyleri söyleyip duruyorsun;'Yazık sana Stewie', 'Acıyorum sana Stewie.'... Gayet iyi biliyorsun ki acınacak olan kişi ben değilim. Her zaman gideceğim başka yönler vardır;evet, güzel olduğunu yadsıyamam ama tek değilsin bu konuda, hiçbir zaman tek olmadın da. Benle karşılaşmak istemiyorsan okuldan ayrılma gibi bir özgürlüğün var." dedim sinirli bir şekilde. Benim eğlendiğim sırada yaptığım o nazik konuşmalardan dolayı sanırım şımarmıştı biraz ya da kendini hala özel hissetmişti. Oysaki benim için sadece bir eğlenceden ibaretti; her zaman öyleydi, her zaman da öyle olmaya devam edicekti.

O kadar yüzünü görmek istemiyorum demesine rağman hala dikilmiş bana bakıyordu. "Benle aynı ortamda olmak istemiyorsan neyi bekliyorsun, ne o yoksa sahibin seni buraya mı bıraktı minik kedi. Kağıtlarını aldığına göre artık gidebilirsin." dedim komut verir gibi bir ses tonuyla. Sert bir bakışla süzüyordum onu artık sıkılmıştım ve buraya bir amaç için gelmiştim. Ammavelakin o amacı gerçekleştiremeyeceğim apaçık ortadaydı. Hemen masanın sütündeki kağıtları toplayarak "Ya da ben gitsem daha iyi olacak. Rahatı ve sessizliği bulamayacağım kesin." dedim sert bir sesle ve yerimden bir hışımla kalkıp kapıya doğru yöneldim yüzüne bakmaksızın, görmeye pek ihtiyacım olduğu söylenemezdi. Tam kapıya gelmişken duraksayarak geriye döndüm ve "He eğer sahibin gelirse benden selam söyle, seni uluorta her yerde bırakmasın. Bir süre sonra rahatsızlık veriyorsun." dedim ve arkamı dönüp çıktım.