Yanlız Zaman

Gezgin

Gülümseyişi Alicia'yı etkilemişti. Elinde olmadan kendide aynı tapkiyi verdi. Miroslav ismini arkadaşından duyduğunu hatırladı. Ondan hoşlanıyordu. Bir an onunla ilgili anlattığı hayalleri aklına geldi. Onunla olmak için herşeyi verebilecek gibi konuşurdu hep. Arkadaşının hayallerinin gerçek olup olmaması onun umrunda değildi ama nezaketen dinliyor gibi yapardı. Tek aklında kaldığı ismiydi.

" İsmini arkadaşım sayesinde hatırlıyorum. Sana abayı yakmışta. Tanımadığı birine nasıl vurulur hiç anlamıyorum. Seninle konuşmuşluğu bile yok. Belki de keskin bakışlarına ve yakışıklığına vurulmuştur."

Birden söylediklerine inanamadı ve elini ağzını kapadı. Neler söylemişti böyle. Gözlerini ondan kaçırdı ve önünde ısırgan suyunun bardağını sıkı sıkı tuttu. Yüzünün beyaza çaldığına emindi. İstemeden patavazsızlık yaptığı zaman yüzü kızarmak yerine bembeyaz kesilirdi. çocuğa kaçamak bakışlar tarak konuşmaya devam etti.

" Üzgünüm benim düşüncelerim böyle. Umarım beni yadırgamazsın."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Gülümseyişine aynı şekilde karşılık veren Alicia'nın tavırları, Miroslav'a yavaş yavaş çekici gelmeye başlıyordu. Kız, bir an için düşünceli görünmüştü. Miroslav, tam bunun nedenini merak edip fikir yürütmeye başlayacaktı ki Alicia, konuşmaya başladı:

" İsmini arkadaşım sayesinde hatırlıyorum. Sana abayı yakmışta. Tanımadığı birine nasıl vurulur hiç anlamıyorum. Seninle konuşmuşluğu bile yok. Belki de keskin bakışlarına ve yakışıklığına vurulmuştur."
Son cümleyi duyduğu anda yüzünün kızarıp, alev alev yanmaya başladığını hissetti. Hayatında bu kadar utandığını hatırlamıyordu. Alicia da utanmışa benziyordu; gözlerini bir an için kendisinden kaçırmış, bardağı sıkı sıkı tutuyordu. Miroslav, bu hareketi iyi bilirdi. Kendini köşeye sıkışmış hisseden kişi, bu hareketi yaparak bir nevi bardakta güven arardı.
Kızın sesini yeniden duydu:
" Üzgünüm benim düşüncelerim böyle. Umarım beni yadırgamazsın."
Demek doğru söylüyordu, Miroslav'ın yüzü iyice yanmaya başlamıştı. Ama şu gizemli kızı da merak etmişti doğrusu. Bir soru sormakta sakınca yoktu:
"Nasıl söz edilirdi şahsımdan, merak ediyorum."

Gezgin

Alicia bardaktaki parmaklarını yavaşça araladı ve masada kısık sesle ritim tutmaya başladı. Arkadaşının onun hakkında söylediklerinden başka hiçbir şey bilmiyordu. Gözlerini başını kaldırmadan yukarı doğru kaldırarak ona baktı. Bu tavır söylemeye çekinir gibi gösteriyordu onu. Neden böyle davrandığını bilmiyordu. Dobra biri olan Ivy genelde ağzına geleni utanıp sıkılmadan söylerdi ama şimdi tam tersi bir olay taşıyordu.

" Senin hakkında öğrendiklerim sadece arkadaşımdan ibaret. Senin sinsi bakışların altında ezilmeyi ve kollarının arasında olmayı dilediğini, seni her gördüğümüz yerde duyuyorum. Hiçbir şeyden korkmadığını, başkaları ile alay edişinin çok zekaya tabi olduğunu anlatır durur. Sihir konusunda da ustaymışsın. Senin hakkında gerçek bilgiler mi bilmiyorum ama arkadaşım araştırmayı seven biridir."

Arkadaşının ona karşı pek şansı yok gibiydi. Eğer bu çocuk görünüş olarak mükemmel olmasa da ona yakın birini arıyorsa arkadaşı Abigail'in hiç şansı yoktu.O kısa boylu ve toplu biriydi. Tek çekici yanı yeşil gözleriydi. Hiç fark edilmeyecek bir Slytherin 'liydi ama bir Ravenclaw'lı kadar zekiydi. Onun bu yönünü çok severdi Alicia.

Artık sakinleştiğini hisseden Alicia kendi kurduğu cümlelerden çekinmediğini hissetti. Bakışlarını direk ona iletebiliyordu artık. Isırgan suyundan bir kaç yudum daha alarak tekrar konuşmaya başladı.

" Belki tanırsın. Bu kişi üçüncü sınıflardan Abigail, eğer senin tarafından fark edilebilmişsek hafif toplu bir kızdır."

Son cümlesini söylerken alaycı bir tavır almıştı. Onu yüksek göstermeye çalışan bir tondu. Kendilerini de onun karşısında küçültmüş gibiydi ama bunu bilerek yapmıştı. Şu an için arkadaşı için mi yoksa kendi için mi uğraşıyor hiç bilmiyordu. Arkadaşını ihanet etmek asla istemezdi ama...

» Sonraki Zaman

Yanlız Zaman

Yanlız Zaman

Similar topics

Similar topics