Uyan… Düşlerimin kalpsiz yalnızlığı ve başkasının aşkı ama benim olan. Hakkım olmayı, hakkım kılan… Zosia, adamın sorusunu kulağında duyduğunda ne diyeceğini bilemeden baktı, ona olan şeyi nasıl açıklayacaktı, nefesini kendi bile fark etmeden birkaç saniye nazlı dudaklarının arasında tuttu ve sonra bıraktı. Çıyanın başını ezmezsen hep daha fazlası için ortaya çıkardı, şimdi içindeki tüm bedeli bir kerede söküp atmalıydı. “Sadece, sadece bayıldın.” Kelimeyi söyledikten sonra ince bilekleri ile salonun ortasında bale yapıyormuşçasına mutfağına ilerlemişti. Eline aldığı bir bardak soğuk suyu aynı zarafetle hareket ederek, adama sunmuştu. Gözlerini hiç ayırmadan baktığı adamda aşkı buluyordu ve aşk onlar için, bazı şeyler değiştirerek var oluyordu. “Sana söyleyeceklerim belki benden nefret etmene neden olacak… Belki de, belki de…” Oturduğu yatağın üstünden kalkarak adamın karşısında dikildi ve yüreğinde saklı olan şeyi bir kerede dile getirdi “Ursula’yı ben öldürdüm.” Sesi koyu bir çağlayan gibi gürlemiş ve odanın ortasına bomba gibi düşmüştü. Adamın yüzüne bakmadan anlatmaya devam etmeliydi, bunu yapmalıydı yoksa aşk dedikleri şeyde kaybolacaklardı. Bunun olmasına izin vermek istemiyordu ama ancak dürüstlük bir zamanlar olduğu Zosia olarak bunu kurtarmak, hayata bağlanmasına neden olacaktı.
Bu yüzden en başından her şeyi Kevin’nın kimliğini hiçe sayarak anlatmaya başladı. “Karanlık Lord, Ursula’yı bizim ailemizde saklı olan bir mektubu almak için göndermişti…” Cümlesinin başında bir kez daha nefes alarak anlatmaya başladı; “O gün eve geldiğimde, Ursula tüm güzelliği ve ihtişamı ile salonda oturuyor ve teyzemle konuşuyordu. O mektubu istedi ve teyzem vermedi, sonra sonra saçları bir an için odanın içinde uçuştu ve gözlerinde karanlık bir şimşek çaktı. Vermesini emrediyordu ama teyzem şiddetle karşı çıkıyordu ve asasını çıkardı, anlıyor musun?” Acı ile kasılan yüzü ile adamın yanına gidip yatağın kenarına çöktü ve onun gözlerinin içine yakarırcasına bakarak devam etti. “Ben istemedim ama o istedi ben sadece orada duruyordum, öylece sessizce sakince… Öldür beni dedi, öldür… Yoksa ben herkesi öldüreceğim, sevdiklerin ölmeli dedi… Sen öldüreceksin dedi ve asama ne olduğunu anlamadan, asam onun yaşamını aldı… Yaşam için bir ışık verdi, dudaklarından sözler döküldü ve bana onu, onun ruhunu, kendini kabul etmemi istedi…” Önüne düşen başı, saçların kalemden kurtulması ile iyice örtülmüştü. “Ettim… Lord geldi ve onu aldı, sonra beni… Ursula… Ursula… Bana öğretti… Şimdi içimde ve ve o yüzden korktum, kaçtım senden. Senin ona ne kadar büyük bir aşk ile bağlı olduğunu biliyorum, onun hatıraları benim hatıralarım çünkü…” Kapadığı gözleri ile Ursula ve Kevin’nın hatıralarını canlandırdı. Acı ile buruşan yüzünü adama doğru kaldırdı, mavi gözlerinden akan gözyaşları her şeyi dile getirmek istiyordu “Ama, ama o değil, bu içimdeki onun sevgisi değil, benim, benim sana olan sevgim… Kevin…” Adamın konuşmasını istiyordu, ona söylemesini ve affetmesini. Sevdiği, taptığı kadını o öldürmüştü.
Anasayfa 
