Tatil.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Anlatmayı düşündüğü her şeyi çoktan arkadaşına aktardığını düşünen Rémi, sessizce Arnaldo'yu dinleyecekti artık. Oysa o izin isteyip cafénin arka kısımlarına ilerliyordu şimdi. Rémi ise camdan dışarıya göz gezdiriyordu, Paris'in sokaklarını özleyecekti çünkü. Hogwarts'a dönüşlerine bir haftadan daha az bir süre vardı. Dışarıda bir anne ile oğlunun ilişkine bakıyordu ki birisinin sırtına dokunması ile hemen arkasını döndü Rémi. Önünde iki çocuk duruyordu. Yazın çoğu bölümünü birlikte geçirdiği arkadaşları Clément ve Français el ele tutuşmuş gülümsüyorlardı. "Rémi. Que tu fais ici ?" Rémi'nin bu caféde ne yaptığını soruyordu Clément. Aynı hız ile cevap vermişti Rémi. "Je vous ai dit que mon meilleur ami vient par ici et maintenant, il est dans la toilette." Yazın bahsettiği Arnaldo'nun, en iyi arkadaşının, Paris'te olduğunu söylemişti. Bunun üzerine de çok lafa tutmadan iki sevgili duvar kenarında bir masaya geçtiler. "Nous nous voyons bientôt. Salut." Français'in sesi her zaman büyülemişti Rémi'yi. Ses tonunda ki akıcılık insanı, onunla konuşmaya teşvik ediyordu. Kahvesinden bir yudum alacakken arka taraflardan gelen bir ses ile irkilen Rémi, Arnaldo'yu yerde görünce yerinden kalkarak yanına gitti hızlıca. Bu sırada bir adam çoktan Arnaldo ile ilgileniyordu. "İyisin değil mi?" Arnaldo ise adamın ısrarı üzerine başını sallayarak lavaboya geri döndü. Ne olduğunu anlayamayan Rémi ise aklı Arnaldo'da kalarak yerine döndü.

Birkaç dakika sonra, ki bu Rémi için geçmek bilmeyen bir zaman dilimi olmuştu, Arnaldo iri adamla beraber göründü. Kibarca bir şeyler söyledi adama ve Rémi'nin yanına döndü. "Adam İtalyan mıymış? Nasıl anlaştın?" Arnaldo ise İngilizce konuştuklarını belirtip konuşmaya devam etti. Cebinden çıkardığı siyah bir cüzdanı masaya bıraktı. "Bu da nereden çıktı?" Arnaldo hızla olanları anlattı. Az önceki adamın dayısı olduğunu ve bununla ilgili bir hikayeyi anlatmıştı. Ve bu sırada merak ettiği James'ten de bahsetmiş oldu. Elbette Arnaldo'nun tüm bunları anlatırken sürekli arkasına dönerek adama bakması dikkatinden kaçmamıştı Rémi'nin. "Kalkmak istiyorsan elbette kalkabiliriz. Bu arada çaktırmadan duvar kenarına bak. Hani eşcinsel arkadaşlarımdan söz etmiştim ya, oradalar." Bunun üzerine ellerini birbirinden ayırmayarak konuşan çifte bakan Arnaldo, yüzünü buruşturdu. Biraz daha oturabileceklerini söyleyen Arnaldo en sonunda öyle bir şey söyledi ki Rémi dinlemeden oradan gitmeyecekti. "Okuldan birisine aşık mısın yani? Ne anlamadım!" Arnaldo yüzünde pis bir sırıtış ile anlatmaya başladı. Rémi ise yine dikkatle onu dinliyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Arnaldo Rémi'nin tepkisi karşısında neşeli bir şekilde gülümsedi. Yüzüde kızarmıştı. "Önce sakin ol anlatacağım. Ama emin değilim. Pek aşık olan birisi değilimdir ve bunun aşk olduğundan pek emin değilim." dedi ve yüzünü buruşturdu. "Puf sanırım son geldi. Zaman çabuk geçti he dostum Arnaldo. Hadi anlat bilsin herşeyi. Utanılacak birşey yok." dedi içindeki ses.

Uzun bir sesslikten sonra Rémi artık sinirlenmeye başlamıştı. Arnaldo ise kruvasanını bitirmekle uğraşıyordu. Rémi'nin o meraklı ve öfkeli bakışları karşısında doyduğunu hissetti. Kruvasanından bir lokma daha alıp elini sildi. "Tamam sanırım doydum. Şimdi..." dedi ve garson yanına gelip bitmiş tabağı alıp gitti. "Tanrım o takı gene." dedi. Bu sefer sesli düşünmüştü. Gözlerini garsonun ayakkabasından alıp yavaşça Rémi'ye çevirdi ve tekrar pot kırmanın acısıyla yüzünü buruşturdu. "Belki anlamamıştır. Gül! Gül." dedi içindeki ses ve Arnaldo büyük bir kahkaha patlattı. Herkes Arnaldo'ya bakıyordu. "Tamam sustum." dedi ve yüzünü saklamak için eğildi. Parmağıyla Rémi'nin de eğilmesini istedi. "Tamam. Gene büyük bir rezillikten sonra konuşmaya devam ediyorum. Okulun son günüydü sanırım. Sabahın erken saatlerinde birkaç hayalet mezun olacak olan 3 öğrenciyi kaçırmıştı. Bende onunla, ismini vermek istemiyorum, onları kaçırdıkları yere kadar takip ettik. Herşey o an oldu. Örümcekler, büyüler, korku, ölüm, aradaki bağ. Herşey bir anda olu vermişti. Buna yıldırım aşkı diyebilirsin. Belki de bu bir aşk değilde benim için bir tutkudur. Ama bilemiyorum." dedi ve suratını ekşiterek kahvesinden bir yudum daha aldı ve gözlerini dışarı dikti. "Bütün yaz onu gördüm. Ne zaman karşıma bir kız çıksa o kıza aşık olmamam için beni engelliyor gibiydi. Birçok güzel kız gördüm ama aşık olamadım. Hoşlanamadım. Rüyalarıma girdi birkaç kız. Ama sonucunda onun tokatıyla uyanıyordum. Ne yapacağımı bilmiyorum." dedi ve bakışlarını kendisini dikkatle dinleyen Rémi'ye çevirdi. Kaşlarını kaldırarak cevabını bütün yaz arayıp arayıp bulamadığı soruları sordu. "Sence ne yapmalıyım? O da benim gibi şeyler hissetmiş midir? Ona söylemeli miyim aşık olduğu mu? Sence bu yaptığım ne? Durmadan aynı soruları kendime sormaktan bıktım. Aynı cümleleri tekrar tekrar kurmaktan. Yardım et." dedi ve bitmiş kahve bardağına bakıp suratı dahada kötü oldu. Garsona el işaretiyle gelmesini söyledikten sonra Rémi'den cevap bekledi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Karşısında karmaşık duyguları olan zavallı bir aşık duruyordu Rémi'nin. Hatta çocuğun aklı öylesine karmaşıktı ki ne söylediğini kendisi bile bilmiyordu. Anlatmaya başladığında ise bilindik bir hikayeyi tekrar dinliyordu Rémi. Hogwarts'ın son gününde en iyi arkadaşlarının kaçırılması ile ilgili olan bu hikayede arka planda duran Arnaldo'nun, aşık olduğu kıza nasıl geçiş yapacak diye merak ediyordu Rémi. Birden aşık olduğunu söyleyip duruyordu ama hala kızın adını söylememişti. Bu Rémi'yi deliye çevirmişti, yine de ağzını açmamıştı. Zira Arnaldo'nun anlatacaklarını bitirmesini bekliyordu. Tüm yaz boyunca bir çok kızla tanıştığını ancak o kızdan, aşık olduğu kızdan bir türlü vazgeçemediğini söylüyordu son kez, Rémi lafını bölmeden önce. "Bir dakika, o gece sen hep Claudia ile birlikteydin. Sakın... Hayır! Claudia'ya aşık mı oldun?" Arnaldo daha tatlı bir tepki bekliyordu belki de, bu yüzden yüzünde bir burukluk oluşmuştu. Ve nedenini bilmiyordu ama ümitsizce başını sallıyordu. "Tamam kızmıyorum, bu çok güzel bir şey. Sadece, bilmem beklemiyordum bunu. Claudia, ah sizi yan yana düşünmemiştim hiç." Rémi gerçekten ne söyleyeceğini şaşırmıştı. Kafasını çevirdiğinde öpüşen bir çifti gördü. Clément ve Français toplum içinde olduklarını unutmuş olmalıydılar ki Arnaldo da onları fark etti ve açıkça rahatsız olduğunu ifade etti kalkmak isteyerek. "Peki o halde, biraz yürüyelim." Hava hala sıcaktı, ve ikisininde kafasında dönen düşünceler daha da bunaltıcı olabiliyordu. Caféden çıktıklarında bununla yüz yüze gelmişlerdi de.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Rémi'nin verdiği tepki karşısında Arnaldo korkmuştu. "Claudia'nın ne kötülüğü var? Bilmediğim birşey mi var acaba?" diye sordu kendine. "...Ah sizi yan yana düşünmemiştim hiç." dedi ve kafasını duvar kenarına çevirdi. "Biliyorum. Bende düşünmüyordum. Ama bilirsin. Böyle şeyler biranda olur." dedi ama Rémi bunu duymamış olmalı ki halen duvar dibindeki arkadaşlarına bakıyordu. "Ne!? İnanmıyorum iğrenç." dedi ve yüzünü buruşturdu Arnaldo. Rémi onlara bakarken Arnaldo gizlice cüzdanından para çıkartıp masaya bıraktı. Kafeye gelmeden belki lazım olur bir miktar parasını avroya çevirmişti. İşte işe yaramıştı. Hemen hesabı görmesin diye gizledi ve Rémi önüne döndü. "Kalksak iyi olur." dedi ve masadan kalkıp kapıya gitti. "Ah sonunda. Buranın havası berbatlaşmaya başladı." dedi ve çantasını alıp Rémi'nin arkasından gitti. Son kez kafeye baktı. Belki son değildi ama son kez o garsona baktı. "O takı. Evet!" dedi ve gözlerini takıdan alıp ona sinsi sinsi bakıp gülümseyen garsona çevirdi. Arnaldo garsonun bakışları karşısında hemen oradan uzaklaştı ve Rémi'nin yanına gidip beraber kapıdan dışarı çıktılar.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

~ Kurgu sonlanmıştır.