Anlamsızlık yaratmaya çalışmak zordur güzel günlerde, bugünün güzelliği ile içindeki sevginin güçlendiğini hissedebilmenin verdiği keyif, görevini sorunsuz geçirmenin vermiş olduğu gurura karışarak harmanlanıyordu. İnsanların konuşmaları ve birbirlerine ne kadar hoş bir organizasyon olduğunu fısıldamalarını dinlemek bu organizasyonun bir parçası olarak onu da neşelendiriyor hatta hava atmasına bile neden oluyordu. Yürüyüşündeki değişim sadece işini iyi yapan bir insanın aldığı hazdan kaynaklanıyordu, konuşmalarındaki her zamanki asilliğine üstüne eklemeler yapmanın zevkini yaşıyordu, güzel bir muggle’a garsonların arada dolaştırdığı tepsiden bir kadeh kırmızı şarabı alıp uzatması ve kafası ile güzel bir selamlama yapması James’in gününün ne kadar güzel geçtiğinin bir göstergesiydi. Tablolar arasında yavaşça yürüyordu ama bazı insanlara da kuşku dolu gözlerle bakmayı bırakmıyordu tıpkı bir savaşçının bir eli nasıl kılıcının kabzasında ise o da aynı durumdaydı, evet bir eli ceketinin iç cebinde dolaşmıyordu ama ani bir durumda hızlı bir şekilde oraya ulaşabilirdi. Yavaş ve sakin yürüyüşü devam ederken arada bir gördüğü bakanlıktan dostlarına da selam veriyor onlarla açılacak olan tablo hakkında bilgi alışverişinde buluyordu.
Muhteşem gösterinin eşsiz bir parçası sergilenecek olması insanları heyecanlandırıyordu, zaman ilerledikçe tablonun açılmasına dakikalar kalmıştı, insanlar sahnenin oraya doğru yavaş bir şekilde ilerlerken James arkada kalmayı tercih etti, bakışları bir sahnede bir etrafta geziniyordu. Gösterinin başlamasını haber veren ilk ışıklar olmuştu, ortam biranda ışıklarla daha da otantik hâle getirilmişti, sahnenin muhteşemliği konusunda herkes ile aynı fikirdeydi James, büyücülüğün en güzel yanı muggle’ların o kadar zaman uğraşıp ta yapamadıkları şeyleri asa ile yapabiliyorlardı olmalarıydı. Güzel bir sanatçı sahneye çıktı ve konuşmasına başladı, o konuşmaya başladığında etraf sesiz bir şekilde sanatçıyı dinlemeye başladı, çok güzel kelimeler seçiyordu, herkesin anlayabileceği türdendi muggle’lar bile bu eşsiz anlatıma kayıtsız kalamıyorlar sanatçının ağzından her kelimeyi yakalarcasına takip ediyorlardı. Kimse elindeki içkiyi bile içmeye cesaret edemiyor gibiydi, sanatçı tabloyu açtığında James’te meraklanmıştı kafasını şöyle bir kaldırdı baktı ama önündeki kalabalıktan bir şey görememenin rahatsızlığı ile parmak uçlarına basmaktan vazgeçti, nasıl olsa sonrada görebilirdi, bu insanlar gittikten sonra o buradaki işleri bitirmek için kalacaktı. James’in bakışları ile etrafı kolaçan ediyordu ki zaman hızlanmıştı sanki tablonun etrafındaki muggle’lar kaçışmaya başlamıştı. Etrafta birçok ses yankılanıyordu bu güzel ortamın ahengini bozacak kadar yüksek bir şekilde, muggle’lar kaçışırken bazı büyücüler kenara çekiliyorlar asalarını çıkararak büyük bir tehlike yaratıyorlardı, diğer büyücüler ise kendilerini korumak adına muggle’ların arasına karışmış bir şekilde kaçmaya çalışıyorlardı. Ama muggle’lar asaları gördüğünde neler olduğuna anlam veremiyorlardı heykelleri devirerek birbirlerinin üstüne basarak çıkışa doğru koşmaya çalışıyorlardı. İncelikten kırılacak derecede olan insanların canlarını kurtarmak için neler yaptığı görülmeye değerdi, ellerindeki kadehleri zarafet ile tutan kadınlar şimdi önündekileri geçmek için tırnaklarını çıkaracak kadar önüne kim gelirse itekliyordu. Konuşmaları ile kibarlığını herkese gösteren bazı adamlarsa önlerindekilere küfürler ediyor, önünden çekilmesini söylüyordu. Etraftaki kalabalığı dağıtarak neler olduğuna bakmak için ilerlemek istiyordu ama koşturanların sayesinde bir o yana, bir bu yana itekleniyordu. James elini ceketinin iç cebine soktu asasını çıkardı ve seslendi kalabalığa “Heyecan yapmadan çekilin şu önümden” kalabalık elinde asası deli gibi üstlerine gelen bu adamın yolundan çekilmek içinde daha fazla birbirlerini iteklediler James artık sinirlerine hâkim olamamaya başlamıştı. Önünde duran insanları iteklemeye çalışan bir muggle’ı kolundan tuttu ve geri doğru savurdu sonrada ellerini önde insanları itekleyerek kendine yol açtı ve bu heyecanın nedenini gördü yeni açılan tablodan hayaletler çıkmaya başlamıştı. Hayaletler etrafta süzülürken alışık olmayan muggle’ların neden bu kadar korktuğu ortadaydı. James asasını Hogwarts’ın derinliklerinden tanıdığı hayalete doğrultu “Bloody dur” yüksek bir şekilde ama hayalet çok hızlı hareket ediyordu diğer tablolara doğru ilerledi. James diğer arkadaşlarına döndü “Ben Bloody’yi yakalamaya çalışacam sizde diğerlerinin icabına bakın, bu saçmalığa en kısa sürede bir son vermeliyiz” sesi git, gide arkadaşlarından uzaklaşarak, elinde asası hazır bekliyor bir yandan da koşup Bloody’den izler arıyordu, bir muggle aniden karşısına çıktı refleks gereği asasını muggle’la doğrultu muggle ellerini havaya kaldırdı ve öylece bekledi. James sakin bir şekilde “Lütfen çıkışa ilerleyin, küçük bir güvenlik sorunumuz var” adam elleri havada bir gözü James’in elindeki asada yavaş, yavaş yanından geçti, çıkışa doğru gidiyordu James yine seslendi “Ellerinizde indirebilirsiniz” yüksek sesle sonrada “Aptal muggle’lar” dedi kısık bir sesle, gözlerini kıstı ve Bloody’i aramaya devam etti…
Anasayfa 
