Eski Anılar ...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Branda sevgilisi olduğunu söylediğinde James`in yüzü asıldı,bunun sebebi aslında çok açıktı.Daha önce onu kimseyle paylaşmak zorunda kalmamıştı ama şimdi büyümüş biri elbette kalbinin sesini dinleyecekti.Onu götürdüğü yere götürecekti ama James kendini düşüncelerden alamıyordu onu incittimi,nasıl biri acaba onu gerçekten seviyormu diye bir sürü soru üzerine çullanmış onlarla başa çıkmaya çalışıyordu.Onu bir başkasıyla paylaşmak zorunda kalmak istemiyordu ama onun mutluluğu herşeyden,herkezden daha önemliydi James için, biraz sesizlikten sonra yine yüzüne küçük bir gülümseme yerleştirdi James.

James`in yüzündeki küçük tebessümü gören Brenda konuşmaya devam etti.Bakanlıktaki arkadaşsızlığından bahsediyordu her yanlız oluşunu söylediğinde James`in kalbindeki hançer daha beter bastıyordu,derin bir üzüntü yerleşiyordu üstüne.Brenda taşın ona neler hissettirdiğini söylediğinde aynı şeyleri James`te hissettiğini anladı. Demek ki bazı şeyleri yine aynı şekilde hissetmedeki anışkanlıkları değişmemişti bu ikisine genleşmiş bir şeydi artık.Aslında Brenda`yı aramamak onu düşünmemek anlamı taşımıyordu James onu düşünüyordu,taşı her boynundan çıkardığında,boynuna taktığında yani taşı ne zaman görse ne zaman taş tenine biraz dokunsa aklına hep Brenda geliyordu.Şimdi onu bulmanın vermiş olduğu rahatlıkla,kaybetme korkusunun arasında gidip geliyordu acabalarla dolu bir sürü soru vardı kafasında,onunla konuşmanın daha doğrusu onun ipeksi sesini ne kadar özlediğini tarif et deseler,tarifini edemezdi.Onun saçlarını,gözleri çok özlemişti onu birdaha kaybetmiyecekti bu neye mal olursa olsun diyordu içinden James.Brenda muggle arkadaşları olduğunu anlatmaya başladığında James buna şaşırmadı tam onluk bir işti.İnsanları muggle yada büyücü diye ayırmazdı iyiler ve kötüler diye ayırırdı bu James`in onun sevdiği birçok özelliğinden biriydi.Muggleların yanında kendini tutamamasınıda garipsemedi biliyordu bazı duygularını dizginleyemezdi.Brenda bunları anlatırken James`in gülümsemesi yüzüne yerleşti sanki hiç gitmemiş sadece önündeki perde kalmış gibi hissetti,tıpkı eski günlerdeki gibi dedi içinden.Brenda nerede kaldığını sorduğunda biraz düşündü çünkü kafasındaki eski hatıraları silip buraya dönmesi gerekiyordu kendine biraz zaman tanıdıktan sonra "Londrada bir evim var buraya bugün birşeyler içmek için gelmiştim,gelmemde iyi olmuş" dedi arkadaşının yüzüne bakarak."Ama davetini geri cevirmiyorum,elbette gelirim seni bırakmıyacağıma söz verdim,görelim bakalım muggle arkadaşlarını" gülümsüyordu biraz birbirlerine böyle gülümseyerek baktılar.James`in gülümsesi suradından çekildi birden"Bir sevgilin mi var?Tanışmak istiyorum onunla,seni üzmüyor değil mi? Benim için ne kadar değerli olduğunu söyleyelimde sonra aramız bozulmasın" dedi ciddi bir ses tonuyla ama Brenda`yı iyi tanıyordu doğru seçimlerine güveniyordu sevgilisi olmasını pek istemesede onunla tanışacak Brenda`nın önemini ona söylecekti.Brenda`nın ellerini kendi ellerinin içini aldı James onun güzel suradına bakıyordu...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"İnanmıyorum ! Benim evim de Londra da.! " dedi Brenda.Yine şaşırmıştı gözleri yuvalarından çıkacak kadar açıldı yine tepkisini kontrol edemediği anlarla karşı karşıyaydı.Lyer bu halini o kadar çok seviyordu ki bazen bilerek kendi bu tepkilerin yaşanmasına sebep oluyordu.Aşırı derece de mutlu olmuştu Brenda.Demek bu kadar yakınlardı.Üstelik geçen bunca zaman da bile kalpleri hala birdi.Ne kadar uzakta olsalar da eskisi gibi bir çok şeyde düşünce ve fikirleri aynıydı. Nasıl olur bu kadar yakınken uzaklardı?Bu yakınlığın arasına giren neydi?Yalnızlıktan kör olan Brenda'nın yürürken etrafına bakmaması olamazdı her halde.Aklı yine onu karmaşık duygulara sürükledi.Brenda aslında sadece James'e iyiydi.Kalbin de iyilik sadece ona karşı devreye giriyordu her zaman.Başkalarına ise çıkarları olduğunda.O eğlence konusun da güçsüz insanları ve sevmediği kişileri tercih ederdi.Ama uzun zamandır eğlenmekten uzaktı.Eksik bir yanı olduğu içindi.Çok nadir çıkardı dışarı.Genel olarak ta yalnız olurdu.Kimseyi istemezdi.Herkesten çabuk sıkılırdı.James'ten sonra bütün zamanını sadece köpeğine harcardı.Onla oyun oynar gezinmelere çıkardı.Köpeği Grey de James'i özlemiştir.Lyer severdi Grey'i.Onu kırmayacağını ve evine geleceğini söylediğinde Brenda yine tepkisini koruyamadı ve aç bir kurt gibi James'in boynuna atladı.Onun elleri de çoktan ince belini kavramıştı. Artık yalnız olmadığına emindi.Sevgilisinden ayrılsa da bir acı çekmeyecekti.Çünkü aşk gibi bir kavramın varlığına inanmıyordu.Ona göre değildi.James'le geçirdiği Hogwarts yıllarında bir sevgilisi yoktu ve hiç olmamıştı.Bu durumdan hiç şikayet etmemişti Brenda.Kolları boynuna sarılıyken etrafa bakındı .Bar da sadece ikisi kalmıştı.Ve tabi barmenler.Delici bakışları hala üstlerinde onları rahatsız etmek amaçlı olduğu belliydi.Kendini geri çekti Brenda.Lyer'in bir kaç saniyelik yumuşak bakışından sonra ciddi bir ses tonuyla sevgilisi hakkında ki endişelerini dile getiriyordu.Brenda onu kollamasından her zaman hoşlanırdı.Fakat bu defa hoşuna gittiği söylenemezdi.Lyer eğer onu bu kadar süre yalnız bırakmasaydı başka insanlarla zaman geçirme gereksinimi olmayacaktı.Kaşlarını çattı Brenda.Lyer de ellerini ellerinin içine aldı.Neden olduğunu bilmiyordu Brenda ama yumuşamıştı suratı hemen.Kalbi hızlandı ve derin bir nefes alarak "Beni kim üzebilir sence? Elbette tanıştırırım. Senin yokluğun beni bu hale getirdi.Hatırlar mısın bilmem.Hogwartsta birlikte olduğumuz - ayrılmadığımız- zamanlar da bir sevgilim yoktu.Gelen teklifleri kabul etmezdim.Çünkü senle geçen zaman bir başkasıyla harcanmayacak kadar değerli" dedi Brenda gözlerini bir an bile gözlerinden ayırmayarak.İçin de aslında öfke vardı ona karşı.Bunca zamanın yokluğunu nasıl telafi edebilirdi?Ya Lyer'in sevgilisi istemezse görüşmelerini? Belki o sevgilisine Brenda'dan daha fazla değer veriyordur.Belki de hayatının kadınını bulmuştur.Kim bilir yakışıklı ve iyi bir adam sonuçta diye düşüncelere daldı Brenda.Bir hayli kaptırmış kendini ki dudaklarından çıkanları sonradan fark etti."Biliyor musun James.Hayatında olan kadını gerçekten kıskandım.Benim sahip olduğum fakat uzak kaldığım adamın hayatının kadını olmayı seni etkilemeyi başarmış...."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sözlerin ağırlıydı bu James`in üzerindeki ellerini tutuğu Brenda doğruları söylüyordu.Kalbinin bu sözler karşısında daha fazla hızlandığını ve şimdi dışarıdan duyabilecek kadar yüksek sesle attığını biliyordu.Kafasını yere indirmişti sözlerin ağırlığı ile ellerinin içindeki ellere bakıyordu.Onları bırakmayı nasıl göze alabilmişti,her düştüğünde uzanan tek eli nasıl bırakmak zorunda kalmıştı.Hayal bile kurarken onu her hayalinin baş köşesine koyan James onu bırakmıştı,aramamıştı.Vucudunun bu yükü kaldıracağını düşümüyordu onun vucudu kaldırsa sandalye kesin kırılır diye düşündü.

Kafasını kaldırmak istedi hatta konuşmak ama olmuyordu.Kelimeler yetersiz kalmaya başlamıştı,ne söyleyebilirdi ki okul yıllarında da bu kadar güzeldi ve yanyana olmak için birçok iyi çocuğu başından def etmişti.Ama James onun için birşey yapmıyor gibiydi onun yaptıkları yanında,James`in yaptıkları hiçbirşeydi aslında,küçük bir hayat parçası sunmuş gibi geldi ama karşısındakiden büyük bir pay alımış gibi,kafasını kaldırdı önce yutkundu"Ne söylememi bekliyorsun Brenda!! Seni bırakmanın ve aramamanın verdiği acı beni öldürecek durumda zaten" gözlerine baktı Brenda`nın "Seni her dakika özledim Brenda hatta taş tenime her deydiği zaman"tekrar yutkundu sözler ağzından çıkmıyordu.Söylecek o kadar şey olupta söyleyememnin vermiş olduğu ızdırap kemiriyordu onu"Senin yerini alabilecek kimse yok Brenda,senin yanında olmanın bana verdiği duyguyu kimse vermedi"sözlerini söyledikten sonra tekrar sarıldı.Ayrılmak istemiyordu ona dokunmayı onun kokusunu içinine çekmeyi bile özlemişti.James onu sevdiği kadar kimseyi sevemezdi,ona verdiği değeri kimseye veremezdi sadece bunu biliyordu.Onu bırakmak ondan uzaklaşmak imkansızdı ve imkansızda kalacaktı.Saçlarını okşadı James"Zamanı durdurabilecek kadar büyük bir büyücü olsaydım Brenda,seninle olan tüm zamanı durdurdum özelliklede bu anı"sarılmış halde bırazdaha durduktan sonra James Brenda`yı bıraktı.Elleri birbirlerinin elinde öylece birbirlerine bakıyorlardı,üstlerinde gezinen onaylamaz gözleri görmezden gelerek.James kafasını sağa doğru hafifçe eydi gözlerine bakıyordu gülümsedi.Bunu çocukluğundan beri yapardı ne zaman masum görünmeye çalışsa hep aynı hareketi yapardı.Ama özelliklede Brenda`ya yapardı okul yıllarında bile,öylece durup Brenda`ya baktı...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sevdiğin bir insanının varlığını hissetmek ayrı bir duygu olmuştur her zaman.Herkes ister ya güneşin batışıyla doğuşunu izlemek.Sevdiğinin gözlerine bakmak güneşin batışını ve doğuşunu yakalamak kadar güzel olmuştur her zaman.Gecenin bir yarısında sıcacık yatağından kalkıp dolunayı seyretmek evrende senden başkalarının da yaşadığını anlamak için sadece bir başlangıç olmuştur.
Freya için James sadece bir sevgiliden ibaret olmamıştı hiçbir zaman.Bunu onu ilk gördüğünde anlamıştı.Tanrının bir lütfü gibiydi.Yanlızlığını anlayıp artık herşeyden vazgeçtiği zaman karşısına James'in çıkması bir armağandı onun için.Ama bazı zamanlar da geliyordu ki neden seviyorum ben bu adamı diyordu.Gecenin bir vaktinde ıssız bir mezarlığa gitmekten korkmazken.Sevdiği adamı tam olarak belki de unutamamışken neden seviyordu onu bilmiyordu o da açıkcası.Karlı bir gecede başlayan bir ilişkiydi onlarınki ve gene karlı bir akşamda bitmesini istemiyordu.Zamanın nasıl geçtiğini bilmeden uçaktan inmişti.Dublin'in tarih kokan sokaklarında yürümeye koyuldu.Sokaklarda yürürken her türlü insanla karşılaşmak mümkündü.Her milletten her kültürden insanlar vardı burada.James'i Dublin'e kadar takip etmemişti.Veya takip etmişti.Emin değildi.Sadece onu gördüğünde söyleyeceği kelimeler aklındaydı.'Buraya sadece araştırma yapmak için gelmişti.'Bundan başka Bir şey yoktu.Bakanlıktan birkaç ortak dostları sayesinde James'in bu gece nerede olacağını öğrenmişti.Baskın vermek gibi bir amacı yoktu ama böyle görüneceğinden adı gibi emindi.Shannon Bar'ın önüne geldiğinde içerisi pek görünmüyordu.Kapıyı yavaşça aralayıp içeriye girdi.İçerisi çok kalabalık olmamakla beraber loş bir ortamdı.Gözleri hemen James'i aradı.James 'i bir masada güzel bir bayanla konuşurken görünce aklına hemen tanışmaları gelmişti.Freya'nın başından aşağıya kaynar sular dökülmüştü adeta.Belli etmemeye çalışarak masaya doğru yöneldi.Freya bir anda soğuk kış gecesini hatırladı.James'i ilk defa gördüğü geceyi hatırladı. Freya'nın geldiğini duymamışlardı bile.Konuştukları öenmli olabilirdi belki de ama Freya daha fazla dayanamazdı bu duruma.
''James''di kısık bir sesle.James'in duymadığını fark edince bir kez daha seslendi.''James''Bu sefer ses tonu daha kararlı çıkmıştı.James bu sefer dönüp baktı.Suratındaki şaşkınlıkla tedirginlik arasındaki ifade Freya'yı düşündürmeye itmişti.''Beni gördüğüne sevinmedi galiba.'Freya James'in karşısında duran bayana baktı.Gerçekten de güzel biriydi.Kıskançlık duyguları kabarmıştı.''Beni gördüğüne sevinmedin herhalde.''Freya bu sözü söylerken gerçek düşüncelerini tam anlamıyla ifade etmişti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Uzun bir yoldur arkadaşlık serüveni,uzundur çünkü bir çok engel vardır önünde kaygandır,taşlıktır yada çakıllarlarla doludur.Bazen engebeli olur,bazen çukurlarla kaplı,takılmak düşmemek için sıkıca tutunursunuz yanınızdakine eğer tutunduğunuzda düşmüyorsanız ozaman kafanızı kaldırır dostunuzun yüzüne bir küçük tebessümle bakarsınız.Arkadaşlığın doruk noktası nedir diye düşünmek sakıncaslıdır zira ona o kadar çok bağlısınız ki zaten doruk noktasındasınızdır.Sorgulamak sadece uçurumun kenarından aşağıda ne var diye bakmak kadar gereksiz ve tehlikelidir.Elleri ile tutuğu arkadaşının yüzüne masumca bakan James`in onun yanındayken nasıl mutlu olmayı özlediğini hatırladıkça Brenda`ya daha da bağlanıyordu.Çocukluğunu geçirmekle kalmamıştı onunla her ilk olayı beraber geçirmişlerdi.İlk yaramazlıkları,ilk dersten kaçmaları ve listesini kendi bile tutamadığı çok uzun olaylar sinsilesini ama en önemlisi ilk arkadaşıydı James için,ilk sırdaşı işte bu Brenda`yı herkezden ve her şeyden daha önde tutuyordu.Masada duran bitmiş içki bardakları,barda duran barmenlerin eşliğinde şimdi bu iki arkadaş sesizce birbirlerine bakarak özlemlerini gideriyorlardı.

Masanın yanına gelen birilerinin olduğunu duymuştu aslında James ama aldırmamıştı, yine densiz barmen ne içersiniz diyecek onlara onaylamaz bakışlarından fırlatacak ve cevap alamayınca da söylene,söylene bara doğru geri gidecekti.Ama öyle olmamıştı,James`in kulaklarına gelen ses kalbinin en güzel notasını basıyordu.Kalbi ismini bu kadar güzel söyleyenin kim olduğunu biliyormuş gibi sahibine cevap verebilmek için çırpınmaya başlamıştı.Kafasını kaldırdığında güneşin bir bara nasıl sığdığını anlamaya çalışan bir hali vardı yüzündeki şaşkınlıkla,karşısında şıklıkta insanı cezbeden kadına baktı.Onu her gördüğünde belki aynı tepkiyi veriyordu ama nefesinin kesilmesi onun suçu değildi.Ayakta onlara bakan güzel kadın konuşmuştu,onu gördüğüne sevinmek mi gerekiyor diye sordu kafasından onu görmediği zamanlarda sevinmediği her dakikayı hatırlayarak. Brenda`nın ellerini bıraktı ayağa kalktı,güneşe özlem duyan insanların,güneşi gördüklerindeki verdiği tepkiyi verircesine kucakladı Freya`yı kucaklarken de konuştu sesini kaybetmemenin gurur ile"Olurmu öyle şey hayatım,sadece şaşırdım"dedi aklından geçenleri söyleyerek,şaşırmışlığı birazda Freya`nın burada olduğunu nereden bildiği ile alakalıydı.Ayrıldıklarında elinden tutu ve Brenda`yı göstererek"Bak canım bu Brenda yani benim en iyi ve bana en yakın arkadaşım"Freya biraz huzursuz olmuş gibi görünüyordu.Barmenlerse bu olayı James için daha da zorlaştırıyordu,iki barmen birbirine dönüp"Yuh ya" diyordu olabildiğince yüksek sesle,gözlerini bu iki aptal barmenden alıp yanında duran iki kadına döndü ve tanışmalarını izledi...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Elleri James'in ellerinin içinde gözleri ise birbirlerinin gözlerinin içine odaklanmıştı.Konuşmak yerine böyle özlem gidermeyi tercih etmişlerdi.James'in kadifemsi sesini de duymak onu rahatlatırdı ama sessizce gözlerine bakarak zaman geçirmek daha derin duygulara sürüklemişti Brenda'yı.Bu anı bozmamak için söylemek istediklerini yutuyordu.Sözcüklerin dilinden dökülüp hayat bulmasına ısrarla karşı çıkıyordu.İhtiyaç duyduğu huzur hakimdi bedenine.Gözlerin de pembeye yakın bir kırmızılık vardı.Yanakları ise pembenin çok uçuk bir tonuna bürünmüştü.Ağladığı zaman yüzü bu hale gelirdi.James bu halini çok sık görememiş olsa da gördüğü zamanlar için çok tatlı hale büründüğünü söylerdi.Ayak sesleri duydu Brenda.Boş içki bardaklarını almaya gelen barmenin olabileceğini düşündü.Hiç sevmemişti barmenleri.Çıkarken onlara "Engorgio"büyüsü yaparak şişmanlatmayı ve masalar arasında rahatça dolaşmasını engellemek istedi.Yüzleri gülmüyordu fakat bedenleri belki buraya gelen insanları güldürebilirdi.Ayak sesleri James'in yanı başına gelince kesilmişti.Duyduğu kadifemsi sese kaldırmıştı başını Brenda.James ise adı ikinci kez söylendiği zaman dönüp bakmıştı.Sesin sahibinin kim olduğunu gördüğü zaman yüzünde ki ifade Brenda'nın kıskanmasına sebep olmuştu.İfadesi onun hayatında ki kadın olduğunu belli ediyordu.James'in ifade etmesine gerek yoktu.Bunu anladığında yüzünü başka yerlere çevirdi .James'in sandalyesini geriye ittiğinde duyduğu ses onun ayağa kalkıp onu öpmek için beline sarılacağının kanıtıydı.Belli ki bu öpüşme faslı uzun sürmemişti.Bir sandalye sesi daha duyduktan sonra oturmuşlardı.James'in sesine çevirdi kafasını.Karşısında oturan kadına Brenda'yı tanıtıyordu.Soğuk bakışlarla süzdü kadını.Büyük dalgaların hakim olduğu uzun sarı saçları vardı.Fiziği de oldukça çekiciydi.James'in tanıştırma faslı bitmişti.En azından karşısında oturan kadının adını bilmiyordu.Buna da nasıl tanışma deniyorsa artık.En iyi ve en yakın arkadaşı olarak bahsetti Lyer.Brenda ellerini çenesinin altında birleştirmişti.Sadece izliyordu.Onaylarcasına başını sallamakla yetiniyordu.Elbette hayatınında ki en güzel yere ve en güzel kalbe sahip kadını tanımak isteyecekti.Üstelik sormuştu da Lyer'e fakat böyle bir anda görmeyi beklemiyordu.Onun için hayatının tekrar güzelleşmesine neden olabilecek adamı daha yeni bulmuşken bölünmesi onu hayli sinirlendirmiş ve kadına ilgisiz kalmasını sağlamıştı.James onu seçtiğine göre iyi biri olduğunu biliyordu.Güveniyordu.Ama olmadık yerde olmadık zamanda karşına çıkması olumsuz bir olaydı.Araları bozulsun da istemiyordu elbette.Lyer'in mutsuz olması onunda mutsuz olmasıydı.Bir de bunca zamanın yokluğunda onu bulmuşken mutsuz olmasına sebep olmak istemezdi.Zorla da olsa gülümsemeye çalıştı.Ne kadar başardığı hakkında bir fikri yoktu.Gözleri James'e kaydığında gözlerinin parladığını gördü.Brenda'nın tanımadığı insanların yanında nasıl olduğunu bilirdi.Ama hiç bir zaman Brenda'nın tanımadığı kişilerin yanındayken James'in gözleri ona elması hatırlatmamıştı.Bu anı bozmamak için gülümsemesini daha da belirginleştirmiş ve tüm yüzüne yaymıştı.Yüzünü sıcak bakışlı kadına dönerek James'in konuşmasını desteklercesine devam etti.
"James benim tek dostum.Onunla Hogwarts'tan beridir birlikteyiz.Okul yılları boyunca uzun tatillerde bile beraberdik. Fakat okuldan sonra uzun süreli bir kopukluk yaşadık.Tesadüfen de bu gece burada karşılaştık.Eskileri gün yüzüne çıkarıyorduk.Bir daha birbirimizi yalnız bırakmayacağız değil mi James?Seninde bu tesadüfe eklenmiş olman ne kadar güzel değil mi?" dedi Brenda kaşlarını kaldırıp gülümseyerek.Ses tonu neden buradasın der gibi çıkmıştı fakat James'in dağılan ifadesini görünce hemen toparlayıp sahte bir yumuşaklığa büründü.Kendine inandırmayı başarmıştı.Kadında ona sıcak bir gülümseme ile bakmaya devam etti.
"Bu arada heyecandan olsa gerek James adını söylemedi sen söylersen sana isminle hitap edebilirim."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kıskançlık duyguları kabarmış birinden ne kadar sükunet göstermesini isteyebilirsiniz bilemiyorum.İşte tam da şuanda yaşanan buydu.Freya duygularını gizlemeye çalışıyordu ama bu konuda pek başarılı olduğu söylenemezdi.Yüzünün hafifçe kızardığını hissediyordu.Ama içerinin loşluğu bunu gizleyecek türdendi.O loş ortama karşın karşısındaki güzeli görebiliyordu.Belki de bu kadar güzel olmasaydı kıskanmayacaktı.Kıskançlık duygularını bir yana bırakıp onunla iyi anlaşmak istiyordu.İçinden geçen duygular çok yakın arkadaş olmak yolunda değildi ama düşman olmak gibi bir amacı da yoktu.James'in masum dokunuşu ve öpüşü biraz da olsa onu kendine getirmişti.James'in teninin sıcak olduğunu ilk o zaman anlamıştı.Belki de iki bayanın arasında kalmak gibi bir amacı olmadığı halde böyle bir durumda kalmış olmasıydı.Saatine baktı.Zaman yavaş yavaş gece yarısını geçiyordu.Sabah yola çıkmasına karşılık ancak bu saatte burada olabilmişti.Yol onu gerçek anlamda yormuştu.Yorgunluğunu atmasının tek yolunun yanında olduğunun farkında idi.Kıskanmıştı onu ve kıskandığı için çekinmiyordu.
Sandalyeyi çekip oturdu.James Brenda ile onu pek fazla tanıştıramamıştı.Galiba bunun sebeplerinden biri de Freya'nın aniden çıkıp gelmesi idi.Kafasının biraz da olsa karışmasına sebep olmuştu.Brenda'nın kendisinden hoşlanmadığı her halinden belli oluyordu.Belki de haklıydı.En güzel geceleri olacakken bunu berbat etmişti.Ama Freya bilememişti.Şimdi ise çekip gitmek olmayacağı için oturmuştu.Keyfini çıkarmaya bakacaktı.James'in sözlerinin ardından Brenda söze atılmıştı.Söyledikleri gerçekten güzel olabilirdi ama Freya'nın ilgisini çekememişti.Eğer James mutlu olacaksa görüşmelerinde bir sorun yoktu.Ve James'in surat ifadesinden mutlu olduğu apaçık anlaşılıyordu.Her zaman ciddi biri olmayı tervih etmişti ve şimdi de bunu yapacaktı.Doğru düzgün tanımadığı insanlara karşı bu tavırı koyması onu her zaman dayanıklı yapmıştı.Belki de iyi anlaşacaklardı belki de anlaşamayacaklardı.Bunu bilmiyordu ve davranışlarını daha da kontrol etmesi gerektininin farkında idi.Brenda'nın sözlerini bitirmesinin ardından Freya kendini dikleştirerekten söze başladı.
''İlk öncelikle merhabalar Brenda.Seni burda görmeyi beklemiyordum açıkçası ama seni burada gördüğüme sevindim.Evet James adımı söylemeyi unuttu.Adım Freya Artemis.Ama Freya demeni tercih ederim doğrusu.'' dedi.Sözlerini bitirirken Brenda'nın ona olacak tavrının önyargılı olmaması için dua ediyordu içinden.Ardından James'e döndü ve gözlerine bakmaya başladı.Gözlerinde sanki birşey arıyordu onu bulmayı umut etmişti biraz da.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bu adı bir yerden biliyor gibi yüzünün şekli değişmişti Brenda'nın.Duyduğuna kesinlikle emindi.Ama nereden olduğunu anımsamakta güçlük çekiyordu.Elini saçlarında gezindirmeye başlayarak sakin nefesler eşliğinde zorluyordu beynini.Freya...Freya...Freya...
"Eveeet!! tabi ya hatırladım!! Sen hogwartsta profesörsün değil mi? Adını Marius'tan duymuştum."diye ciyakladı Brenda her zaman ki tepkilerinden biriydi bu.Lyer alışkındı fakat Freya biraz sıçramıştı yerinden.Barmenler ise sese kafalarını onlara dönmüştü.Yüzlerinde lanet okur gibi bir halleri vardı.Tekrar elini asasına götürme isteği uyandı Brenda'da.Fakat yapamazdı.Böyle bir anda geceyi bozamazdı.Onun için sorun olmazdı fakat yanında ki kişiler sevmeyebilirdi.Elini göğsüne götürdü ve nefes alışlarını kontrol etmeye başladı Freya.Lyer ise rahat bir tavırla diğer elinden tutarak okşamaya başladı.Soğuk bakışlar eşliğinde Brenda "Şeey tepkimden dolayı özür dilerim.James alışkın da sende böyle bir etki yaratacağını bilmiyordum.Kusura bakma." Ses tonu o kadar sahte çıktı ki bunu Freya anlayamazdı, anlayabilmesi için Brenda'yı tanıyor olması gerekirdi.O sadece inanmakla yetindi.Lyer ise kırılmış gibi bakışlarını gözlerine sabitlemişti Brenda'nın.Konuşmak yerine gözleriyle bir şeyler söylemeye çalışıyordu.Freya 'nın anlayıp kırılmasına engel olmak istercesine.Brenda da onunla arkadaş olmak isterdi fakat böyle bir anda ortaya çıkmasaydı.Konuşmasında Brenda'yı burada beklemediğini söylemişti onu kim bekliyordu sanki?Bu güzel geceyi batırmasını kim istemişti ondan?Ne yani kendi damdan düşmüşlüğüne bakmadan benim burada olmamı mı yargılıyor.Lyer'in sevgilisi olması ona ne ayrıcalık tanıyor acaba?Uzun zamandır en içten güldüğüm kendim olmaktan mutlu olduğum bir gece yaşarken mandala ihtiyacım yoktu.Biz James'le birbirimize zaten tutunuyorduk.Beyninde ki konuşmalardan sıyrıldığını ağzından çıkan kelimeler sayesinde anlayabilmişti.
"Biraz önce beni burada beklemediğini söylemiştin.Seni kim bekliyordu ? Bizim ki de zaten bir tesadüf plan değil.Seninle tanışmayı da James'le hasret giderdikten sonra istedim.Kendisini de sorabilirsin.Sorduğum ilk soruların içinde hayatında ki kadın - sen- vardın." demişti.Sesinin tonunun nasıl olduğunu hatırlamıyordu.Bedenini kaplayan sinir dalgaları yerini korkuya teslim etmişti.Freya'yı incitmekten ürkmüştü.Neden kendi de bilmiyordu.Onu kırmak Lyer'i üzmek demekti.Buna katlanamazdı.Canından çok sevdiği arkadaşını bulmuşken kırmak en son isteklerinde bile olamazdı.Gözlerini açarak kafasını bir James'e bir Freya'ya baktı.İkisinin de yüzü normal görünüyordu.Sessiz bir ohh çekti içinden.Ses tonu kırıcı değilse gerçekten normal mi çıkmıştı.Şimdi beyni bununla savaşıyordu.Bu savaş Freya'nın tatlı, sıcak gülümsemesi ile son bulmuştu.Bu gülümsemeye kapılarak saçlarında dolaşan elini Freya'nın göğsünde olan eline uzatarak tutmuştu.Sıcacıktı elleri.İliklerine kadar hissedebilecek kadar sıcaktı.Bu hisle oda içten bir gülümsemeyle devam etti.
"Sana karşı tek ön yargım bu tanışma şekli.Böyle olsun istemezdim gerçekten.Fakat senin bana ön yargın çoktan oluşmuştur.Eğer beni tanımak gibi bir imkanın olursa daha iyi anlarsın.James çok iyi bilir tanımadığım insanlara olan tavrımı.Sen ayrıcalıklısın...Bu ayrıcalık sana James'in sevgilisi olmandan geliyor.He bir de Marius var tabi ki.Seni tanıdığıma memnun oldum tatlım.Umarım James kadar iyi ve yakın bir arkadaş oluruz.İnan bana tüm içtenliğimle istiyorum bunu."
Bu konuşmalar onun bunca zamandır arkadaşsız olmasından dolayı içinde ki yarayı kanattı.Yüzünde alışkın olmadığı bir gülümseme hissetti.Bir yabancıya karşı olmayacak bir gülümseme.James'e baktı.Brenda'ya teşekkür edercesine onun ruhunu okşayan bakışlarla karşılık veriyordu.

» Eski Defterler

Eski Anılar ...

Eski Anılar ...

Similar topics

Similar topics