Açılış Şöleni (I.Dönem)

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

Nihayet sabırsızlıkla beklediği o gün gelmişti. En sonunda Hogwarts müdürlüğündeki ilk yılına başlayacaktı. Sabahın erken saatinde uyanmıştı. İçindeki heyecanı bastıramıyordu. Tecrübesiz bir müdür görüntüsü veriyordu yaşı itibari ile. Üstelik yoldaşlığa başkan olmayıda başarmıştı. Peki idare edebilecek miydi? Kafasındaki soru işaretlerini atmak istiyordu. Adeta beynini yok etmek.. Aklından çıkmayan bu düşünceler arasında havanın kararmakta olduğunu fark etti. Acilen odasından çıktı. Hogwarts'ın hareketli merdivenlerinden en alt kata güçlükle indi. Niyeyse odasının merdivenlere giden geçidini kullanmıştı. Giriş kapısı, o kapıya yaklaşınca açılmıştı. Açılan kapıdan bahçeye çıktı. Bahçenin etrafını kaplayan duvarlarda da girişler vardı. Sol taraftaki çıkışı kullandı. Ve göl ile karşı karşıya geldi. Kayıklar içerisinde birinci sını öğrencileri yavaş yavaş buraya ilk adımını atıyordu. Bu görüntü oldukça hoştu. Yaklaşık 15 yıl önce o da bu kayıkla ilk kez Hogwarts'a geliyordu..

Öğrenciler şaşkın şaşkın şatoya bakarken, kayıklar Hogwarts'a ulaşmıştı. Öğrenciler yavaş yavaş adımlarını atıyordu Hogwarts'a. Herkesin kayıktan inip inmediğini kontrol etti. Öğrencileri arkasında topladı. "Şimdi beni takip edin lütfen." Yavaş yavaş Büyük Salon'a doğru ilerlediler. Bahçeye ulaştıktan sonra hemen kapı açıldı. Kapıdan içeriye girdi kalabalık ile. Sesleri biraz fazla artan öğrencilere doğru dönü. "Biraz sessiz olun. Sabırsızlandığınız farkındayım ama az sonra göreceksiniz" Öğrenciler somurtan yüz ifadeleri ile çenelerini kapattılar. O da fırsatten istifade sessizliğin tadını çıkarırken Büyük Salon'un önüne gelmişlerdi. İthişamlı salonun kapıları açıldığında öğrencilerin baktığı ilk yer salonun üst tarafı olmuştu. Özel büyüyle çok güzel bir hale getirilmiş olan Büyük Salon'a bakan şaşkın öğrencileri salonun en ucuna yönlendirdi. Daha sonra konuşma yaptığı yere doğru geçti.

"Öncelikle hepiniz Hogwarts'a hoşgeldiniz. Açılış konuşmamı yapmadan önce Seçmen Şapka görevini yapacak. Tüm yeni gelen öğrenciler buraya gelsinler. İsmi açıklananlar şuradaki sandalyeye oturacak. Kafalarına koyulacak olan şapkamız onları en uygun olan binaya yerleştirecek. Daha sonra sizlere kısa bir konuşma yapacağım. Önce Seçmen Şapka'nın okul için yazdığı şarkımız.." Yeni gelen öğrencilerin tuhaf tuhaf baktığı kadim şapkayı tutarak sandalyenin üstüne koydu. Şapka bir anda şarkıyı mırıldanmaya başladı.

"Bu şapka, derseniz, çirkin mi çirkin!
Ama öyle hemen karar vermeyin.
Toz olurum varsa benden güzeli,
Eşsizim kendimi bildim bileli.
Ne kasket dinlerin ne de silindir,
Şampiyonluk kaçmaz, hep bana gelir.
Hogwarts okulunda Seçmen Şapka'yım,
Her gün, her ay, her yıl başka başkayım.
Karşımda şöyle bir ürperin biraz
Dünyada hiçbir şey gözümden kaçmaz.
Eğer geçirirsen beni başına
Gideceğin yeri söylerim sana.
Seni Gryffindor'a yollarım belki,
Zamanla olursun aslanın teki,
Yiğittir orada kalan çocuklar,
Hepsinin yüreği, nah, mangal kadar.

Belki de düşersin Hufflepuff'a
Haksızlığı hemen kaldırıp rafa
Adalet uğruna savaş verirsin
Her yere mutluluk götürmek için.
Ravenclaw kısmetin belki,
Oradakilerin hiç çıkmaz sesi,
Mantıktır onlarca önemli olan,
Öyle kurtulurlar tüm sorunlardan.
Düşersin belki de Slytherin'e sen,
Bir başkadır sanki oraya giden,
Amaçları için neler yapmazlar
Açıklasam bitmez sabaha kadar.
Giy kafana beni! Çekinme sakın!
Birinci koşul bu: Korkmayacaksın!
Hiç kimseye gelmez kötülük benden,
Şapkalar içinde en uysalım ben."

Herkesin alkışladığı şapka şimdi görevini uygulamaya başlıyordu. Öğrenciler tek tek geliyor Seçmen Şapka binalarını tüm salona bağırıyordu...

RP Out: Bu rp'yi okumadan alakasız rp yazmayın.

Misafir

Emi korkunç bir tren yolculuğunun ardından soluğu okulda almıştı.Tren yolculuğu boyunca uyuklasa da onu bir şeyler rahatsız etmişti.Trene binmeden önce de kendisini böyle hissediyordu.Trenden indiğinde yanında bir kız belirdi.Güzel gözleri,sarı saçları vardı.Fakat elindeki sandığın içi o kadar dolu olmalıydı ki kız taşımak için hayli uğraşıyordu.Kızın yüzündeki ışıltılı gülümsemeden güç alarak kıza sessizce yaklaştı:
-Merhaba!!Ben Emi..Tanışmak istersin belki diye söyledim…Ya senin adın ne??dedi.Kızın hoşuna gitmişti galiba.O da hemen atıldı:
-Merhaba ben de Helen.Helen Dark.Tanıştığıma memnun oldum.Bu sene 2.sınıfa geçeceğim. dedi.Emi ise kızın 2.sınıfa gittiğini duyunca:
-Aaa!! Bende 3.sınıfa geçtim.2.sınıf çok zorlu değil merak etme dedi.Kızın cevabı gecikmedi:
- Ne güzel. Umarım benim içinde öyle olur.Pek çalışkan olduğum söylenemez ama...dedi.Emi da bu sefer gülümsemişti yeni gördüğü kıza.Emi daha sonra sandığını çekiştirmeye çalışıyordu ve aynı zamanda Şölen^e yetişmek için bir hayli acele ediyordu..Bir kolunu ise yeni tanıştığı ancak iyi anlaştığı Helen^in omzuna koymuştu.Binaya girdiler.Daha sonra ise birlikte koşa koşa masalara oturdular.Salonda heyecan çığlıkları vardı.Emi çok ama çok merak ediyordu kendi binasına gelecek öğrencileri..Müdür ilk önce konuşmaya başladı:
"Öncelikle hepiniz Hogwarts'a hoşgeldiniz. Açılış konuşmamı yapmadan önce Seçmen Şapka görevini yapacak. Tüm yeni gelen öğrenciler buraya gelsinler. İsmi açıklananlar şuradaki sandalyeye oturacak. Kafalarına koyulacak olan şapkamız onları en uygun olan binaya yerleştirecek. Daha sonra sizlere kısa bir konuşma yapacağım. Önce Seçmen Şapka'nın okul için yazdığı şarkımız.."
dedi.Sonra şapka şarkısına başladı:
-"Bu şapka, derseniz, çirkin mi çirkin!
Ama öyle hemen karar vermeyin.
Toz olurum varsa benden güzeli,
Eşsizim kendimi bildim bileli.
Ne kasket dinlerin ne de silindir,
Şampiyonluk kaçmaz, hep bana gelir.
Hogwarts okulunda Seçmen Şapka'yım,
Her gün, her ay, her yıl başka başkayım.
Karşımda şöyle bir ürperin biraz
Dünyada hiçbir şey gözümden kaçmaz.
Eğer geçirirsen beni başına
Gideceğin yeri söylerim sana.
Seni Gryffindor'a yollarım belki,
Zamanla olursun aslanın teki,
Yiğittir orada kalan çocuklar,
Hepsinin yüreği, nah, mangal kadar.

Belki de düşersin Hufflepuff'a
Haksızlığı hemen kaldırıp rafa
Adalet uğruna savaş verirsin
Her yere mutluluk götürmek için.
Ravenclaw kısmetin belki,
Oradakilerin hiç çıkmaz sesi,
Mantıktır onlarca önemli olan,
Öyle kurtulurlar tüm sorunlardan.
Düşersin belki de Slytherin'e sen,
Bir başkadır sanki oraya giden,
Amaçları için neler yapmazlar
Açıklasam bitmez sabaha kadar.
Giy kafana beni! Çekinme sakın!
Birinci koşul bu: Korkmayacaksın!
Hiç kimseye gelmez kötülük benden,
Şapkalar içinde en uysalım ben."
dedi.Herkesin en sevdiği bölümdü.Herkes kendi binasına gelen kişileri öğrenmek için can atıyordu..Acaba seçmen şapka Slytherin'e hangi öğrencileri verecekti.

Edit: Düzelttim..Çok özür dilerim..Biran kendimi 1.sınıf gibi hisettim

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

rp out:Sen 3. sınıf değil misin seçmen şapkaya girmemen gerekmez mi :S

rp in:Phoenix sabah erkenden kalkıp hazırlanmıştı.Hayatında en heyecanlandığı zamanlardan biri Hogwarts'a gidiş zamanlarıydı.2 yıldır bu heyecanı yaşıyordu ve bu 3.'ydü ama yine de heyecanlanıyordu.Aynı zamanda en mutlu olduğu zamandı.Hogwarts'ı 2. evi olarak görüyordu.Sonra arkadaşları,Jennifer ve yeni kurdukları grup...Hepsini özlemişti.Özellikle Büyük Salon'un meşeden yapılmış,kalın tahta masalarında otururken yapılan şölen ve seçimler...Derin bir iç çekti Phoenix...Seçmen Şapka'nın altındayken yaşadıklarını kelimelerle anlatmak gerçekten zordu.Kendisini nereye göndereceğini gönderdiği yer neler yapabileceğini düşünmüştü hep.Sonunda Gryffindor'a karar vermişti ve bu karara hiç kötü bir söz söylememişti çünkü binasını çok seviyordu ve tabi ki arkadaşlarını...

Sabah , Peron 9¾'e gittiğinde kıpkırmızı ve bulut gibi beyaz dumanlar saçan Hogwarts trenini görünce çok sevinmişti.Hemen arkadaşlarıyla konuşmaya başlamıştı ancak Jen'i görememişti.Tren'de ise sıcaktan zor anlar geçirmesine rağmen Hogwarts'a geldiğinde mutluydu.Bir at arabasına 3-5 arkadaş binip Hogwarts'ın yolunu tutmuştu.Yeni gelen 1. sınıflar ise göl üzerinden kayıkla gidiyordu.Onlar heybetli,görkemli Hogwarts Şatosu'nu ilk kez göreceklerdi.At arabaları ilerledi ve koskocaman demirden bir kapının önünde çocukları bıraktı.Okulun yeni müdürü kapıyı açtı ve içeri girdiler.Altındaki zeminden çıkan ayak sesleri yankılanarak büyük bir gürültü oluşturuyordu.

Büyük Salon'dan içeri girdiklerinde dikkatlerini ilk çeken şey süslemeler oldu.4 masada da harika süsler vardı.Gümüşten çatal-bıçaklar ve altından tabaklar boştu.Tabi biraz sonra dolacaklardı...Herkes masalara yerleştikten sonra aralarında muhabbet etmeye başladılar.Kimisi acıkmıştı yemek yemek istiyordu, kimisi ise yorgundu ve yatakhaneye gitmek istiyordu.Derken 1. sınıflar önde yeni okul müdürü ile içeri girdiler.Bir köşede beklemeye ve hazırlanmaya başladılar.Bu sırada müdür profesörleri teker teker selamlayarak kürsüsüne gitti ve konuşma yapmaya hazırlandı.Boğazını temizledikten sonra konuşmaya başladı :

"Öncelikle hepiniz Hogwarts'a hoşgeldiniz. Açılış konuşmamı yapmadan önce Seçmen Şapka görevini yapacak. Tüm yeni gelen öğrenciler buraya gelsinler. İsmi açıklananlar şuradaki sandalyeye oturacak. Kafalarına koyulacak olan şapkamız onları en uygun olan binaya yerleştirecek. Daha sonra sizlere kısa bir konuşma yapacağım. Önce Seçmen Şapka'nın okul için yazdığı şarkımız.." dedikten sonra Seçmen Şapka bilindik şarkısını söyledi.

"...Şapkalar içinde en uysalım ben..."

Şarkısını böyle bitirdi ve nihayet seçim zamanı gelmişti.Köşedeki yeniler teker teker gelmeye ve binalarına yerleşmeye başladı.

Gezgin

Tren, Hogwarts'a varmıştı. Yorucu bir yolculuk geçirmişlerdi fakat buna değmişti. Özellikle en yakın arkadaşı ile aynı kompartımanı kullanırken.... Bu gayet eğlenceli birşeydi. 1. sınıfta birbirlerini tanımıyorlarken komparıtmanda oynadıkları bir oyunu oynamışlardı. Basit ve çocuk oyunu olmasına karşın eğlenmişlerdi. En azından biraz nostalji yaşamışlar birazda zaman yemişlerdi. Trenden henüz inmemişlerdi.... Camdan dışarıya, ışıl ışıl parlayan Hogwarts'a bakıyorlardı. Zaten koridor geçilecek gibi değildi! Özellikle Slytherinli öğrenciler 1. sınıfları iktirerek ilerlerken... Beklemek en iyisiydi. Bir tane slytherin'li uyuzluğuna kompartıman kapısını açıp kapamaya başladığında Luke kaşlarını çatıp çocuğa hafifçe tıslamış ve çekip gitmesini izlemişti.

Koridor boşaldıktan sonra o ve John kompartımandan çıktıklarında trenden inmişler ve 1. sınıfların kayıklara binmelerini bir müddet izlemişlerdi. Görevli tarafından oradan uzaklaştırılncaya kadar bu öyle sürmüştü. Kendi kendinde giden -en azından öyle bilinen- tahta arabaya ibnmişlerdi. Araba bir anda harekete başlamıştı. Sanki havada süzülüyorlardı... Belli olmasa da hızla gidiyorlardı. Çok geçmeden de Hogwarts'ın görkemli kapısına ulaşmışlardı. Kapıdan içeriye girdiklerinde görevli onları direkt olarak büyük slaona yönlendirmişti. Herkes bavulunu kapının ağzına bırakıyor, bavullar ibrkaç saniye içerisinde oradan yok olarak ortak slaona yollanıyordu. Luke, büyük slaona girmeden önce yan gözler ile John'a bakıp hafifçe gülümsemiş ardından ise büyük slaona igirş yapmıştı.

Çok kalabalık sayılmazdı şimdilik... Yemeklerin üstü kapalıydı. Seçmen Şapka, karşıda eski bir tabürenin üzerinde durmaktaydı. Öğrenciler bina masalarına dağılırken Luke'da Ravenclaw masasına yönelmişti. Elini havada sallayarak John'a yerini belli etmiş ve bağırmıştı;

'-Haydi John! Burası harika.. Gel, buraya oturalım!'
John'un onu duyup gelmesini beklerken Luke'da birilerini bulmak için aranmaya başlamıştı. Fakat trende olduğu gibi eski arkadaşlarından kimseyi görememişti. Derin bir iç çektikten sonra yanına gelen John'a bakıp gülümsemiş ardından tahta banka oturmuştu. Kollarını masaya koyduktan sonra büyük salonun birden sessizliğe büründüğünü ardından ise büyük salon kapısının açıldığını fark etmişti. Önde müdür olmak üzere arkasında 1. sınıflar tavana bakarak ilerlemeye başlamışlardı. Hekres onlara bakıp yüzlerine sıcak bir gülümseme yerleştiriyorlardı. Bakalım seçimden sonra düşman binalara seçilen 1. sınıflarada öyle bakıcaklar mıydı? Müdür, basamaklardan yukarıya çıktıktan sonra 1. sınıflar direkt olarak duraksamıştı. Müdür, açıklamasını yapıyordu;

"Öncelikle hepiniz Hogwarts'a hoşgeldiniz. Açılış konuşmamı yapmadan önce Seçmen Şapka görevini yapacak. Tüm yeni gelen öğrenciler buraya gelsinler. İsmi açıklananlar şuradaki sandalyeye oturacak. Kafalarına koyulacak olan şapkamız onları en uygun olan binaya yerleştirecek. Daha sonra sizlere kısa bir konuşma yapacağım. Önce Seçmen Şapka'nın okul için yazdığı şarkımız.."
Luke, Seçmen Şapka şarkıya başlamadan önce başını John'a çevirip sevinçle gülümsemişti. Her sene şapka bir şarkı söylerdi ve çoğu geçmiş ile binalarla ilgiliydi. Fakat her şarkı da güzel bir o kadar da bilgilendirici olurdu. İşte, başlıyordu. Şapka yarık gibi ağzını açarak şarkısını söylemeye başlamıştı;

"Bu şapka, derseniz, çirkin mi çirkin!
Ama öyle hemen karar vermeyin.
Toz olurum varsa benden güzeli,
Eşsizim kendimi bildim bileli.
Ne kasket dinlerin ne de silindir,
Şampiyonluk kaçmaz, hep bana gelir.
Hogwarts okulunda Seçmen Şapka'yım,
Her gün, her ay, her yıl başka başkayım.
Karşımda şöyle bir ürperin biraz
Dünyada hiçbir şey gözümden kaçmaz.
Eğer geçirirsen beni başına
Gideceğin yeri söylerim sana.
Seni Gryffindor'a yollarım belki,
Zamanla olursun aslanın teki,
Yiğittir orada kalan çocuklar,
Hepsinin yüreği, nah, mangal kadar.

Belki de düşersin Hufflepuff'a
Haksızlığı hemen kaldırıp rafa
Adalet uğruna savaş verirsin
Her yere mutluluk götürmek için.
Ravenclaw kısmetin belki,
Oradakilerin hiç çıkmaz sesi,
Mantıktır onlarca önemli olan,
Öyle kurtulurlar tüm sorunlardan.
Düşersin belki de Slytherin'e sen,
Bir başkadır sanki oraya giden,
Amaçları için neler yapmazlar
Açıklasam bitmez sabaha kadar.
Giy kafana beni! Çekinme sakın!
Birinci koşul bu: Korkmayacaksın!
Hiç kimseye gelmez kötülük benden,
Şapkalar içinde en uysalım ben."

Şarkı bittikten sonra salon doğal olarak alkışlar ve ıslıklar ile dolmuştu. Kısa bir süre sonra ise bu sona ermişti. Çünkü başlıyordu... Binalara yeni öğrenciler geliyordu. Sonunda büyülü dünya başlıyordu. Sonunda herkes rahat bir nefes alabilirdi...

Gezgin

''Çabuk olur musun Alex?''

Bunu öyle bir soğukkanlılıla şöylemişti ki Alex çok şaşırmıştı.Bunun üzerine biraz hızlanmış ama genede o ukala tavrından uzaklaşamamıştı.Bugün Hogwarts'ta 3.yılına başlayacaktı.Binalarına yeni öğrenciler gelecek ve bu senede her sene olduğu gibi sıkıcı bulduğu derslere giricekti.İçlerinden doğru düzgün sevdiği toplasa toplasa 3 ders çıkardı heralde.Sonra bir anda düşünce baloncuğunu patlatan bir ses duydu.

''Hadi Liz..''

Sarı uzun saçlı annesi mavi iri gözleriyle ona bakmataydı kapıda.Aynaya baktığında kendisini ona bakar gibi hissediyordu sanki.Çünkü saçları,gözlerinin iriliği,ağzı,burnu o kadar çok benziyordu ki annesine.Herkes küçük Carmella demekten kendini alamıyordu Liz'e.O bundan hoşlanıyor muydu?Taibki hayır..O kendisi olmak istiyordu.Zaten sürekli karşılaştırıldığı bir ikizi vardı.Bir tane daha mı?Hiç gerek yoktu.Bu yüzden annesine benzemediğini her fırsatta dile getirmekten çekinmiyordu.Böylece King Cross'a bir kez daha gitmek için bindi ailesiyle buz mavisi arabaya.Babası her yıl olduğu gibi bu yılda onlara Hogwarts hakkında öğütler vermeye devam ediyordu ama Liz ve Alex dinliyormuydu..İşte bu biraz pürüzlü bir konuydu.Öğütlerle geçen yolculuktan sonra sonunda gelmişlerdi tren istasyonuna.Dikkatlice geçtikleri duvar sanki bu sene biraz daha küçülmüştü.İlk yıl ne kadar da korkmuştu Liz.Ya yalnış duvardan geçiyorlarsa diye..Ama nitekim artık bu korku yerini sıkıcılığıa bırakmıştı.Duvardan geçtikten sonra trenin son kez çalan düdüğünü duydu.10 dakika sonra kalkıcaktı.Anne ve babasına veda edip Alex'le birlikte bindiler trene.Genelde rastladığı pek arkadaşı olmazdı trendeki yolculuk sırasında.Bu senede bu kural bozulamayacak gibiydi.Boş bir kompartıman bulana kadar Alex'in deyimiyle çömezleri yara yara ilerlediler.Sonunda buldukları bomboş kompartımana yerleştiler.

Tren yolculuklarını Hogwarts'ın ilk senesinden sonra çok sevmeye başlamıştı Liz.Çünkü yarısını uyuyarak geçiriyordu.Trenin sesi ona ninni gibi geldiğinden kapaatı iri gözlerini.Rüyasında gördüğü mutlu olaylara bıraktı kendini.
Uyandığında sanki sadece yarım saatten beri uyuyormuş gibi geldiysede ona aslında 1 saatten fazla uyumuştu.Kompartımandaki kişiler çoğalmıştı.Belliki Alex'ten gözünü alamayan kızlar onlardan küçüklerdi.Çünkü her hallerinden belli oluyordu.Hogwarts'a gelemeden cüpperlerini giydiler.Sonrada trenden inip o muhteşem şölenin yapılacağı büyük salona ilerlediler.Her şölen olduğu gibi bu seferde büyük salon gözlerini kamaştırıyordu.Sonra yerlerini aldılar.Müdür ve arkasında birazdan seçmen şapkanın kararı ile birinci sınıf olucak küçükler geliyorlardı.Onları merdivenin yanında durdu müdür ve konuşmaya başladı.

''Öncelikle hepiniz Hogwarts'a hoşgeldiniz. Açılış konuşmamı yapmadan önce Seçmen Şapka görevini yapacak. Tüm yeni gelen öğrenciler buraya gelsinler. İsmi açıklananlar şuradaki sandalyeye oturacak. Kafalarına koyulacak olan şapkamız onları en uygun olan binaya yerleştirecek. Daha sonra sizlere kısa bir konuşma yapacağım. Önce Seçmen Şapka'nın okul için yazdığı şarkımız.."

Her sene olduğu gibi bu senede öce seçim yapılacaktı.Seçmen şapka'nın şarkısı Hogwarts'ta dört gözle beklenirdi.Sanki söyledikleri çıkıca bir kahinin sözcüklerini bekler gibi.Slytherin masası her ne kadar bunu umursamasada sessiz kalmayı bu sene başarabiliyorlardı.Eh buda bir kademe yol gittiklerinin göstergesiydi..Sonra salonda sadece seçmen şapkanın sesi duyuldu.

Bu şapka, derseniz, çirkin mi çirkin!
Ama öyle hemen karar vermeyin.
Toz olurum varsa benden güzeli,
Eşsizim kendimi bildim bileli.
Ne kasket dinlerin ne de silindir,
Şampiyonluk kaçmaz, hep bana gelir.
Hogwarts okulunda Seçmen Şapka'yım,
Her gün, her ay, her yıl başka başkayım.
Karşımda şöyle bir ürperin biraz
Dünyada hiçbir şey gözümden kaçmaz.
Eğer geçirirsen beni başına
Gideceğin yeri söylerim sana.
Seni Gryffindor'a yollarım belki,
Zamanla olursun aslanın teki,
Yiğittir orada kalan çocuklar,
Hepsinin yüreği, nah, mangal kadar.

Belki de düşersin Hufflepuff'a
Haksızlığı hemen kaldırıp rafa
Adalet uğruna savaş verirsin
Her yere mutluluk götürmek için.
Ravenclaw kısmetin belki,
Oradakilerin hiç çıkmaz sesi,
Mantıktır onlarca önemli olan,
Öyle kurtulurlar tüm sorunlardan.
Düşersin belki de Slytherin'e sen,
Bir başkadır sanki oraya giden,
Amaçları için neler yapmazlar
Açıklasam bitmez sabaha kadar.
Giy kafana beni! Çekinme sakın!
Birinci koşul bu: Korkmayacaksın!
Hiç kimseye gelmez kötülük benden,
Şapkalar içinde en uysalım ben."

Liz bayılıyordu bu şapkaya.İlk sene geldiğinde bile korkmamıştı ondan.İlk defa konuşan şapka görüyor olmasına rağmen..Ondan sonraki yılda söylediği şarkı büyülemişti onu.O seneden beri seçmen şapkanın şarkılarını dinlemekten zevk alır olmuştu.Öğrenciler tek tek giydiler şapkaları başlarına.Binaların isimleri havada uçuşurken her binaya giden kişi büyük bir gürültüyle alkışlanıyordu.

Gezgin

Sonunda o an gelmişti.Gidiyorlardı işte.Tren yeşillikler içinde ilerlerken gerek Luke ile sohbet ederek gerek kitap okuyarak vaktini geçirirken yeni dir dönem için oldukça heyecanlıydı.Kitabının ortasındayken Luke'un isteği üzerine şekerlemelerden yiyip garip sesler çıkaran bir tür oyun oynamışlardı.Birinci sınıfta daha kimse bilmiyorken oynadıkları bu oyunu tekrar oynamak zevki olmuştu.John aslan gibi kükrerken Luke bir kurdun ulumasının aynısını çıkarıyor arkasından John yeni bir şekerlemeyle birlikte bir başka hayvanın sesini çıkarıyor bu şekilde sırayla devam ediyorlardı.Üstelik kendilerini bakmaya gelenlere aldırmamışlardı.Kahkahaları trende yankılanırken yüzlerine ağaçların arasından geçip vuran güneş kompartımanı aydınlatıyor ve pencereden içeri dolan rüzgar yüzlerini okşayarak bir parça serinleme imkanı veriyordu.

-Sonunda...Heyecanlı ikileye sohbetler ve oyunlar da olmasa dayanılmaz halde olacak bir yolculuktan sonra muhteşem Hogwarts kalesi belirmiş ve John'un dudaklarından bu tek kelime dökülmüştü.Tren tıslamalar ve vınlamalar eşliğinde yavaşlarak dururken oturup koridorun boşalmasını Hogwarts'ı beklemişlerdi.Lanet slytherinlerle uğraşmayı Luke da henüz John gibi istemiyor olmalıydı.John'un gözleri onlarda değil Hogwarts'ın parlayan binasındaydı.Hogwarts o gizemli muhteşem kule.Onları yine bağrına basacak yine yeni maceralara atılmalarını izleyecekti.İndikten sonra kayıklarla giden birinci sınıfları izlerken yüzüne eski anılara özlemle hatırlamanın etkisiyle oluşan bir gülümseme yayılmıştı.Hogwarts'ın ilk senesinde bu kayıkla giderken yaşadığı heycanı şapkanın kafasına konuşunu ve onun babasının zekasını aldığını söyleyerek Ravenclaw'a yerleştirmesini hatırladı.İlk büyüler ilk dersler ilk arkadaşlar aklından filmşeridiymişcesine geçti.

Her şeye rağmen hızlı yürüdüklerinden dolayı ilk gelenlerden olmuşlardı.Büyük salon tavanında gökyüzünün başarılı bir taklidi yine konmuştu.Birinci sınıflar girdiklerine hayranlıkla bakıyor olacaklardı.John hep o havayı nasıl sıkıştırdıklarını merak ettiğini sonra kütüphaneye gidip bu konuda araştırma yaptığını ve deneme yapayım derken ortak salonu sürekli yağmur yağan bir yere çevirince doğru ceza odasına götürüldüğünü hatırladığında gülmekten kendini alamadı.O zamanlara göre şimdi daha az şımarıktı.Ama merakından pek bir şey kaybettiği söylenemezdi.Daldığı anılardan Luke'un onu çağırması uyandırmıştı ki onun yanına masaya oturarak beklemeye koyuldu.Şapka kendini ve binaları tanıttıktan sonra öğrencilerle birlikte merakla seçim seremonisine geçilmesini bekledi.

-Hey Luke... yeni küçükler geliyor.Acaba hangileri zekanın ışığında gidecek olanlardan demişti kapının açıldığını ve müdür eşliğinde birinci sınıflar içeriye geldiğini gördüğünde.Genelde Profesör James getirirken bu garibine gitmemiş değildi açıkçası.Şapkanın şarkısını gülümseyerek dinlemeye koyulurken sessizlik içinde beklemişti.Bekleyen birinci sınıflar konuşan şapkaya korkuyla karışık heycanla bakarak ya da etrafı inceleyerek fısıldaşıyorduSeçmen şapka kendisini tanıtarak başlamıştı.Ravenclaw'ı anlatırken hafifçe gysü kabarmıştı.Ancak şu ses kısmı ona hiç uymuyor gibiydi.Onun gibi bir zekayı şapka ziyan etmek istememiş ve buraya atmıştı.Ancak John sessiz değil oldukça konuşkan ve neşeli biri sayılabilirdi.Aslında tek kusuru bazen bilgiç tavır takınmasıydı belki de.

Şarkının bitmesinden sonra serin bir sesle müdürün isimlerini okuduğu öğrenciler tek tek alana giderek seçim sandalyesine oturuyor şapkanın karar vermeye çalıştığı o heyecanlı bir bekleyişten sonra binasının adı okunuyordu.Yeni birinci sınıflardan herkesle birlikte alkışladı.Bakalım yerni dönemin yeni konukları nasıl bulacaklardı okulu neler yaşayacak neler yapacaklardı.Zekanın yolunda yürüyen genç Ravenclawların heycanlı bir şekilde oturmasına karşılık onlara gülümseyerek göz kırptı yada selamladı.Bu sırada Luke ile konuşmaya onun bakışlarına aynen cevap vermeyi ihmal etmiyordu.Seçim seremonisi sona ererken bakışlarını konuşma yapacak müdüre çevirdi...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bakışlarını dışarıdaki manzaradan alıp, kompartımanın içersine çevirdi. Xena, Sintié ve onun ikizi Alain koca bir tatil sonunda bir araya gelmişlerdi. Danimarka’da geçirdiği süre boyunca onlarla sadece mektuplaşabilmiş, yüz yüze hiç görüşememişlerdi. Okulun açılması, Eylül ayının gelmesi rahatlatıyordu artık. Tekrar büyü yapabilecek olmanın verdiği mutlulukla, yüzünde belli belirsiz bir gülümseme oluştu. Artık on üç yaşındaydı. Çocukluklarından az da olsa kurtulmuş, etrafındaki olayların farkına varmaya başlayan olgun bir kişi olma yolunda ilerliyordu. Sırtını iyice oturduğu koltuğa yaslayıp, muhabbete dâhil oldu. Tatilde ne yaptıklarını anlatan koyu bir muhabbet başlamıştı aralarında, trenin durmasına az bir kalaya kadar.

Cüppesini üzerine geçirdikten sonra, Hogwarts kulesinin gözüktüğü muhteşem manzarayı izlemeye koyuldu. Üstünde üç aydan sonra okula gelmenin verdiği heyecan vardı. Özlemişti bu ortamı, dersleri, arkadaşları ve okulun kütüphanesini. En vakit geçirmekten zevk aldığı yerdi kütüphane. Oraya gidince yapacağı ilk işten biri olacaktı, kütüphaneye uğramak. Yavaşlayan trenin eşliğinde ayağa kalktılar ve boşalan koridorlarda ilerleyerek çıkışa gittiler. Kendi kendine hareket eden arabalara doğru ilerlerken, birinci sınıflar da iki sene önce onların gittiği gibi kayıklara yönelmişlerdi.

Hogwarts’ın ihtişamlı kapısından içeri girerken, Jhon’la göz göze geldi bir an. Küçük bir gülümsemeyle Ravenclaw masasına ilerlemeye başladı. Birinci sınıflar da sıraya girmişler, girişte bekliyorlardı. Aklına kendi anıları geldi bir an için. O şapkadan ne kadar da korkmuştu, koca okulda tek akrabası olmadığı için de kendini yalnız hissetmişti. Ortaya geçip, seçmen şapka ‘Ravenclaw’ diye bağırana kadar vücudu kaskatı kesilmiş, daha sonra ablasının binasıyla aynı binaya yerleşmesinden dolayı büyük bir rahatlamayla, binasının masasının oraya ilerlemişti koşarak. Bu anılar aklından ayna gibi net bir şekilde geçerken, sandalyenin tekine bedenini bıraktı.

Seçmen şapkanın yeni şarkısını, dudağının kenarında oluşan minik bir gülümsemeyle izlemeye koyuldu. Daha sonra da öğrencilerin bazılarının korkarak, bazılarının ise tavırsız bir şekilde şapkanın altına girmelerini izledi. Kendi binasına gelenleri, diğerleri gibi alkışlıyor, kafasıyla hafif bir selam veriyordu yenilere. Kendisi küçükken bu törene bayılmıştı, herkes tarafından alkışlanmak fazla iyi gelmişti ona. Şapkanın seçimi bittikten sonra, konuşmasını dinlemek üzere kafasını okul müdürüne çevirdi. Müdürleri değişmişti, fazla genç geliyordu bu adam ona. Tanımadığı için de yorumda bulunup, ön yargıyla yaklaşmak istemiyordu kesinlikle. Eh, zamanla tanıyıp göreceklerdi.

Misafir

Küçük sayılabilen cüssesiyle kalabalığı yarmaya çalışıyordu, sürekli birilerine çarptığı için iki saniyede bir ağzından “Özür dilerim, affedersiniz, pardon” gibi kelimeler dökülüyordu. Mr. Cardone bir yandan geç kalmamak için olabildiğince hızlı bir şekilde yürüyor biryandan da hemen arkasından gelen Alarié’ye laf yetiştirmeye çalışıyordu “Bu kadar oyalanmamanı söylemiştim!” Alarié kafasını iki yana salladı ve kalabalığı yarmaya devam etti. Sabah apar topar uyandırıldıktan sonra eksik kalan malzemelerini tamamladı, duş aldı, giyindi, kahvaltısını yaptı derken geç kalmıştı, evden nasıl çıktığını bile anımsamıyordu, şimdi tek isteği trene yetişebilmekti. Kısa bir süre daha yürümelerinin ardından nihayet 9 ve 10 peronların olduğu noktaya varabilmişlerdi, peronların arasında durduklarında Mr Cardone çok işi olduğunu söyledi ve Alarié’ye yarım yamalak ve son derece yapmacık bir şekilde sarıldı ardından da ortadan kayboluverdi, Alarié onun bunca insanın içinde büyü yapmaktan çekinmeyeceğini bilse cisimlendiğini düşünürdü, bunun üzerinde çok durmadı ve bagajını önüne alarak sımsıkı tuttu ardından 9 ve 10. peronlar arasındaki kalın, taş duvara doğru yürümeye başladı, adımları gittikçe hızlandı ve sonunda koşmaya başladı…

Yine o garip hissi yaşamıştı! Gözlerini tekrar açtığında önünde kendisinden kat be kat büyük, kırmızı ve buharı tüten Hogwarts Ekspresi’ni gördü, yüzü aydınlık bir gülümsemeyle ışıldadı, “Sonunda!” .Trenin kapısının önünde oluşmuş kalabalık kuyruğa geçti ve beklemeye başladı, bir-iki dakika sonra trene binmeyi başarabilmişti. İçinde sonsuz bir mutluluk pınarı oluştu, bu tren hayatta en sevdiği insanların olduğu yere gitmekte olduğunun ilk göstergesiydi; Hogwarts’a!

Ortalıkta koşuşan öğrenciler, boş bir kompartıman arayanlar bu manzara iç rahatlatıcı bir şekilde tanıdıktı, yüzünde yeniden bir gülümseme oluştu, şimdi tanıdık birkaç yüz görmeye ihtiyacı vardı, kompartıman kapılarını tek tek açıyor ve içeride arkadaşlarından birisi olup olmadığına bakıyordu, son açtığı kompartımanda kendi binalarından tanıdık yüzler gördüğünde rahatladı ve içeri girdi.

Yaz boyunca yaşanılanlar, bu yıl yaşanacakların konuşulduğu, zaman zaman sessizliklerle aralanan eğlenceli bir yolculuğun ardından tren nihayet durmuştu. Kâbus gibi bir yazın ardından arkadaşlarıyla bir araya gelmek Alarié’ye iyi gelmişti doğrusu! Trenden indi, heyecanlı 1. sınıflar kayıklara doğru sıralı bir biçimde götürülürken büyük sınıflar onlardan ayrılarak testerallerin çektiği arabalara binerek Hogwarts’a doğru yol aldılar. Yolda ilerlerken ve şato daha da belirginleştikçe burayı sandığından da fazla özlediğini anladı. Heyecanla dolu yeni bir yıl daha, kulağa oldukça hoş geliyordu.

Sonunda şatoya vardıklarında Alarié’de diğer öğrenciler gibi içeri girdi, Büyük Salon’a doğru ilerlerken 3 yıldır bunu yaşamasına rağmen hala heyecan hissettiğini anladı. Büyük Salon’a vardıklarında herkes kendi binasının olduğu yere doğru ayrıldı, Alarié’de Ravenclaw masasına doğru yürüdü ve masaya vardığında Mia’nın yanına oturdu “Selam” dedi ve içeri girmekte olan birinci sınıflara baktı. Hepsi ürkek görünüyordu, Slytherin masasından alay dolu sesler yükseliyordu, ancak birkaç profesörün o yöne attıkları sert bakışlar onları susturmaya yetmişti, Alarié suratına memnuniyet belirten bir ifade takınarak 1. sınıfları incelemeye başladı, hemen hemen hepsi heyecanlı gibi görünüyordu, çocukların surat ifadesine bakarak içinden hangi binaya gideceklerine dair tahminler yürütmeye çalışıyordu, özel bir şekilde büyülenmiş Büyük Salon tavanına hayret ve şaşkınlıkla bakmalarını eğlenceli bularak izledi, açıkcası o da ilk başta epey şaşırmıştı, gerçekten destansı bir görüntüsü olan tavana ufak bir bakış attı Seçmen Şapka şarkısına başlamıştı, Alarié kafasını o yöne çevirdi ve Şapka’nın söylediği şarkıyı dinlemeye başladı, şarkı bittiğinde Alarié hoşnut görünüyordu. Seçim töreninin başlamasıyla o da tüm dikkatini orada topladı, her bina aralarına katılan yeni öğrencileri ıslıklar ve alkışlarla karşılıyordu, o da Ravenclaw’a seçilen öğrencileri kuvvetlice alkışladı, sonunda bütün öğrenciler birer binaya yerleşip de tören bittiğinde, şimdiye kadar Hogwarts’ın gördüğü en genç müdürlerden biri olan yeni müdür Alarié’nin pür dikkat kesilmiş bakışlarıyla birlikte kürsüye çıkarak konuşmasına başladı…

Açılış Şöleni (I.Dönem)

Açılış Şöleni (I.Dönem)

Similar topics

Similar topics