Olur Olmaz Anılar

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Paltosunun soğuga karşı koruyamaması,parkın soğukluğunun bir kademe daha artımş olamasındandı heralde,çünkü soruyu sorduktan sonra ellerini ceplerine koyması gerektiğini hissetti James,"Hadi gidelim"dedi Darius ve ayağa kalktı cisimlendi.James`te aynı şekilde önce doğruldu biraz gerildi,üzerindeki soğugun vermiş olduğu mahmurluğu attı ve cisimlendi.Darius güzel ve mumtazam dükkanını açarken herzamanki harekleri yapıyormuşcasına rahattı.Asasını güzelce sallıyordu,tıpkı işini iyi bilen bir aşcının yemeklerini gözü kapalı bile yapabilecek kadar usta olması gibi,hareketleri birbirinin arkasınadan sıralı bir şekilde geliyordu.

İçerisi herzamanki gibi ışıl,ışıl ve müşteri dolu değildi,böyle bir görüntü buranın atmosferine alışkın olan biri için pek bir iç açıcı gelmeyebilirdi.Darius asasını şömineye doğrultu,şöminede hazır duran odunlar çatırdamaya başlamıştı.James içeriye girdiğinde iki bardak tezgahın üzerine konmuştu bile "Ne istersin?"dedi Darius"Sana bıraksam,sert olmasın yeret"dedi James bardaki yüksek tabureleye oturdu.Darius masadaki bardakları doldururken izliyordu James,aslında kafasından geçenleri söylemeyi istiyordu ama şu ortamı dağıtmakta istemiyordu,insanları sıkboğaz eden biri olmamıştı,kendi üzüntüleriyle başaçıkmayı öğreniyordu iyi bir öğrenci olmasada, sadece birazdaha zamana ihtiyacı vardı o kadar.Konuşmaya nereden başlasa diye düşünüyordu.Bardaktaki içkiden biraz tatıktan sonra tadının çok güzel olduğunu anladı.Darius`un ustalığı su götürmezdi ama açıkcası bu kadarınıda beklemiyordu.Kafasını kaldırdı ve"Mükkememl !!Darius bu ne böyle,hem hafif hemde ağızda değişik bir tat bırakıyor birazda burukumsumu ne?"dedi bir yemeğin içindekileri bilmeye uğraşan biri gibi ...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Burnuna çalınan kokuyu içine çekti. Alkolün farkına vardıran etkisine karışan tatlı aroma gerçekten hoştu. Her ne kadar boş olsa da, yine de içindekilere huzur sunmaya hazır hale gelen Black Pearl'ün görüntüsüyle birleşince, hoş bir etkiye neden oluyordu bu koku. İçeriye hakim olan kuru tahta ve zorlukla seçilecek yoğunluktaki yasemin kokusuna karışarak, huzur ve mutluluğa biraz olsun ağrıbaşlılık ve yoğunluk katıyordu. Kendi bardağına, diğerine yaptığı gibi iki küp buz attı, buzun üstünü bardağın yarısına kadar gelen viskiyle örttü ve bardağı dudaklarına getirerek bir yudum aldı. Diğer bardaktaki içki gibi değildi elindeki. James'in tersine bar sahibi sert içkileri severdi. Ölçüsünü karçırmadığınız sert bir içki, bazen bir akşamı güzel yapmak için tek başına yetebilirdi. Karşısındaki bakanlık çalışanının bardağındaki içki ise nane likörü ile kızılcık şerbetinin karışımıydı. Kızılcığın tadı, kötü düşüncelerin öne çıkmasını sağlarken, nane likörü ise ardında bıraktığı ferahlıkla bu düşünceleri katlanılabilir kılacaktı. Aynı zamanda karşısındaki adama uzattığı, oldukça hafif bir içkiydi. Parmaklarının arasında yılların getirdiği bir alışkanlıkla çevirdiği bardaktan nispeten büyük bir yudum daha aldıktan sonra, başını savrularak açılan meşe kapılara çevirdi. Akşamın ilk müşterisi gelmişti bile. Percy, neredeyse hiçbir haftasonu mekanından eksik olmayan müşterisi, misafirinin olduğunu görünce, her seferinde yaptığı gibi yanına gelmek yerine başını hafifçe sallayarak şöminenin yakınındaki, her zaman oturduğu masasına yollandı. Onun selamına aynı şekilde karşılık veren bar sahibi, hazırladığı içki hakkındaki yorumunu dinlediği bakanlık çalışanına bakarak konuştu.

"Teşekkür ederim. Pek sık yapmadığım bir karışım, beğenmene sevindim." Bunları söyledikten sonra tezgahın altından çıkardığı yarım litrelik kulplu bardağı birkaç saniye içinde birayla doldurdu. "İzninle." dedi yanından birkaç saniyeliğine ayrılmadan önce.

Percy'ye her seferinde içtiği birasını verip döndüğünde, genç adamı içkisini yudumlarken buldu. Canını sıkan şey hala etkisini gösteriyor gibiydi, ama ona düşünecek başka şeyler vermenin kazandırdığı küçük çaplı kendine güvenin etkisiyle bardaki yerini alan büyücü konuştu.

"İçindekileri taşımak her zaman zordur, bunu bilirim. Onları dışarı çıkarıp paylaşmak ise çok daha fazla bir çaba gerektirir. Oysa insanlar çoğu zaman bunun onları ne kadar rahatlatacağını görmezden gelip kolay olan yolu seçerler. Anlatabilecek kadar güçlü hissediyorsan, seni dinlerim. Eğer bu hala gözünü korkutuyorsa, ki bu çok normal, o zaman bırak onları içki yudumlarıyla birlikte geldikleri yere geri dönsünler."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"İçindekileri taşımak her zaman zordur, bunu bilirim. Onları dışarı çıkarıp paylaşmak ise çok daha fazla bir çaba gerektirir. Oysa insanlar çoğu zaman bunun onları ne kadar rahatlatacağını görmezden gelip kolay olan yolu seçerler. Anlatabilecek kadar güçlü hissediyorsan, seni dinlerim. Eğer bu hala gözünü korkutuyorsa, ki bu çok normal, o zaman bırak onları içki yudumlarıyla birlikte geldikleri yere geri dönsünler."Bakışlarını içkisine dikmiş James'e, İçkisini yudumladıkça tadının daha iyi alıyordu, Darius’un konuşmalarını içkisiyle birlikte hazmediyordu James,Darius konuşmasını bitirdiğinde kafasını bardağındaki içkisine bakmaktan kaldırdı ve konuştu“Biliyor musun Darius insanlar neden dertlerini içlerine atarlar? Çünkü en güvenli yer orasıdır da ondan bankaya yatıramazsın soyulur, kutuya koysan birisi gelir açar. Ama içimdeki bir şeyi ben birine vermedikten sonra kimse benden onu alamaz, göremezde” bir yudum daha aldı James bu güzel içkiden ve devam etti karşısındaki adamın suratına bakarak“İçimdeki o sıkıntıyı anlatmaktan korkmuyorum elbette, ama içimdeki sanduka açıldığında bana vereceği zararı düşünüyorum. Arada bir anahtar deliğinden bir küçük meltem şeklinde üflüyor anıları kalbime beni parkta bulduğun zamanki gibi yapıyor.”Bakışlarını adamdan ayırmadan devam etti.

“Anılarım beni kendimden geçirmiyor hayata küstürmüyor. Sarsıyor, sanki kalbimde bir yara ile dolaşırmış gibi, o yarayı kanatmanında akıl kari olacağını zannetmiyorum,dediğini dinliyorum ve içkimle beraber anılarımıda diplere gömüyorum” bardakta kalan son içkiyi kafasına dikti.Ve“Müsadenle şu paltomu bir çıkarayım, içerisi ısındı” ayağa kalktı normalde buradaki sandalyelerden kalktığında yürümesinde keskin bir değişim olurdu. Sağa,sola giden ayakları yolun yamuk yapıldığını söyleyen bir beyin tarafından esir alınırdı, süreklide “Hey! Binaya kim sallama büyüsü yapıyor be, yürüyen var burada” diyen nidaları ile buradan çıkardı. Ama işinin ehli tarafından hazırlanmış içki ve şimdi kendine daha iyi hissetmenin yararlarıydı anlaşılan kendini kaybetmemesi. Üzerindeki siyah paltoyu çıkardı ve askılığa astıktan sonra geri yerine geldi ve oturdu. Darius o sırada müşterileriyle ilgileniyordu. James’in yanına geldiğinde James “Rica etsem bir tane daha alabilir miyim?” İçkinin vereceği iç ısıtıcı ve güzelliği değildi cazip gelen aslında, cazip gelen muhabbetti anlayışlı insanların anlayabileceği türden bir muhabbet. Barın her dakika biraz daha dolduğunu görüyordu James, Darius’un işlerinin yoğunlunu buraya geldiğinde görebiliyordu. Ama hem sohbete, hem de müşterilerine yetişebiliyordu. Yılların vermiş olduğu bir deneyim diye düşündü James.Sohbetin sıcaklığını bozmak istemiyordu. Darius içkiyi doldururken, bardağın içine neler koyduğuna dikkat ederek izliyordu…

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Parmakuçlarına değen camdaki soğukluk vücudunu saran tatlı sıcaklığı dengelerken, bar sahibi elindeki şişenin yarısına kadar inmiş olan nane likorünün bir kısmını bardağa dolduruyordu. Yeşil sıvı cama değdiği andan itibaren taşıdığı ferahlığı bar kısmına yaymaya başlamıştı bile. Darius elindeki şişenin kapağını özenle kapatıp onu elinin uzanabileceği yakınlıktaki bir yere, tezgahın kenarına koydu. Sonrasında tekrar şişelerinin bulunduğu raflardan birine uzanıp, birkaç dakika önceki dokunuşundan kalan parmak izlerinin zorlukla da olsa seçilebildiği kristal şişeye uzandı. İçindeki sıvı kana öylesine benziyordu ki, bir an şişeye dokunurken duraksadı. Oysa şişenin kapağını açtığında etrafa yayılan tatlı koku, az önceki izlenimin tamamen kaybolmasına yetmişti. Kırmızı sıvıyı bardaktaki likörün üstüne oldukça yavaş bir şekilde dökerken, yeşil sıvının ortasında oluşan siyaha yakın bir tondaki kırmızı bulanıklığın yayılmasını seyrediyordu. Bardaktaki tonun olması gerektiği hale geldiğini gördüğü an, bileğinin ufak bir hareketiyle sıvının akışını durdurdu. Elinde tuttuğu kristal şişeyi kaldırarak nane likörü şişesinin yanına koydu.

Tüm bunları yaparken, gözlerini yaptığı işten bir an olsun ayırmamıştı. İçki hazırlamak bir işten çok bir zanaattı onun için, bu yüzden hazırladığı her karışıma mümkün olan en yoğun özeni gösterirdi. Başını önündeki bardaktan kaldırıp karşısındaki bakanlık çalışanına baktığı zaman, onun da bakışlarının önündeki bardakta yoğunlaşmış olduğunu gördü. Parmaklarıyla yavaşça içkisini karşısındaki adamın önüne ittikten sonra içeriye göz attı. Müşterilerin bazıları birer birer, bazıları ise gruplar halinde gelmeye başlamışlardı. İç kısımdan gelen seslere bakılırsa, şöminenin etrafındaki masalar çoktan dolmuştu. O sırada kapı açıldı, içeriye iki müşteri daha girdi. Yaşlı Dean ve arkadaşı Jack'i başıyla selamlayan bar sahibi tekrar önündeki çalışana döndü tekrar.

"Bakanlık'ta işler ne durumda? Bu sıralar garip olayların gerçekleştiğini duydum." Sesini bir parça alçaltmıştı. "İnsanlar cinayetlerden bahsediyor."

Karşısındaki adam hakkında bildiği sınırlı sayıdaki şeylerden biri, onun bir bakanlık çalışanı olduğuydu. Bildiği -ya da barından aşina olduğu- kadarıyla yalnızdı. En azından, Black Pearl'e daha önce hiç yanında bir bayanla gelmemişti. Zaten Black Pearl çoğu zaman insanların aşık oldukları kişiyle keyifli vakit geçirmek yerine, sevdiği ve uzun süredir bağlı olduğu kimselerle rahatlamak için tercih ettikleri bir yer olmuştu. Sonuç olarak, genç adamla ilgili konuşulabilecek en uygun konu, işi nedeniyle ilgilendiği şeyler olacaktı. Bu sayede, karşısındaki adam da sırtındaki en büyüklerine nispeten biraz daha hafif olan yüklerden birini hafifletmiş olurdu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Barmeni izliyordu James hareketleri uzmanlaşılmış bir işi yaparcasına geliyordu sakin ve birbirinin arkasına bağlantılı olarak. Şömineden gelen çıtırtılar ve dolmaya başlayan bu güzel mekânın ilk anda vermiş olduğu boşluk hissini yavaş, yavaş gidiyordu üzerinden, insanlar masalarına oturmadan önce Darius’a selam veriyorlardı sonrada ne istediklerini söylüyorlardı.
Ne kadar güzel bir iş yaptığını düşünüyordu James, ama bir o kadarda zor hele James için, insanları dinlemek onlarla bu kadar içli, dışlı olmak onun yapacağı türden işler değildi. En azından son zamanlarda ama yaşlandığında böyle bir yer açıp sakin bir şekilde işletmeyi düşünüyordu ama önünde daha çok uzun zaman vardı bu hayallerini gerçekleştirmek için Darius "Bakanlık'ta işler ne durumda? Bu sıralar garip olayların gerçekleştiğini duydum." Sesini alçaltarak "İnsanlar cinayetlerden bahsediyor." Nasıl duymazdı bu barda bakanlıkta alınan istihbaratın daha fazlasın burada sohbet konusu oluyordu.

İçkisinden bir yudum daha aldı ve kısık bir sesle“Evet bazı önemli olaylar oluyor, söyleyemeyeceğim şeylerde var elbet ama durdurulmazsa cinayetlerin arkası gelebilir diyebilirim”
duraksadı fazla bir bilgi vermek istemiyordu.Aslında vermemside gerekiyordu mesleğinin temel kuralları sır vermemeye dayanıyordu ağzı açık bir bakanlık çalışanı bakanlığın başına bir sürü çorap örebilirdi.”Ama bakanlık üzerinde çalışıyor bu konunun zamanı geldiğinde harekete geçecektir” dedi ve bardağında kalan son içkiyi de yudumladı. Darius dolduracaktı ki eliyle bardağını üzerini kapattı“Bu kadar yeter dostum fazlası beni çarpabilir “ dedi güzel bir gülümsemeyle devam etti “ Sen benden daha fazla şey biliyorsundur Darius, sizin bildiklerinizin yarısı bile bilmek için bakanlık elindeki tüm imkânları kullanırdı” dedi gülümsemesi yüzüne iyice yayılarak…

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Viskisinden büyük bir yudum alarak dudaklarının ardında bir saniye boyunca tuttuğu sıvıyı boğazına yuvarladı. Yakıcı etki belki de bir milyonuncu kez geride izini bırakırken, her zaman aldığı keyfi aldı. Bir yandan da karşısındaki bakanlık çalışanının anlattıklarını dinliyordu. Genç adam konuşurken artk nispeten daha rahat gibiydi. Sözlerini söylemeden önce onları tartıyor, neden bahsedip neden bahsetmeyeceğini seçtiğine dair ipuçları verecek şekilde düşünüyordu. Bu düşünme süreçleri saniyelerle bile ölçülemeyecek kadar kısaydı, ancak aklından geçenleri açık ediyordu yine de. Cinayetlerin arkasının gelebileceğini duyduğu an bar sahibinin gözleri kısıldı. Demek ki sevgili teşkilat başkanı, bu olaylara bir son verememişti. Bu da demek oluyordu ki davanın dosyası hala açıktı. Katilin hala sokaklarda dolaştığı bilgisinin bünyesinde nasıl bir etki yarattığını düşünmedi bile. Bu, kötü bir haberdi ve bir bar sahibi bu durumdan huzursuz olmalıydı. Bu düşünceyi zihninin en derinlerine kadar yayarak kapıdaki camlardan dışarıya baktı. Huzur sokakları terk edeli uzun zaman olmuştu. Geleceğine dair herhangi bir umut da vermiyordu. Bu durumun nereye kadar süreceğini merak eden bar sahibi içkisinden bir yudum daha aldı. James'in bardağının dibi bulduğunu görünce bardağa uzandı, James'in daha fazla istemediğini söylemesi üzerine bardağı alarak tezgahın altındaki çekmecelerden birine yerleştirdi. Bu işi hallettikten sonra tekrar büyücüye baktı.

Söylediği sözler üzerine elinde olmadan gülümsemesine karşılık verdi. Gerçekten de haklı sayılabilirdi karşısındaki adam. Diagon Yolu bir sürü büyücünün uğradığı bir yerdi, Black Pearl ise sokağın Knockturn Yolu ile kesiştiği köşeye yakın sayılabilecek bir konumdaydı. Giren çıkan insanların arasında tekinsiz görünenleri bulunmasa da ilginç bilgiler taşıyanları oluyordu doğal olarak. Bazıları felaket tellallığı yapmaya duydukları hevesten ötürü karanlık dedikoduları taşıyorlardı bar sahibine. Bazılarınınsa çenesi düşüyordu iki bardak içkiden sonra. İnsanlardan duyduğu şeylerin bazıları öylesine çılgıncaydı ki, hatırladıkça hala gülümseyesi geliyordu. Karşısındaki büyücünün sözlerine karşılık olarak konuştu.

"Haklısın, bir sürü şey duyuyoruz. Ama asıl önemli olan şey, duyduklarımızın ne kadarının gerçek olup olmadığını bilmek. Buraya gelenler öyle şeyler söylüyorlar ki James, yatmadan önce söyledikerinin doğru olmaması için dua ediyorum. Ben çok şey duyuyorum. Hiçbirini bildiğimi iddia edemiyorum. İnan bana James, Bakanlık bu dedikodu yığınını ele geçirmek için bir avuç Knut bile vermezdi." Bardağın dibinde kalan az mikardaki içkiyi midesine gönderdikten sonra iç çekti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

James Darius`u dinlerken birazda etrafına bakıyordu.Aslında tam olarak burası böyle konuşmala ev sahipliği yapıyor olmalıydı.Birçok insan içkilerin vermiş olduğu etkiyle neler yapabildi kendinden biliyordu James.Darius bakanlığın dedikodu yığını için bir knut bile vermiyeceğini söylediğinde James kafasını hayır anlamında salladı.Ama içinden birses bakanlığın gerçektende birşey vermiyeceğini biliyodu.Eh bunun sebebi kendi maaşından biliyodu,bu kadar cüzi bir miktara çalışmak insanın içinden gelmiyordu ama ne yapacaktı mesleğini seviyordu.

"En ufak bilgi bazı olayların seyrini değiştirdi Darius,insanların acımasızca öldürülmeleri büyücü dünyasınıda sarsıyor,aslında insanlar evlerinde rahat uyuyamıyor.Bende senin gibi yatmadan önce yarın umarım cinayet olmaz diye dua ediyorum dostum" dedi.Aslında doğruda söylüyordu yeteri kadar cinayet görmüştü ama katiller dışarda elini kolunu sallayarak gezinirken masumlar her dakika ölümle yüz yüze gelme korkusuyla yaşamaları acımasız birşeydi.Bakanlık bilgi topluyordu aslında ama yeterli olmuyordu,yeteri kadar mesai yapıyorduk ama kaçmak kovalamaktan daha kolaydı heralde,barın her dakika biraz daha dolması Darius`un işlerinin daha yoğun olması anlamına geliyordu.James onu sıkmak istemiyordu,onunla konuşmanın verdiği güçlülük hissini şimdi hissedebiliyordu ....

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Zaten durgun olan sokak, düşen ilk damlanın takipçilerinin etkisiyle iyice ıssız bir yere dönüşmüştü. Bir saat kadar önce geleceği öngörülen bulutlar Londra semalarını işgal etmiş, göğü karartmış ve taşıdıklarını yeryüzüne bırakmaya başlamışlardı. Düşen her yağmur damlası, onbinlerce enstrümanın tek notalık katkılar yaptığı senfoniye bir nota daha eklerken, toprağa sinmiş olan kasveti de peşisıra yerin derinliklerine sürüklüyordu. Zaten az sayıda insanın dolaştığı sokak, yağmur bastırmaya başladıktan birkaç dakika sonra tamamen ıssız bir yer haline gelmişti. İnsanlar ya birbiri ardına cisimlenmiş, ya da dükkanların içine girmişlerdi. Gökten yağan sıvı huzur, granit taşlarla döşenmiş sokağı yıkarken, insanların günlerdir biriktirdiği sıkıntıyı da süpürüyordu. Yağmuru sevmesinin nedenlerinden biri de buydu. Yatıştırıcı, yenileyici bir etkisi vardı yağmurun. Öncesinde hava tıpkı altındaki toprak gibi dolu olurdu. Başladığındaysa, sıkıntıyla dolu bir bünyenin ağlayarak içini dökmesi gibi rahatlardı. Doğanın tekrar dengeyi sağlama yöntemiydi yağmur, hem bünyenin dışında, hem de içinde.

İçeriye göz gezdirdiği zaman, barın bir anda kalabalıklaştığını gördü. Yağmurun taarruzundan kaçan insanların bazıları da kendi barına gelmişlerdi. Çoğu daimi müşterilerinden değildi, bu yüzden yanına gelenlerin selamlarına gündelik karşılıklar verip istedikleri içkileri hazırlamaktan ötesine geçmedi, ancak yine de muhabbetlerinin bölünmesi konusunda huzursuz hissetmişti. Bir yandan içinde filizlenen merak duygusu, öte yandan başından geçenler sonrasında keskinleşen sezgilerinin anlaşılması zor fısıltıları, hepsi karşısındaki adamın sözlerinde önemli bir şeylerin olabileceğini fısıldıyorlardı. İçindeki bu karmaşanın sesine kulak vermek, her şeyi akışına bırakmaktan çok daha zordu elbette, ancak kafasındaki fısıltılar seslerini bazen öyle yükseltiyorlardı ki onlara karşı koymak insanı zorlayabiliyordu.

James'in sözlerini dinlerken dikkat kesilmişti içindeki dürtülere boyun eğerek. Onun cinayetler konusunda hassas olması kaçınılmazdı elbette, bütün bakanlık çalışanları öyleydi. Söyleyeceklerini zihninde tarttı bir saniye boyunca ve konuşmaya başladı. "Bakanlık'ın işine yarayabilecek bir bilgi elbette değerli olurdu, ancak benim duyduklarımın hepsi dedikodudan ibaret. İnsanların anlattıklarını bir bilsen, zombilerle, ikinci bir Karanlık Lord'la, büyü yapabilen trollerle ilgili masallar hepsi. Hatta daha dün akşam, yabancının biri bana ilahi bir gücü serbest bırakan bir anahtar ve bu ilahi gücün ele geçirdiği insanlar hakkında bir şeyler anlattı. Ciddiyim, hepsi palavradan ibaret."

Olur Olmaz Anılar

Olur Olmaz Anılar

Similar topics

Similar topics