Kederli bir gün gibi gözüküyor, havanın her zamanki gibi soğuk olması içindeki kederi daha da belirgin hale getiriyor heralde, yolda yavaşça yürüyen bu gencin üzerindeki ağırlık yürüyüşüne yansımış gibi üzerindeki siyah, kalın ve uzun paltosunun içinde çökmüşçesine yürüyen aslında iyi giyimli takım elbiseli belli ki önemli bir yerde çalışıyor. Yavaş yürüyüşünden hiçbir şey kaybetmeden ilerliyordu zaman onun için önemli değilmişcesine, karşısına bir çiçekçi çıktı " Lütfen! Bana yardım etmek için çiçek almazımsınız? "dedi üzeri peşmurde, saçları kirli ve havanın soğukluğundan burnu ve yanakları kızarmış kadın genç adama, adam yavaşça karşısında durana baktı "Ben daha kendime yardımcı olamıyorum size nasıl yardımda bulunabilirim ki? "dedi asaletinden hiçbir şey kaybetmeden ve devam etti elini yavaşça cebine attı bir tomar para çıkarttı " Bunlar size yardım edecekse buyurun" dedi kadının açıkta duran avucuna para tomarını bıraktı. Kadın ne yapacağını şaşırmıştı, genç adamın arkasından bildiği bütün güzel sözleri sıralıyordu, adamın ifadesinde ve yürüyüşünde hiçbir değişiklik yoktu sanki anlamsız bir soruya cevap ararcasına ilerliyordu sadece, parkın derin ve ıssız bir yer var mı diye kafasını kaldırdı, o sırada önünden geçen anne ve kızı gördü belki herkes için normal bir durum olabilirdi bir anne ile kızın el ele parkta neşeli bir şekilde yürümesi ama James için bu güzelliği görmek daha doğrusu bu güzelliğin bir zamanlar onun içinde var olduğunu bilmek acıtıyordu canını, gözlerinden soğuğunda vermiş olduğu etki ile bir damla yaş güzel yanaklarından aşağıya süzüldü.Durmuştu artık unutulmayan anılarla başa çıkmak yeterince zordu zaten böyle güzellikleri de görmek durumunu hiçte iyiye götürmüyordu açıkçası, en yakında duran üzerine bıçakla yazılar kazılmış olan banka kendini bir çuval gibi bıraktı ayakları gitmek istemiyordu artık anlaşılan. Biraz kafasını dinlemek için arkasına yaslandı ve gözlerini hafifçe kapattı ve anılar hücum edercesine gözlerine serildiler.

Bir bahar günüydü Londra’da insanlarla dolu bir parkta el ele vermiş çift ve yanlarında oturan en iyi arkadaşları bir bankta oturmuş oyun, oynayan kızlarının uçuşan sarı saçlarını izlerken birbirlerinin kulaklarına aşk sözleri fısıldıyorlardı. Bakanlıkta çalışan James her zamanki gibi hep tetikteydi aslında bir eli ceketinin iç cebine yakın tutardı, olası bir ani saldırıda hemen karşılık verebilmek için zira bu dönemlerde kargaşa çoktu ve düşmanda çoktu, James`in en yakın arkadaşı olan Nicholas ve eşinin yanında bankta oturuyordu. Nicholas’ın eşi yavaşça yanağına bir öpücük kondurdu " Kızımız sana benziyor Aşkım " dedi " Oda senin gibi hep tedbirli, baksana kaymadan önce kaydırağın üzerindeki taşları temizliyor " ve gülümsedi James`in ağzı kullaklarına varırcasına gülümsedi, gerçektende öyleydi Nicholas çocukluğundan beri hep tedbirli olmuştu ve tehlikeli oyunlardan bile uzak durmuştu. Nicholas, karısına sarıldı ve öptü sonrada kafasını yanlarında oturan James’e cevirdi ve gülümsedi. Ama aniden olan oldu derler ya ileriden bir kadının " Kızım kayıp, Larvenu nerdesin " bağırması ile James ve Nicholas kafalarını diğer tarafa kadının olduğu yere cevirdi. Kadın yana yakıla kızını arıyordu belli ki, derin bir Oh! Çektiler James, Nicholas’ın kızının oynadığı yere dönmüştü ki kızının kaydırağının arkasında beliren siluetler gördüler ve olan olaylar, kaydırak bir anda büyük bir patlama ile patlamıştı insanlar ne olduklarını tam anlamadan kaçışıyorlar bağırıyorlardı. Nicholas’ın eşi" Kızım "diye bağırarak patlamaya doğru koşmaya başlamıştı, James ve Nicholas asasını çıkardı bir yandan karşıdaki gruba büyü gönderiyor diğer taraftan toz bulutu içinde kaybolan Nicholas’ın karısına bakıyorlardı, derken yanından bir yeşil ışık geçti kendini hafifçe geri çekti James ama tam o sırada yanında birine denk gelmişti anlaşılan büyü, kadın önce havaya yükseldi sonrada bir balerin edasıyla yere düştü. Nicholas elindeki asasıyla kadının düştüğü yere, dizlerinin üstüne çöktü elleri karısının vücudunu sardı ve kendine çekti ona sımsıkı sarıldı, bu sırada birçok büyü kafasının üstünden geçiyordu ama artık yalnız değillerdi James’in çağırdığı bakanlık olayı öğrenmişti ve birçok seherbaz olay yerine gelmişti, bu durum karşısında ne yapacaklarını bilemeyen katiller kendilerini koruyarak oradan uzaklaşmaya başlamışlardı. Nicholas bağırıyordu ses tellerini yırtarcasına bağırıyordu etrafı iş arkadaşları tarafından sarılmıştı anlaşılan James’te Nicholas’ın yanına çökmüştü. Nicholas James’e bakarak" Kurtar onu, ölüm onu benden almadan kurtar " daha sıkı sarılıyordu kucağında yatan karısına sanki vücudunun sıcaklığı onu bu soğuk yoldan geri döndürecekmişçesine, James ölmüş eşinden Nicholas’ı ayırmaya çalışıyor ama bu zaman aldı. Nicholas eşini bıraktığında James tarafından ayakta duruyordu, her tarafı titriyordu eşinin üzerine bir ceset torbası yerleştirilmesini izliyordu. Bakanlık diğer cesetleri taşımak için harekete geçmişti anlaşılan, küçük bir ceset torbası bir bakanlık çalışanı tarafından havada götürülüyordu sapsarı saçlarının bazıları tozlanmış bazıları ise kandan kıpkırmızı olmuştu James onu nasıl tanımazdı ki kızı kadar sevdiği hayatında kardeşinden sonra ikinci kadındı böyle dediğinde James`e " Amca ben Atalante’den önceyim "der kucağına atlardı, James`in bütün varlığı tüm sevgiyi ve aile ortamını yaşadığı insanlar şimdi iki ceset torbasına konulmuş götürülüyordu. Nicholas ve ailesi James’in kendi ailesiydi, hep öyle görmüştü ama şimdi onlar yoktu.

Uyanırcasına kendine geldi James,hareketsizlikten soğuğun derin iç yakıcı ağrısını tüm vücudunda hisseti ağzını oynattı,gözlerini kapatıp açtı,ellerini oynattı,parkta oturmak iyi gelmemişti anlaşılan bu acı yüklü adama aslında bilinmeyene sürüklenen şu hayatını daha da anlamız olduğunu hatırlatıyordu.Derken karşıdan gelen birisini gördü büyücü olduğunu bildiği birini....

James karşısından gelen bu adamı tanıyor gibiydi ama yüzünü göremedikten sonra neye yarar,birkeresinde bakanlıktan bir arkadaşına benziyor diye muggle`a asa çekmişti ama onun bir muggle olduğunu görünce deli gibi davranmak zorunda kalmıştı.Evet gülünç bir olay olabilirdi ama bir bakanlık çalışanının elindeki asasını deli gibi salayarak oynaması bu James için utanç dolu dakikalardı.
Kafasındaki düşünce dolu aptal ve saçma konuşmalarla boğuşurken bir yandanda ona yaklaşanın yüzünü seçmeye çalışıyordu.Havanın kasvetliliğinden kaynaklanan ışıksızlıktan parkın ışıkları yanmaya başlamıştı.Parkın sönük sarı ışığı yaklaşanın yüzüne vurduğunda onu tanımıştı Black Pearl`ün sahibi Darius`tu gelen,dik ve asaletli yürüyüşü onun derin bir insan olduğunu zaten gösteriyordu.Yaklaştı ve James`e " Merhaba,James.İyi görünmüyorsun." dedi zamanını dert dinlemekle geçiren bir insanın halden anlar tavır ile James karşısında bu kadar iyi tanıdığını birini görmekten hoşnut olmuştu,bu derin ve iç acıtan anılarla savaşırken" Her zamanki gibi düşünceler beynimi hücum etti,bende biraz dinleneyim diye buraya oturdum Darius"dedi oturduğu boyası bir bıcakla kaldırılmış,üzerine saçma kelimeler yazılı bankı göstererek.

Aslında yaşadıklarını Darius zaten biliyordu,James düşünceler üzerine çullandığında zamanlarda Black Pearl`e gider birkaç kadeh içerdi.Eh sonra her kafası biraz güzelleşmiş insanda olduğu gibi dertleşecek birilerini arardı,buda genellikle Darius olurdu kos koca barda,aslında Darius James`in durumu anlayan biriydi zira gelen herkez birkaç kadeh içtikten sonra söylemiyeceği sırları bile anlatır hale geliyorlardı,bakanlıktan sarhoş birinin birkaç ufak sırrı birilerine barında söyler diye tedbirlide davranıyor olabilirdi.James`in atlatması gereken önce kafasında zamansız belliren anılar vardı.Başta onlardan kurtulmalıydı,zamana ihtiyaç duyan insanların bazı göstergeleri olur ya uykuları kaçar,kendi evlerini bile görmek istemezler ya,işte bunlar James`e herzaman oluyordu. Ama bakanlık ailesini kaybettkten sonra onun mabedi olmuştu bırakıp uzaklaşmayı düşünemiyordu.

James Darius`a derin düşüncelerle savaşan insan bakışları ile " Oturmazmısın ? " dedi yanındaki boş yeri göstererek "Ee bu arada sen ne arıyorsun burada " gerçektende genellikle buralarda görmediği biriydi ne kadarda onu görmekten keyif aldıysada ...

"Seni buraya getiren şey neydi?" diye sordu Darius yanında oturmuş ona bakmadan,soru gayet netti aslında buraya geliş nedeni,kendisi bilse aslında verilecek cevap gayet net olabilirdi ama daha kendisi bile buraya neden geldiğini bilmiyordu ki,bir süredir bu parkı seçmesinin sebebi sadece oturacak biryer olması değildi heralde,kafası yine karışıyordu kendini toparlamak zorunda hisseti kendini birden banka yayılmış vucudunu toparladı üzerindeki siyah paltoyu birazdaha çekiştirdi.

"Bilmem,temiz hava heralde beni buraya devamlı sürükleyen" dedi içten bir tavırla,evet en doğrusu buydu temiz hava bu zamanlarda bulunması nerdeyse imkansız denecek duruma gelmişti muggle`lar içinde bizim içinde,belki bizim durumuz farklıydı asanı salla git güzel bir dağın tepesine şeklindeydi ama mugglelar gün geçtiktikçe daha kötü olacaklardı.Karşıdaki oyun parkından gelen güzel ve neşeli sesler kullaklarına ne hoş geliyordu James`in birzamanlar sahip olduğu bu gülücükleri evinin içinde duyuyor olması ne garip geliyordu şimdi ona,zaman döngüsü bu olsa gerek diye düşündü Darius`un yanındaki varlığını unutmadan baksana dedi kendi,kendine yanlız kalmış bir adamın bile yanında zamanı geldiğinde birkaç kişi olabiliyor.İçinden kendi düşüncelerine gülmek geliyordu delirmişmiydi? sadece soğugun ve sinirlerinin vucutaki gevşemesinden kaynaklanıyordu heralde bu istek.Darius`a döndü "İşler nasıl Darius" saçma bir konumuydu bilmiyordu ama burada sesiz kendi düşüncelerine dalacağına birkaç sohbet iyi gelebilirdi " Aslında senin işinde zor birçok insanı dinlemek,ben kendimi dinlemekten bıktım senin halini düşünemiyorum bile " dedi kapalı bir kasayı açacak büyüleri söylercesine