Arnaldo çimenlere uzanmış gene gökyüzünü izliyordu. "Birşeyler değişmeliydi... Gaby nerede? Onu uzun zamandır göremiyorum?... Okulumu gezsem? Buldum Gaby'i bulup okulu gezeyim. Evet güzel fikir." dedi hızla yattığı yerden kalktı ve çantasını kapıp okula doğru koştu. Ortak salona, büyük salona, yemekhaneye baktı ama bulamadı. Tam pes edecektiki karşısına tanıdığı bir öğrenci çıktı. "Hey merhaba. Gaby'i gördünmü?" diye sordu. "Evet onu en son kütüphaneye giderken gördüm." dedi öğrenci ve Arnaldo teşekkür ettikden sonra koşarak kütüphaneye gitti. Kütüphanenin kapısı açık olduğu için koşarak kütüphaneye girdi. "Yavaş ol! Burası kütüphane. Sessiz ol!" dedi kapıda bir anda önüne çıkan görevli. Tam görevliye çarpıcaktıki zor durdu. "Özür dilerim." dedi yavaşça görevlinin yanından geçip kitaplıkların arasına daldı. Görevlinin yanından geçerken görevli birşeyler fısıldamıştı ama Arnaldo hiçbirşey anlamadan yürümeye devam etti.Kütüphane oldukça büyüktü. Tavana kadar uzanan kitaplıklar. Arnaldo kütüphaneye pek gelmezdi. Hatta hiç gelmezdi. "Güzel yermiş..." dedi ve incelemeye devam etti. Koridordan koridora geziyordu. Tozlu bir koridordan daha geçtikten sonra karşısına Gaby çıktı. Bir kitap almış ve ayakta onu okuyordu. Arnaldo hemen bir yere gizlenip onu izlemeye başladı. Nedense onu izlemek hoşuna gidiyordu. Onu izlediğini gören biri varmı diye etrafına bakındı Arnaldo ve kütüphanede kimse olmadığını farketti. Bu belliydi. Gaby'nin kitapta çevirdiği her sayfanın sesi duyulabiliyordu. Sonunda Gaby ayaktan yorulmuş olmalıki masanın yanındaki sandalyeyi oturdu ve pür dikkat kitabını okuyordu. Arnaldo biraz daha yaklaştı ve onu izlemeye devam etti. Bir kağıt çıkarmış birşeyler yazıyordu. Kitaba bakmaktan boynu ağrıyıp biraz boynunu ovaladıktan sonra tekrar kitaba geri döndü. "Korkutsammı? Bu eğlenceli olabilir. Onun yanında çılgınca şeyler yapasım geliyor." dedi içinden Arnaldo. Tam onun yanına gitmek için adım atmıştıki biri onu omzundan tutup geri çekti. "Kitap alacakmısın? Burası kızları izleme kulesi değil. Ya kitap alırsın ya da gidersin." dedi görevli. Arnaldo korkudan hiçbirşey diyemedi. Yutkundu ve kafasını sallayıp onayladı. Görevli tekrar birşeyler fısıldadıktan sonra gitti. Arnaldo korkudan hemen yanındaki raftan bir kitap aldı ve bir sandalyeye oturdu. Kitabı açtı ve Gaby'i izledi. Onu farketmemişti belliydi. Ona daha yakın bir sandalyeye geçti. Sonunda tam karşısındaki sandalyeye oturdu ve onu izlemeye devam etti. "Uçmuş bu kız." dedi içinden ve gülümsedi. "Çılgınca birşey yapmalıyım." dedi ve sinsice sıranın altına saklandı. "Gaby... Gaby... Gaby..." diye fısıldadı. Korkutucu bir fısıltıydı, belkide bir uğultu. Ayrıca gülmemek için kendini zor tutuyordu.

"Şimdi öleceğim sanırım." dedi içinden Arnaldo kravatını tutan Gaby sayesinde. Gaby öksürdükten sonra parmağıyla kravatını gösterdi. "Şey... Bırakabilirmisin sanırım öleceğim... " dedi sesi kısık bir şekilde. Gaby bırakcak gibi değildi sonunda Arnaldo kravatı çok hızlı çekip Gaby'nin elinden kurtuldu. Masanın altından tam kafasını çıkardıki karşısında görevli vardı. "Gene sen... Bu seferde yerdesin. Ne arıyordun köstebek? Yuvanımı?" dedi alaycı bir tavırla ve o iğrenç dişlerini gösterecek şekilde gülümsedi. "Hemen çık oradan! ve kızı rahat bırak." diye bağırdı. Arnaldo gene yutkunduktan sonra masanın altından çıktı ve görevlinin karşısına dikildi. "Yere kalemim düşmüşdüde ondan." dedi. "Tabi..." dedi görevli ve gene fısıldadıktan sonra gözden kayboldu. Arnaldo sandalyesine oturdu ve uzun bir soluk verdikten sonra kahkayı patlattı. Çok ses yaptığını düşünüp hemen ağzını kapadı ve sessizce kıkardamaya başladı ve karşısında oturan Gaby'e baktı.

Arnaldo görevlinin 4. hatayıda görmezden gelemeceğini düşündü ve Gaby'le konuşmanın tek yolu yazmak olduğunu farkedip cebinden bir kağıt çıkardı. Gömleğinin cebindende bir kuş tüyü çıkarıp kağıda yazdı.


diye yazdıktan sonra uzaktan kağıda baktı ve gülümsedi. Ardından kağıdı yavaşça Gaby'e uzattı ve etrafına bakındı. Sanki son koridordaki kitaplıktan görevli onu izliyor gibiydi. Evet onu izliyordu. Göz göze geldi. Görevli ona kötü kötü bakıyordu. Birşeyler fısıldıyor gibiydi. Arnaldo görevlinin gözlerine bakıyordu. Sanki bakışları gittikçe daha ürkütücü olmaya başlıyordu. Biranda gözüne bir ağrı saplandı ve kafasını arkaya çevirdi. Eliyle gözünü ovuşturduktan sonra tekrar oraya baktı. Gitmişti. "Tuhaf..." diye fısıldadı ve önüne döndü. Kağıt geri gelmişti...

dedi ve kağıdı ona doğru uzattı. Tekrar etrafı bakındı. Görevli gözükmüyordu. Buna sevinip Gaby'nin vereceği cevabı beklerken kitabını inceledi. Havaya kaldırdı ve sallamaya başladı. Belki görevli görüpte onu uyarır diye düşündü. "Resmen kaşınıyorum..." dedi ve gülümsedi. Kitabı sallamaya devam ederken içinden bir kağıt parçası düştü. Kağıdın içinde birşey vardı. Bir mektup gibiydi ama kağıdı açacak hiçbiryer yoktu. İlgisini çekip kağıdı cebine attı ve karşıki duvarda daha önce farketmediği bir yazı tablosunu gördü.


Bu da tuhaf birşeydi. Daha önce farketmemesi daha tuhaftı.