Ellerini ellerimin üzerine yerleştirmiş , bana bakıyordu. Yanımda olduğu hissettirmeye çalışıyordu. Ona herşeyi anlatmamı istiyordu. Bunca zamandır kendime bile itiraf edemediğim yanlışlarımı , sırlarımı anlatmamı istiyordu. Bu benim için kolay birşey değildi. Sadece benim için de değil onun içinde kötüydü. Bazı şeylerin sadece bir kişide kalması gerekiyordu. Ama o benim sevdiğim biriydi ve artık yavaş yavaş sarhoş oluyordum. Tekilamın tazelenmesini istedim tutuk bir naziklikle. Sigaramdan aldığım tat artık daha da güzelleşmişti. Tütünün burnuma getirdiği koku mayhoş bir güzellikteydi. Ne zaman geldiğini anlayamadığım bir orkestra kötü bir canlı müzik yapıyordu. Ses zaman zaman kulak tırmalıyor , keskin bir acı gibi uğulduyordu kulaklarda kimi zaman ise insanı bir peri masalında gibi hissetiriyordu. Kesinlikle kötü bir tercihti çünkü masallar sadece eski saman yapraklara yazılmış saçma kurgulardı.

Ona bakmamaya çalışarak anlatmaya başladım. '' Okuldan mezun olduktan sonra biriyle tanıştım. Adı Ale..Alejandro idi. '' Bu adı yıllar sonra ilk defa söylemiştim. Boğazım şimdiden yanmaya başlamıştı. '' Onunla tanıştığımda ailemin beni reddetmişti. Beni kardeşimin ölümden sorunlu tutuyorlardı. Alejandro bana şu ana kadar yaptığım hiçbişeyin bana yarar sağlamadığını anlamama yardım etti. '' Bir nefes alarak devam ettim. '' Herşey ondan sonra oldu. Arkadaşlarım bana boş gelmeye başladı. İyi hiçbir şey yoktu bu hayatta. Ailem onlar için yaptıklarımı görmemişlerdi. Artık beni görmek bile istemiyorlardı. Sonunda insanlardan nefret ettim. Yanımda sadece Alejandro vardı. Onu seviyordum. Ta ki hayatını kaybedene kadar. ''. Yavaş yavaş gözlerim dolmaya başlamıştı. Bakışlarımı Adriana doğru çevirdim ve ekledim '' Onu bir muggle öldürdü Adrian. Bana bu hayatı daha yaşanır kılan adamı bir ucube öldürdü.Sence böyle birşeyi hakedecek ne yaptım ? Bunları yaşamak mecburiyetinde miydim ? Başarılarım , ailem , arkadaşlarım ve sevgilimi elimden aldılar. Onlara ne kadar nazik davransamda bana acımadılar. Ama ruhuma verdiğim sözü tutacağım. Bu dünyada hiçbir muggle kalmayacak. Onlar ve onların yandaşları benim yaşadığım şeyleri yaşayacaklar. Acının ve ölümün tadına bakıcaklar. '' Nefes nefese kalmıştım. O ise çok sakindi. Buna şaşırmıştım. Hala ona bakıyordum. Tepkisini merak ediyordum. Ne korkmuş nede şaşırmıştı... Şu an karşımda koca bir sessizlik vardı. Bu çok sinir bozucuydu.

Ses tonundaki titreyen tını karşısında gözleri yavaş yavaş açılmaya başlıyordu Adrian’ın.Aleix,gerçekten de eskisi gibi değildi.Aşktan bahsediyordu,kaybetmenin acısından..Ama bu söylediklerini yakıştıramıyordu Adrian ona,bir türlü normal gelmiyordu.Bedenini sarıp sarmalayan kıskançlıkta bu konuşmanın ardından ortaya çıkan garip bir histi.”Ne adammış”diye geçirdi içinden.Ve hızlı bir şekilde ateşviskisini kafasına dikti.Aleix’in gözlerini ona çevirip dakikalardır cevap ya da tepki beklediğinin farkında olsa da şu anda ona cevap verecek gücü kendinde bulamıyordu.Ne dese boştu.Onu tamamen kaybettiğini anlamıştı yıllar sonra.Slyhterin’li olmanın sonu genelde bu olurdu,çok iyi anlamıştı biliyordu.Fakat Aleix ve Adrian farklıydı.Karanlık aydınlık meselelerine genelde girmemeyi tercih eden ama düşüncelerini açıkça belli eden tiplerdendi onlar.Bunu düşünmek şu anda hiçbir şeyi değiştirmese de derin bir nefes alarak başını tekrar Aleix’e çevirdi.Eli hala onun elinin üzerindeydi.

-Bunları duyduğuma üzüldüm açıkçası.Ama Alejandro’nun da seni çevrenden soyutlamasını çok doğru bulmadım. Onu sevmişsin ve acını tüm muggle’ları öldürmekle yok edeceğini düşünüyorsun.Fakat bu yanlış Aleix,sana bunu muggle aşkıyla söylemiyorum.

Biraz duraksayıp Aleix’in pürüzsüz yüzüyle gözlerini birleştirdi.İnip kalkan göğsünü yüzüne bakarken bile fark edebiliyordu.Gerçekten kızmıştı,o donmuş gibi gösterdiği kalbi hala ölen biri için korkunç derecede canlıydı.Yüzünde sakin bir tavır olması Aleix’i delirtiyordu ve Adrian bunu yıllar önce fark ettiği için silah gibi kullanıyordu..Burnuna tekrar dolan o mis kokuyla kendine gelip yumuşak bir tonda öksürdü.

-senin kadar nefret ederim muggle’lardan,biliyorsun.Fakat hiçbir nefret beni böylesine değiştiremez.Oysa sen benim tanıdığım kızdan çok çok uzaklaşmışsın.Sıkıntını içine at demiyorum.Ama en azından kısasa kısas yapmalısın.Tüm insanlar suçlu olamaz değil mi?Yoksa aldığın bir emir mi sana bunları yaptırıyor Espera?

Ağzından çıkanlara bir an kendi de inanamadı.İçindeki kıskançlık yön değiştirmek için tamamen can yakıcı bir silaha dönmüştü.Fena..Ama yapmak zorundaydı.Aleix’i geri kazanmak istiyordu, en azından dostu olarak.Fakat onu her gün eriyip giderken görmeye katlanamazdı.

Bana açıklama yapmaya başlamıştı birden. Duygularımı açtığım ilk ve tek kişi bana bunları yapmamam gerektiğini söylüyordu açıkca. Bana kızmamıştı bunu hissediyordum. Bana nasihat veriyordu. Sözünün en sonunda da vurgulu bir şekilde belirtmişti muggle aşığı olmadığını...

Gözlerini gözlerime yerleştirdi ve konuşmaya devam etti. Sesi anlayışlı bir yetişkin kadar sakindi. ''Senin kadar nefret ederim muggle’lardan,biliyorsun.Fakat hiçbir nefret beni böylesine değiştiremez.Oysa sen benim tanıdığım kızdan çok çok uzaklaşmışsın.Sıkıntını içine at demiyorum.Ama en azından kısasa kısas yapmalısın.Tüm insanlar suçlu olamaz değil mi?Yoksa aldığın bir emir mi sana bunları yaptırıyor Espera? ''. Kendimi geriye doğru çektim. Kalbim artık daha hızlı atıyordu. Yanaklarım kızarmış ve başım sinirden ağrımaya başlamıştı. Bana emir aldığımdan dolayı mı böyle davrandığımı soruyordu. Ne de olsa ben bir Slytherin öğrencisiydim. Zindanda öğretmişlerdi karanlığın kölesi olmamı. Ama ben hiçbir kuralına uymamıştım efendimin. Sadece kendi isteklerim için oradaydım , o lanet heriflerin arasındaydım. Sadece kendi çıkarlarım için ve bana basit bir köle gibi davranılmasından da hiç hoşlanmıyordum... Eğer karşımdaki Adrian olmasaydı neler yapabileceğimi ben bile tam olarak kestiremiyordum. '' Hayır '' dedim titreyen bir ses tonuyla.'' Hayır Adrian , emi..emir almadım tabiki ! Bütün bunlar , ahhh ne diye beni sıkıştırıyorsun!! '' . En sonunda ona kızgınlığımı belli etmiştim. Bunun üzerine kendimden daha çok tiksindim. Kafamı ellerimin arasında sıkıştırdım. Onu kırmaktan korkuyordum. Tekrar ona doğru dönüp mırıldanırcasına söze başladım '' Özür dilerim , beni affet... ''

Rp out: Rp bir süreliğine dondurulmuştur.