Karanlık çabuk bastırmıştı sanki bugün. Gökyüzüne bakan Julian da böyle düşünüyordu; sabahtan beri oradan oraya koşturmuştu ve günün nasıl geçtiğinin farkında bile değildi. Görev yerinden evine doğru ilerliyordu, neyse ki bu akşam nöbeti yoktu; üç gündür doğru düzgün uyku uyumamıştı ve kızaran gözleri buna çok ihtiyacı olduğunu çok açık bir şekilde aşikar ediyordu. yorgun ve uykulu olmasına rağmen kendine hakim olamıyor, yürürken devamlı etrafı kolaçan ediyor bir yandan da kulak kesiliyordu. En ufak harekette ya da küçük bir tıkırtıda eli hemen asasına gidiyordu. Cinayetler günden güne artıyordu ve ve katilin ardında bıraktığı izler gün geçtikçe karmaşıklaşıyordu. Bunları düşündükçe her ne kadar evine gelmiş olup yatağına uzanmış olsa da uyuyamayacağını biliyordu. Kafasını didikleyen bu düşüncelerden kurtulmak için yapacak bir şeyler arandı ama yanında ne çalışacak bir dosya getirmişti ne de evde onu oyalayacak bir şey vardı; zaten evi gibi hissetmiyordu artık orayı, geceleri uyumak için uğruyordu bir tek. Yatağından kalkarak biraz önce çıkardığı gömleğini tekrar üstüne geçirdi. Apar topar evden çıkıp hızlı bir şekilde yürümeye başladı. Bu gece karargahta toplantı vardı; eğer bitmediyse orada biraz oyalanabilir sonra da nöbette olan meslektaşlarına şöyle bir uğrayıp kontrol ettikten sonra ofisine gidip biraz çalışabilirdi. Sokağın başına geldiğinde eline alarak çıktığı cübbesini çoktan sırtına geçirmişti Julian. Etrafı şöyle bir kestikten sonra bir anda yok olmuştu.

Clayton malikanesinin bulunduğu sokağın başında beliren Julian emin adımlarla ilerlerken uzaktan görünen manzara onu bir anda harekete geçirmiş ve koşmaya başlamasına sebep olmuştu. Yaklaştıkça gördüğü durum onu hiç düşünmeden o arbedenin içine dalmaya sürüklemişti. Kendini malikanenin yıkılan duvarlarından içeri atarak asasını çekmiş ve hızla etrafında olanları algılamaya çalışarak toz bulutu içerisinde ilerliyordu. Ortalık karanlıktı; asasını yakmıştı ama yaktığı an söndürmüştü. Işık tozu daha yoğun gösteriyor görüş alanını iyice daraltıyordu. Bastığı yerlere dikkat ederek ilerliyordu. Birden arkasında duyduğu ayak sesiyle hemen döndü ve gördüğü kişi karargahtan değildi; elinde hazır tuttuğu asayı sert bir şekilde savurarak "İncarcerous" dedi kısık bir sesle. Gürültüden sesi duymayan ölüm yiyen nerden geldiğini bilmediği iplerle bir anda bağlanmıştı. Asası önünde hazır yanına yaklaşan Julian hala elinde tuttuğu asayı almak için ondan erken davranmıştı; kolları ve bacakları iplerle sıkı sıkı bağlanmış olan adama iğrenerek bakıyordu, tam olarak ne olmuştu öğrenebilmek için hemen adamın zihnine akmış gözünün önünden geçen kısa görüntülerde aradığını bularak zihninden çıkmıştı. Biraz önce gördüğü görüntülerden biri canını çok fena yaktı Julian'ın; kendisi gibi seherbaz olan ve aynı zamanda öldürülen eşinin ikizi olan Chiara'ya saldırmış, ona işkence etmişti. Bunun hesabını sormak için fazla vakitleri yoktu ama kendine engel olamayarak adama sert bir yumruk atarak bayıltmıştı. Hemen kalkıp diğerlerini bulmak üzere içerlere doğru ilerlemeye başlamıştı. Arada bir ona doğru gelen büyüleri gayet basit bir şekilde savurarak kendini koruyordu. Sonunda tam bir kargaşanın hakim olduğu bir kalabalığın arasına girmişti. Ölüm yiyenlerin üstünlükleri bariz gibi görünüyordu ama çoktan diğer karargah üyelerine haber gitmiş olmalıydı... Çevresindeki ölüm yiyenlere büyüler savururken aklına takılan en büyük soru kimin konuştuğuydu. Eğer hala hayatta ise - ki Julian böyle bir şeye ihtimal vermiyordu- yakın bir zamanda hakettiği cezaya katlanacaktı...