11 Numara: Miroslava Dyén'in Evi

Gezgin

"Bilmiyorum yani, her ilkin devamı gelir."
"Eğer bensiz bir devam gelirse, bilemiyorum artık bu tatlı gözlere zarar gelebilir. Ya da o tatlı gözlere zarar verenlere."
Gülümsemişti Kevin, bu sözlerinin ardından. Miroslava'nın ise yüzü düşmüştü. Yeni uyandıklarının bilincindeydi, yine de umursamamıştı, son yirmi dört saat içinde neyi umursamıştı ki zaten? Kevin'ın kahvaltısını bitirmesini izleyerek gerindi. "Bu gün fazla mutluyum, tatlım," dedi Kevin, yapay bir zevzeklikle. Miroslava'nın daha iyi oyunculuk yaptığı aşikârdı, sonuçta o katı kurallarla büyütülmüştü, yalan söylemekte ustaydı. Mükemmel sahteciliğiyle somurttu. "Aman, iyi." Kendi sesini duyduğında, aklına evli görünme fikri geldi. "Bak ne diyeceğim," diye başladı sözüne, soprano sesi mutfakta yankılandı. "Sen evden çıkacaksın, komşular bize dik dik bakacak. En iyisi, biz bay ve bayan Néil'mişiz gibi davranalım. Böylece bizi yeni çift sanarlar ve yakamıza yapışmadan kaçışırlar." dedi göz kırparak. Dahice bir fikir sayılırdı. Hem böylece, kimse onlara dadanmayacaktı. Çayları tazelerken, Kevin'ı düşünmesi için serbest bıraktı.

Gezgin

“ Sen evden çıkacaksın, komşular bize dik dik bakacak. En iyisi, biz bay ve bayan Néil'mişiz gibi davranalım. Böylece bizi yeni çift sanarlar ve yakamıza yapışmadan kaçışırlar. “
Kulağına işleyen sesin geldiği kadına tekrar dönmüştü. Yüzünde oluşan gülümsemeyle önündeki fincanın dibindeki son birikinti olan çayıda bitirmişti. Evlenmek ? Ya da öyle olmayıp yalan söylemek. Yalanı bile göz kamaştırıcıydı. Ama ne kadar burada olacaktı ki ? Birbirleriyle eğlenen bir çiftti onlar. Böyle yaşamadıkları sevgiyle burada hep durmaları, hem de Kevin’ın durması. Mantık hatası olabilirdi ama bu kızla yaşanacak her güne değebilirdi. Sevmeyle sevmeme arasında gidip gelsede içindeki bir şeyler bu durumun böyle süreceğine inandırıyordu. Önüne tekrar gelen fincanı tutan elleri üstüne doğru çekmişti. Burun buruna kaldığı kıza doğru yaklaşarak dudaklarını onunkilere değdirmişti. Tutku dolu öpücüğün ardından geriye doğru çekilmiş, kızında yerine oturmasını beklemişti. “ Güzel fikir, ama burada ne kadar kalacağım ki ? Yoksa benden ayrılmak istemiyor musun ? “ Sözlerinden sonra gülücüğünü göstermişti ona, zeki bir şekilde gözlerinin içinde parlayan ateşle oynarcasına ilerliyordu. Fincanın içindeki çay büyük bir öfkeyle dilinden geçiyor, öfkesini kusarak dilini yakıyordu. “ Ah. “

Gezgin

Miroslava, arkasını döndüğünde Kevin ile burun buruna gelmişti. Kevin'ın dudaklarına ani bir tutkuyla yapışmasıysa, cevabını merak etmesine yetmişti. "Güzel fikir, ama burada ne kadar kalacağım ki? Yoksa benden ayrılmak istemiyor musun?" Bu sözleri söyler söylemez, dudakları bir yay gibi kıvrılarak gülümsedi. Ardından, fazlasıyla sıcak çayını dikti kafasına, Miroslava'yı şaşkınlık ve kızgınlık karışımı duygularıyla ortada bırakarak. Mantıklı yanı, ondan ayrılması için Miroslava'ya baskı yapıyordu -ki bu yanı dün geceden beri hiç işe yaramamıştı. Hormonlarının yönettiği kısım ise, onunla bir kez daha beraber olmak istiyordu ve tutkulu öpücüğünü yeniden dudaklarında hissetmek... Küstahça gülümsedi ve sanki onu öpecekmiş gibi ona yaklaştı. Sağ eliyle yanağını okşarken, sol kulağına fısıldadı, "Papatya falı bakacağım." Ardından kıkırdadı. Sinirini bozmak istiyordu sadece. Onu kızgınken uzun zamandır görmemişti, böyleyken çok seksi olduğunu düşünüyordu. Anlaşılan yine hormonlarının kontrolündeydi. Hafifçe geriye çekildi, gözlerine bakacak şekilde. Onu etkileyebileceğini umuyordu, geçen seferki gibi...

Gezgin

Kevin yüzüne yerleşen gülümseme bir anda silinip gitmişti. Yanaklarına okşayan nazik parmaklar içini bir hoş etmişti. Kulağını fısıldamıştı: “ Papatya falı bakacağım. “ Ne diyordu ? Şaşkına dönmüş gözler kızın gülümseyen suratına takılı kalmıştı. Yavaşca geriye çekilmiş oturduğu yerden ayağa kalkmıştı. Burun buruna olduğu kadına bir kez daha bakarak: “ Hayır bakmayacaksın. “ demişti. Sözlerini bitirdiği an dudaklarını yaklaştırmış, sonrasındada onun büyük bir istekle buluşturmak istediği arzulu dudaklarıyla buluşturmuştu. Ellerini saçlarına dolamış bir şekilde ilerliyordu. Yatak odasının kapısından tekrar geçmiş ve yatağa doğru uzandırmıştı onu. Dudaklarından dudaklarını ayırarak konuşmuştu: “ Çok güzelsin. “

Gezgin

2.38

Saat henüz iki buçuktu, yataktan kalktığında. Kevin uyumak istemişti, en azından yarım saat. Her biri farklı yerde olan kıyafetlerini toparlayıp sepete attı. Ardından duşa girdi. Günde iki kez duş alması saçlarını hep daha parlak gösterirdi. Sıcak su tenine değdiğinde hassas teni kızardı ancak aldırmadı. Suyun altında rahatlarken, bu sefer mantığının galip gelmesine izin verdi. Ne yapıyordu o? Hani dersini verecekti, hani sorguya çekecekti? Başkasıyla birlikte olduğu için ondan ayrılmamış mıydı, peki neden şimdi bekâretini ona kaptırmıştı? Neden mantıklı düşünmek istememişti, neden her seferinde avına yaklaşan kedigiller gibi davranmıştı ki? Miroslava, kendi kendini azarlarken suyu kapattı ve banyodan çıktı. Pembe bornozunu buğday tenine sarıp sarmaladı ve giyinebilmek için odasına gitti. Karalara bürünecekti, onu kendisinden uzaklaştıracaktı. Sadece bir gün olmuştu, fazla değil. Hem, Kevin için kolay olmalıydı bu, başından savmak. Evet, bunu yapacaktı. Ona yapılan ihanetin intikamını böyle alacaktı, onun yaptığı gibi tasasızca başından savacaktı onu. Saçlarını topuz haline getirdi ve topuzun üstüne siyah bir file taktı, evden cenaze çıkmış gibi. Mutfağa gidip bir kaç çikolata atıştırdı, ardından salona gidip yere oturdu ve dizlerine sarılıp akli dengesini kaybetmiş gibi sallanmaya başladı.