11 Numara: Miroslava Dyén'in Evi

Gezgin

Oyuncular: Kevin Néil & Miroslava Dyén
* Barda yapılan RP'nin devamıdır.

"Ama nereye?" demişti Kevin. Miroslava, senindeki heyecanı duyabiliyordu. "Eve." diye karşılık verdi Miroslava, arzuyla. "Beni özlediğini bilmiyordum." Kevin'ın ona yaşattıkları umrunda değildi, şimdi sadece bir kez, duygularına yenik düşerek kafasına estiği gibi davranmak istiyordu. Artık o uslu kız olmak istemiyordu. Yirmi yaşında koca bir kadındı, kimse ne yaptığını sorgulayamazdı. Elini dar kotunun cebine sokarak ev anahtarını çıkardı. Evinin bara yakın olması iyiydi, aksi halde bu kadar şehvete dayanamayabilirdi, -ki bu nerede ne olacağının bilinmemesine yol açardı. Anahtarlığı eline geldi, tüylü bir köpekti bu, ona dokunur dokunmaz biraz sakinleşmişti ancak hala kesik kesik nefes alıyordu. Anahtarlığı demir kapıya soktu, kilidi çevirdi ve kapıyı açtı. Ev oldukça lükstü, uçuk pembeyle donatılmış bir salon karşıladı onları. Miroslava, yukarı kata, yatak odasına doğru yöneldi ve yeniden Kevin'ın dudaklarına yapıştı.

Gezgin

Kapının açılması ve gerisin geriye kapanmasıyla. İki dudak birbiriyle tekrar birleşmişti. Merdivenleri çıkıp, yatak odasının kapısını ayağıyla ittirerek açmıştı. Tutku her şeyin ötesinden dudaklarında sarf oluyor. Sadece düşündüklerini hissettiriyordu. Bir anda dudaklarını geri çekmiş onu ileriye doğru atmıştı Kevin. Yatağın bozulmamış örtüsünün üstüne düşen kıza bakmıştı tekrar. Gözleriyle onu süzerek dudaklarını dudaklarına götürmüştü. İkisininde elleri omuzlarında, seviyesizce bir öpüşme içerisindelerdi. Önce dudaklarından soğuttuğu dudaklarını boynunda gezdirmiş daha sonrada yukarı doğru kalkarak üstündekini çıkarmıştı. Şehvetli ve arzulu bir biçimde devam eden iki bedenin tutkusu kendileriyle boğuşuyor. Özlemleriyle oynuyorlardı. Her iki dudağın buluşmasıyla devam eden başlangıç sonuna doğru ilerliyip devam ediyorlardı…

Gezgin

Öğlen, 12.08

Öğlen güneşinin çıplak vücuduna vurmasıyla uyandı Miroslava. Çıplak vücuduna mı? Miroslava, dün gece yaşadıklarını hatırlayarak mutlulukla gerindi. Kevin'a yeniden aşık değildi, Kevin da ona, onlar yanlızca birbirlerini kullanıyorlardı -geceleri. Miroslava, göğsünde yattığı adama baktı; yakışıklıydı, vücudu yerindeydi, karışık bronz rengi saçları ve kalın kaşları vardı. Saate bakmak için dikildi -12.08, oldukça geçti. Örtüyü çekip yataktan kaldırırken gözü pembe zemine sarı çiçekli çocuksu çarşaftaki lekeye ilişti, utanmıştı. Yataktan kalkarak yanına beyaz satenden mini geceliğini, ayaklarına beyaz pofuduk terliklerini geçirerek banyoya yöneldi. Sıcak suyla iyi bir duş aldı, ardından dişlerini fırçaladı ve saçını kurutarak banyodan çıktı. Tekrar horul horul uyuyan Kevin'a baktı, bıraktığı gibi uyuyordu. Sızmıştı belki de. Miroslava, üstüne doğru düzgün kıyafetler giydi ve bu sefer mutfağa doğru ilerledi. Sıkı bir kahvaltı sofrası hazırladı, Kevin'ın nelerden hoşlandığını kısa zamanda öğrenmişti, bu nedenle sevdiği kahvaltılıkları da masaya koymayı unutmadı. Tekrar yatak odasına doğru yöneldi. Kevin'un kulağına doğru yaklaşarak fısıldadı, "Uyan artık, uykucu."

Gezgin

“ Uyan artık, uykucu. “
Çocukluğunda kimi zaman annesinden duyduğu o kelimeyi şu an başka bir kadının ağzından, annesininkileri aratmayacak bir biçimde duyuyordu. Gözlerini yavaşca açtığında sol yanında ona doğru dikilmiş gözlere bakmıştı. Ne kadarda güzel gözlere sahipti, her şeyiyle güzeldi zaten o. Her şeyi oluşturabilecek parçalara bölmüştü sanki onu yaratan. Kahverengiye çalan saçlarını tutmuştu önce daha sonrada omzuna indirmişti ellerini. Dudaklarına dokundurduğu masum bir öpücükle doğrulup, onu ileriye doğru ittirmişti. “ Güzel bir geceydi. “ Gece olanları söyleyerek konuşan bir sesti onunkisi. Çıplak bedenine bakmıştı, belden aşağısını örten örtüyü kaldırıp, tam karşıda duran giysilerine hareketlenmişti. Her biri başka yerde olan giysiler. Üstünü giyinmişti artık, ona izleyen Miroslava’ya baktığında gülümsemişti. Yanına doğru gidip, ellerini omzuna atarak konuşmuştu. “ Hadi gidelim. “ Odanın kapısından çıkarak aşağıya yönelmiş, son anda boynuna kondurduğu öpücükle onu karamsattırmıştı.

Gezgin

Kevin gözlerini yavaşça açtı ve Miroslava'ya sanki bir tanrıçaymış gibi baktı, etkilenerek. Aynı karşılığı Miroslava'dan da aldı, onun mavi gözlerinde kaybolmuştu. Bir an gözleri kenetlendi, Miroslava kendini çekmekte zorlandı ancak Kevin'ın iradesi onunkinden üstündü. Miroslava'nın kızıl saçlarını omzundan arkaya atmış, dudaklarından öperek selam vermişti. "Güzel bir geceydi." Kevin'ın sesi hala arzu doluydu. Miroslava, Kevin'ın sesindeki tınıyı duyunca utanarak kızardı, Kevin örtüyü çekip yataktan kalkınca iyice utanarak kafasını önüne eğdi ve tırnaklarına bakıyormuş gibi yaptı. Kevin'ın kotunu giydiğini görünce kafasını kaldırdı ve gülümseyerek karşılık verdi. Üstünü tamamen giyinince, Kevin'ın sesi odada yeniden duyuldu. "Hadi gidelim." Elini Miroslava'nın omzuna atmıştı, Miroslava ise kalbinin sesini duymadığına şükretmişti. Odadan çıkmadan biraz önce Kevin, Miroslava'nın henüz kendi rengine dönmüş boynuna öpücük kondurdu. Birlikte aşağı, mutfağa indiler. "Seni uyandırmadan hemen önce kahvaltıyı hazırlamıştım. Neyi sevdiğini biliyorum, umarım zevklerin değişmemiştir." Miroslava, zevklerin dediğinde dün geceyi hatırlayarak münasebetsizce kıkırdadı.

Gezgin

“ Seni uyandırmadan hemen önce kahvaltıyı hazırlamıştım. Neyi sevdiğini biliyorum, umarım zevklerin değişmemiştir. “
Kararlı ses tonundan sonra gülen kıza bakmıştı. Çok doğaldı; ama bazı şeyler eksikti. İkiside birbirlerini sevmiyorlardı, aralarında oluşabilecek tek duygu birkaç seferliğine bu tarz yaşanacak ilişkilerdi. Belkide özlemleri onları dün gece sürüklemişti buraya kadar. Bardakta durduğu gibi durmayan biranında esiri olabilirlerdi. Şu an böyle davranmaları bile yapmacıktı belkide ama Kevin’ın içindeki birkaç birikimlik hoşlantı bu hâle sokmuştu. Tam karşısına oturmuştu. Masanın üstünde – ona göre – her şey görünüyordu. Sıcak ekmek, kaşar, biraz daha ötesinde omlet, daha solunda dilimlenmiş domatesler ve onun önünde sıcak çay bardağa boşalıyordu. Gülümseyen yüz hatları, istifini bozmayarak konuşmuştu. “ Uvvv. Bunları hazırlayan elleri yemek gerekir. “ Söylediği cümleyle ikiside gülmeye başlamıştı, önündeki çaya tek bir şeker atıp karıştırmış, daha sonrada ekmeği ağzına atmıştı. Sıcak ekmeğin hâli bir başka oluyordu. “ Ekmek için dışarımı çıktın ? Kıskanırım. “

Gezgin

Tüm söylediklerinde doğal olabilmek için uğraşmıştı Miroslava. Ama yalan söylemek onun için hala biraz zordu, Kevin'ı sevmiyordu ve sevmeyecekti. Onu yükseltebileceği tek rütbe, yatak arkadaşlığı olabilirdi, fazlası değil. Kevin'ın sandalyeye oturmasıyla yeniden gülümsedi ve çayları koydu. Kevin'ın sofraya dikkatli gözlerle baktığını farketti. "Bunları hazırlayan elleri yemek gerekir," dediğinde ikilinin şen kahkahası mutfakta duyuldu. Kevin'ın kur yapmasına gerek yoktu ki artık, dün geceden sonra. İstediğini elde etmemiş miydi? Miroslava'nın bekâretini de elinden almamış mıydı? Daha ne istiyordu, anlamış değildi Miroslava. Almak istediği her şey artık avucunun içindeydi. Miroslava, öfkeli düşüncelerinden silkelenerek çıktı. Kevin'ın çayına tek şeker atmasını ve bir parça ekmek almasını izledi. "Ekmek için dışarı mı çıktın? Kıskanırım," dedi sırıtarak Kevin. Tüm bu flört çabaları, Miroslava'yı pohpohluyordu ancak. Aynı şekilde karşılık verdi. "Kıskanmanız yersiz, bay Néil," dedi aynı çabayla. "Asamı kullandım. Dün geceden sonra, bir daha bir erkeğin eline dokunabilmem mümkün mü?" Şehvetle kıkırdadı. Dün geceki ruh hâli çabucak yerini almıştı, karşısındakinde de aynı etkiye yaratmak istiyordu. Kahvaltısında yöneldi, ekmek, zeytin, peynir... Tıpkı bir Muggle çifti gibiydiler, yeni evlenmiş bir çiftten farkları yoktu. Miroslava'nın evinden bir erkek çıkması, mahalleli tarafından yadırganabilirdi. Bu işle de ilgilenmeleri gerektiğini düşündü. Belki gerçekten yeni evliymiş gibi davranabilirlerdi. Nasıl olsa burada yeniydi, böylece kimse Kevin'dan şüphe etmezdi. Kevin'a göz kırptı, ardında çayını yudumlamaya koyuldu.

Gezgin

“ Kıskanmanız yersiz, bay Néil. “
“ Asamı kullandım. Dün geceden sonra, bir daha bir erkeğin eline dokunabilmem mümkün mü? “
Ard arda konuşan kadınla beraber gülümsemişti mutluca. Mutluluğun bu olmadığını biliyordu, sadece yapay hareketler ya da her şeyle birlikte yapay takılmaları. Düşüncelerini bastırarak konuşmuştu. “ Bilmiyorum yani, her ilkin devamı gelir. “ Ekmeğin üstüne bir dilim kaşar alarak; “ Eğer bensiz bir devam gelirse, bilemiyorum artık bu tatlı gözlere zarar gelebilir. Ya da o tatlı gözlere zarar verenlere. “ Gülümsemişti tekrar, hazırladığı ekmek, kaşar ikilisini ağzına atıp çayı yudumlamıştı yine. Güzeldi ve güzelliğini hafif olarak eğlenceyle birleştiriyordu. The Rocks’da onun evinde bu şekilde olmak mutluluğu Kevin’e veriyordu. Bütün duyguları bir arada yaşatıyordu sanki, sevgi, eğlence ve mücadele. Ortada kalan iki kişinin amaçsızca birlikte olma çabası. Çayın bulunduğu fincanı yere koyarak ağzındaki lokmanın bitmesini beklemişti. Bittiği anda neşeli sesini gülerek çıkartmıştı. “ Bugün fazla mutluyum, tatlım. “ Evet, ne dediğini bilmiyordu. Daha ne yapıyordu ki ? Olanlar olmuştur artık, bu sözlere gerek bile yoktu. Onun sahibiydi ve bu sahiplik bozulmayacak türden bir tat almıştı.