Siyah gece zihnimin içinde eski mısraların gezinmesine neden oluyordu. Göz kapaklarım ağırlaşıyor, bedenim hafifçe titriyordu. Semadan kalkana dökülen damlalar ruhuma işliyordu. Garip bir hal ele geçirmişti yalnız ruhumu. Birden bire bir şimşek çakmışçasına açıldı gözlerim. Yavaşça kalkarak saçlarımın omzumdan dökülmesini hissettim. Yerdeki pelerini alarak üzerime geçirdim tekrar. Bedenimi ısıtmaya yetmiyordu belki ama kaçmak istiyordum garip bir şekilde. Elfron... Bu ismi daha önce de duymuştum.Dakikalardır onu nerden tanıdığımı sorup duruyordum kendime. Bir hoş oldu içim. Nefret ve sevgi bir arada... Neydi bu böyle? İkiye bölünmüştüm resmen. Onun bir şeyler dediğini işitti kulaklarım. "İkisinden de biraz." dedim titreyen bir sesle. Pelerinin şapkasını başıma geçirdim. Gecenin bir yarısı hayatıma ansızın giren bu sessiz çığlık içimi parçalamıştı. Dakikalar bizim elimizde olmayan bir şekilde ilerliyordu ve biz aşkın şarabını yudum yudum içiyorduk. Elimizde olan bir şey değildi, tamamen bakışlarımızla ilgiliydi...

Ona baktıkça içimde bir şeyler hareketleniyordu. Anlamıyordum.İçime bir kurt düşmüştü sanki. Düşündüklerim doğru mu bilmek istiyordum ama yine de bir şey diyemiyordum ona. Kelimeler kilitleniyordu, dışarı çıkmamak için direniyordu adeta. "Bakanlıktan değil mi?" diyebildim yine de sessizce. Ağzından çıkıcak kelime benim için çok değerliydi. İçimden bir ses "hayır" demesi için tanrıya yalvarıyordu. Ama bunun çok küçük bir ümit olduğunu biliyordum.