Gerginlik, hiç hoş olmasa gerek. Olivia'nın bakışları Pierre'i yiyecekmiş gibiyken hiçbir şey yokmuş gibi davranmaları gerektiğine inanamıyordu. Neyse ki Aurélie oradaydı, bu kız gerektiğinde çok işe yarayabilirdi. Sırtındaki ip biraz fazla mı sıkmıştı? Cintia büyüdüğünü anımsadı birden. On beş yaşındaydı, artık çocuk sayılmazdı. Laetitia ve Claudia'ya gülümserken içeri Eleanora da girmişti. Midnight dolmaya başlamıştı. Aurelie'nin sakin sesini işitince kendine gelmişti. Laetitia olanları meraklı bakışlarla izlerken Cintia'nın bakışları yeni gelen genç bayana çevrilmişti. Daha önce onu görmediğine emindi, ismini söylediğinde bu ismi daha önce duymuş olduğunu fark etti. Tanıyordu ama nereden, bu isim neden tanıdıktı. Yeni duymuştu muhtemelen. Genç kadın geç kaldığı için özür dilemiş, hemen boş bir sandalyeye yerleşmişti. Ellerini dudaklarına götürerek düşünen Cintia olaylara hiç aldırmayan Aurélie ve diğerlerine bakıyordu. Onlar da biliyordu ki... Birden aklına geldi Cintia'nın, Moon. Bu yeni gelen Soyut Bilimler Profesörüydü. Soyut Bilimler ile ilgili bir fikri yoktu, derslerle pek ilgilenmezdi Cintia. Tek düşündüğü Quidditch'ti. O kazadan sonra... Bunları düşünmenin sırası değildi. Aurélie'yi dürttü. Kızın bakışları ona yöneldiğinde tebessüm edip fısıltıyla konuşmaya başladı.
"Yeni Soyut Bilimler Profesörü. Gelecek Postası'nda bu sene atandığı yazıyordu hani, okumuştuk. Sen de biliyor olmalısın Lizz."
Ortak salonda Lizz'i bir kaç kez gazete okurken görmüştü. Belki de onu daha yakından tanıyordu, bilemezdi. Aurélie de onaylarcasına başını sallamıştı ya da Cintia bu şekilde yorumlamıştı. Aslında bu şaşırtıcıydı, yani bir Profesör... Bilemiyordu. Pierre ona güvendiğine göre bir bildiği vardı. Yine de temkinli yaklaşılmalıydı. Profesör Moon'u tanımıyorlardı. Bir yüz daha eksikti. Bella neredeydi? Yine kendince kısık bir sesle:
"Bella nerede?"
Anasayfa 
