Sıkıcı Gün ve Karmaşa İçinde Tanışma..!

Gezgin

Melody o günlerde yaşadığı tatsız olayları biran önce unutmak istiyordu. O kadar kolay olmadığını biliyordu fakat en azından çabalıyorudu. Dersler henüz başlamamıştı fakat günleri o kadar dolu geçiyordu ki Melody'nin bunları düşünecek vakti olmuyordu.

Kendini iyi hissettiği ve yanlızlık duygusunu tattığı sadece iki ortam vardı. Bunlardan biri okulun 7.Katındaki dar koridor, diğeri ise Bağıran Baraka idi. Okuldan çıkamadığı günlerde kendini hemen 7. kata atıveriyordu.

Gene öyle günlerdendi. Sabah kahvaltısı henüz bitmişti ve öğrenciler çil yavrusu gibi dağılıyorlardı. Melody'nin bugün kimseyi görmeye niyeti yoktu. Bu da demekti ki 7.katta olacaktı. Önce ortak salona uğradı. Üstünü değiştirdi ve arkadaşlarıyla merabalaşıp ortak salonu terk etti. Koridorlarda ilerlerken birçok yetişkin gördü ama hangisinin ne profesörü olduğunu henüz bilmediği için hiçbirşey demeden ilerledi. 7. kata geldiğinde dar koridorun bir köşesindeki basamağa oturdu. Burası düşünmek ve kederlenmek için o kadar güzel bir yerdi ki..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Koridorlarda dolanıyordu. Sessizliğin verdiği mutluluğu içinde hissediyordu. Genelde böyle zamanları olmadığı için bulduğunda iyi değerlendirmek için elinden geleni yapıyordu.

Ross böyle bir zaman bulduğunda kendine yeni eğlencelr ve mekanlar bulmak için uğraşırdı. Çünkü kendini çaresizlikten kurtaran tek yol buydu kendisi için. Hiç tükenmeyeceğine inanmasını sağlıyordu. Hoşuna giden potrelerle ilgileniyor ya da heykelleri inceliyordu. Bazı kapalı olan kapılar önünde duraksıyor ama aklından geçenlerden hemen vazgeçiyordu.

Buralardan hep geçtiğini biliyordu. Merakı daha önce de kendisini bu konuda yakalamıştı. Buraları bu yüzden çok iyi bilmesi gerekirdi. Ama bu konuda her zaman şüphe duyan biriydi Ross... Bu şüphesinin yanlış olmadığını daha önce görmediği bir dar koridorun önünde durunca anlamıştı. Kaşları havya kalmış ve içinde emrak duygusu kabarmıştı. Adımlarını hiç yavaşlatmadan koridora girmişti. Artık istese de geri dönemeyeceğini bildiği için çevresine tüm dikkatiyle bakıyordu. Bu yeni yer kendisi için bir hazine sayılırdı. Koridor sonunda genişlediğinde kendisi de yavaşladı. Yavaşlamasına neden olan şey koridor değildi. Koridorun içinde bulunan kişiydi. Bir kız aşağı yukarı kendi yaşlarında olan bir kız. Daha önce yüzünü gördüğünü düşünüyordu. Biraz geçmişi kurcaladığında onu gördüğünden emin olabildi.

"Merhaba..."

Berki kzı daha kendisini fark etmemişti. Bu yüzden seslenmeyi tercih etti ve sakince yanına yaklaştı.

Gezgin

- Merhaba

diye bir ses geldi Melody'nin arkasından. Melody oldukça ürkmüştü. Kafasını çevirdi ve daha önce bir yerden hatırladığı bir çocuk gördü. Uzunca düşündü. Evet! Büyük salonda karşılaşmıştı onunla. Çocuğa döndü ve:

- Merhaba..Ben Dia. Ya sen?

dedi. Kendi gibi yanlığlı paylaşanları severdi. Gerçi yanlızlık paylaşılmaz denilirdi ama Dia buna genelde inanmazdı. Sonra merdiveni işaret ederek oturmasını rica etti.Bir arkadaş gelmesi iyi olmuştu. Ailesinin dağılışını ve o kızı düşünüyordu da şuanda çok kötü günler geçiriyordu Melody. Sonra çocuğun yavaşça yanına doğru ilerlediğini görünce güldü ve göz kırptı. Hangi bina olduğunu ya da hakkında hiçbir şey bilmiyordu ama bir güven duygusu sarmıştı içini Melody'nin..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross gülümseyerek karşılık verip yanına oturdu. Bir yandan ise onu dinliyordu.

"Dia.. Güzel isim.."

Kendi kendine mırıldandı. Bunu yaptığını fark ettiğinde başını kaldırıp güşlümsedi. Hala kendini tanıtmadığı bu sırada fark etmişti. Dia'nın bakışlarındaki anlamda...

"Pardon ben Ross... Tabi beni profesörlere sorarsan Baş belası olarakta tanıyabilirsin beni yada yaramazlık ve eğlence merkezi..."

Bunları söylerken gülmeye başlamıştı bile. Kendine ne kadar çok isim takıldığını şimdi daha iyi fark ediyordu. Bazen baş belası olduğunu kendisi de düşünüyor olsada Profesörlerin çok büyük haksızlık yaptığına inanıyordu.

"Ne kadar baş belası olduğumu bilemem ama sanırım benı bu isimelr yeterince iyi anlatıyor olabilir..."

Ufak bir duraksama zarfı boyunca Dia'ya baktı ve sonunda devam etti..

"Peki beni artık bir kenara bırakırsam... Merak ettiğim şey burda tek başına napıyorsun..."

Gezgin

İsminin Ross olduğunu öğrendiği çocuk birşeyler mırıldanmıştı ama Dia çok azını duymuştu. En son sözlerinde Ross'un:

-"Peki beni artık bir kenara bırakırsam... Merak ettiğim şey burda tek başına napıyorsun..."

dediğini duymuştu. Dia ise önce bir güldü ve:

- Sen ne arıyorsan onu ..

dedi. Fakat sonra tekrar gülümseyip:

- Genelde burada otururum.. Sıkılınca

dedi ve göz kırptı. Sonra Ross'a dönüp:

- Ya sen ne yapıyorsun burda?

dedi. Oturmadığını görünce çekindiğini veya oturmak istemediğini düşündü Dia. Sonra kendi kendine omuz silkti ve cama doğru çevirdi kafasını. Cevabını bekliyordu Ross'un.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross gülümseyerek onu bakıyordu... Ara da sırada çevresini süzmek için kendine fırsat veriyordu. Bu koridor kendisine o kadar yabancı ve ilgi çekici geliyordu ki bişi diyemiyordu.

"Evet zaman geçirmek için güzel bir yer olduğunu kabul etmem gerek..."

Bu düşünce ani bir şekilde ağzından çıkmıştı. Konu üzerine kendi istemi dışında hareket etmeyi karar kılmış gibi görünüyordu.... Bu davranışını bile kendisine gülmesi için yeterince iyi bir nedendi...

Yüzünde gereksiz bir sırıtışla camdan dışarıya döndü ve manzaranın o eşsiz güzelliğine baktı. Aslında bu güzellik sadece herkesin ağzında dolaşan ama Ross'a göre hala tam anlamıyla hakkı verilememiş bir ifadeydi sadece...

Yüzündeki sırıtışı kaybetmeden tekrar arkasına dönünce Dia'nın kendine yada dışarıya baktığını fark etti ve bunu kendi üstüne almayı tercih etti...

"Ahh pardon... Ben tamami ile kendimi tekmiş gibi hissettim."

Hızlı bir hareketle yerini değiştirip yanınan oturdu...

"Ben burda kendime yeni bir eğlence ya da ilham aramak için geldim denebilir... Bunu çoğu zaman yaparım herkesten uzakta kendime yenilikler bulmaya çalışırım...Durmadan değişen koridorlarda bana bu konuda yardımcı oluyor açıkcası... Ayrıca kabul etmem gerek ki bir şey yazmak istediğimde sanırım en uygun yer burası gibi..."

Yüzünde ki kaybolmamış olan hafif sırıtmayla Dia' ya bakıyordu.

Gezgin

Ben burda kendime yeni bir eğlence ya da ilham aramak için geldim denebilir... Bunu çoğu zaman yaparım herkesten uzakta kendime yenilikler bulmaya çalışırım...Durmadan değişen koridorlarda bana bu konuda yardımcı oluyor açıkcası... Ayrıca kabul etmem gerek ki bir şey yazmak istediğimde sanırım en uygun yer burası gibi..."

diyince Meloy gülümsedi. Burası gerçekten ilham getirecek kadar mükemmel bir yerdi. Dia Ross'a dönüp:

- Bencede. Ama pek birşey beceremem. Bir de arkadaşlarım burayı pek sevmedikleri için fazla uğrayamam. Ama bugün uğradığım iyi olmuş. Seninle tanıştık ve yeni bir arkadaşım daha oldu

dedi ve gülümsedi. Keyifli dakikalar ve güzel bir sohbet! Dia'nın arkadaşlarında aradığı ama bulamadığı özellik..İşte hiç beklemediği bir yerde ve anda bulmuştu. Ross kendi karakterine uygun biri olarak gözüküyordu ama henüz tam olarak tanımamışlardı birbirlerini..Dia meraklı tavırlarıyla:

- Neyse otursana biraz. İşte anlat kendini..Falan filan

dedi ve eliyle oturmasını gösterdi. Belki sıkılmıştır dedi kendi kendine ve omuzlarını silkti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross gülümseyerek onu dinlerken bir yandan da çevresini süzmeye devam ediyordu. Böyle yerlerde biriyle tanışma ihtimalini hep az görmüştü. Çoğu kişi kendisi gibi olmaktan çok kendini eğlenceye adamayı tercih idiyordu. Aslında onlara bu konudan dolayı şaşabileceğini sanmıyordu. Her eğlence içinde kendisi de bulunurdu. Sadece boş zamanları burası için kullanışlı olabiliyordu.

Tekrar gözleri Dia' ya yoğunlaştığında o da susmuştu.

"Sevmemek bu tarz sessiz yerleri sevmeyen çoktur. Berki de tanıdığım çoğğu kişi böyle yerlerde bulunmaz. Ama biliyor musun onlara bu konu da bazen hak vermem gerek. Sonuç olarak benimde sadece boş anlarım burada bir ilham aramak uğruna geçerken geri kalan zamanın eğlenceye adalıdır."

Bu sözleri söylerken ve çevresinden yavaş yavaş bahsetmeye başlarken kendini heyecanına kaptırmış şekilde yanına oturmuştu.

Her zaman konuşmayı sevmişti. Bir şeyler söylemek için sadece fırsat arıyordu. Bu durum da işine yarar en güzel anlar hep tanışma anları olmuştur. Kendini böyle anlarda çok iyi ifade etmek isteyen çoğu kişiden biridir Ross.

"Sanırım senin merakını gidermek için kendimi yeterince açıkca anlatmama gerek ama merak etme anlaşılması zor biri değilimdir. İçimle dışım aynı sayılabilir.

Hafif bir duraksamada unutmuş olduğu nefes aqlma faslına geçebilmişti. Gözlerindeki parıltı bütün sevincini yayıyor gibiydi.

"Ben kendini bir şeyler yazmaya adamış ve böyle arada bulabildiği boş zamanlarda kendine müzik için ilhama rayan bir gencim aslında. Onun dışında herkesi eğlendirmek için uğraş veren biriyim ama asıl amacım öncelikle eğlendirmekten ziyade eğlenmek sanırım..."

Sözlerine bir gülümsemeyle son verdi. Kendini durmaksızın konuşan biri gibi hissetmişti. Konuşmayı seviyor olsa da durmaksızın konuşan kişi olmaktan da çekinir ve kendini bu konuda engellemeye çalışırdı her zaman.

"Arada beni susturman lazım Dia. Yoksa böyle anlatıcaklarım bitmeden susarım. Neyseki kendimi tanıtmam çok uzun süren bir durum değil. Peki ya sen... Sen kendinden bahsetsene."

Ross daha Dia'yı yeterince tanımamıştı berki de ama içindeki ses ona kısa zamanda ısınacağını söyler gibiydi. Bunun en büyük nedeni Dia'nın Ross en beklenmedik yerinden etkilemiş olmasıydı. Şaşılacak gibi olsada Ross'un en büyük umudu böyle bir yerde birisi ile tanışmaktı.

Sıkıcı Gün ve Karmaşa İçinde Tanışma..!

Sıkıcı Gün ve Karmaşa İçinde Tanışma..!

Similar topics

Similar topics