Geceden asla korkma!

VI. Sınıf

Kişiler~ Bella, Olivia, Lizz
Mekan~ Avlu
Hava~ Serin bir rüzgar eserken pekte iç dondurucu değil.
Kurgu~ Bir tanrıça hiç kimseyi bu kadar uğraştırmadı...

VII. Sınıf

Tılsım dersi her zaman ki gibi yine müthiş geçmişti. Öğrendikleri düellolar sayesinde bu kızlar asla korkmazdı. Dersin çıkışınca Bella, Eleanora ve Olivia'nın kolundan çekiştirerek avluya doğru sürükledi. İkisi de bu sürüklenmenin ardında neler olduğunu merak ediyordu. Eleanora'nın aklından bu sabahki Bella'nın gördüğü rüya geçiyordu. Bunu Olivia'ya anlatacağını tahmin ediyordu. Tahminin de yanılmamıştı genç cadı. Orada bulunan bir banka oturdular. Üçü de nefes nefese kalmıştı. Hiç bir şeyden habersiz Olivia şaşkın gözlerle Bella'ya bakıyordu. '' Hey dur Bella neler oluyor? Neden çekiştiriyorsun? '' dedi. Soluk soluğa kendilerini banka attılar. Bir süre soluklandıktan sonra Bella, Olivia'ya doğru döndü ve olanları anlatmaya başladı. Dışarısı gerçekten soğuktu. Lapa lapa yağan kar üçünün de saçlarını bembeyaz yapmıştı. Soğuğa aldırış etmeden sözlerine devam eden Bella'yı şaşkınlıkla izleyen Olivia onun her bir sözünü hiç bir söylemeden öylece kalakalmıştı.

Bella sözünün bitimin de Eleanora'ya baktı daha sonra tekrardan Olivia'ya baktı. '' İşte böyle Eleanora'yı yalnız bırakmamam gerek. Ne demek istedi hiç anlamadım ama rüyanın tamamı böyle. Şimdi ne yapacağız bilmiyorum. '' dedi. Hepsi ona bakıyordu. Ne yapacaklarını hiç bilmiyorlardı. Eleanora ise kendisine bir şey olacağını seziyordu sanki. Bir an da içine kötü bir his doğmuştu. Bunu kızlara da söylemek istedi. '' Hey kızlar. Bana bir şeyler olmaya başladı. İçime kötü hisler doğuyor. '' dedi. Sözünün bitmesinden bir kaç dakika sonra bir an da bembeyaz bir parıltı oluşmuştu. Parlamadan hiç bir şey görünmüyordu. Bu parıltı bir kaç saniye sürdü. Bunun neden olduğunu bilmiyorlardı. '' Hey bu da neyin nesi böyle? '' dedi Eleanora. Bella'nın rüyası gerçek mi oluyordu yoksa?

VI. Sınıf

Tılsım dersi çıkışıydı. Düellodan pekte bir şey anlayamamıştı. Aklı gördüğü rüyada takılı kalmıştı. Rüyadan hiçbir şey anlamaması bir yana babasının bakışları çok gerçekçiydi. Ders çıkışında Lazern, Eleanora Olivia’yı kolundan çekiştirerek avluya çıkıyordu. Genç cadının en yakın arkadaşına anlatması gereken gerçekle rüya arasında bir görüşü vardı. Lizz Lazernia’nın ne anlatacağını tahmin etmiş gibi bakıyordu. Ama Olivia çok şaşkındı. Bella’nın aklına tekrar gördüğü rüya geldi. Babasının sıcacık bakışı, Nyks’ın şefkatli sesi, bembeyaz oda… Olivia’nın sesiyle düşünceleri bölündü. Gözlerini arkadaşına çevirdi. '' Hey dur Bella neler oluyor? Neden çekiştiriyorsun? '' Soluk soluğa kalan üç genç cadı kendilerini banka attılar. Bella nereden başlayacağını bilmez durumdaydı. Daha kendi bile neler olduğunu anlayabilmiş değildi. Lapa lapa yağan kar üstlerini bembeyaz yapmıştı. Soğuyan havaya aldırış etmeden Bella sözlerine başladı. ‘’ Bak, ben soyut bilimler dersine girmeden önce bir rüya gördüm. Rüya olup olmadığına emin değilim. Çok gerçekçiydi. ‘’ Biraz duraksadı. Derin bir nefes aldı ve gözlerini gökyüzüne dikti. Olivia’nın sesi kulağına geldi. ‘’ Bu bir rüya olmayabilir Lazern. Geleceğe dair bir görüş olabilir. ‘’ Olabilirdi belki, ama bu öyle değildi. Evet gerçekçiydi ama bir rüya olduğuna emindi. ‘’ Bilmiyorum. Rüyamda bembeyaz bir odadaydım. Karşımda güzel bir bayan vardı. Bana geceden asla korkmamamı ve Lizz’i yalnız bırakmamamı söyledi. Sonra, arkalardan bir ses geldi. Babamın sesi. Aynen şöyle dedi, ‘ Başka bir emriniz, Nyks? ’ ve sonra saygıyla eğildi. Başını kaldırım bana göz kırptı ve kayboldu. Nyks’ın kim olabileceğini araştırdım. Gece tanrıçasıymış. ‘’ Gözleri fal taşı gibi açılmış arkadaşına bakıyordu Bella. Olivia cevap bile verememişti.

Sözlerini bitirdiğinde derin bir iç çekti. '' İşte böyle Eleanora'yı yalnız bırakmamam gerek. Ne demek istedi hiç anlamadım ama rüyanın tamamı böyle. Şimdi ne yapacağız bilmiyorum. '' İki arkadaşı da gözlerini Lazern’e dikmişti. Ne yapacaklarını kimse bilmiyordu. Lizz’in ifade ettiği kötü hissi Bella’da hissedebiliyordu. Ardından etraflarını saran beyaz ışık her yeri kaplamıştı. Burası, rüyasında ki odaydı! ‘’ Aman Tanrım! ‘’ Diye fısıldadı. Şimdi karşısında Nyks vardı. Şefkatli gözlerle Lazern’in omzunda ki simgeye bakıyordu.

VII. Sınıf

Bir ders, yalnızca bir ders...
İçinde tüm acıların ruhlarla birleştiği,
Bedenlerin ise gizeme büründüğü bir ders.
Yalnızca bir ders ha?
Yalnızca bir ders...
Hangi ders bana unutturabilir ki,
Seni, ailemi ... ?

Gözlerini açtığında ders sonunda bitmişti, yanında ise Bella ve Lizz duruyordu. Dışarıda lapa lapa yağan kar yere adeta bembeyaz bir çarşaf oluyordu. Sanki yeryüzünün ayıplarını örtebilecek yahut tüm geçmişi geri getirebilecekmiş gibi. Camlarda biriken buhar Olivia'nın kendini kapalı, flu bir kutuya hapsolmuş gibi hissetmesini sağlamıştı ve belkide gerçekten öyleydi. Şuanda teyzesinin yanında olmak isterken o bu koca dünyanın küçük ama sihir dünyası için büyük değere sahip olan akademisinde duruyordu ve asla onu bir daha göremeyecekti. Elbette düşleri hariç...

Ayıpları örtmeye yettiği sanılan, tüm günahların üzerine çekilen siyah örtü gibi gözlerinin önüne düşen saçı, beyaz teni ile adeta bir tezat oluşturuyordu. Yavaşça dışarıdaki kar kadar olmasada bu sınıftaki tüm büyücü-cadılardan beyaz olan elini yavaşça saçına götürdü, bu örtüye dokunduğunda gözlerinin önünden çekmek için vakti kalmadan dostu boşta duran elini sıkıca tutarak onu sürüklemeye başlamıştı. Çok hızlı gidiyorlardı ve arkalarından aynı hıza yetişmek için çabalayan Hufflepufflı meleklerden biri daha -Lizz- onları takip ediyordu oysa yetişmekte oldukça zorlandığı belliydi. Avlunun görünümü içlere rahatlık duygusunu serpiştirsede o manzaranın içerisinde olmak kimse istemiyordu ve onlar bu manzaranın tam ortasına doğru koşar adımlarla ilerliyordu. Pardon, Olivia sürükleniyor, Bells sürüklüyor ve Lizz ise bir şeyden haberdar gözleriyle onların peşinden gidiyordu. Cadı soru bile sormadığını farkettiğinde nereye gittiğini değil -ki bunu öğrenmişti- neden gittiğini merak ediyoru. Hızla sorusunu onu çekiştirmeyi bırakan dostuna savurdu. Her nefeste bağımlılık yaparak kendine aşık eden sigaranın dumanı gibi bulutlar yükseliyordu gökyüzüne ve güzelim bembeyaz örtünün üzerinde artık yeni günahlar -ayak izleri- avlunun ortasına doğru ilerleyerek durmuştu.

Aldığı cevabın üzerine kesinlikle bu şeyin bir rüya olmadığını anlamıştı, artık bu duruma alışmıştı. Bella geleceği görebiliyordu, bu şey Mugglelar'ın oynadığı at yarışında hangi at birinci gelecek tarzı birşey olabilirdi aslında fakat bunlar altıncı his değil tamamen gerçekti. Gözlerini ona diken Olivia bir Lizz'e bir Bella'ya bakıyordu. Meraklandığını belli etmeden duramamıştı. Bu gördükleri ona göre bir rüya değildi, "Lazern, bu gördüklerin bir rüya olmayabilir..." diyerek onu uyardığında Bells çoktan rüyasını -ya da her neyse- anlatmaya başlamıştı bile büyük bir hazla...

Rüyasında Lizz'i yalnız bırakmamasını söyleyen bir cadı ya da Muggle ama cinsiyeti dişi olan bir canlı olduğunu söylediğinde Olivia'nın gözleri merakla büyümüştü. Babasının sesini duyduğunu söylediğinde ise kendini ağlamamak için zor tutuyordu. Baba kelimesini birine söylemeyi o kadar istiyordu ki, belkide ona sarılıp ağlamayı yahut babasının ona bir nedenden ötürü kızmasını, bir şey yaparken kızacağını düşündüğü bir babası olmasını. Ama o an vakti değildi, derin nefes alarak rüyanın devamını dinlemeye koyuldu. Ağzını açamıyordu çünkü dudaklarının arasından çıkacak ilk titreşimle hıçkırıklara boğulacağını biliyordu. Sevdiklerinden uzak kalmak, birer birer onları kaybetmek artık onun engel olmak istediği tek şeydi ve uğrunda herşeyi yapmaya hazır hissediyordu. Artık iki yeteneksiz cadınında gözleri bu gelecek gören perinin üzerine dikilmişti, bu çok rahatsız edici bir durum olsa gerekti ama engel olamamıştı kendine.

Gözlerini bir an için kapatıp açtığında, ılık bir sıvı gözkapağına bulaşmıştı, saçlarında birer birer kar demeti yapan tanecikler ise yerini ıslaklığa bırakmıştı, ne olduğunu görmemişti ama artık oldukları yerin avlu olmadığına emindi. Yavaşça elini kaldırdı ve o ılık gözyaşını yavaşça sildi. Her zaman zırlayan kız konumunda olmak istemiyordu, bunu başaracaktıda. " Lazern ne yaptın, nereye geldik? " dediğinde sesi hala titremeye devam ediyordu, hala ağlamak üzereye gibi çıkan titreşimler umrunda değildi artık, ne olacaktı? Neden buradalardı? Yoksa yeniden bir, hatta iki, dostunu kayıp mı edecekti? Hayır, buna hazır değildi...

Hazır değilim, hazır değilim. Olamaz!

Şimdi ise dostunun tanımladığı tanrıca, Bayan Nyks, gelmiş ve asil bir tavırla elini adeta dans ettirerek Bella'nın giydiği cüppenin omuz kısmına götürerek küçük ama o özel simgenin görünebileceği bir yırtık açmıştı. Gözleri, gördüklerine inanamayan Olivia ise hayretle olanları izliyordu ve o sırada bu asillik havuzundan bir kaç kelime yükselerek kulağına ilişmişti. "Hoşgeldiniz... Bella, dediğm gibi Lizz'i bırakmamışsın ve tabi en yakın arkadaşın Olivia'yı." Neler oluyordu? Doğrusunu söylemek gerekirse bu tanrıçanın sesi adeta büyülü bir melodi gibi geliyordu cadının kulağına ve yüzünde ister istemez tatlı bir gülümseme yerini almıştı.

VI. Sınıf

İçinde ki en karanlık noktaları bile aydınlatan yerdeydi. Bu his, rüyasında ki korkunun tam tersiydi. Huzur verici ve rahat bir his. Kulaklarına gelen titrek sesle gözlerini Olivia’ya çevirdi. Ah, Tanrım. Bunların hiçbirini Lazern yapmıyordu ki! ‘’ Benim hiçbir şey yaptığım yok, Olivia ‘’ Gözlerini Nyks’a dikti. Asil bir hareketle, elini dans ettirerek yaklaşıyordu. Lazêrn’in yanına geldiğinde eliyle cübbesinde bir yırtık oluştu. Tam anlamıyla sırtında ki simge ortaya çıkmıştı. Tanrıça elini simgenin üzerine koyduğunda çok tuhaf hissetti. Acı, aynı anda huzur ve gecenin ilerleyen saatlerinde ki, o soğuk havanın kokusu. Çok tuhaftı. Neler olduğunu anlayamıyordu. Hiçbir anlam ifade etmiyordu bu olanlar. Gözleri bembeyaz odanın içinde babasını aradı. Ama yoktu. Düşünceleri Nyks’ın konuşmasıyla bölündü. Asil sesi şefkatle birleşen sesi havada hoş bir dalgalanma etkisi yaratmıştı. İnce sesi, neredeyse görülebiliyordu. "Hoşgeldiniz... Bella, dediğim gibi Lizz'i bırakmamışsın ve tabi en yakın arkadaşın Olivia'yı." Bella mı? Bella ha? ‘’ Lazêrniã. ‘’ diye düzeltti genç cadı. Tanrıça anlamış gibi başını salladı ve konuyu dağıtmamak için olsa gerek hiç sesini çıkarmadı. Nyks elini simgeden çektiğinde o güzel koku da dağılmıştı. İster istemez yüzünde buruk bir ifade oluştu. Üzgün bir yüz, yerini umutlu gözlere bıraktı; o sesi duyunca. ‘’ Lazêrniã? ‘’

Gözlerini sesin geldiği yöne doğru çevirdi. Odanın en uzak köşesinden gelmişti bu ses. Hasret dolu bakışlarla karşı karşıya geldi Lazern. ‘’ Baba! ‘’ Diye ciyakladı ve bir adım attı ona doğru. Yıllardır öldüğünü ve bir daha onu hiç görememe fikriyle yaşadığı babasına şimdi sarılmak istiyordu, doyasıya sarılmak. Bunun için attığı ilk adımda kolunu kavrayan soğuk elle yerinde dona kaldı. Başını eydi ve göz ucuyla arkasında ki kadına baktı. Nyks’ın eli onu durdurmuştu. Olivia ve Lizz’in gerildiğini hissetmişti. ‘’ Hayır, Lazernia, şimdi değil. ‘’

Nyks’ın kolunu bırakmasıyla Lazern Olivia ve Lizz’in arasına girdi. Onlardan güç almaya ihtiyacı vardı. ‘’ Öncelikle bazı şeyleri öğrenmelisin. ‘’ Nyks’ın büyüleyici sesi odaya hakim olmuştu. Olivia’nın koluna istemsizce yapışmıştı Lazern. Korkuyordu ve arkadaşlarına zarar gelsin istemiyordu. ‘’ Lazernia, geleceği görebiliyorsun. Ama nasıl? Bunu hiç düşündün mü, evlat? ‘’ Tanrıçanın sorusuna düşünmeden cevap verdi. ‘’ Evet, düşündüm. Düşünmez miyim? Ama hiçbir sonuca varamadım. ‘’ Nyks’ın biçimli ve kırmızı dudaklarında küçük bir tebessüm oluştu. ‘’ Benim sayemde. Babanın, bana gönüllü olarak sunduğu yardımlar için bir teşekkür. Omzunda ki o ay simgesi sayesinde geleceği görebiliyorsun, Lazernia. Umarım yeteneğini doğru kullanıyorsundur. Gerçi baban senin her adımını izliyor. Ve pek yanlışını görmedi. Aferin, evlat. ‘’ Duyduklarına inanamıyordu. Gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Dış dünyayla bağlantısı kopmuş gibi bakıyordu. Ne olduğunu algılayamadı bir an. Sonra düşündü. Tanrıçanın söylediği sözleri tek tek tekrar hatırladı ve yorumladı. Ve bu sözlerden tek bir sonuç çıkıyordu. Olamaz! Ne yani? Babasını öldü bilirken o bir tanrıçaya mı hizmet ediyordu? Düşünceleri Nyks’ın sözleriyle bozuldu.

‘’ Ve okulunun bitmesine az kaldı. Mezun olunca seni de burada görmek istiyorum. Ne dersin Lazernia. Gecenin yanına gelip çalışmaya ne dersin ? ‘’ Duydukları çok saçmaydı. Ama Olivia ve Lizz yine gerilmişti. Olivia’yla göz göze geldiğinde en yakın arkadaşının anlatmak istedikleri çok açıktı.

VII. Sınıf

Buranın neresi olduğu hakkında üçünün akıllarında sadece tek bir açıklama vardı o da Bella'nın rüyası. Kesinlikle orası Bella'nın rüyasında gördüğü yerdi. Buna inanmak biraz güçtü ama başka yapacak bir şeyleri yoktu. Olivia buraya gelmelerinin Bella'nın suçu olduğunu düşünüyordu ama yanılıyordu. Bella'nın buna yanıtı sert olmuştu. Eleanora olanları sadece seyrediyordu. Karşılarında Bella'nın rüyasında söylediği Bayan Nyks duruyordu. Bella7ya hafifçe yaklaştı ve bir elinin hareketiyle onun omzun da bulunan işareti görmek amacıyla küçük bir yırtık oluştu. Aslında pek fazla da küçük değildi. İşareti gösterecek kadar. Eleanora soğuk ve rüzgârın saçlarını dans ettirdiği havasın da onları izlerken Tanrıça Bella'da bulunan simgeye dokunduğun da Bella'nın hislerini tahmin bile edemiyordu. Bu korkunç bir his olmalıydı ama bir yandan da huzur verici olabilirdi. Bunu tahmin edemezdi.

Tanrıça bir süre sonra Eleanora baktı ve daha sonra Bella'ya bakarak " Hoşgeldiniz... Bella, dediğim gibi Lizz'i bırakmamışsın ve tabi en yakın arkadaşın Olivia'yı. " dedi. Bella bir süre onunla göz göze kaldıktan sonra Tanrıça elini Bella'nın omuzunda ki simgeden çekti. Olivia ve Eleanora bunları sadece izlemekle yetiniyordu. Bir an da '' Lazêrniã? '' diye bir ses duydular. Üçü de aynı anda gözlerini sesin geldiği yöne çevirdiklerinde tek tepki veren Bella oldu. '' Baba! '' O Bella'nın babasıydı. Eleanora onu ilk defa görüyordu. Bella yıllardır onu öldü sanırken bir an da karşısına çıkması gerçekten ilginçti. Ama onun için bir o kadar da mutluluk verici bir şeydi. Eleanora Olivia'ya baktı ve kafasını anlamamış bir şekilde büktü. Sonra tekrardan baba ve kıza gözlerini kaydırdı. Bella tam babasının yanına gidip ona doyası sarılacaktı ta ki birisi onun kolundan tutana dek. Eleanora gittikçe geriliyordu. Bunun sonu nereye varacak hiç bir fikri yoktu. Eleanora tam bir adım atacaktı ki Bella ikisinin arasına girivermişti. Görünüşe bakılırsa çok korkuyordu. Tanrıça ve Bella bir süre konuşmuşlardı. Onları Eleanora ve Olivia dikkatlice izliyor ve dinliyorlardı. Çünkü tek yapmaları gereken buydu. Şuan zaman da yapacak bir şeyleri yoktu. Bir süre bulundukları ortam da çıt bile çıkmamıştı. Eleanora ve Olivia büyük bir bekleyiş içindeydiler. Bella düşünceli gözlerle etrafına ve arkadaşlarına bakıyordu. Tanrıça yine o kan kırmızısı dudakları ve masmavi gözleriyle bir şey söyleyecekmiş gibi duruyordu. Öyle de oldu.

Bu sorusu Bella'nın kafasını iyice karıştırmış anlaşılan ama Bella hiç bir yere gidemezdi, gitmezdi. Ayrıca bu istediği çok saçmaydı. Karanlık ona göre değildi. Ne kadar babasının yanında olsa da bir tanrıçaya hizmet etmek ona göre değildi. Yapamazdı bunu ve tabi ki arkadaşlarından da kimse ayıramazdı onu. Eleanora gerçekten daha çok gerilmişti. Eleanora Bella ve Olivia'ya bakarken Olivia aklında ki düşünceleri dudaklarında buluşturarak tıpkı kan kusarmış gibi tanrıçanın üzerine kusmaya başlamıştı bile.

VII. Sınıf

Bu alımlı tanrının melodik sesi duvarlara çarparak adeta gürlesede oldukça hoş geliyordu. Ama herşey ne yazıkki sesteki notalara bakmıyordu. Şarkının sözleri bu defa oldukça öfke ve hüzün vericiydi Bella için. İsminin bu şekilde kullanılmasını sevmeyen dostunun yüzündeki solgunluğu, dudaklarındaki şaşkınlığın yerini birden dümdüz bir ifadeye bırakışını izliyordu çaresizce iki arkadaş. Birden bire duyulan sesle herkes başını sesin kaynağına çevirmişti. Bu ses dostunun aradığı cevabı veriyordu, Lazernia'yı ... Birden bire duygusal hale giren Bella ise o kutsal bireyin adını söylediğinde ona sarılmak için hiç beklememişti. En azından, beklememeye çabalamıştı. Fakat o sırada bu duygu yüklü tabloya giren el onları kavuşamadan ayırmış, konuşmaya devam ediyordu. Olivia ve Lizz birbirlerine bakarak kendinlerini tutmaya çalışıyorladı, Oliva'nın ise içinde daha da farklı bir duygu oluşmuştu. Kendi babasını ve kendini görmüştü dostunda. Sanki onları ayırmışcasına sızlayan kalbindeki çığlıklara engel olmaya, duygularını bastırmaya çalışsada durduramıyordu kendini. Dışarıya henüz yükselmeyen çığlıklar, dudaklarının ardında kilitli kalmıştı. Ama bu kilit hiçte güçlü değildi.

Sesler, duygular, soluklar yükseliyordu bu kasvet verici ortamda, o manzaraya girerek tanrıça bozuntusunu bir silgiyle silmek istiyordu yahut bir pilot kalemle karalamak! Asla gitmemesini sağlamak ve dostunun, babasına olan özlemini gidermesini izlemek. Onun yerinde olduğunu düşündükçe, kendini onun gözlerinde gördükçe içindeki acı gitgide büyüyordu. Kendini birden yalnız hissetmeye başlamıştı, o sırada gözlerini direk Lizz'e dikerek yalnız olmadığını, dostlarının her daim yanında olacağını hatırlatmaya çalıştı kendine. Lizz'in gözlerininde saniyeler içinde aynı anlama bürünüşü artık onu tedirgin etmekteki son noktayı koymuştu.

Tanrıça ise o zehirli dudaklarının arasından büyük bir hazla teklifte bulunmuştu dostuna. Olamaz! Hayır! Kendine engel olmayacaktı işte şimdi, Bella'nın bunu istemediği kesinlikle belliydi. "Kimi istemediği bir şey yapmaya zorluyorsunuz siz? Ya da hangi sıfatta olduğunuzu sanıyorsunuz? Tanrıça olmak erdem gerektirir sanıyordum... " Haykırışının ardından Bella'nın babası kocaman olan gözleriyle ona bakmıştı."Haha, sakin ol Olivia. Ona zarar vermeyeceğim, dostunu bu kadar özel bir varlık yapan benim ona verdiğim armağan aslında. Sakin olmalısın. " Tanrıçanın yüzünde ise o zehirli dudakların oluşturduğu koca bir gülümseme vardı. Aranılan manzaradaki baba ise şuanda Olivia'nın yanına gelmiş ve boynundaki harfi inceliyordu. "Efendim, ben bu kolyeyi işleyeni... Orlande...Tom. Çabuk söyle onlarla ne alakan var?"

Soru oldukça gözlerini doldurmuştu Olivia'nın, Lizz orada üzerine gelmemesi için yalvarıyordu büyücüye. "O..onlar benim annem ve babam." Az önceki duygu yüklü manzarada bulunan büyücü şimdi Olivia'yı süzüyordu şefkatli gözlerle ve bir yandanda kızına bakıyordu imalı şekilde. Olivia'nın ise sanki bedeni uyuşmuş gibiydi, hiç bir şey hissetmiyordu. Neler oluyordu? Korku ile Lizz'in kolunu sıkıyordu genç cadı. "Lizz... bayılacağım." mırıldanışını duyabiliyordu dostu ve dünya gözünde üç yüz altmış derece dönüyordu. Biri bunu durdurmalıydı...

VI. Sınıf

Tanriçanın kıpkırmızı dudaklarına bakıyordu. Daha hiçbir şey söyleyemeden Olivia söylenmeye başlamıştı bile. Ama cadı ona pekte aldırış ediyormuş gibi görünmüyordu. Bu kadın iyiden iyiye canını sıkmaya başlamıştı Lazern'in. Bazı kişiler özel olmak isemezler. Ama nerde onda bunu anlayabilecek kafa? Tanrıçanın verdiği yanıta gözlerini yumarak sineye çekmeyecekti Lazernia. ' Bazen normal ve sıradan biri olmak çoğu şeyden çok daha güzeldir efendim! ' Dedi. Sözlerinde ki nefreti ve kini saklamaya balışmıştı. Bembeyaz oda aniden kararmaya başlamıştı. Psikolojik olarak. Odadan ayrılmak ve görüş yeteneği olmayan bir Lazernia ile hayatına devam etmek istiyordu. Babasının sesi tam yanından geldiğinde dikkati dağıldı ve sağına döndü. Olivia'nın tam karşısında ki babasına özlemle bakıyordu. Ama yerinden kıpırdayamadı. Tanrıçanın bakışları üzerindeyken hareket bile edemiyordu. Sadece dinliyor ve görüyordu.

Babasının dudaklarından çıkan kelimeler, sonlara doğru emir cümlesi olmaya başlamıştı. Bu durumdan rahatsız olmuştu Lazern. Hem Oliv'in anne ve babasıyla e alakası vardı Lazern'in babasının? ' Baba, onunla böyle konuşma! ' Dedi kısık sesle. Hâlâ yerinden kıpırdayamıyordu. Olivia yarı kekeleyen yarı titrek sesiyle cevap vermişti. Bella babasına bakıyordu. Cevabı aldıktan sonra gözleri fal taşı gibi açılmış adama. Olivia'nın Lizz'in kolunu sıkıca tuttuğunu gördü. Anne ve babasından konu açıldığında verdiği tepki genelde böyle olurdu. En hassas yerden konu açılmıştı. Olivia'nın ağzından çıkan kelimelerle Lazern Tanrıçayı da tanrıçanın bakışlarınıda umursamadan Olivia'nın yanına yürüdü. Tanrıçanın Lazern'i yakalama atağı ise Lazern'in daha çok hızlanmasına neden oldu. Olivia'nın yanındaydı. Babasının önüne geçti ve dostunun iki kolunu da tuttu ve sarstı. ' Şşşş, şşşş. Oliv, tamam sakin ol. Lütfen. ' Olivia'nın yere çökmesiyle beraber Lizz ve Bella'da yere çöktü. Lazern'in gözlerinden damla damla yaşlar akmaya başlamıştı. Lizz ile beraber Olivia'yı sakinleştirmek amaçlı birşeyler söylüyorlardı. Olivia biraz sakinleşip normale döndüğünde Lazern ayağa kalktı. Babasının gözlerine baktı.

' Anne ve babasından söz etmen gerekli miydi? ' Lazern babasının gözlerinde ki kederi farkedince sustu ve hala yerde olan arkadaşlarının yanına çöktü. Babasının anlattıklarını merakla dinliyordu. Odada ki bütün sesler duyulmaz hale gelmişti. Arada bir bağ vardı ama anlayamıyordu.

Geceden asla korkma!

Geceden asla korkma!

Similar topics

Similar topics