Seager yine yoğun bir gün geçirmiş bir sürü yanlış ölümyiyen ihbarı almıştı. Ordan oraya koşmuştu. Ama hiçbir zaman pes etmemişti çünkü yaşaması için birisi vardı. Onun hayatında Tilla vardı.

Bu sefer ona bir süpriz yapmak istedi. İlk önce görünmezlik pelerinini çağırdı. Sonra üstüne geçirip cisimlendi. Tilla'nın ofisine cisimlenmişti. Kapının önüne. Neyseki fazla ses çıkmadı. Tilla ona doğru baksada hiçbir şey göremediğinden emindi. Hafif ve sessiz adımlarla onun yanına doğru yürüdü. Tillanın üstünde beyaz kısa bir etek ve beyaz askılı tişört vardı. İçinden:
-Ne güzel görünüyor, bir melek gibi, diye geçirdi.

İyece yaklaştı. Tilla'yı her gördüğünde içinde büyük bir kabarma isteği oluşurdu Seager'ın. Yine o his vardı içinde ama alışıkdı o hisse. Şimdi Tilla'nın arkasına geçmişti. Tilla'yı iyice şaşırtmak istiyordu. Sesini birazcık değiştirerek ve fısıldayarak onun kulağına:
-Seager seni çok seviyor, dedi.

Bu onu şaşırtırdı elbette. Belkide öylesine sesler duyduğunu düşünecekti. Tilla'nın başını çevirip şaşkınlık içinde etrafa bakınmasını izledi. Bir süre sonra yine arkasından kendini belli etmeyerek onun yanağına eğildi. İyice yaklaştı. Kokusunu sanki bütün vücudunda hissediyordu şimdi. İçine çekti birdaha salmamak üzere Tilla'nın kokusunu. Sonra da tanıyacak mı diye içinden geçirerek yanağına bir öpücük konduruverdi. Ve ardında odanın en uç köşesine çekilip Tilla'nın ifadesini izlemeye koyuldu.