Karanlığın Güneşi

Gezgin

Yer: Gölün ihtişamlı manzarasının lütfu altında güzel bir arazi...
Zaman: Tatilin yarılandığı dönemler...
Kişiler:Mathilda Della Schygulla, Kevin Neil L. Sadkenst
Kurgu: Oku ve gör Karanlığın Güneşi Icon_smile

Gezgin

Günler su gibi akıp geçiyor, kalp çarpıntısını durdurmakta güçlük çekerek yenik düşüyordu bu kutsal duyguya. Her seferinde hislerine hakim olamayan cadı, aşkın rüzgarına kapılarak savrulduğu yere yönelmeye hazırdı. Geceleri karanlığın verdiği huzurda sadece tek bir bedeni yanında istiyor, sadece tek bir ruhu yanında hissediyordu. Geçen süre zarfında oldukça fazla sayıda buluştukları bir gerçekti. Hogwarts'ta da birlikte olacaklardı elbet ve geçen zaman içerisinde bu anlamsız heyecanlar, deli gibi çarpan iki yürek aradaki ilişkiye bir isim vermişti elbet. Artık sözle resmileşmiş bir ilişki içerisindeki bu iki kişi sıkı sıkıya sarıldıkları hayallerini asla bırakmayı düşünmüyor gibi görünüyorlardı. Onunla tanıştığı günden beri hep onu düşünmüştü aklı, kalbi tüm bedenini ele geçirirken dudakları hep onun ismini zikertmişti. Ve gün geldiğinde, söz verilen yerdeydi şimdi. Siyah giyinmiş olması her zamanki gibi doğaldı, jeani ve strapless t-shirtü beyazımsı teniyle zıtlığın verdiği mükemmelliği ortaya çıkarıyordu. Kırmızı ruju bir ateş kadar can alıcı duruyordu. Gözleri oraya vardığında Kevin'ı yakalamıştı elbet. Erkenden gelmiş olmalıydı, arkasından giderek onun gözlerini yumuşak elleriyle kapattı. Şimdi bir tahmin yürütmesi gerekiyordu, gelen ve gözlerini kapatan kişi kimdi?

Gezgin

Della ile karşılaştığı ilk günden beri aklından çıkmamıştı o ela gözler. Sapsarı saçları ve inanılmaz güzelliği Kavin'nın aklından hiçbir zaman çıkmıyordu ki! Bu güne kadar çoğu kez buluşup konuşmuşlardı. Hissedilen duygular sözlü olarak dışa yansımış, artık bu hi,slere bir şekil vermişti. Bunun rahatlığı. . . Della'nında Kevin'ı sevdiği gerçeği Kevin'ı öyle mutlu ediyordu ki. Della Kevin'ı öyle çok değiştirmişti ki... Adeta Kavin bir ruh gibiydi. Aklıyla ve ruhuyla her daim Della'nın yanındaydı. Arkadaşları Kevin'da ki değişikliği fark etmişlerdi elbette. Soruyorlardı ama Kevin bile kendisine ne olduğunu bilemiyordu. Günlerin güzelliğini, yıldızları ve hayatı yeniden öğreniyor gibiydi. Hele de Della'nın yanında olduğunda. Herşey çok daha canlı, çok daha renkli ve güzel görünüyordu yeşil gözlerine. Daha önce aklının ucundan bile geçirmediği evlilik fikrini Della yüzünden binlerce defa düşünmüştü. Eskiden ona "aşk" kelimesi hiçbir şey ifade etmiyordu fakat şimdi güzel bir gül bile görse aklına Della geliyordu. Aşk denilen şey o kadar güzeldi ki Kevin için. Yine buluşacaklardı...

Kevin'nın heyecanı anlatılmaz dereceydi. Londra'da gölün kenarında buluşacaklardı. Kevin yavaşça yürüyordu buluşacakları yere doğru. Niye her defasında heyecanlanmak zorundaydı ki? Uzaklardan göl görünmeye başlamıştı. Hava hafifce kararmaya başlamış, ay yüzünü belirginleştirmiş ve göle yansımaya başlamıştı. Göl kenarına geldiğinde bir banka oturdu ve beklemeye başladı. Üzerinde acaip mavi tonlarında bir t-shirt ve kot pantolan vardı. Uzaklara bakarken Della'yı hayal ediyordu. Gözleri gölü incelerken bir çift elle kapatılmıştı...

"Della!" Bu pamuk gibi elleri bilemeyecek ne vardı? Della bunu hemen bildiği için somurtarak Kevin'nın yanına geçti. "Yine çok güzel görünüyorsun" Üzerinde bir jean ve strapless t-shirdü vardı. Beyaz tenine olan zıtlık çok güzel durmuştu. Kıpkırmızı ruju çok can yakıyoprdu...

Gezgin

Saniyeler içerisinde gözlerini kapatan kişinin kim olduğunu bilişi Della'nın morelini bozmuş olsada bir yandan her seferinde aldığı gibi güzel olduğunu belirten iltifatı alması morelini düzeltmişti. Yüzündeki gülümseme ile birlikte sevdiğinin yanındaki yerini alarak gözlerine baktı. Bu gözler hiçte boş bakmıyordu, yalan dolu değildi. Bir karanlığın saçtığı ışıktı adeta. Sonsuz bir boşluğun aniden beliren sonu. " Sende her zamanki gibi çok yakışıklısın. Nasılsın?" diyerek monoton konuşmanın ilk adımını atmıştı. Elini yavaşça Della'nın eline kenetleyen Kevin'ın gözlerinde kaybolmak onun için harika bir duyguydu. Hava artık kararıyordu ve bir tek gözlerinin aydınlattığı ortamda ikisi oldukça romantik bir tablo sergiliyordu. Başını yavaşça onun omzuna koyan Della, Kevin'a bırakmıştı kendini. " Kendimi çok tuhaf hissediyorum biliyor musun? İçimde bir şeyler var sakin ve duramıyorlar..." diyerek ona nasıl olduğunu soran sevgilisine cevabını yöneltmiş oldu. Bu harika olduğunu anlatmanın bir başka yoluydu elbette. Gölün ve sevginin oluşturduğu tablo, Ay ışığında parıldıyordu. Sevgiyle bütünleşen kıvılcımlar kor ateşlerle sarıyordu tüm tabloyu. Yakıcı bir tablo ama öyle değil mi?...

Gezgin

Yanına güzelce oturan Della'yı seyrederken, Kevin haliyle içinde ki çoşkuya engel olamıyordu. İltifatı, soruyu bildiği için bozulan moreli yerine getirmiş gibi görünüyordu çünkü Della'nın dudaklarına bir gülümseme yerleşmişti. Della'nın iltifatını duyan Kevin aslında bu olanlara çok şaşırıyordu. Kendini tamamen karanlığa kapatmış birini, bir insan nasıl olurdu da bu kadar çabuk gün ışığına çıkarabilirdi? Kevin ellerini yavaşça Della'nın ellerine götürdü. Genç bayanın elleri öyle sıcaktı ki... Kendisini ela gözlere kenetleyen Kevin dudaklarından birkaç monoton cümle siralayıverdi. "Seni gödüğüm için çok daha mutluyum! Sen nasılsın?" Bu cümleni,n ardından Della başını Kevin'nın omzuna yaslamıştı. Kevin gözlerini önünde parıldayan ay ışığına çevirdi. Omzunda en çok istediği ve sevdiği kişi, karşısında mükemmel bir manzara vardı. Bu tablo herkesn hayal edeceği türdendi ama herkes de böyle bir tabloya sahip olabilecek kadar şans oluğ olmadığı tartışma konusu olabilirdi.

Ayın parıldaması, küçük bir çocuğun tüm zorluklara rağmen hala güzünde ki gülümseme gebi cılızlaşmıştı. Ortama hakimleşen sessizlik insanı sıkıyordu. Halbuki Kevin'nın bu gece için çok daha değişik planları vardı. Hemen uygulamaya geçmeliydi. "Della.. Seni çok seviyorum.." Bu iki küçük, basit ama değerli sözcükler büyük bir fısıltıyla çıkmıştı dudaklarından. Gelecek tepkiye göre sıralayacaktı sözcüklerini.

Gelecek cevabı beklerken gözlerini hala ayırmamıştı Gölden. Cılız ay ışığını seyrediyor, arada sırada gökyüzünde yükselemeye devam eden dolunaya bakıyordu. Etraf iyice kararırken gökyüzünde ki dolunay kendini daha da belirginleştiriyordu.

Gezgin

Kararmış gökyüzünde hafiften esen rüzgar Della'nın saçlarını yavaşça savururken başının bulunduğu omuz ona mutluluk veriyordu adeta. Hissettiği sıcaklık bir mutluluk tablosuna dönüşmüş ve bankın tüm etrafını aydınlatmaya başlamıştı. Ay ışığı büyük bir edayla kendini Dünya'ya bırakırken ortamda ki ışıltısına daha da katlanarak devam eden sarı saçları büyüleyici bir Güneş gibi Ay'a sevdasını dile getiriyordu sanki. Kevin'ın sözleri sıcak bir havayla dudaklarından dökülürken cadı derin bir nefes alarak yüzündeki gülümsemeyi serbest bıraktı. Hoş bir koku geliyordu arkalarından, sebepsiz bu kokuyu içine çekerek duyduğu sözcüklerin verdiği mutlulukla bir cevap geçirmeye başladı içinden. Sevgiyi kelimelere sığdırmak belkide kolaydı, gelip geçici bir duyguysa sevdi aşk bir hayli kalıcı ve acı vericiydi ona göre. Kişinin tüm benliğini değiştirebilen ve kalbinin deli gibi çarpmasını sağlayan karmaşık hislerin bir oyunu. Della bu oyunun içerisinde kendini bile bile kaybetmeye hazırdı ve kaybolmaya başlamıştı bile. Sıcak dudaklarını araladığında havaya süzülmesi için burakacağı sözcükler ortadaydı. Gözleri Kevin'ın kilerle kesişmiş ve içindeki sıcak duygular serbest kalmıştı tekrardan.

"Bende seni... Tahmin edemeyeceğin kadar çok." diyerek gülümsemesini bozmadan onu izlemeye başladı. Aslında içinde bu tarz duyguları bulunduracak son kişiydi belkide ama bugün normal bir gün değildi ve bu Della eski Della olamazdı. İçindeki yaşama sevincinin kaynağı karşısındaki kor ateşte gizliydi. Kevin'da...

Karanlığın Güneşi

Karanlığın Güneşi

Similar topics

Similar topics