Bilginin Kaynağı

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Rol Player'lar ~ Carolyn Harriet Williams & Eileen Garcia
Kurgu ~ Knockturn yolundaki olayın haberinin Eileen'a ulaşması.

Yol ayrımından sağa saptığı an gün ışığı ile tanışmış çehresi alıştığı soğuğun giderek azaldığını ve yerini garip bir ısıya bıraktığını hissetti. Tenha sayılan yoldan çıktığından beri adım attığı yeni yolda insan kalabalığı canını sıkmıştı. Günün her saatinde kalabalık olan Diagon yolu, her zamanki hünerini gösteriyordu ona. Cübbesinin eteklerini çekiştirerek onu engelleyen parçaları birbirinden ayırdı. Öyle hızlı yürüyordu ki, bir yere yetişeceğini düşünenleri gözlerinden okuyabiliyordu. Siyah cübbenin yükü omuzlarında o yol aldıkça giderek artar oldu. ‘ Bu kahrolası dükkanda nerede?’ İçinde garip bir huzursuzluk hakimdi. İçgüdü olarak adlandıran hisler Eileen’da hiçbir zaman mevcut olmamıştı ama şimdi kalbinin sıkıştığını, midesinin alt üst olduğunu hissediyordu. ‘Lorenzo’dan ayrılalı ne kadar olmuştu? Yarım saat mi? ‘ Düşünceleri çabucak değişiyordu ve bu karamsarlığın nedeni onun yakalanabileceği korkusu muydu? Derin bir nefes aldı. Yeni fark ettiği tabela onu karşıya doğru sürükledi. Çoktandır kendini ayaklarının hakimiyetine bırakmamıştı. Kafasında bin bir tilki birbirlerine değmemeye çalışıp, dolaşırken sıklıkla yaptığı bir şeydi kendini olan hayata bırakmak. Uzun zaman olmuştu zihninde tilkilere yer vermeyeli. Kapıda durdu ve soğuk eliyle tahtaya temas etti. İrkildi; gün ışığının vurduğu yerde sıcaklık kan akışını hızlandırmıştı. Hafifçe iteklediği kapı rahatça açıldığında içerden gelen tanıdık parşömen kokusu onu ele geçirmişti. Kitapların olduğu her yer onun huzur kaynağıydı. Sokakta yol aldığı adımların aksine kısa adımlarla içeride dolanmaya başladı. Büyük raflarda dizilmiş bir sürü kitap, kara büyüler, lanetler içeren kitap yığını… Yüzünün bir süredir değişmeyen biçimi dudaklarının kıvrımlarına yerleşen gülümseme ile bozuldu. Eline eski bir kitap aldı ve içeriğindeki kelimelerde boğuldu. Kitaba daldığını ve her kelimede son olayları hatırlatan bir taraf bulmaya başladığında kafasını kaldırdı ve sahibesi olduğunu bildiği kadına baktı. Göz göze geleceklerini düşünmemişti. Ani tepki Eileen’ın başını hafifçe eğerek kadına selam vermeye zorladı. O an zamanın fazlasıyla akıp geçtiğine emindi. Lorenzo nerede kalmıştı? Kapıya dikti bakışlarını bir süre. Yoldan geçen tanıdık bir yüz görmeye o kadar ihtiyaç duyacağı kimin aklına gelirdi ki. Elindeki kitabı rafa koydu ve camın kenarındaki raflara doğru yaklaştı. Amacı görüş açısını biraz daha arttırmaktı ama yoldan geçenlerde ne tanıdık bir yüze rastladı ne de Lorenzo’ya! Birden dükkanın açılan kapısı ile irkildi. İçeriye giren kadın soluk soluğa sahibeye bir şeyler mırıldanıyordu. İçini kemiren duygular onun rafların arasından çıkmaya zorladı ve iki kadına en yakın yerde oyalanmaya başladı. Ne olduğunu net anlayamamıştı ama içinden bir ses bu Lorenzo hakkında diyordu. Eline aldığı ikinci bir kitapla tezgaha doğru yürüdü, onu fark etmeyen iki kadın hala konuşuyordu. ‘ Seherbazlar mı demişti?’ Kaşları çatıldı. Düşündüğünün olmamasını istiyordu. Yakalanmış olduğunu düşünmek soluğunu tutmasına neden oldu. Nefesini sesli soluduğunda kadınları dinlediğini belli etmemek ister gibi sayfalarda birkaç kelimeyi mırıldanarak dudaklarını kıpırdattı. Kadın verdiği bilgiler karşısında memnun bir havaya büründüğünde gitmişti. Eileen ise sahibeye ne olduğunu sormakta kararsızdı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Carolyn elinde birkaç kitapla arka odadan bir çırpıda çıkıp, odanın ortasında bulunan kitap yığının üzerine elindeki kitapları bıraktı. İki tane kalın, üç tane hafif hacimli beş kitabı kucağında getirmişti. Birer-ikişer kitapları eline alarak yerleştirmeye başladı. Bugün, sabahtan şimdiye kadar birçok insanla ilgilenmeye çalışmıştı. Haliyle de şu an yorgundu. Ne bir sihir, ne de birkaç adım atacak hali yoktu. Haylaz birkaç çocuğun devirdiği kitap yığınını da yarın erken halledecekti. Giriş kapısının solunda yer alan masasına doğru ilerledi ve oturdu. Yorgunluğunu bir fincan sıcak kahveyle atacaktı. Masasında önceden hazırladığı kahveden bir yudum aldı. Gülümseyerek elindeki fincanını, birkaç ay önce yere düşürdüğü ve bir yanını kırdığı, 70’lerden kalma, eski bir fincan altılığının üzerine bıraktı. Sandalyesine yaslanırken iki eliyle de sapsarı saçlarını geriye doğru attı. Siyah elbisesinin askılarını uzun dalgalı saçlarıyla gizlemiş; arada ufak el hareketleriyle görünür kılıyordu. Ayağına da siyah bir topuklu ayakkabı giymişti. Sanki kışa meydan okurcasına yazı getirmeye çalışıyordu. Günün büyük bir bölümünü dükkânda geçirirdi. Sadece beş-on dakika buraya gelmekle uğraşırdı. Dükkânına geldiğinde ilk olarak içeriyi ısıtır, ardından onun sevdiği birkaç tütsüyü yakardı. Kitap kokusunu sevmezdi, bunu bastırmak için de tütsüler yakardı birkaç yerde, ama çok işe yaradığı da söylenemezdi. Maksat hoş koku olsun. Az sonra, kahvesini bitirdiği sırada, içeriye siyah cübbesiyle birlikte biri girivermişti. İçinde bir tedirginlik oluşmuştu. Yavaş ve sert adımlarla raflar arasında dolaşmaya başladı. Ardından bir rafın önünde durarak eliyle kitabı kendine çekti. Sayfalar arasında dolanırken bir an yabancı kadınla göz göze geldiler. Kadın, Carolyn’e kafasıyla selam vermiş, Carolyn’de –istemese de- gülümseyerek başını salladı ve önündeki kitabına geri döndü. Kitabını okurken, tek müşterinin bu acayip kılıklı, somurtkan kadının olduğuna hala inanamamış olsa da kadının kitaplarda gözü vardı. Cam kenarındaki kitaplığa ilerledi, eline yine bir kitap alarak sayfaları çevirmeye başladı. Bu sırada içeriye Carolyn’le çok iyi anlaşan Victoria girdi. Üşümüş ve aceleci bir hali vardı. Carolyn yerinden kalkarak kadını masasının hemen önündeki sandalyeye buyur etti. Bir saat kadar önce gelen Nora’nın anlattıklarının bir benzeri de Victoria’dan gelmişti. Bu yakınlardaki Borgin & Burkes’da büyük bir olay olmuştu. Bunu biliyordu, diğer ayrıntıları da Victoria’dan dinliyordu.

“Carolyn! Ah, Tanrım! Büyük gelişmeler oldu, hiç haberin yok!” dedi, ürkmüş ve heyecanlı bir şekilde. Aynı heyecanla da ne diyeceğini bilmeyen Carolyn, cam kenarındaki kadına göz ucuyla baktı. Ardından gözlerini Victoria’ya dikti. “Biliyorum galiba. İleride bir olay olmuş. Tam emin değilim. İlk Nora’dan öğrendim. Bilirsin, ondan hiçbir şey kaçmaz. Duyduğumda tedirgin oldum. Onu bırak, Haylaz Şakalar Dükkânı’nı da harabeye çevirmişler. Birçok söylenti var.” dedi, son cümlesinden sonra kendini dedikoducu gibi hissetse de içindekileri dışarı çıkarmayı seviyordu. “Benden duymuş olma ama Haylaz Şakalar Dükkânı’yla, Borgin & Burkes’da olay çıkaran aynı kişi. Çok güvendiğim bir kaynaktan aldım bu haberi,” dedi Victoria’ya. Eliyle masanın üzerindeki, az önce Carolyn’in içtiği fincana elini götürdü ve az yana yatırarak içindeki sıcak kahveye göz attı. Carolyn hepsini bitirmişti az önce. “Kahve yok mu!? Neyse. Konumuza dönelim. Bu Borgin ve Haylaz’larda olay çıkartanların Ölüm Yiyen olduklarını ve birisinin ismini de ‘Lorenzo’ olduğunu işittim. Borgin’deki olayda da o vardı ve Lord’la beraber Seherbaz’larla mücadele ettiklerini duydum. ” diyerek Carolyn’e çevirdi kafasını. “Hadi canım! Lorenzo ismini hatırlıyorum bir yerlerden. Emin-” ‘değilim’ diyecekken Victoria sözünü keserek konuşmaya başladı ve yanlarından o yabancı kadın geçivermişti diğer tarafa. “-sin. Eminsin; çünkü Bakanlık’ta çalışan Lorenzo o.” dedi, gülümseyerek. “Tabii doğru. Büyücü dünyasında tanıdığımız başka Lorenzo’da yok.” dedi. Kendini bir sırrı çözen dedektif gibi hissetmesine bir rütbe gibi küçük bir engel kalmıştı. Dedektif gibi hissetmişken daha çok bilgi toplamak için Victoria’yı göndermeye karar verdi. “Bu verdiğin bilgiler çok işime yarayacak. Çok sağ ol Victoria. En iyisi mi sen ne yap biliyor musun? Şimdi git, akşam tekrar gel ve beni o kaynaklarından aldığın bilgilerinle aydınlat, olur mu? Hadi görüşürüz.” Arkadaşına sarılarak sol yanağına bir öpücük kondurmuştu. Kapıya kadar yürüdü ve el sallayarak içerideki diğer kadın, o yabancı kadına dikkatle baktı. Yerine doğru ilerledi. Sandalyesine doğru oturdu. Kitabını okurken, o yabancı kadının kendisini izlediği şüphesine kapılmıştı. Şüpheden kurtulmak için kadına bir şeyler sormak için ayağa kalktı. Ona doğru ilerledi. “Affedersiniz, bir süredir size bakıyorum da aradığınız bir şeyi bulamadınız galiba. Yardımcı olabilirim. Hangi kitaplara bakmıştınız?” dedi, her ne kadar tedirgin ve meraklı olsa da.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Gözlerini ayırmadığı iki kadının kısa vedalaşmalarına kulak kabartmıştı. Sahibenin arkadaşının geçirirken ki son cümlesi dişlerini kenetlemeye yetmişti. Kadının ses tonu meraklı hallerini kanıtlıyordu. Arada geçen Lorenzo ismi elini gayri ihtiyari asasına götürmesine neden olmuştu. Beklemek daha da çekilmez bir hal aldığını hissediyordu. Karar veremiyordu. En iyi yol çabucak karargaha gitmek olurdu. Neler olduğu en hızlı oraya ulaşmış olmalıydı. Bakışlarını yavaşça elindeki kitaptan kaldırdı ve kadının dalgalı sarı saçlarına odaklandı. Olduğu yerde sandalyesinde oturmuş kadının biraz önceki kendinden emin ses tonu Eileen’ı iğrendirmişti. Yapmak istediği güzelim dükkanı başına yıkmaktı. Çabuk sinirlenen biri olduğunu içinden telkin ederek sakinleşmeye çalıştı. Kararını vermişti, ne olduğunu dükkanın sahibesinden öğrenecekti. Bakışlarını kitabın son cümlesinde gezdirdikten sonra kapağı kapamak için yeltendiğinde kahrolası tiz ses kulaklarında çınladı. Nazik cümlesine karşılık hızla kapadı kitabın sayfalarını birbirine. Çıkan gürültü dindiğinde gözlerini kadına dikti, gözbebeklerine bir milim bile kaymadan kilitlenmiş gibi. “ Aradığım kitap tarih ile alakalı; elinizde eskiden sihrin takibinin nasıl yapıldığı hakkında bir kitap var mı? “ Aklına gelen ilk saçma cümleyi oluşturmuştu. Sesini oldukça nazik bir tonda tutmaya çalışmıştı. Bugünlerde ilgilendiği olaylar arasında öncelik kazanmış bir konuydu. Bakanlık ağında ilk bulunan sistem hala gündemdeydi ve Eileen bu sistemin bozukluklarını araştırıyordu. Yavaşça boynunu büktü ve yüzüne yalandan çarpık bir gülümsem oturdu; zorlanarak. Kadınında aynı şekilde tepkisini hoş karşıladı. Sessizce uzanan raflar arasında kadın önde ilerlerken Eileen onu takip etti. Sarı saçlarına odaklandığı kadına avucu içindeki asasını yöneltmek arzusunu bastırmaya çalışıyordu. Kadın parmağını kitaplar üzerinde dolaştırmaya başlarken bir adım gerisinde dingin bir sesle konuşmaya başladı. “ Kusura bakmayın, arkadaşınızla konuşurken ister istemez kulak misafiri oldum. Borgin & Burkes’da kötü bir olay mı olmuş? ” Bir önceki durağında olanlar nelerdi? Bilmemek içini daha da fazla kemirmeye başlamıştı. ‘Kahrolası konuşma bir başlasa.’ Kısa adımlarla kadının yanındaki raflara yöneldi ve bakışlarını kitaplar üzerinde dolaştırarak konuşmasına devam etti. “ Ve bir isim geçti; Lorenzo dediniz. Borgin & Burkes Sahibi mi?” Konuşmanın seyrini kendini tanıtmadan ilerletmek istiyordu. Kendinden emin tavrı fazlasıyla üstüne sinmiş kadına karşı nazik olmaya çalışıyordu. Yüzünde zamk gibi yapışmış gülümsemeyi bozmadan Borgin & Burkes hakkında pek bir şey bilmiyormuş izlenimi vermeye çalışıyordu. Kadının konuşma seyrine göre pozisyonu değiştirmeliydi. Kurduğu cümleler ile kadının tepkisini çekmek istemiyordu. Temkinli ve sinsi davranmak artık onun işi olmuştu ve bunu lehinde kullanmalıydı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Victoria’yı uğurladıktan sonra yerine doğru ilerlerken yüzündeki gülümsemeyle kendini dedikodu makinesi gibi hissetmişti. Dükkandan ayrılamadığı için bir adım ötedeki olayları bile kaçırıyordu. Soğuğu da sevmediği için hiç gidip öğrenesi yoktu. Kahvesi bittiği için rahatlayamamıştı. Birkaç dakikadır dikkatle baktığı yabancı kadının ne aradığını öğrenmek için yanına gidip ‘ne zamandır buradasın, bir kitap alsan da gitsen’ demeyi istese de bunun kibarlaştırılmış hali ağzından çıkıvermişti. Yabancı kadının da ona yönelttiği cevaptan kesinlikle ilgisiz biri olduğunu anlamıştı. “Aradığım kitap tarih ile alakalı; elinizde eskiden sihrin takibinin nasıl yapıldığı hakkında bir kitap var mı?” dedi, yabancı kadın. Carolyn henüz hakkında bir şey bilmediği kadını kitaplara götürecekti. Karşı kitaplığa ilerlemeye başlarken konuşmaya başladı. “İlerdeler. Pek alıcısı olmadığı için son raflarda yer alır.” Kitaplığın önüne geldiğinde eliyle birkaç kitaba baktı. Kitaplığın önünde sola doğru ilerlemeye başlarken yabancı kadın konuşmaya başlamıştı. “Kusura bakmayın, arkadaşınızla konuşurken ister istemez kulak misafiri oldum. Borgin & Burkes’da kötü bir olay mı olmuş?” dedi, yabancı kadın ve aynı istikrarla konuşmasına devam etti. “Ve bir isim geçti; Lorenzo dediniz. Borgin & Burkes Sahibi mi?” Carolyn konuşmasından hiçbir şey bilmediğini hemen anlamıştı. Zaten kim olsa ona hiçbir şey bilmiyor damgasını vurabilirdi. Carolyn konuşmadan önce elini gezdirdiği kitaplar arasında yabancı kadının aradığı kitabı bulmuş ve çıkartarak kucağında tutmaya başladı. Aynı zamanda da yabancı kadına dönüp konuşmaya başladı. “Tatlım, hiçbir şey bilmiyor olamazsın. Ülke ayaklandı. Hiç değilse birkaç kelime duyman gerekirdi. Kitabın burada. Diğerleri de buradalar. İstersen uzanır bakarsın. Ayrıca Borgin & Burkes’da da işte o duyduğun isimli şahsın olduğu ve Lord’la Yoldaşlığın atışmasını biliyorum sadece. Ayrıca sahibi de değil oranın.” diyerek kadının omzunu sıvazladı. “Biraz çık, dolaş, gazetelere bak.” diyerek kadının bulunduğu yerden uzaklaşmaya başladı. Bu kadının hiçbir şey bilmemesine imkân yoktu. Kadını önemsemeyerek kapının oraya ilerledi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Eline aldığı kalın kaplı kitabı daha aralayamadan kadının tiz sesi kulaklarında bir kez daha yankılanmıştı. Söyledikleri oldukça tanıdık gelmesine rağmen yüzüne yeni duymuş olmanın verdiği heyecanı takınmayı çalıştı. Yapabiliyor mu bilmiyordu! Gözlerini olabileceği kadar açmaya, kaşlarını merak ediyorum dercesine kaldırmaya çalışmıştı. Hiç inandırıcı oyun oynamadığını biliyordu. Ne de olsa o yüz mimiklerini sergilemekte Reese kadar usta bir kadın değildi. İkizinin belki de tek kıskandığı yönüydü. Bir an düşününce tek olmadığını itiraf etti ve kalkık kaşları gözünde canlanan ufak bir hatıra ile indi. Donuk çehresi bir ifadeden diğerine geçerken daima zorlanırdı. Kadın omzunu okşayıp yanından uzaklaştığında dudaklarını iyice büzerek gülmesini engelledi. Zira bu kadının kendini aşağılamaya çalışması onu fazlasıyla eğlendirmişti. ‘Beni ne sanıyor acaba!’ Yalanlara devam etmek için büyük bir istekle bağlandığını fark etti. Buradaki muhabbettin ardında bildiği ne varsa öğrenmek istiyordu. Arkasına yavaşça dönerek sarı saçları ile tekrar buluştuğu kadının vücut hatlarında kısa bir göz gezdirdikten sonra bakışlarını yeni araladığı sayfalarda gezdirmeye başladı. Onun duyabileceği seviyede alaycı tona karşılık mahcup bir tonda konuşmaya devam etti kendine şaşırarak. Daha önceki yalana başvururken takındığı hareketlerden daha da farklı bir yol izlemeye başlamıştı. “ Ah, evet ben de Haylaz Şakalar Dükkan’ı duydum ama gazetelerde fazla söz edilmeyen olayda hiç Lorenzo ismine rastlamadım. Onun yaptığına nasıl emin olabiliyorsunuz ki… Hem bu Lorenzo dediğiniz kişi Büyücü Konseyi’nde ki Lorenzo mu? Bunu neden yapsın ki?” Bir an bakışlarını ilgisizce kadının üzerine çevirdi. Söylediklerinde ilgisizliğin içinde bakışları bir an önce cevaplaması için zorlar gibiydi. Yavaşça kadına doğru ilerledi ve tezgaha kitabı koyarak sayfaları tek tek çevirerek kapadı. Ellerini göğsü hizasına kaldırdı ve kısa bir an ovuşturdu. Tütsülerin garip kokusu güzelim kitap kokusunu beter bir hale sokuyordu. Yüzünü buruşturmamaya çalışarak nefesini içini çekti. Ellerini yavaşça indirdi ve cübbesinin sağ tarafındaki ufak cebine elini atarak parmakları arasına asasını yerleştirdi. Kavradığı soğuk sopayı iyice hissettiğinde dudaklarını oynatmadan aklından geçen sihir zihninde birkaç defa canlandı. ‘Occlumency!’ Göz bebeklerine yoğunlaştığı kadının sihrin etkisini kavramamasını umuyordu. Onu tedirgin edecek en ufak bir şey sözcükleri boğazına dizmesine neden olabilirdi. Derin bir soluk aldı ve kadına daha da yaklaştı, kadının maruz kaldığı büyünün tesirini daha da yakından keşfetmek istiyordu. “ Sanırım emin olmak için elinizde kanıtlar olmalı!” Cümlesinin anlamı artık merakının arttığını ve cevaplamasını beklediğini içeriyordu. Artık sıra daha önceden hiç uğramadığı, bilmediği ve pek de kendi üzerinde iyi bir etki yaratmayan kadının konuşma sırasıydı. Güzellikle söylemezse Eileen’ın başvuracağı başka yolar fazlasıyla vardı. İstediğini elde etmekte fazlasıyla usta sayılırdı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

İki kadının arasında geçen sohbetten sonra, Carolyn’in kadına kitabı vermesiyle dükkâna sessizlik hakîm olmuştu birkaç dakikalık. Kapının kenarında dışarıdaki yağmuru izleyen Carolyn göğüs hizasında kollarını birleştirerek dışarıyı izlemeye devam etti. Sessizliğin ardından yabancı kadının tiz sesi kulaklarında çınlamıştı. “Ah, evet ben de Haylaz Şakalar Dükkân’ı duydum ama gazetelerde fazla söz edilmeyen olayda hiç Lorenzo ismine rastlamadım. Onun yaptığına nasıl emin olabiliyorsunuz ki… Hem bu Lorenzo dediğiniz kişi Büyücü Konseyi’nde ki Lorenzo mu? Bunu neden yapsın ki?” Kadının sorusu üzerinde birkaç saniyelik göz göze gelmelerinin ardından dudaklarını kımıldatarak birkaç cümleyi ağzından çıkardı. “Tam olarak emin olduğum söylenemez. Sadece tek tanıdığım Lorenzo o. Gazetelerde de yazmamalı ilginç, neyse ki gazete gibi arkadaşlarım var.” Kısa bir kahkahadan sonra kadının ciddiliğini fark eden Carolyn, şakanın sırası olmadığını anlamış gibiydi. “Yapmasının sebebi Lord’un hizmeti altında olması bence. Ölüm Yiyenlerden söz ediyordu zaten gazete, bir de Lorenzo ismi geçti. Eh, doğal olarak da Lorenzo bir Ölüm Yiyen. Yani, Victoria ve Nora’dan aldığım haberler kadarıyla bu böyle…” Kadın, masasına doğru ilerlemeye başladı. Yabancı bir kadınla aynı ortamda bulunmak onun hoşuna gitmiyordu ve ürperiyordu her dakika. Az sonra kafasının içinde gezinen ve onu rahatsız eden birçok şeye rastladı. Baş ağrısı gibi insanı delirtiyordu. Zihnine girildiğinin farkına vardığında kadının sorusuna direkt cevap verdi. “Kanıt yok!” Elinde kanıt falan yoktu ama şüphelendiği kişi de o Lorenzo’ydu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Karşısındaki sarışın kadın sabrının son hadlerini zorluyordu. Sesindeki ince alay dalgası ellerini sıkmasına, yumruk yapmasına neden oldu. Elindeki asanın varlığı artık bir bütün gibi onunlaydı. ‘Kanıtı yok ama bilgisi çok!’ İçinden haykırırcasına söylediği sözler Eileen’ın derinden aldığı nefesle son buldu. Burnundan yavaş yavaş soluyordu. Biraz sonra sinirleri tavan yapacak ve yaptığı aklın yolunda olmayan şeyler olacaktı. Kadına dayanabileceği kadar dayanmak için kendine telkinde bulundu. O kadar rahat bir tavırla Lorenzo’nun Ölüm Yiyen olduğundan dem vurmuştu ki; Eileen ellerini boğazına geçirmek istemişti. Ölüm Yiyen sıfatını asla taşıyamayacak olan kadına ders vermesi gerektiğini düşünmeye başlamıştı. Düşününce susturmak en kolay yol gibi göründü gözüne. ‘Kitapçı onsuzda idare edebilir. ‘ Tezgaha biraz yaklaşarak onun zihnini düşünmemeye zorladığını hissediyordu. Kaşlarını hafifçe kaldırdı ve dudaklarını ısırarak kadına doğru ilerledi. Önüne kalın kitabı koyarken sarışın kadın hakkında aklında bin türlü fikir dolaşıyordu. Kadına yüzünü iyice yaklaştırarak gülümsedi. “ Canım sen haddinden fazla teori üretiyorsun. Bu yüzden pek de sağlıklı bir aklın olduğunu sanmıyorum.” Sözleri ile içinde garip ve bir o kadar neşeli etki uyandırmıştı. Aklına gelen ilk fikri yapmaya hazırdı. Ne olacaktı ki alt tarafı bir kitapçıydı. Onu lanetlediğini kimse anlamazdı. “ Bu bilgilerle bence bana bağımlı olmanın sırası geldi. Evet, ne dersin?” Asasını yavaşça yukarı kaldırdı ve kadının bir anlık boş anında yakaladığı için memnun bir tavırda fısıltıyla sihirli söze yoğunlaşarak dile getirdi. “ Imperio!” Gözlerini kadından çekmeden ondaki değişikliği izledi. Şehla şehla bakmaya başlayan gözler etkinin tesirinde olduğu izleri sürdürürken Eileen konuşmasına devam etti. “ Sanırım çeneni sıkı tutacağına güvenemem evime gelmeye ne dersin? Bugün arkadaşlarına tatile ihtiyacın olduğunu ve Paris’e gideceğini söyleyebilirsin. Ve şu andan itibaren evimi biliyorsun.” Asa hareketini bir kez daha oynattığında kadının zihnine gerekli ufak bilgileri de sokmuştu. Gözlerindeki şehla bakış geldiğindeki alaycı bakışlara geri döndüğünde Eileen yaptığı büyünün gerekliliklerinin yerine geldiğini biliyordu. “ Şimdi uslu bir kız ol, tek bir arkadaşınla tatil planını haber vererek evime gel. İyi bir tatil geçireceksin.” İşte şimdi neşesi yerine gelmiş, sinirinden eser kalmamıştı. Sarışın kadına yumuşak bakışlarla bakarken kadının biraz olsun suratına gülümseme oturmuştu. Gülümsenin anlamının bana ne oldu tarzında bir ifade olması Eileen’e yabancı gelmiyordu. Tezgahtan doğruldu ve bir daha gelmeye niyeti olmadığı kitapçıda göz gezdirdi. ‘Geriye hiçbir iz kalmasa iyi olur.’ “Obiletarete!” Asasını yavaşça cübbesinin ceplerinden birine soktu ve yüzüne kondurduğu çarpık gülümseme ile boş ellerini ovuşturarak son anın tadını çıkardı. Burada işi bitmişti, şimdi sıra neler olduğuna gelmişti. Kapıyı aralayıp, dışarı çıktığında genzine dolan temiz havayı derince soludu. Cübbesinin başlığını başına geçirerek köşedeki sokağa doğru ilerledi.